เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ] - ตอนที่ 5 สายตาเหยียดหยาม โดย Charuda Singsathon @Plotteller

ปิ่น ครูขอโทษนะ" เพียงฟ้ากล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ครูรักปิ่นมาก...เป็นของครูได้ไหม คนดี"

เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ] - ตอนที่ 5 สายตาเหยียดหยาม โดย Charuda Singsathon @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,เรื่องสั้น,ไทย,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,เสียชีวิต,ท้อง,เสียดสีสังคม,ดราม่า,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Charuda Singsathon

เรื่องย่อ

เพียงฟ้า ครูหนุ่มผู้มีเสน่ห์และความรับผิดชอบสูง เขาเป็นที่รักของนักเรียนและเป็นที่นับถือของเพื่อนร่วมงาน ปิ่นอนงค์ นักเรียนสาวผู้สดใสและมีความสามารถ เธอแอบชื่นชมเพียงฟ้ามานาน แม้จะรู้ว่าความรักระหว่างครูกับนักเรียนเป็นสิ่งที่ไม่สมควร แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่กลับไม่อาจห้ามใจจากความรู้สึกที่มีต่อกันได้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปิ่นอนงค์พบว่าตนเองตั้งครรภ์ เธอเต็มไปด้วยความสับสนและกลัว แต่ก็หวังว่าเพียงฟ้าจะยืนเคียงข้างเธอ ทว่าเพียงฟ้ากลับบอกความจริงอันเจ็บปวดว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว และต้องแต่งงานเพื่อรักษาชื่อเสียงและหน้าที่การงาน แม้จะรักปิ่นอนงค์ก็ตามปิ่นอนงค์ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากการแพ้ท้อง และการถูกเหยียดหยามจากสังคมที่รู้เรื่องเธอ เธอรู้สึกถูกทิ้งและไร้ค่า เมื่อถึงวันที่เธอคลอดลูก ปิ่นอนงค์ปวดท้องอย่างรุนแรงและโทรหาเพียงฟ้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ความน้อยใจและความเจ็บปวดทำให้ปิ่นอนงค์ตัดสินใจที่จะยุติชีวิตของตนเองและลูกในท้อง เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดและความอับอายที่ต้องเผชิญ

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 5 สายตาเหยียดหยาม

ปิ่นอนงค์พยายามฝืนใจตัวเองกลับไปโรงเรียน แม้ทุกย่างก้าวจะหนักหน่วงและเต็มไปด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ เมื่อเธอเข้าห้องเรียน ความรู้สึกที่เคยมีต่อสถานที่แห่งนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทุกครั้งที่เธอมองเห็นเพียงฟ้าสอนอยู่หน้าชั้นเรียน เธอรู้สึกเหมือนมีดบาดลึกเข้าไปในหัวใจ

เวลาผ่านไป ท้องของปิ่นอนงค์เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเธอจะพยายามปกปิดไว้ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนจากสายตาของเพื่อนร่วมชั้นได้อีกต่อไป คำซุบซิบและเสียงหัวเราะเยาะเริ่มดังขึ้นเป็นระลอก ปิ่นอนงค์รู้สึกเหมือนถูกตัดสินทุกครั้งที่เธอเดินผ่านกลุ่มเพื่อน คนรอบข้างเริ่มแสดงความเหยียดหยามและดูถูกเธออย่างชัดเจน หลายคนมองเธอด้วยสายตารังเกียจ บ้างก็แอบพูดกันว่าเธอเป็นเด็กสาวที่ไม่มีค่า ไร้ยางอาย

วันหนึ่ง ปิ่นอนงค์ถูกเรียกไปที่ห้องฝ่ายปกครอง ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนและครูฝ่ายปกครองนั่งรอเธออยู่ในห้องบรรยากาศเคร่งขรึม ปิ่นอนงค์นั่งลงด้วยความกังวล ใจของเธอเต้นแรงเมื่อเห็นสายตาที่เข้มงวดของท่านผู้อำนวยการ

"ปิ่นอนงค์ ครูได้รับรายงานว่าเธอท้องจริงหรือ?" ท่านผู้อำนวยการถามด้วยเสียงที่เยือกเย็น

ปิ่นอนงค์ก้มหน้าลงและพยักหน้าเบา ๆ น้ำตาคลอเบ้า เธอรู้สึกอับอายและอ่อนแอ "ค่ะ...หนูท้อง"

ท่านผู้อำนวยการถอนหายใจลึกก่อนจะพูดต่อ "เรื่องนี้ทำให้โรงเรียนเสียหายอย่างมาก เราไม่สามารถยอมให้มีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นได้ การที่นักเรียนหญิงในโรงเรียนท้องจะทำให้ชื่อเสียงของโรงเรียนเราเสื่อมเสีย"

ปิ่นอนงค์น้ำตาไหลออกมา เธอพยายามอธิบายทั้งที่เสียงสั่นเครือ "หนู...หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้"

ท่านผู้อำนวยการมองปิ่นอนงค์ด้วยสายตาที่เรียบเฉย "ครูจะไม่ยอมให้เธอลาออกไปจากโรงเรียน เพราะมันจะยิ่งทำให้เรื่องนี้เป็นที่สนใจมากขึ้น เราจะหาทางปกปิดเรื่องนี้ไว้ และเธอจะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น"

ปิ่นอนงค์รู้สึกเหมือนกำลังถูกดักอยู่ในกับดักของความผิดที่เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่เลวร้ายนี้ น้ำตาที่ไหลลงมาไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดในใจได้

การที่ต้องกลับมาเรียนในทุกๆ วันท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่ดูถูกและเหยียดหยาม ทำให้ปิ่นอนงค์รู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เป็นที่ต้องการในโลกนี้ เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวังในทุกๆ วัน ความรักที่เคยมีต่อเพียงฟ้ากลายเป็นความเจ็บปวดที่ยากจะลืมเลือน ความหวังที่เธอเคยมีว่าทุกอย่างจะดีขึ้นกลับกลายเป็นเพียงความฝันที่ห่างไกลเกินเอื้อมถึง