ปิ่น ครูขอโทษนะ" เพียงฟ้ากล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ครูรักปิ่นมาก...เป็นของครูได้ไหม คนดี"
เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ] - ตอนที่ 7 ให้มันจบด้วยความตาย โดย Charuda Singsathon @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ชาย-หญิง,เรื่องสั้น,ไทย,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,เสียชีวิต,ท้อง,เสียดสีสังคม,ดราม่า,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพียงฟ้า&ปิ่นอนงค์ [ รักต้องห้าม ]
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ปิ่น ครูขอโทษนะ" เพียงฟ้ากล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ครูรักปิ่นมาก...เป็นของครูได้ไหม คนดี"
ผู้แต่ง
Charuda Singsathon
เรื่องย่อ
เรื่องย่อ
เพียงฟ้า ครูหนุ่มผู้มีเสน่ห์และความรับผิดชอบสูง เขาเป็นที่รักของนักเรียนและเป็นที่นับถือของเพื่อนร่วมงาน ปิ่นอนงค์ นักเรียนสาวผู้สดใสและมีความสามารถ เธอแอบชื่นชมเพียงฟ้ามานาน แม้จะรู้ว่าความรักระหว่างครูกับนักเรียนเป็นสิ่งที่ไม่สมควร แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่กลับไม่อาจห้ามใจจากความรู้สึกที่มีต่อกันได้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปิ่นอนงค์พบว่าตนเองตั้งครรภ์ เธอเต็มไปด้วยความสับสนและกลัว แต่ก็หวังว่าเพียงฟ้าจะยืนเคียงข้างเธอ ทว่าเพียงฟ้ากลับบอกความจริงอันเจ็บปวดว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว และต้องแต่งงานเพื่อรักษาชื่อเสียงและหน้าที่การงาน แม้จะรักปิ่นอนงค์ก็ตามปิ่นอนงค์ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากการแพ้ท้อง และการถูกเหยียดหยามจากสังคมที่รู้เรื่องเธอ เธอรู้สึกถูกทิ้งและไร้ค่า เมื่อถึงวันที่เธอคลอดลูก ปิ่นอนงค์ปวดท้องอย่างรุนแรงและโทรหาเพียงฟ้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ความน้อยใจและความเจ็บปวดทำให้ปิ่นอนงค์ตัดสินใจที่จะยุติชีวิตของตนเองและลูกในท้อง เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดและความอับอายที่ต้องเผชิญ
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่ 7 ให้มันจบด้วยความตาย
เมื่อเวลาผ่านไปปิ่นอนงค์รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ขณะเธอกำลังรอให้แม่มาหาและเตรียมตัวสำหรับการคลอดลูก วันหนึ่ง เธอรู้สึกเจ็บท้องอย่างรุนแรงและมีน้ำเดินปนเลือดออกมา เธอรู้ว่าเวลาคลอดได้มาถึงแล้ว แม้จะยังไม่ถึงกำหนดคลอดตามที่หมอคาดการณ์ไว้ แต่เธอไม่สามารถทนความเจ็บปวดได้อีกต่อไป
ในช่วงเวลาที่สุดแสนทรมานนี้ ปิ่นอนงค์ตัดสินใจโทรหาเพียงฟ้าด้วยความหวังว่าเขาจะช่วยเธอได้ "ครูช่วยหนูด้วย หนูเจ็บท้องคลอดลูกแล้ว"
เสียงของเพียงฟ้าผ่านสายโทรศัพท์มาพร้อมกับความตกใจและความห่วงใย แต่เขาก็ไม่สามารถช่วยเธอได้มากนัก "มันยังไม่ถึงกำหนดเลยนิ" เขาพูดด้วยเสียงที่ไม่แน่ใจ "ปิ่นฟังครูนะ วันนี้เป็นวันแต่งงานของครูเรียกข้างห้องให้ช่วยก่อนไม่งั้นก็โทรตามรถโรงพยาบาล"
ปิ่นอนงค์รู้สึกถึงความผิดหวังและเจ็บปวดจากคำพูดของเพียงฟ้า ความรู้สึกของเธอคือการถูกทอดทิ้งและลืมเลือน จากความรักและการเอาใจใส่ที่เคยมี กลับกลายเป็นเพียงความเงียบงันและการทอดทิ้งที่เจ็บปวด เธอรู้ว่าผลของความรักที่เคยมีคือการที่เธอถูกทิ้งให้อยู่ในสภาพที่เธอไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้
ในความเจ็บปวดที่เพิ่มมากขึ้น ปิ่นอนงค์รู้สึกถึงความสิ้นหวังและความน้อยใจ เธอพยายามพยุงตัวเองให้มีสติ แต่ความเจ็บปวดและความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดแรง เธอไม่สามารถโทรหาคนอื่นหรือเรียกรถโรงพยาบาลได้อีกต่อไป
ความเจ็บปวดในใจของเธอเพิ่มขึ้นในขณะที่เธอพยายามกลั้นใจอยู่ในสภาพนี้ เธอรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ และความหวังทั้งหมดของเธอกลับกลายเป็นเพียงความฝันที่ห่างไกล
ในช่วงสุดท้ายของชีวิตที่กำลังจะหมดไปนี้ ปิ่นอนงค์เลือกที่จะปล่อยตัวไปกับความเจ็บปวดที่ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ เธอรู้ว่าเธอไม่ได้รับการช่วยเหลือจากคนที่เธอเคยรัก และชีวิตของเธอจะสิ้นสุดลงพร้อมกับลูกน้อยที่เธอรักอย่างสุดหัวใจ ความเจ็บปวดและความผิดหวังที่เธอรู้สึกในช่วงเวลานี้คือภาพสะท้อนของความรักที่เคยมีแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นการทิ้งล้างและความสิ้นหวังที่ลึกซึ้ง