ในโลกที่เชื่อมต่อทุกความคิด มิตรภาพและความรักจะเป็นทางออกสุดท้าย หรือเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะ? ความคิดคืออำนาจ ความรักคือพลัง และเทคโนโลยีคือดาบสองคม ใครจะเป็นผู้ชนะสงครามครั้งนี้?
ชาย-ชาย,ไซไฟ,แอคชั่น,วัยว้าวุ่น,รัก,ดราม่า,ระทึกขวัญ,ชายชาย,ชายรักชาย,ไซไฟ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันถัดมา เมืองนีโอโนกลับมาสงบสุขอีกครั้ง แต่ในใจของคลาวด์ ความสงบสุขนั้นหาได้มีจริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้คลาวด์ไม่มีวันลืม มันไม่ใช่แค่การต่อสู้กับกลุ่มคนลึกลับที่บุกเข้ามาในโรงเรียน แต่ยังเป็นการพบกับด้านมืดของเทคโนโลยีที่เขาเคยคิดว่าไร้ข้อบกพร่อง
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมาบนตัวอาคารของโรงเรียนที่ออกแบบด้วยสถาปัตยกรรมล้ำสมัย หอคอยสูงลอยฟ้าเชื่อมต่อกันด้วยสะพานลอยที่สะท้อนแสงแวววาว คลาวด์เดินไปตามทางเดินที่ถูกปูด้วยแผ่นกระจกซึ่งมีไฟ LED ฝังอยู่ด้านล่าง ทำให้พื้นรอบตัวเขาเปล่งแสงออกมาเป็นเส้นสายสีฟ้าอ่อน ทุกสิ่งรอบตัวดูสงบสุข แต่ในใจเขายังคงรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
คลาวด์มาถึงห้องเรียนของเขา ซึ่งเป็นห้องเรียนที่ตั้งอยู่บนชั้นสูงสุดของอาคาร อากาศภายในห้องถูกปรับอุณหภูมิให้พอดี ไม่เย็นเกินไปและไม่ร้อนจนเกินไป หน้าต่างขนาดใหญ่เผยให้เห็นทิวทัศน์ของเมืองนีโอโนที่สะท้อนแสงระยิบระยับ ภายในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์การเรียนที่ทันสมัย โต๊ะเรียนถูกติดตั้งด้วยจอสัมผัสที่สามารถแสดงข้อมูลและสื่อการเรียนรู้ต่างๆ ได้ทันที แผ่นป้ายชื่อของนักเรียนทุกคนแสดงขึ้นบนจอสัมผัสเมื่อพวกเขานั่งลง
คลาวด์ยังคงคิดถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ใบหน้าของไคที่ดูเย็นชาแต่กลับแฝงไปด้วยความกังวลยังคงติดอยู่ในความทรงจำของเขา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไคไม่ต้องการให้ใครรู้ และความลับนั้นอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน คลาวด์นั่งอยู่ในห้องอาหารกลางวันที่เต็มไปด้วยนักเรียนจากหลากหลายชั้นปี โต๊ะและเก้าอี้ถูกออกแบบให้เป็นแบบโมดูลาร์ สามารถปรับเปลี่ยนรูปร่างและขนาดได้ตามต้องการ เพดานของห้องอาหารเป็นจอแสดงผลขนาดใหญ่ที่สามารถเปลี่ยนภาพทิวทัศน์ได้ตามอารมณ์ของผู้ใช้งาน วันนี้ภาพของท้องฟ้าสีครามสดใสถูกแสดงขึ้น คลาวด์นั่งมองมันด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลายเล็กน้อย
ในขณะที่เขากำลังจมอยู่ในความคิด เสียงประกาศดังขึ้นจากจอแสดงผลที่อยู่บริเวณหนึ่งของห้องอาหาร เป็นการประกาศจากระบบอัตโนมัติของโรงเรียน
"ขอเชิญนักเรียนปีหนึ่งทุกท่านไปที่ห้องประชุมใหญ่ในเวลา 13:00 น. เพื่อรับฟังการประกาศสำคัญจากคณะผู้บริหาร"
เสียงนั้นฟังดูราบเรียบและไม่บ่งบอกถึงความเร่งด่วน แต่คลาวด์รู้ดีว่าการประชุมในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ มันต้องเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เมื่อวานแน่นอน
เมื่อถึงเวลาที่กำหนด คลาวด์เดินไปยังห้องประชุมใหญ่ ที่ตั้งอยู่ในส่วนกลางของโรงเรียน ห้องประชุมใหญ่เป็นอาคารทรงกลมที่สามารถบรรจุนักเรียนได้มากถึงพันคน ผนังของห้องเป็นจอแสดงผลที่สามารถเปลี่ยนภาพและข้อมูลได้ตามที่ต้องการ เก้าอี้ถูกจัดเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ รอบๆ ตัวคลาวด์มีนักเรียนคนอื่นๆ นั่งรอการประกาศจากคณะผู้บริหาร
ทันทีที่การประชุมเริ่มต้นขึ้น จอแสดงผลบนผนังแสดงภาพของครูใหญ่ ผู้หญิงในชุดสูทสีเงินที่ดูเหมือนหลุดออกมาจากกระสวยอวกาศแห่งอนาคต เธอยืนอยู่บนแท่นและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง
"เมื่อวานนี้ โรงเรียนของเราถูกโจมตีจากกลุ่มคนลึกลับ แต่ด้วยความสามารถและการตอบสนองที่รวดเร็วของนักเรียนและครู ทำให้สถานการณ์ถูกควบคุมไว้ได้"
คลาวด์นั่งฟังคำประกาศด้วยความสงสัย เขารู้ว่ามีบางอย่างที่ครูใหญ่ไม่ได้บอกทั้งหมด และเขาก็รู้สึกว่ามันเกี่ยวข้องกับไค
หลังจากการประชุมสิ้นสุดลง คลาวด์ตัดสินใจที่จะไปหาไค เขาต้องการคำตอบสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ไคเป็นคนเดียวที่เขาเชื่อว่าจะบอกเขาได้
คลาวด์เดินไปยังห้องวิจัยที่ไคมักจะใช้เป็นที่หลบหนีจากความวุ่นวาย ห้องวิจัยนั้นตั้งอยู่ในส่วนที่เงียบสงบของโรงเรียน เป็นห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีขั้นสูง โต๊ะทำงานถูกปกคลุมไปด้วยชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์และจอแสดงผลหลายจอที่แสดงข้อมูลที่ซับซ้อน
เมื่อคลาวด์เข้ามาในห้อง เขาเห็นไคนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ใบหน้าของไคยังคงมีร่องรอยของการต่อสู้จากเมื่อวาน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง
"รุ่นพี่ไค เราต้องคุยกัน" คลาวด์พูดอย่างมั่นใจ
ไคหันมามองคลาวด์ด้วยสายตาที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ "นายอยากรู้เรื่องอะไร? "
"เรื่องเมื่อวาน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมนายถึงรู้เรื่องพวกนี้มากกว่าคนอื่น? "
ไคเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบด้วยน้ำเสียงที่เบาแต่ชัดเจน "มันไม่ใช่เรื่องที่นายควรจะรู้"
คลาวด์รู้สึกถึงความหนาวเย็นในคำพูดของไค แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ "ถ้ารุ่นพี่ไม่บอก ผมก็จะหาให้เจอเอง"
ไคถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินมาหยุดตรงหน้าคลาวด์ "นายไม่รู้หรอกว่าการค้นหาความจริงบางครั้งอาจนำมาซึ่งอันตราย"
ในขณะที่การพูดคุยของพวกเขายังคงดำเนินต่อไป เสียงเตือนภัยจากระบบ Neural Network ของโรงเรียนดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นการเตือนภัยที่รุนแรงกว่าครั้งก่อน ผนังของห้องวิจัยสั่นสะเทือน และไฟ LED ที่อยู่บนเพดานเริ่มกะพริบเป็นสีแดง
"พวกมันกลับมาอีกแล้ว!" ไคกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด
คลาวด์ไม่ทันได้ตอบอะไร ไคก็รีบหยิบอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งจากโต๊ะทำงาน มันเป็นอุปกรณ์ขนาดเล็กที่ดูเหมือนหูฟัง แต่ถูกออกแบบมาอย่างซับซ้อน
ไคส่งมันให้คลาวด์และพูดสั้นๆ "ใส่ซะ มันจะช่วยให้นายป้องกันการแฮ็กผ่าน Neural Network ได้"
คลาวด์รับอุปกรณ์มาใส่ในหู โดยที่ยังไม่เข้าใจว่ามันทำงานอย่างไร แต่เขารู้สึกถึงกระแสไฟฟ้าเล็กๆ ที่วิ่งผ่านสมองของเขา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนมีเกราะป้องกันอะไรบางอย่างอยู่ในหัว
ทั้งคู่รีบออกจากห้องวิจัยและมุ่งหน้าไปยังศูนย์ควบคุมของโรงเรียน ขณะที่พวกเขาวิ่งผ่านทางเดิน ไคใช้ความสามารถในการแฮ็กของเขาเพื่อเปิดประตูและตัดการเชื่อมต่อระบบที่ถูกโจมตี ในขณะเดียวกัน คลาวด์ก็ใช้ความสามารถพิเศษในการควบคุมเครื่องจักรกลด้วยความคิด เพื่อช่วยให้การป้องกันระบบเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ
เมื่อพวกเขามาถึงศูนย์ควบคุม ภายในห้องเต็มไปด้วยจอแสดงผลที่แสดงสถานะของระบบต่างๆ ของโรงเรียน ไคและคลาวด์ไม่พูดอะไร ทั้งคู่เริ่มทำงานทันที ขณะที่คลาวด์ใช้ความคิดในการควบคุมระบบป้องกัน ไคก็ดำเนินการแฮ็กเข้าไปในระบบ
ในศูนย์ควบคุมที่เต็มไปด้วยแสงสีจากจอแสดงผล ไคและคลาวด์ทำงานกันอย่างหนัก ไคพยายามแฮ็กเข้าไปในระบบเพื่อหาต้นตอของการโจมตี ขณะที่คลาวด์ใช้ความคิดในการควบคุมเครื่องจักรกลและระบบป้องกันของโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ทุกเสี้ยววินาทีมีค่า เสียงสัญญาณเตือนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ขณะที่กราฟและข้อมูลบนจอแสดงผลกะพริบเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ในขณะที่คลาวด์มุ่งมั่นในการป้องกันโรงเรียน เขาก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนเบาๆ จากพื้นใต้เท้าของเขา เสียงเตือนภัยที่ดังสนั่นทั่วห้องควบคุมทำให้เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติรุนแรงกว่าที่พวกเขาคาดคิด
"พวกมันเจาะระบบมาได้แล้ว!" ไคตะโกนด้วยความกังวล ขณะที่เขาเร่งมือในการแฮ็กตอบโต้
"คลาวด์ นายต้องไปห้องเครื่องกำเนิดพลังงานเดี๋ยวนี้! พวกมันคงพยายามปิดระบบป้องกันทั้งโรงเรียน!"
คลาวด์ไม่ลังเล เขารีบออกจากห้องควบคุม ทิ้งไคไว้เพื่อจัดการกับการแฮ็กที่เกิดขึ้น ในใจของคลาวด์ เขารู้ว่าต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องโรงเรียนแห่งนี้ และเพื่อหาคำตอบสำหรับสิ่งที่ไคปกปิด
ทางเดินที่คลาวด์วิ่งผ่านเต็มไปด้วยไฟ LED สีแดงที่กะพริบเตือนภัยตลอดทาง เขาใช้ความสามารถพิเศษของตัวเองเพื่อเปิดทางลัดผ่านห้องต่างๆ และเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เมื่อเขามาถึงห้องเครื่องกำเนิดพลังงาน เขาได้พบกับภาพที่ไม่คาดฝัน
ภายในห้องเครื่องกำเนิดพลังงานขนาดยักษ์ มีบุคคลหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางเสียงการทำงานของเครื่องจักร พลังงานที่ถูกสร้างขึ้นนั้นทำให้พื้นรอบตัวคลาวด์สั่นสะเทือน บุคคลนั้นคือศาสตราจารย์วิทย์ เขาสวมชุดสีดำที่ดูดุดันและกำลังเคร่งเครียดกับการหาทางแก้ไขระบบที่ดูเหมือนกำลังจะล่ม
"ศาสตราจารย์วิทย์! ทำไม... คุณมาอยู่ที่นี่? " คลาวด์ตะโกนถามด้วยความงุนงง
ศาสตราจารย์วิทย์หันกลับมามองคลาวด์ ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์แต่ดวงตานั้นสะท้อนความรู้สึกซับซ้อนที่ยากจะเข้าใจ
"คลาวด์ โอนิกซ์... มีหลายอย่างที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับฉัน และมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากให้เธอต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง" ศาสตราจารย์วิทย์กล่าวอย่างเยือกเย็น
ก่อนที่คลาวด์จะได้ถามอะไรต่อ เขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงขึ้น มันมาจากเครื่องกำเนิดพลังงานที่ถูกปรับเปลี่ยน การโจมตีที่พวกเขาพยายามหยุด ยังคงดำเนินต่อไป และมันอาจจะทำให้ทั้งโรงเรียนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก
"เธอต้องไปจากที่นี่ คลาวด์" ศาสตราจารย์วิทย์พูดต่อ แต่คราวนี้น้ำเสียงของเขามีความรู้สึกมากขึ้น
"ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง"
แต่คลาวด์ไม่ได้ฟัง เขาตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ศาสตราจารย์วิทย์ทำทุกอย่างเพียงลำพัง เขารู้ว่าศาสตราจารย์กำลังพยายามปกป้องโรงเรียนนี้ และบางทีอาจจะพยายามปกป้องตัวเขาด้วย
คลาวด์กระโดดเข้าหาแผงควบคุมของเครื่องกำเนิดพลังงานที่กำลังทำงานผิดปกติ เขาใช้พลังจิตในการควบคุมระบบ ปรับแต่งพลังงานที่ถูกปล่อยออกมาและพยายามที่จะคืนความสมดุล
"หยุดเดี๋ยวนี้ คลาวด์!" ศาสตราจารย์วิทย์ตะโกนออกมา ขณะที่เขาพยายามเข้าห้าม
แต่คลาวด์ไม่ฟัง การทำงานของพลังจิตที่หนักหน่วงทำให้สมองของเขารู้สึกมึนเบลอ แต่เขาก็ยังคงฝืนใช้พลังต่อไป
ทันใดนั้น เครื่องกำเนิดพลังงานเกิดการสั่นสะเทือนและกระชากตัวเล็กน้อย ศาสตราจารย์วิทย์รีบเข้ามาดึงตัวคลาวด์ออกจากแผงควบคุม ระบบทุกอย่างในห้องหยุดทำงานชั่วขณะ ก่อนที่เครื่องกำเนิดพลังงานจะเริ่มทำงานอีกครั้ง
ศาสตราจารย์วิทย์มองไปที่คลาวด์ด้วยความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในดวงตา "ทำไมเธอถึงไม่ยอมฟังฉัน? " เขาถามด้วยเสียงที่เคร่งขรึม
คลาวด์มองกลับไปที่ศาสตราจารย์วิทย์ ใบหน้าของเขายังแสดงออกถึงความดื้อรั้น "เพราะผมเชื่อในสิ่งที่ศาสตราจารย์พยายามทำ คุณไม่ได้อยู่คนเดียวในเรื่องนี้"
ทั้งคู่เงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่ศาสตราจารย์วิทย์จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย "ถ้าอย่างนั้น เธอต้องรู้ความจริงทั้งหมด" ศาสตราจารย์วิทย์กล่าว
เขาพาคลาวด์ออกจากห้องเครื่องกำเนิดพลังงานและเดินไปยังทางลับที่ซ่อนอยู่หลังผนัง ศาสตราจารย์วิทย์แตะที่แผงควบคุมและทางเข้าลับเปิดออก นำพวกเขาไปสู่ห้องขนาดเล็กที่ดูเหมือนจะเป็นห้องลับที่เก็บงำอนาคตของโลก
ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยจอภาพและอุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงที่แสดงข้อมูลต่างๆ มากมาย ศาสตราจารย์วิทย์เดินไปยังแผงควบคุมหลักและแสดงข้อมูลที่เป็นความลับออกมา ภาพของโลกในอนาคตถูกแสดงขึ้นบนจอ แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีที่คลาวด์ไม่เคยเห็นมาก่อน
"นี่คือสิ่งที่ฉันพยายามปกป้อง คลาวด์" ศาสตราจารย์วิทย์กล่าว
"มีบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่าการโจมตีโรงเรียนในครั้งนี้ และมันเกี่ยวข้องกับอนาคตของพวกเราทุกคน"
คลาวด์มองไปที่ภาพบนจอแสดงผล เขาเริ่มเข้าใจว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องส่วนตัวของศาสตราจารย์ แต่มันเกี่ยวข้องกับชะตากรรมของโลกใบนี้
"ถ้าอย่างนั้น เราต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องอนาคตของเราครับ" คลาวด์ กล่าวด้วยความมุ่งมั่น
ศาสตราจารย์วิทย์มองไปที่คลาวด์ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย "ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้"
ทั้งสองคนตัดสินใจร่วมมือกันเพื่อค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่ และเพื่อปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขา ความลับที่ยังไม่ถูกเปิดเผยยังคงรอการค้นพบ…
