![NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB/cover/01J7X0XES7FM4A8Y73VMYGH4MB-1726477155112 "NightZ [I] THE LOST MEMORIES โดย Aliyah.P @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
ผู้แต่ง
Aliyah.Pเรื่องย่อ
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รั้วโรงเรียน,NightZ,รักวัยรุ่น,มหาลัย,พระเอกเย็นชา,ความจำเสื่อม,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
NightZ [I] THE LOST MEMORIES
“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอเขาพูดมาแบบนั้นฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”
เช้าวันต่อมา..
“กรี๊ดดดดด ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้บ้าพายุ!!!”
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
ฉันกระหน่ำตีพายุอย่างแรงพอตื่นมาเห็นสภาพตัวเองที่ไม่มีเสื้อผ้าเหลือเลยสักชิ้น แถมบนที่นอนยังมีรอยเลือดกับคราบอะไรเลอะเทอะเต็มไปหมด แล้วตรงนั้นก็ยังเจ็บระบมจนแทบจะขยับไม่ไหว ไม่ต้องบอกก็รู้ทันทีว่าเมื่อคืนมันเกิดเรื่องอะไร?!
แต่แค่นั้นยังไม่พอ..พอหันไปเห็นพายุในสภาพเดียวกันนอนอยู่ข้างๆ เท่านั้นแหละ ตาฉันนี่สว่างโล่งเบิกโพลงขึ้นมาจนต้องคว้าผ้าห่มมาปิดตาเอาไว้ไม่กล้าก้มลงไปมองอีกเลย ไอ้.. ไอ้... ฮึ่ยยยย >///<!!!
“ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“อืมมม~”
พอฉันตะโกนออกไป พายุก็ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วขยับตัวเข้ามากอดฉันจากใต้ผ้าห่ม ก่อนคว้าเอวฉันดึงขึ้นไปนอนบนตัวเขาที่ยังไม่ทันได้ใส่เสื้อผ้าอะไรและกอดฉันเอาไว้หลวมๆ
ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!
“ปะ..ปล่อยนะไอ้บ้า อย่ามาทำแบบนี้นะ!!!” ฉันทุบออกพายุรัวๆ แล้วเงยหน้าไปตะโกนใส่เขาเสียงดังอีกครั้ง กะ..ก็นี่มันเนื้อแนบเนื้อเลยไม่ใช่หรอ แล้วไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะอายบ้างเลยรึไงเล่า ทำไมถึงทำแบบนี้ได้นะ ไอ้คนบ้า >///<
“…….”
แล้วพายุก็มองมาที่ฉันนิดหน่อย แต่เขายังคงเงียบไม่ยอมตอบอะไร และเลื่อนมือมากดหน้าฉันให้แนบลงกับอกกว้างๆ ของเขาไว้แทน แถมยังหลับตาลงช้าๆ นอนต่อไปหน้าตาเฉย
“นี่ บอกให้ปล่อยงะ...”
“อืมมม อยู่เฉยๆ นิลนิล”
พายุพูดขัดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงงัวเงียพอฉันขยับตัวดุ๊กดิ๊กพยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขาให้ได้ แต่แล้วอยู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างค่อยๆ ขยับขึ้นจนมาโดนเรียวขาของฉันที่พาดอยู่บนตัวเขา
“นะ..นี่นาย กรี๊ดดดดดดดดด >_<!”
ฉันเอามือปิดปากแล้วกรี๊ดออกมาจนหน้าร้อนไปหมด ยะ..อย่าบอกนะ อย่าบอกเชียวนะว่าที่ดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างล่างนั่นมัน... กรี๊ดดดดดด
“หึหึ”
พายุขำเบาๆ ออกมาทั้งที่ยังหลับตาพริ้ม แล้วเขาก็กระชับอ้อมกอดที่กอดฉันอยู่ให้แน่นขึ้นอีก นะ..นี่เขาไม่เดือดร้อนอะไรเลยรึไง นี่ไอ้นั่นมันกำลังขยายขึ้นมาโดนขาฉันอยู่นะ เขาควรจะรู้สึกอะไรบ้างสิ!!!
ฉันพยายามขยับตัวหนีแต่ก็ทำได้ไม่มากเพราะแขนของพายุรัดตัวฉันไว้ แถมตอนนี้เหมือนไอ้นั่นของเขามันยิ่งขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ ม่ายยยยย >\< ฉันที่ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่มุดหน้าลงไปซบที่อกพายุแล้วกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่ง นี่นายจะบ้าหรอ จะบ้าไปแล้วหรอห๊าาา?! >///<
“กรี๊ดดดดดดด”
พรึ่บบบ!
แล้วอยู่ๆ พายุก็ใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นบ้าพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันไว้ทันที กะ..ก็ไหนเมื่อกี๊ยังทำท่างัวเงียอยู่เลยอ่ะ แล้วตอนนี้ทำไมถึง…
“เธอทำมันตื่น”
“วะ..ว่าไงนะ O_O?!”
ฉันทำตาโตออกไปพอได้ยินแบบนั้น ตื่นหรอ.. อะไรตื่น? ไม่นะ! แล้วรอยยิ้มกรุ้มกริ่มแบบนั้น หมายความว่าไงอ่ะ?! ม่ายยยย =[]=
พลั่กกก!
“นะ..นี่ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ -///-” ฉันผลักอกพายุอย่างแรงแต่เขาไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด แถมยังยิ้มกว้างออกมาในแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย
“เมื่อคืนไม่เห็นไล่แบบนี้ :)”
เจ้าของทรงผมยุ่งๆ เซอร์ๆ บนร่างฉันทำหน้าสงสัยแล้วพูดออกมาอย่างกวนๆ ไอ้บ้า! มะ..เมื่อคืนทำไรไปบ้างใครจะไปจำได้ นี่อย่าบอกนะว่าฉันไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้อีกแล้วอ่ะ โว้ยยยยยย~
“พูดบ้าไรของนาย!!!”
ฉันโวยวายกลับไปแล้วพายุก็ยังยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่แบบนั้น
“เมื่อคืนยังบอก.. ก็เค้าเป็นผู้หญิงของพาย~”
พายุโน้มตัวลงมาพูดข้างหูฉันเบาๆ ชวนให้ขนลุกซู่ ก่อนจะค่อยๆ กดจมูกลงมาที่ต้นคอของฉันลากมันไปมาเบาๆ แล้วสร้างรอยบนต้นคอของฉันอย่างตั้งใจ
“อ๊ะ! อื้อ พะ..พายุ >_<” ฉันหลับตาปี๋อย่างทำตัวไม่ถูกพอรู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นคอ แต่มันก็มีความรู้สึกอื่นพ่วงมาด้วย
“พาย” เขาพูดออกมาอย่างออกคำสั่ง แล้วสลับไปสร้างรอยบนคอฉันอีกข้างซ้ำๆ ก่อนจะเลื่อนมือจากสะโพกของฉันขึ้นมาตามส่วนเว้าของร่างกายช้าๆ จนฉันกระสับกระส่าย
“อื้ออ พะ..พาย”
“ยังเจ็บอยู่มั้ย” พายุกระซิบข้างหูฉันอีกครั้งแล้วหายใจออกมาอย่างไม่เป็นจังหวะจนฉันใจสั่น แต่ที่น่าเขินไปกว่านั้นคือเสียงหัวใจของเขาทำไมถึงเต้นแรงจัง >\\<
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“เจ็บ จะ..เจ็บอยู่”
ฉันพูดออกไปอย่างตะกุกตะกักแล้วหลบตาเขามองไปทางอื่น ก็มันเจ็บจริงๆ นี่นา นี่มันเป็นครั้งแรกของฉันอ่ะ แล้วขนาดของเขาจากที่สัมผัสผ่านต้นขาก็ดูจะใหญ่มากเลยด้วย ขืนใส่เข้ามาอีกทีก็คง... >\\<
“……” พอได้ยินฉันพูดแบบนั้นเขาก็เงียบไป แล้วมุดตัวลงไปในผ้าห่มช้าๆ ก่อนจะใช้ลิ้นแตะที่ยอดอกของฉันจนฉันสะดุ้ง
“อื้อออ~”
ฉันหลุดครางออกมาอย่างเสียวสะท้าน แล้วเผลอขยำเข้าที่กลุ่มผมของพายุเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนจะแอ่นอกไปให้เขาอย่างลืมอาย แล้วพายุก็ใช้ริมฝีปากของเขาครอบครองมันซ้ำๆ ดูดดึงยอดอกของฉันอยู่แบบนั้นจนตัวฉันสั่นระริก ส่วนเขาเองก็ครางออกมาอย่างพอใจ
“อืมมม~”
“อ๊ะ อ๊าา อื้มม~”
จ๊วบ.. จ๊วบ..
พายุเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาดูดดึงยอดอกฉัน และเลื่อนมือมาบีบเคล้นมันสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนฉันดิ้นพล่านแทบทนไม่ไหว
“อื้อ พาย พะ..พอเถอะนะ อ๊าาา~”
พรึ่บบบ!
พอฉันร้องขอออกไป พายุก็หยุดมันให้จริงๆ แต่เขาก็ลุกพรวดตรงไปที่ห้องน้ำแบบรีบร้อนในทันทีเหมือนกัน ส่วนฉันก็ได้แต่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ด้วยความอาย ไม่กล้าหันไปมองเขาเลยสักนิด โธ่เอ๊ย! กะ..เกือบไปแล้วมั้ยเนี่ย งื้อออ >///<
พอพายุหายเข้าไปในห้องน้ำได้สักพัก ฉันใช้ผ้าห่มพันตัวเองเป็นมัมมี่แล้วลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะมองหาเสื้อผ้าตัวเองชุดเมื่อคืนที่เหลือบไปเห็นมันกองอยู่ที่โซฟา ซะ..โซฟางั้นหรอ นี่เรา?!
“กรี๊ดดดดดดด :X”
ฉันค่อยๆ เดินออกมานั่งที่โซฟาแล้วเอื้อมมือไปหยิบชุดที่พื้น ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองไว้แล้วกรี๊ดออกมาเบาๆ อยู่อย่างนั้น นี่ฉันกับเขาเริ่มจากตรงนี้เลยงั้นหรอ ละ..แล้วเราไปถึงไหนกันแล้วบ้าง ละ..แล้วฉัน…
“อยากทำตรงนั้น?”
พายุที่เดินพันผ้าเช็ดตัวท่อนล่างออกมาจากห้องน้ำหยุดมองฉันอยู่ที่ประตูห้องนอนเงียบๆ แล้วถามออกมาอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตรงเข้ามา
“หยะ..หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ -///-”
ฉันบอกออกไปในขณะที่เขาเดินเข้ามาทิ้งตัวที่โซฟา ส่วนฉันก็ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นอย่างอายๆ งื้อออ...ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว ให้ตาย! >\\<
“กลับมาคบกัน”
อยู่ๆ พายุก็เลื่อนมือมาเชยคางฉันให้เงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาเบาๆ แล้วพูดออกมาช้าๆ ก่อนจะจ้องมาด้วยแววตาที่ดูจริงจังกว่าปกติ
เอาจริงๆ ฉันไม่ได้แปลกใจกับคำพูดของพายุเท่าไหร่นัก เพราะอย่างที่รู้เราเคยคบกันมาก่อน แถมตอนนี้สถานะอันโด่งดังของฉันก็คือการเป็นผู้หญิงของเขา แต่สิ่งที่มันทำให้ลำบากใจคือ…
“แต่ฉัน..ยังจำนายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”
ฉันบอกออกไปอย่างลังเล ให้กลับไปคบกันทั้งที่ยังจำกันไม่ได้มันไม่ดูพิลึกไปหน่อยหรอ หมายถึงถ้าเป็นแบบนั้นอะไรๆ มันก็จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว แล้วแบบนี้เขา....
“ก็เริ่มใหม่” พายุพูดออกมาสั้นๆ ฉันเลยจ้องหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจในความหมายนั้น
“หมายถึง..ทำความรู้จักกันใหม่..น่ะหรอ?”
ฉันถามออกไปอย่างงงๆ แต่เขาก็พยักหน้าตอบกลับมา แล้วเลื่อนมือมาปัดไรผมตรงกรอบหน้าฉันเบาๆ อย่างอ่อนโยน
“อืม”
“แล้ว..ผู้หญิงของนาย?”
ฉันเลิกคิ้วถามออกไปอีกครั้งเพราะอยากรู้ว่ากับเรื่องนี้เขาจะว่ายังไง ก็พายุ Nightshade เจ้าชู้จะตาย ตั้งแต่เจอกันก็เห็นมีคนวนเวียนมาไม่ขาดสาย เขาจะมีวิธีจัดการกับคนพวกนั้นยังไง ไหนจะคนที่มาคอยหาเรื่องฉันอีก ให้เดาตอนนั้นก็น่าจะเป็นผู้หญิงในสต็อคของเขาแน่ๆอ่ะ
“ก็เธอนี่ไงผู้หญิงของฉัน” พายุตอบออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งไม่ได้ตรงกับที่ฉันถามไปเลยสักนิด
“หมายถึงคนเมื่อคืนกับคนอื่นๆ ที่นายเคย...”
“เมื่อคืนเด็กไอ้โย เธอเรียกมันออกไปเองจำไม่ได้รึไง” ฉันยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆ พายุก็พูดสวนขึ้นมาแล้วเอามือมาเขกหน้าผากฉันเบาๆ ไปที
ป๊อก!
“งื้อ จำได้น่า” แล้วฉันก็เอามือลูบหน้าผากตัวเองนิดหน่อย ก่อนจะพยักหน้าออกไปอย่างตั้งใจฟัง พายุก็พูดต่อ...
“ฉันเข้าไปในนั้นก่อนเธอแค่ 5 นาที”
“อืม (- -) (_ _)” ฉันพยักหน้าออกไปอีกครั้ง เขาก็พูดออกมาอีก..
“ส่วนคนอื่นไม่เคยจริงจังกับใคร”
“อืม -///-”
พอได้ฟังแบบนั้นทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเองพิเศษขึ้นมานิดนึงนะ นี่เขากำลังบอกอะไรฉันทางอ้อมอยู่รึเปล่า แล้วนี่คือ..หลังจากนี้ฉันจะเป็นผู้หญิงของเขาคนเดียวเลยจริงๆ ใช่รึเปล่านะ
“สรุป กลับมาคบกัน?”
“อืม (- -) (_ _) ...เฮ้ยเดี๋ยว!”
ฉันพยักหน้าออกไปอย่างเลื่อนลอยเพราะมัวแต่เขินกับประโยคเมื่อกี๊จนเพิ่งนึกได้ว่าเขาถามอะไรออกมา
“ไม่สน ถือว่าตกลงแล้ว”
แล้วพายุตีมึนใส่ฉันซะงั้น แถมเขายังเลื่อนหน้าเข้ามาจุ๊บปากฉันเบาๆ ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดทั้งที่ฉันยังห่อตัวเป็นมัมมี่อยู่แบบนี้
“ยังไง..? ถ้าไม่ใส่จะไม่ได้ใส่แล้วนะ”
พายุเลื่อนหน้ามากระซิบเบาๆ แล้วมองมาที่ผ้าห่มที่ห่อตัวฉันอยู่ แถมยังทำท่าจะดึงชุดเดรสในมือฉันออกไป แต่ฉันรู้ทันเลยรีบคว้ามันไว้แล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
เหอะ! เผลอไม่ได้เลยนะไอ้คนบ้า >\\<!