เงาเเห่งหัวใจ - 1 จุดเริ่มต้นเเห่งโชคชะตา โดย Haru @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,สะท้อนปัญหาสังคม

อารมณ์,ครอบครัว,ความรัก,รักวัยรุ่น,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า

"เมื่อหัวใจที่บอบช้ำถูกปิดกั้นจากความรัก พิมพ์ดาวไม่เคยคิดว่าจะเปิดใจให้ใครอีก แต่โชคชะตากลับนำพาธามเข้ามาในชีวิตของเธอ ชายผู้มีบาดแผลจากอดีตเช่นเดียวกัน ท่ามกลางความลับ ความสูญเสีย และอุปสรรคมากมาย ทั้งสองต้องเผชิญหน้ากับเงามืดในหัวใจของตนเอง เพื่อตามหาความรักที่แท้จริงและความสุขที่รออยู่ปลายทาง ความเจ็บปวดครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นหรือจุดจบของความสัมพันธ์ที่ไม่อาจลืมเลือน?"

ผู้แต่ง

Haru

เรื่องย่อ

ในโลกที่เต็มไปด้วยการสูญเสียและความเจ็บปวด พิมพ์ดาว หญิงสาวที่หัวใจถูกปิดกั้นจากอดีตอันขมขื่น กำลังพยายามสร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเอง แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้พบกับ ธาม ชายหนุ่มผู้ที่มีบาดแผลลึกในจิตใจ ทั้งสองคนต่างไม่คาดคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะนำพาไปสู่การเผชิญหน้ากับความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังอดีตของตนเอง

การพบกันครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ท่ามกลางความทรงจำที่เจ็บปวดและความลับที่ถูกเก็บไว้ พิมพ์ดาวและธามต้องเผชิญกับการตัดสินใจครั้งสำคัญ ทั้งเรื่องของหัวใจและชีวิต ความรักครั้งนี้จะเป็นการเยียวยาหรือจะกลายเป็นเงามืดที่ทำให้พวกเขาต้องหลงทางไปตลอดกาล?

เงาเเห่งหัวใจ-1 จุดเริ่มต้นเเห่งโชคชะตา

ค่ำคืนในกรุงเทพฯ ถูกปกคลุมด้วยสายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่หยุด หยดน้ำจากท้องฟ้าร่วงหล่นลงบนถนนเปียกชื้น ผู้คนต่างรีบเดินฝ่าฝนเพื่อหาที่หลบภัย แต่สำหรับ พิมพ์ดาว หญิงสาวที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน เธอกลับไม่รู้สึกถึงความเร่งรีบหรือความเย็นจากสายฝนเหล่านั้น เธอเพียงแค่เดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ใจของเธอว่างเปล่า เหมือนคนที่ไม่มีจุดหมาย

ตั้งแต่วันที่เธอสูญเสียพ่อแม่ไปจากอุบัติเหตุใหญ่เมื่อปีก่อน ชีวิตของพิมพ์ดาวไม่เคยเหมือนเดิม เธอเคยเป็นคนที่สดใส มีความฝันและเป้าหมายในชีวิต แต่ตอนนี้ ความฝันของเธอกลายเป็นเงามืด เธอไม่สามารถมองเห็นอนาคตได้อีกต่อไป ทุกวันเป็นเพียงการตื่นขึ้นมาแล้วก็ใช้ชีวิตไปแบบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เสียงฝีเท้าของเธอกระทบกับถนน เธอเลือกเดินไปในเส้นทางที่ไม่มีจุดหมาย ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย หวังว่าบางทีฝนนี้อาจชะล้างความเจ็บปวดในใจได้บ้าง

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบงันที่รายล้อมอยู่ พิมพ์ดาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ทันทีที่เธอเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ใจเธอก็เต้นแรงขึ้น

“อิงฟ้า” ชื่อของเพื่อนสนิทที่เธอไม่ได้เจอมาเป็นปี เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับข้อความจากเพื่อนคนนี้อีกหลังจากการทะเลาะกันครั้งใหญ่

"ดาว! เจอกันที่ร้านกาแฟเก่าของเรา ด่วนมาก มีเรื่องสำคัญจะบอก!"

พิมพ์ดาวมองข้อความนั้นด้วยความงุนงงและสับสน เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ทำไมอิงฟ้าถึงติดต่อมาในตอนนี้? ทำไมถึงดูเร่งด่วนและลึกลับขนาดนี้?

แม้ว่าจะมีความรู้สึกแปลกๆ ในใจ แต่พิมพ์ดาวก็ตัดสินใจไปพบอิงฟ้าที่ร้านกาแฟเก่า ซึ่งเป็นที่ที่พวกเธอมักมานั่งคุยกันเสมอในช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย

---

ร้านกาแฟเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในมุมเงียบของถนนกลับดูเงียบเหงาและวังเวงกว่าที่เคยเป็น แสงไฟอ่อนๆ จากภายในร้านลอดผ่านหน้าต่างกระจกเป็นเพียงแสงสว่างเดียวในค่ำคืนที่มืดมน พิมพ์ดาวเดินเข้ามาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย บางส่วนของเธอรู้สึกยินดีที่ได้กลับมาที่นี่ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกกังวลใจว่าจะต้องเจอกับอะไรข้างใน

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป สายตาของเธอสะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในมุมที่พวกเธอมักนั่งด้วยกันเสมอ เขาสวมเสื้อแจ็กเก็ตหนังสีดำ ก้มหน้ามองโต๊ะอย่างสงบนิ่ง พิมพ์ดาวไม่รู้จักเขา เธอเริ่มหันมองไปรอบๆ เพื่อหาอิงฟ้า แต่ไม่พบวี่แววของเพื่อนสนิทแม้แต่น้อย

"คุณพิมพ์ดาวใช่ไหม?" ชายคนนั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะที่เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

พิมพ์ดาวตกใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามสงบใจ เธอขมวดคิ้วมองเขาด้วยความสงสัย "ใช่ค่ะ ฉันคือพิมพ์ดาว แต่...อิงฟ้าอยู่ไหน?"

ชายหนุ่มผู้นั้นนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า "ผมชื่อธาม เป็นเพื่อนของอิงฟ้า...ผมเสียใจที่ต้องบอกคุณว่า อิงฟ้า...เธอประสบอุบัติเหตุเมื่อวานนี้"

คำพูดของธามทำให้พิมพ์ดาวรู้สึกเหมือนโลกของเธอหยุดนิ่ง ร่างกายของเธอเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิด เธอไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน "อิงฟ้า...อิงฟ้าเป็นอะไร!?"

"เธอ...เสียชีวิตแล้วครับ" ธามตอบอย่างแผ่วเบา

พิมพ์ดาวไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร เสียงของธามดูเหมือนจะห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ขณะที่สมองของเธอพยายามประมวลผลกับความจริงที่เพิ่งได้ยิน เพื่อนรักที่เธอเคยทะเลาะกันและห่างหายกันไป ตอนนี้ได้จากโลกนี้ไปตลอดกาล

เธอนั่งลงอย่างหมดแรง น้ำตาไหลออกมาจากตาโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดและความโศกเศร้าที่เธอเก็บไว้ลึกในใจเหมือนถูกเปิดออกอีกครั้ง "ทำไม...ทำไมเธอต้องจากไปในแบบนี้..."

ธามนั่งเงียบ ปล่อยให้พิมพ์ดาวได้ปลดปล่อยความรู้สึกของเธอออกมา หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและเย็นชา "อิงฟ้าทิ้งจดหมายไว้ให้คุณ ก่อนเธอจะประสบอุบัติเหตุ เธอต้องการให้ผมส่งมอบให้คุณ"

พิมพ์ดาวยื่นมือรับจดหมายจากธาม มือของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เปิดซองจดหมายออก ด้านในมีเพียงข้อความสั้นๆ ที่เขียนด้วยลายมือของอิงฟ้า:

"ดาว ฉันเสียใจที่เราห่างกันไป แต่มีบางสิ่งที่ฉันต้องการบอกเธอ...มันสำคัญมาก โปรดอย่าปล่อยให้ความลับนี้ถูกฝังไปพร้อมกับฉัน"

จดหมายที่คลุมเครือทำให้พิมพ์ดาวเต็มไปด้วยความสงสัยและความรู้สึกที่หลากหลาย แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ถามธามถึงรายละเอียดเพิ่มเติม โทรศัพท์ของธามกลับดังขึ้นขัดจังหวะ เขาก้มลงมองหน้าจอ แล้วหันมามองพิมพ์ดาวด้วยสีหน้าตึงเครียด

"ผมต้องไปแล้ว มีบางอย่างที่ผมต้องจัดการ... แต่ผมอยากให้คุณอ่านจดหมายนั้นจนจบ แล้วคุณจะเข้าใจทุกอย่างมากขึ้น"

พิมพ์ดาวพยายามถามเขาเพิ่มเติม แต่ธามกลับลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกจากร้านไป ทิ้งเธอไว้กับความสับสน

ความเศร้า และจดหมายที่ยังคงมีคำถามที่ไม่มีคำตอบ