เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต
เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...
"กลับมาแล้วค่า~" น้ำเสียงและท่าทางที่อิดโรยของญาริน ทำให้อร ผู้จัดการส่วนตัวของเธอแปลกใจไม่น้อยที่เห็นคนที่ล้มตัวลงนอนบนโซฟามีท่าทางที่อิดโรยในวันหยุดแบบนี้
"เจอแฟนคลับตามติดชีวิตในวันหยุดหรอ" อรเอ่ย
"เปล่าหรอกค่ะ แค่ไปตามหารักแท้มา" หญิงสาวที่นอนคว่ำหน้าได้พลิกตัวกลับมาเผยใบหน้าที่ยิ้มจนแก้มปริ กับสิ่งที่เธอได้ไปทำร่วมกับสมายด์ในวันนี้
"พี่ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ยังไงก็พักผ่อนเยอะ ๆ ด้วยล่ะ พรุ่งนี้ก็อาจจะได้พักเพิ่มอีกนะ เพราะมีไปถ่ายรายการแค่ช่วงเดียวด้วย"
"ตารางโล่งจนน่าแปลกใจเลยนะคะ"
"พิม อดีตคู่แข่งของเธอที่เคยประกาศตัวไปตั้งแต่หลายปีก่อน กลับมาคัมแบ็คเข้าวงการแล้วน่ะสิ" ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเปลี่ยนไปเรียบนิ่งอย่างฉับพลันก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำสั้น ๆ
"หรอ..."
"แม่คะ มีอะไรให้มีนช่วยอีกมั้ย ?" เสียงและใบหน้าที่จริงจังในการทำงานของมีนผู้ที่เป็นลูกสาวของหมิว พูดคุยกับคุณแม่ของเธอที่กำลังเก็บร้าน
"ไม่มีแล้วจ้ะ ลูกกลับขึ้นห้องไปทำการบ้านเถอะที่เหลือเดี๋ยวแม่จัดการเองนะ"
"ค่ะ...แล้วพี่มายด์จะกลับตอนไหนคะ"
"อีกพักว่าจะกลับแล้วนะ แต่มีเรื่องที่อยากจะคุยกับพี่หมิวก่อนน่ะ ถ้ามีนอยากจะมาฟังด้วยก็มาฟังได้นะ อาจจะเป็นแนวทางที่ดีสำหรับเราเลยก็ได้" เด็กสาวพยักหน้ารับคำตามคำบอกของสมายด์ที่เรียกให้เธออยู่ฟังด้วยกัน
วันต่อมา ญารินที่ยุ่งอยู่กับงานของเธออย่างไม่มีเวลาที่จะได้พัก ระหว่างที่กำลังจะเปลี่ยนไปที่สตูดิโอที่เธอจะต้องไปถ่ายรายการต่อไป นั่นเป็นเรื่องที่ญาริน และ อร ผู้จัดการของเธอโดนเซอร์ไพรส์กันไปตาม ๆ
เมื่อพิมได้เข้ามาร่วมในรายการระหว่างให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่กำลังฉายอยู่ในตอนนี้ ก่อนทุกอย่างจะจบลงด้วยดี กระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงตอนเย็น
YARIN: การเตรียมร้านวันนี้เป็นยังไงบ้าง
SMILE: เรื่อย ๆ แล้วรินเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ยคะ
YARIN: พูดเพราะแปลก ๆ นะ...เราเพิ่งเลิกงานอ่ะ กะว่าจะไปหาด้วย
SMLIE: ได้กลับเร็วทั้งทีทำไมไม่กลับบ้านไปล่ะ
YARIN: อยากเจอมายด์อ่ะ ตกลงตามนี้นะ
ญารินวางโทรศัพท์ในมือลง ก่อนจะเดินขึ้นรถและแวะไปร้านขนมหวานเพื่อซื้อไปฝากสมายด์
มีใครกำลังตามเรามาหรือเปล่านะ....
ญารินฉุกคิดได้แบบนั้น เมื่อซื้อขนมเสร็จจึงจงใจเดินไปในทางที่ ที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามาผ่าน เพื่อดักจับคนที่สะกดรอยตามเธอมา
"ใครที่อยู่หลังกำแพงตรงนั้นน่ะ ออกมานะ ไม่งั้นฉันจะโทรเรียกตำรวจ" ญารินพูดออกไปเพื่อล่อให้คนที่ตามเธอมาปรากฏตัว...เงาที่อยู่ข้างหลังกำแพงค่อย ๆ ปรากฏออกมาและทักทายกับเธอ
"ทำกันขนาดนั้นไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ" หญิงสาวตัวสูงเบิกตากว้าง เมื่อพบว่าคนที่อยู่ตรงนั้นเธอ คือ พิม เพื่อนสนิทและคู่แข่งที่คอยเอาชนะมาตลอด
"...พี่พิมมาทำอะไรที่นี่คะ แอบตามรินมาทำไม"
"ทำไมพูดเย็นชากันแบบนั้นล่ะ อย่างน้อยก็แสดงความยินดีที่พี่กลับมาหน่อยสิ พี่ไม่ได้กลับมาซะนาน ก็เป็นห่วงเรามาตลอดเลยนะ ว่าอยู่ตัวคนเดียวจะจัดการทุกอย่างเองได้หรือเปล่า"
"ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องจนทำให้ต้องหายหน้าหนีออกไปแท้ ๆ ยังกล้ามีสิทธิ์ที่จะมาห่วงคนอื่นอีกหรอ ?" ญารินที่พูดออกไปตามสิ่งที่เธอคิด ก็เห็นว่าพิมไม่ได้โต้ตอบอะไรเธอกลับมา ถึงขอตัวแยกย้ายและไปหาสมายด์ที่เธอนัดเอาไว้
แต่ทว่า....
"เดี๋ยวก่อนสิ นี่ยังโกรธเพราะเรื่องในตอนนั้นอีกหรอ"
"รินไม่ได้บอกว่าโกรธสักหน่อยนี่คะ เพียงแค่ รินไม่ชอบที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้เพราะเหมือนเป็นการปัดความรับผิดชอบ และในส่วนนั้นพี่พิมก็ยังเป็นมาตลอด มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วค่ะ...ลานะคะ"
ญารินเดินออกไปจากพิมในทันทีที่เธอพูดจบ และไม่ได้เหลียวหลังที่จะหันกลับไปมองอีก เพราะเธอไม่ได้อยากคิดถึงเรื่องในอดีตแบบนั้นอีก
"พี่มายด์คะ คือว่า หนูมีเรื่องอยากขอน่ะค่ะ" มีนและสมายด์ที่อยู่ด้วยกันเพื่อช่วยเรื่องในการทำร้านขนม สมายด์รู้สึกเอ็นดูมีนพิเศษกว่าใคร เพราะเธอรู้จักและคอยดูแล มีนมาตั้งแต่ตอนเพิ่งเกิด เธอจึงอยากจะดูแลมีน ให้เหมือนกับหมิวที่คอยเอ็นดูเธอมาตลอด
"หืม ? เสียงหวานมาเชียว มีอะไรคะ"
"คืนนี้มีนขอค้างด้วยได้มั้ยคะ มีนมีการบ้านเยอะมาก แล้วก็มีในส่วนที่ไม่เข้าใจด้วย อยากจะให้พี่มายด์สอนค่ะ"
"เรื่องนั้นพี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว บอกแม่ของมีนให้รู้หรือยังล่ะ"
"บอกแล้วค่ะ...แล้วก็..."
"แล้วก็...อะไรคะ ?"
"คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ยคะ" สายตาอ้อนวอนจากเด็กสาวทำให้ยากที่จะปฏิเสธ สมายด์ต่อสู้กับสายตานั้นอยู่ในใจเพียงชั่วครู่ ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้
"ได้ค่ะ..." ไม่นานนักเสียงออดหน้าประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงเรียกที่คุ้นหู้ แต่มีนอาสาที่จะไปเปิดให้ สมายด์จึงปล่อยให้เด็กสาวทำตามใจชอบ
"ใครคะ" เมื่อประตูเปิดออก คนที่อยู่ข้างหลังประตูคือญาริน เด็กสาวถามกับอีกฝ่ายด้วยความมึนงงเพราะเธอจำไม่ได้ว่าคน ๆ นี้คือใคร
"อืม~ จะว่ายังไงดีล่ะ เพื่อนที่สนิทที่เกินเพื่อนของสมายด์ล่ะมั้งคะ"
"...มาผิดที่แล้วค่ะ" มีนหรี่ตาลงและพูดด้วยถ้อยคำสั้น ๆ ก่อนจะปิดประตูลงไป สมายด์ที่เห็นว่าเงียบแปลก ๆ จึงได้เปิดไปที่หน้าประตูบ้าน
"มีนคะ ญารินล่ะ"
"ใครคะพี่มายด์ ?"
"เพื่อนของพี่ไงคะ ที่ตะโกนเรียกเมื่อกี้"
"อ๊ะ ! เพื่อนพี่มายด์เหรอคะ หนูก็นึกว่าคนแปลกหน้าที่ไหนเลยปิดประตูใส่หน้าไปแล้วค่ะ"
"เอ๋ !!?" สมายด์ที่ได้ยินคำพูดจากเด็กสาว จึงรีบไปเปิดประตูรับคนที่อยู่ข้างนอกในทันที และรีบขอโทษที่เด็กสาวปิดประตูใส่หน้าเธอ
"ริน ! เค้าขอโทษ เค้าไม่รู้ว่ามีนจะปิดประตูใส่หน้าเธอแบบนี้"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เด็กคนนี้เขาไม่รู้จักเราด้วย เราไม่ถือหรอก"
"มีนก็รีบมาขอโทษพี่เขาสิ" เด็กสาวเดินเข้ามา ก่อนจะขอโทษด้วยความจริงใจ ญารินลูบหัวเด็กสาวด้วยความเอ็นดู ก่อนจะโดนถามถึงจุดประสงค์ที่เธอไปหาในวันนี้
"ริน ที่เธอมาหาเค้ามีอะไรหรือเปล่า ?"
"บอกแล้วไงว่าอยากเจอหน้า มาหาไม่ได้หรอ"
"อยากเจอหน้าก็แค่วีดิโอคอลมาก็ได้หนิ ช่องทางติดต่อกันก็มีแล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ อยากเจอหน้าอยากกอดด้วย"
"เดี๋ยว ! เค้าไม่เคยบอกว่าอนุญาติให้เธอกอดนะ"
"ชิ ! นึกว่าจะตามน้ำด้วยซะอีก..." มีนที่ยืนดูสมายด์และญาริน พูดโต้ตอบกัน เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และทำให้รู้ว่าทั้งสองคนนั้นสนิทเกินกว่าคำว่าเพื่อนตามที่ญารินบอกมากแค่ไหน กระทั่ง....
"สวัสดีค่า มีใครอยู่หรือเปล่าคะ ?"
"มีใครมาอีกแล้วน่ะ มายด์นัดไว้หรอ"
"เปล่านะ นอกจากรินเค้าก็ไม่มีใครแล้วนะ"
"งั้นก็ลองเปิดดูสิ" สมายด์พยักหน้ารับคำและเดินไปเปิดประตู ซึ่งคนที่อยู่ข้างหลังประตูก็คือ อร ผู้จัดการส่วนตัวของญาริน
"อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วยสินะ คุณริน"
"พี่อร !? อย่าเข้ามานะ ! หนูมีน้ำมนต์ !!!"
"คนไม่ใช่ผีนะคะ"
"เอ่อคือ...คุณเป็นใครหรอคะ" สมายด์และมีน มองหน้ากันและเอ่ยถามกับคนที่มาหาญาริน ว่าเธอนั้นเป็นใคร
"ข ขอโทษที่แนะนำตัวช้าค่ะ ! ฉันชื่ออร เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณริน มาร่วม หกปีแล้วค่ะ แล้วทางด้านคุณคือ..."
"สมายด์ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทของริน ส่วนเด็กคนนี้ชื่อมีนค่ะ"
"เพื่อนสนิทหรอ...อย่างน้อยก็อยากให้เรียกแฟนจังน้า~" ญารินพูดแทรกเข้ามา อรที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของญารินแบบนั้น
"เธอน่ะเงียบไปเลย เค้าไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเราเป็นแฟนกันนะ"
"ท ทั้งสองคนเป็นแฟนกันงั้นหรอคะ..บ แบบนี้ก็เรื่องใหญ่น่ะสิ"
"อย่าไปฟังที่รินพูดเยอะเลยจะดีกว่านะคะ มีบางเรื่องที่จริงและไม่จริงค่ะ"
"งั้นหรอคะ...แต่ว่า ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ที่ฉันถือวิสาสะมาที่นี่ ก็เพราะเห็นว่าการป้องกันตัวของคุณรินหละหลวมเกินไปค่ะ ถ้าเกิดเจอผู้ไม่ประสงค์ดีจะทำยังไงล่ะคะ"
"ก็จัดการลบความทรงจำสักหนึ่งกำปั้นก็พอแล้วไม่ใช่หรอคะพี่อร"
"ถ้าทำได้พี่ก็อยากทำเหมือนกันค่ะ แต่เอาเป็นว่าต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะคะ ที่ฉันพูดก็เพื่อตัวคุณรินด้วยค่ะ"
"ค่า ๆ ขอบคุณพี่สาวมากนะที่เป็นห่วงกันขนาดนี้~"
"ประชดกันใช่มั้ยคะ..."