เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ] - ตอนที่ 6 ดีที่แม่เข้าใจ โดย Charuda Singsathon @Plotteller

ปิ่น ครูขอโทษนะ" เพียงฟ้ากล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ครูรักปิ่นมาก...เป็นของครูได้ไหม คนดี"

เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ] - ตอนที่ 6 ดีที่แม่เข้าใจ โดย Charuda Singsathon @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,เรื่องสั้น,ไทย,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,เสียชีวิต,ท้อง,เสียดสีสังคม,ดราม่า,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Charuda Singsathon

เรื่องย่อ

เพียงฟ้า ครูหนุ่มผู้มีเสน่ห์และความรับผิดชอบสูง เขาเป็นที่รักของนักเรียนและเป็นที่นับถือของเพื่อนร่วมงาน ปิ่นอนงค์ นักเรียนสาวผู้สดใสและมีความสามารถ เธอแอบชื่นชมเพียงฟ้ามานาน แม้จะรู้ว่าความรักระหว่างครูกับนักเรียนเป็นสิ่งที่ไม่สมควร แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่กลับไม่อาจห้ามใจจากความรู้สึกที่มีต่อกันได้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปิ่นอนงค์พบว่าตนเองตั้งครรภ์ เธอเต็มไปด้วยความสับสนและกลัว แต่ก็หวังว่าเพียงฟ้าจะยืนเคียงข้างเธอ ทว่าเพียงฟ้ากลับบอกความจริงอันเจ็บปวดว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว และต้องแต่งงานเพื่อรักษาชื่อเสียงและหน้าที่การงาน แม้จะรักปิ่นอนงค์ก็ตามปิ่นอนงค์ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากการแพ้ท้อง และการถูกเหยียดหยามจากสังคมที่รู้เรื่องเธอ เธอรู้สึกถูกทิ้งและไร้ค่า เมื่อถึงวันที่เธอคลอดลูก ปิ่นอนงค์ปวดท้องอย่างรุนแรงและโทรหาเพียงฟ้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ความน้อยใจและความเจ็บปวดทำให้ปิ่นอนงค์ตัดสินใจที่จะยุติชีวิตของตนเองและลูกในท้อง เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดและความอับอายที่ต้องเผชิญ

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 6 ดีที่แม่เข้าใจ

เมื่อเวลาผ่านไป สายตาและคำพูดที่เหยียดหยามจากคนรอบข้างทำให้ปิ่นอนงค์ทนอยู่ที่โรงเรียนต่อไปไม่ไหว เธอรู้ดีว่าไม่มีทางหนีจากความจริงได้ และการไปโรงเรียนทุกวันมีแต่จะทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น ในที่สุดเธอตัดสินใจลาออกจากโรงเรียน และไปใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ ที่บ้านเช่าหลังเล็กๆ

ปิ่นอนงค์รู้ว่าถึงเวลาที่เธอต้องบอกความจริงกับแม่ ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอกลัวมาตลอด แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไป หญิงสาวยกโทรศัพท์โทรหาแม่ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือเมื่อเริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น แม่ของเธอเงียบฟังเรื่องราวทั้งหมดโดยไม่ขัดขวาง

“แม่คะ...ปิ่นท้อง” ปิ่นอนงค์พูดเสียงเบา แต่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความอับอาย

มีช่วงเวลาที่เงียบงันก่อนที่แม่ของปิ่นอนงค์จะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและห่วงใย “แม่เข้าใจลูก ไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวแม่จะส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน จนกว่าแม่จะมาหาใกล้ๆ ตอนคลอด” น้ำเสียงของแม่ทำให้ปิ่นอนงค์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง ราวกับว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้

ปิ่นอนงค์ย้ายมาอยู่ในบ้านเช่าหลังเล็กๆ ในหมู่บ้านที่ห่างไกลจากสายตาของผู้คน เธอใช้ชีวิตเงียบเหงาและเดียวดาย นานๆ ทีเพียงฟ้าจะมาหาเธอ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาดูห่างเหินและไม่สนใจเธอเหมือนเดิม เวลาที่เขามาหา มักจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันเสมอ ปิ่นอนงค์รู้สึกว่าความรักและความใกล้ชิดที่เคยมีระหว่างพวกเขากำลังเลือนหายไป

ความเหงาและความโดดเดี่ยวทำให้ปิ่นอนงค์รู้สึกอ่อนแอและไร้ค่า เธอคิดถึงแม่ที่อยู่ไกล และความหวังเดียวที่เหลืออยู่คือการรอให้แม่มาหาในวันที่เธอจะคลอดลูก ความรักที่เคยมีต่อเพียงฟ้ากลายเป็นเพียงความทรงจำที่เจ็บปวด เธอรู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์และความสิ้นหวัง

ในช่วงเวลาที่เธออยู่คนเดียว ปิ่นอนงค์ได้แต่คิดถึงอนาคตของตัวเองและลูกที่กำลังจะเกิดมา เธอหวังว่าลูกของเธอจะไม่ต้องพบกับความเจ็บปวดเช่นเดียวกับที่เธอเคยประสบ หญิงสาวพยายามทำใจให้เข้มแข็ง แม้จะรู้สึกเหมือนถูกล้อมรอบด้วยความมืดมน แต่เธอก็ยังคงหวังว่าจะมีแสงสว่างในวันหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้น