ชาย-ชาย,ครอบครัว,รัก,fanfic,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
I swear you until die
chapter 1
Content; OOC / multi - manhwa
สวัสดีครับผมชื่อ มิน หรือจะเรียกให้ถูกคือแฝดแม่ ชื่อนี้ไม่ใช่มาได้แบบโชคช่วยแต่ผมหน้าเหมือนแม่แทบจะถอดกันมา แม่ของผมคือคิมดกจา คนที่คลอดผมมาเองกับมือแล้วผมก็หน้าเหมือนแม่อย่างกับแฝด แต่ความสูงนั้นไม่ได้ใครมาเลย ตัวเล็กมากๆอีกต่างหาก
แต่ที่จริงผมไม่ได้รังเกียจชื่อนี้อะไรหรอก เพราะว่าสวยเหมือนแม่ก็ดีเหมือนกัน ทำอะไรคนก็ชอบและช่วยเหลือตลอด เป็นคนเด่นคนดังไม่ยากเพราะเบ้าหน้าแม่ส่งมาถึงผม
ผมลืมบอกอีกอย่าง ผมเป็นผู้ชายที่สามารถท้องได้เหมือนแม่ด้วย นอกจากหน้าตาจะเหมือนแม่แล้ว…ทุกอย่างก็ยังเหมือนแม่
จะมีชื่อเรียกแฝดแม่ก็ไม่แปลกใจ
“พี่มินคะ”
เสียงของลูกสาวคนเดียวของบ้านอิลเลียน เธอเป็นลูกคนที่5 และเป็นน้องสาวของผมด้วยดูท่าทางเธอมีเรื่องด่วนเลยมาหาผม
“ทำไงดี พี่ฮาจินแกล้งหนูอีกแล้ว”
“อา..ก็ต้องไปเคลียร์กับพี่เขาน่ะ”
“ไม่ไหวค่ะ เลยอยากใช้บารมีพี่ค่ะ”
“ก็ได้ ไปเรียกเขามาหน่อย”
“ได้ค่ะ”
ให้มันได้อย่างนี้สิ บ้านผมมีพี่น้องเยอะมาก บางทีก็สงสัยอยู่ว่าทำไมบ้านเราถึงมีลูกเยอะแบบนี้
“โลกิ เอลพอม อาณาจักรปลามันบดกำลังโดนยึดอาณาเขตแล้วนะ!!!”
เสียงของวอน น้องชายผมและเป็นลูกคนที่3 ของบ้านกำลังนำทัพน้องๆให้ปกป้องอาณาจักรปลามันบด เขาเป็นคนเดียวที่เชื่อเรื่องแต่งของแม่
“หลบไปเลยเจ้าพวกอ่อนแอ ท่าฟันพ่อจุงสังหาร!!!!!”
โลกิลูกชายคนที่6 เป็นคนเดียวที่หน้าเหมือนพ่อของเรา ยูจุงฮยอก ชายที่รักแม่จามากสุดหัวใจ และเขาก็เอาดาบลูกโป่งมาไล่ฟันลม น้องๆบ้านเราเป็นคนที่จินตนาการสร้างสรรค์ดีจริงๆ
ผมลืมบอกไปในครอบครัวนี้มีแค่โลกิคนเดียวที่เหมือนพ่อจุง หมายถึงหน้าตานะครับส่วนที่เหลือเหมือนแม่หมด ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีฉายาแฝดแม่คนเดียว
“พี่มิน ผมมาแล้ว”
ฮาจินลูกชายคนที่4 ได้เดินมาท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“ได้ข่าวว่าแกล้งอิลเลียนเหรอ?”
“ไม่นี่ ผมชนะเหมือนทุกทีเลยแงแงอีกล่ะสิ”
“ฮาจิน แกล้งแพ้ให้เจ้าหญิงหน่อย”
“ไม่ เรื่องอะไรที่ต้องแพ้”
พูดเสร็จฮาจินก็เดินหนีออกไปเลย ผมเองก็ถอนหายใจทันทีแต่เอาเถอะบ้านเราพี่น้องผมทุกคนค่อนข้างเป็นตัวของตัวเองสูง เลยไม่คิดอะไรมากถ้าไม่ร้ายแรงเกินไป
“แม่จากลับมาแล้ว!”
วอนตะโกนเสียงใส แล้วทุกคนในบ้านก็ไปที่หน้าประตูพร้อมกันรวมถึงผมด้วย สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าคือ คิมดกจา แม่ของผมเองครับที่ตอนนี้มีวอน ฮาจินและอิลเลียนทั้ง 3คนวิ่งไปกอดแม่จาจนร่างแม่จะรับไม่ไหวอยู่แล้ว
“แม่กลับมาแล้วครับเด็กๆ”
ดกจายิ้มให้เด็กๆของเขา
“คิดถึงที่สุดเลยค่ะ” อิลเลียนยิ้มให้
“แม่ก็เหมือนกันค่ะ”
“พ่อจุงพาแม่ไปที่ไหนบ้างครับ?” เอลพอมคนเล็กวิ่งมาถาม
“หลายที่เลยครับ แล้วแม่ก็ได้ไปอาณาจักรแห่งท้องฟ้ามาแล้วนะ”
“ว้าว”
ดูเหมือนที่ตื่นเต้นและเชื่อเรื่องแต่งแม่จะมีแค่วอน คนเดียวส่วนที่เหลือก็ตามน้ำตื่นเต้นตามวอนกันหมด แม่จาชอบเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ตลอดเลย
“พ่อจุงล่ะครับแม่” ผมถามหาเขาขึ้นมา
“ตอนนี้น่าจะเอาของเข้าบ้านน่ะ ไปช่วยพ่อกันไหมครับ”
ดกจาถามลูกของเขาด้วยรอยยิ้มให้
“ไม่เอา พ่อแข็งแรงจะตายไปทำเองสิ” ฮาจินพูด
“พี่ฮาจินนิสัยไม่ดี” อิลเลียนเหน็บ
“อะไรนะ ก็เขาเป็นราชาปลาแสงอาทิตย์นี่!”
“ผมไปครับๆ”
วอนรีบออกไปคนแรกต่อมาก็โลกิ แม้ฮาจินจะถอนหายใจแต่ก็เดินออกไปด้วย
“ไม่ต้องหรอก พ่อเก็บหมดแล้ว”
ยูจูงฮยอก ผู้เป็นพ่อของพวกเราได้เข้ามาในบ้านพร้อมกับของมากมายในมือโดยที่น้องๆของผมยังไม่ทันได้ออกไปเลย และของเต็มมือเป็นถุงกับกล่องคิดว่าเป็นของฝากของพวกเรา
“อันไหนของหนูคะพ่อจุง” อิลเลียนพูดขึ้น
“สีชมพูเลยค่ะเจ้าหญิง”
“ว้าว ขอบคุณค่ะ รักพ่อจุงที่สุดเลย”
“ของผมล่ะ” เอลพอมวิ่งแซงคนอื่นทันที
“สีเขียวเลย เหมือนสีผมลูก”
“ขอบคุณครับพ่อ”
“สีน้ำเงินใช่ไหม ของผมน่ะ?” ฮาจินพูดขึ้นพร้อมกับเดินมาที่ของฝาก
“ใช่”
“ให้แม่เอาให้ผม พ่อให้พี่วอนกับโลกิเลย”
“ติดแม่จริงๆนะเรา”
ผมพูดหมั่นไส้ใส่น้อง เขาชอบทำตัวไม่น่ารักใส่พ่อตลอด
“เงียบไปเลย แฝดแม่”
ฮาจินทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่ผม ก็ไม่แปลกใจเป็นเรื่องที่ผมเห็นทุกวัน ซึ่งคำว่าแฝดแม่ของฮาจินเป็นการเหน็บผมตามประสาเด็กที่โดนดุแล้วไม่ชอบใจ ทั้งทีตัวเองหน้าก็เหมือนแม่เหมือนกันแท้ๆ
“นี่ของฮาจินนะครับ”
แม่จายิัมและเอาของใหัฮาจิน เจ้าเด็กติดแม่ที่ได้ของจากมือแม่เขาแล้ว ก็ยิ้มดีใจไปกอดแม่อีกรอบ
ส่วนพ่อจุงก็ได้ให้ของน้องวินและโลกิรวมถึงผมด้วย
“วันนี้ซึงฮยอนยังไม่กลับเหรอมิน” แม่จาถามผม
“ครับแม่ พี่เขาอยู่เวรผ่าตัดน่ะครับ”
“เหรอ คิดถึงจังเลยไม่ได้เจอเขาตั้งเดือนสองเดือนแล้วนะ”
“ครับแม่ เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมา”
“นั่นสินะ แม่กับพ่อเลือกของให้เขาด้วยแหล่ะ คิดว่าเขาต้องชอบแน่นอน”
“ต้องชอบอยู่แล้วครับ”
ผมยิ้มให้แม่จา และหลังจากที่ทุกคนแกะของที่พ่อแม่ซื้อให้ ผมเองมักจะเห็นแบบนี้เป็นประจำในทุกๆวันคือ พ่อจุงที่กอดเอวแม่จาแล้วหอมแก้มส่งรอยยิ้มให้กันและกัน
พวกเขาทั้งสองคนไม่ว่าจะกี่ปีก็ยังรักกันเสมอเป็นภาพที่ผมชอบมากๆเลย
ยกเว้นเรื่องตอนกลางคืนที่พวกพ่อกับแม่จะทำกิจกรรมกัน แน่นอนว่าพวกเขาทำบ่อยมาก ใน1 อาทิตย์ทำไปแล้ว 10 วันซึ่งมันไม่เกินจริงแต่อย่างใด เพราะเหตุนี้ทำให้บ้านผมมีลูกเยอะมากครับ
แต่การเงินไม่ขัดสน
นั่นคือสิ่งที่พ่อจุงกับแม่จาทำให้พวกเราไม่เคยขาดเลย แถมน้องๆของผมบางคนมีธุรกิจตัวเองตั้งแต่เด็กแล้วด้วย เรียกได้ว่าเงินสะพัดใช้กระจายแต่ยังขี้งกอยู่ดี
ส่วนผมเป็นนักเก็งกำไรและซื้อหุ้นเพื่อทำปันผลรอค่าตอบแทนเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ได้กลับมา
เพราะฉะนั้นแล้วบ้านผมที่ขัดสนเรื่องเงินคือตัดไปได้เลย มีกินแทบทุกวันไม่งั้นแม่กับพ่อคงไม่ขยันทำเด็กหรอก ไม่สิต่อให้ป้องกันแล้วก็ทะลุถุงอยู่ดี
“ผมไปนอนก่อนนะครับแม่จาพ่อจุง”
“ได้สิ นอนเร็วนะช่วงนี้” แม่จาทัก
“ก็ผมมีเรียนเช้าครับ”
“งั้นเหรอ ฝันดีน้า”
แม่จาจิัมให้ผมเหมือนทุกที และน้องๆผมก็ราตรีสวัสดิ์ให้อีกเช่นกัน ที่จริงผมมีความลับอีกอย่างที่ไม่ได้บอกพ่อจุงกับแม่จานั่นก็คือ การมีแฟนนั่นเอง
แต่ไม่ใช่แฟนหรืออะไรดี ความสัมพันธ์ของผมกับเขาไม่ชัดเจนเลย เป็นไปได้ก็อยากชัดเจนเหมือนกัน แต่มันก็ยากเหลือเกินครับ
ผมมาถึงห้องและทิังตัวลงที่นอนพร้อมกับมองข้อความโทรศัพท์เงียบๆ ก็เจอข้อความเด้งมาทันทีโดยไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร
ที่รัก? : นอนแล้วเหรอ ฝันดีนะ :-)
ถึงมันจะไม่ชัดเจนในเรื่องความสัมพันธ์แต่พอเห็นเขาแสดงความห่วงใยกลับมาผมก็มีความสุขแล้วครับ
To be continued
