เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต
เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...
"มายด์ เรามาแล้วเปิดประตูให้หน่อย" เสียงตะโกนของญารินดังขึ้น เพื่อให้หญิงสาวที่อยู่ด้านในได้ยินอย่างชัดเจน
รอเพียงชั่วครู่ประตูก็ค่อย ๆ เปิดออกมาให้เห็นแสงจากด้านในรวมถึงตัวของสมายด์ที่ยังคงเก็บร้านอยู่ตัวคนเดียว
"เข้ามาสิ แต่อาจจะรกไปหน่อยนะเค้ายังเก็บกวาดอะไรไม่เสร็จเลย"
"ไม่เป็นไรหรอก ขอรบกวนด้วยนะ" ญารินเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน ที่ชั้นหนึ่งของบ้าน สมายด์ปรับปรุงให้เป็นที่สำหรับขายขนม ชั้นลอยเอาไว้สำหรับทำงาน และชั้นสอง คือ ห้องนอน
"นี่มายด์ทำเองทั้งหมดเลยหรอ ?"
"เปล่า วันนี้เค้าได้เพื่อนมาช่วยด้วยนะ แต่ถึงมาช่วย ของที่ต้องจัดก็ไม่ลดลงเลย"
"...งั้นให้เราช่วยอีกแรงสิ"
"ม ไม่ต้องหรอก ! เค้าเกรงใจ เธอไปพักเถอะ เหนื่อยจากทำงานมาทั้งวัน" แม้ว่าสมายด์จะบอกกับเธอแบบนั้น แต่ญารินก็ไม่สามารถจะปล่อยให้ร่างอันบอบบางของหญิงสาวต้องทำงานหนัก ๆ ต่อเนื่องกันเป็นเวลานานได้
"ถ้ามายด์ไม่พัก รินเองก็จะไม่พักเหมือนกัน...มาช่วยกันสองคนเถอะ ต้องเร็วกว่าทำคนเดียวอย่างแน่นอน"
"อ อืม...ทำไมวันนี้รินใจดีจัง"
"แล้วปกติเราไม่ใจดีหรอ ?"
"ก็ใจดี แต่วันนี้ใจดีมากผิดปกติน่ะสิ"
"เราก็แค่อยากใช้เวลาร่วมกับมายด์แค่สองคน...ก็เท่านั้นเอง" หญิงสาวหันหน้าหนีเมื่อญารินได้พูดบางอย่างที่กระทบเข้ากับใจของเธอ...เธอจึงไม่สามารถให้อีกฝ่าย เห็นสีหน้าที่แดงไปด้วยความเคอะเขินได้
วันต่อมา ญารินที่เพิ่งเสร็จจากงานให้สัมภาษณ์ลงนิตยสาร ขณะนั้นเธอที่กำลังจะไปในที่ต่อไปก็ได้รับข้อความจากสมายด์
SMILE: ริน มาหาเค้าหน่อยสิ
YARIN: มีหรือเปล่า เราเพิ่งเสร็จงาน
SMILE: เค้ามีเรื่องอยากจะให้รินช่วยอ่ะ มาหาเค้าได้มั้ย~
YARIN: ...จะรีบไปนะ
สมายด์ไม่ได้บอกกับญารินว่าให้ไปช่วยในเรื่องอะไร ญารินได้บอกกับอรผู้จัดการของเธอให้เคลียตารางงานของวันนี้ออกให้หมด และลากตัวอรให้ไปกับเธอด้วยกัน
"จะไปที่ไหนกันคะคุณริน"
"จะพาไปหารักแรกค่ะ ส่วนพี่อรเลิกเรียกรินว่า คุณ สักทีเถอะค่ะ อย่างน้อยเรียกรินว่าน้องจะได้มั้ยคะ"
"มันชินนี่คะ แต่จะพยายามปรับให้ค่ะ" ทั้งสองที่คุยโต้ตอบกันไปมา ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร้าน อรคุ้นตากับสถานที่ ที่ญารินพาเธอมา จนในตอนหลังญารินก็ได้เฉลยว่าที่นี่คือบ้านของสมายด์ ที่เธอและสมายด์ช่วยกันปรับแต่งตั้งแต่เมื่อวาน
"มายด์ เรามาแล้วนะ" ญารินได้พาอรอ้อมไปเข้าทางข้างหลังบ้านเพื่อที่จะเข้าได้สะดวกกว่า...ไม่นานนักสมายด์ก็มาต้อนรับพวกเธอแต่สมายด์แปลกใจเล็กน้อยเมื่อพบกับญารินที่มาพร้อมกับอร
"ทำไมทั้งสองมาด้วยกันได้คะเนี่ย..."
"เราบอกแล้วไง ว่าเราเพิ่งเสร็จงาน หึงหรอคะที่เรามากับพี่อร~"
"เค้าไม่ได้หึงสักหน่อย ! รินชอบคิดไปเองอยู่เรื่อยเลยอ่ะ !!" สมายด์พาแขกทั้งสองไปนั่งรอที่โต๊ะทานอาหาร และมีแขกพิเศษอีกหนึ่งคนที่มาด้วยคือ มีน
"น้องมีนสวัสดีค่ะ"
"สวัสดีค่ะ พี่ญาริน...พวกพี่ก็โดนพี่มายด์เชิญมาเหมือนกันหรอคะ ?"
"อื้ม~ แต่ก็ไม่รู้ว่ามาเรื่องอะไรนะ น้องมีนพอรู้หรือเปล่า"
"รู้ค่ะ แต่พี่มายด์สั่งหนูเอาไว้ว่าให้ปิดเป็นความลับกับพวกพี่ไว้ก่อน" มีนพูดด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งและเริ่มห่อเหี่ยวทีละน้อย รางกับว่ากับรออะไรอยู่มาเป็นเวลานานมาก
กระทั่งเสียงของสมายด์ก็ดังขึ้นอีกครั้งจากทางฝั่งของห้องครัว
"ขอโทษที่ให้รอนานนะ เสร็จแล้วล่ะ" สมายด์ออกมาจากครัว พร้อมกับขนมเค้กอัลมอนด์ที่เธอเป็นคนทำ
"มายด์เป็นคนทำหรอ ?"
"อืม ช่วยเค้าชิมแล้วบอกหน่อยนะ ว่ารสชาติเป็นไงบ้าง" ญารินดีใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอไม่ได้กินขนมฝีมือของสมายด์มานานหลายปี
"เพิ่งจะเคยกินขนมที่พี่มายด์เป็นคนทำครั้งแรกเลยค่ะ"
"หรอ...งั้นช่วยกินแล้ววิจารให้พี่ด้วยนะคะ" เมื่อทั้งสามได้ลองชิม ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อย...อรถามถึงราคาที่ตั้งใจจะขายเค้กก้อนนี้ เมื่อได้ฟังราคาทุกคนต่างคิดว่าถูกเกินไปเมื่อเทียบกับความตั้งใจทำและหน้าตาที่จัดมาอย่างสวยงาม
"มายด์ ลองตั้งราคาไว้ให้สูงขึ้นอีกดีมั้ย ขายราคาถูกแบบนั้นเรากลัวจะขาดทุนนะ"
"ไม่เป็นไรน่า เค้าตั้งใจที่จะขายราคานี้อยู่แล้วล่ะ อีกอย่างร้านเปิดใหม่ด้วย จะให้ขายแพงตั้งแต่ต้น ใครจะกล้าเข้าร้านเค้าล่ะ"
"รินไงล่ะคะ คุณสมายด์" อรเอ่ยแทรก ทั้งหันไปมองญารินที่สะอึกกับคำพูดของอร
"พ พูดอะไรออกมาคะพี่อร...ถึงมันจะจริงก็เถอะ..."
ตกเย็นญารินพามีนและอร กลับบ้านก่อนจะวนกลับมาหาสมายด์อีกครั้ง ทั้งสองต่างคุยกันถึงเรื่องขนมเหมือนเมื่อก่อน ที่ทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกเธอจะต้องแวะร้านขนมหวานและซื้อกลับไปทุกครั้งที่กลับบ้าน
"ริน"
"คะ ?"
"เย็นป่านนี้แล้ว ไม่กลับบ้าน คุณแม่ของรินไม่เหงาหรอ"
"ไม่หรอก กลับกัน ถ้าเรากลับบ้านตอนนี้ เราน่าจะเป็นฝ่ายที่เหงามากกว่า"
"ทำไมล่ะ"
"แม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับสมาคมแม่บ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ เขาบอกว่าจะกลับคืนพรุ่งนี้เลย"
"อืม...งั้นคืนนี้อยู่ค้างกับเค้ามั้ย ?" ญารินหันกลับมาในทันที ที่ได้ยินคำเชิญชวนที่ออกมาจากปากของสมายด์ แน่นอนว่าญารินที่รอโอกาสแบบนี้อยู่ เธอจะไม่ตอบปฏิเสธแน่นอน
"ถ้าพูดเล่นเราโกรธนะ เราไม่ตอบปฏิเสธแน่นอน"
"แล้วใครบอกว่าเค้าพูดเล่นล่ะ เค้านอนคนเดียวก็เหงาเหมือนกัน เลยอยากจะให้เธอมาอยู่กับเค้าก่อน" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงทีละน้อย เผยให้เห็นถึงความน่ารักน่าเอ็นดูที่แผ่ออกมา ญารินอดไม่ได้ที่จะหุบยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้
น่ารักต่อหน้าเราขนาดนี้ทำไมถึงยังไม่ยอมให้เรียกว่าแฟนสาวอีกน้า~
ญารินยังคงช่วยแฟนสาว...ไม่สิ เพื่อนสาวของเธอ เก็บของล้างภาชนะที่ใช้ทำเค้กให้พวกเธอกิน ญารินเหลือบมองแก้มแดงอมชมพูของสมายด์ จึงฉวยโอกาสหอมแก้มทีเผลอระหว่างที่หญิงสาวทำงานอยู่
"อือ ! รินทำอะไรเนี่ย !?"
"เห็นแก้มแล้วมั่นเขี้ยวนี่ ขอหอมอีกสักทีน้า"
"ไม่ต้อง ๆๆๆ เค้าไม่อนุญาติ !!"