เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต
เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...
"ริน ท้องเป็นไงบ้าง ?"
"ร รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะได้ทำพาร์ทเนอร์กับห้องน้ำเลย..." เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะ สมายด์ที่ชวนญารินไปกินข้าวเพื่อเปลี่ยนแปลงบรรยากาศอันตึงเครียด
แต่ทว่าสมายด์ก็สั่งมาเยอะในขนาดที่แค่สองคนก็ไม่สามารถกินหมดได้ แต่ในท้ายที่สุดญารินก็คือผู้รับผิดชอบที่กินจนหมดในที่สุด
"เค้าขอโทษนะ..."
"อย่าไปใส่ใจเลยเราก็ดีขึ้นตั้งเยอะแล้วด้วย อีกอย่างมายด์ก็พยายามทำให้เรารู้สึกดีขึ้นด้วย แม้ว่าเรื่องปวดท้องมันจะคิวก็เถอะ...ขอบคุณนะ" ญารินที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างหมดแรงก็พูดปลอบใจกับอีกฝ่ายและได้พูดถึงความรู้สึกจริง ๆ ของเธอในตอนนี้
สมายด์ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแต่คอยเฝ้าคนรักของเธออยู่ข้างกายไม่ยอมห่างไปไหน
"รินเค้าขอถามอะไรสักอย่างจะได้ไหม..."
"อะไรหรอ ทำเสียงจริงจังเชียว"
"ถ้าเค้าบอกว่าสิ่งที่เค้าเคยพูดเอาไว้ว่า ความสัมพันธ์ของเราสองคนจะไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมได้อีก เค้าสามารถถอนคำพูดได้มั้ยคะ" ญารินหันไปมองอีกฝ่ายที่พูดน้ำเสียงที่แผ่วเบาแล้วถามขึ้นต่อ
"ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ ถามเราแบบนั้น เราที่อยากให้มายด์ถอนคำพูดจนใจตะขาดเราก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว"
"เค้า...เค้าเองก็มีความรู้สึกที่เหมือนกับริน เลยถามไงว่าโอเคไหมถ้าจะถอนคำพูด"
"โอเคค่ะ ไม่ว่ามายด์จะถามอีกกี่ครั้งเราก็ตอบว่า โอเคค่ะ"
รินยอมทำเพื่อเค้าขนาดนี้เลยหรอ...แบบนี้ตลอดที่ผ่านมาเค้าก็เหมือนคนที่เอาแต่ยึดติดกับอดีตอย่างเดียวมาตลอดเลยน่ะสิ... หญิงสาวย่นจมูก ตัวสั่นเผยให้เห็นถึงความกลัวที่อยู่ภายในใจ
ญารินแตะที่ไหล่ของสมายด์อย่างแผ่วเบา และดึงอีกฝ่ายเข้ามากอด เพราะเธอรู้ดีว่าสมายด์ในตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่และรู้สึกอย่างไรในตอนนี้
"มายด์...ไปที่บ้านเรามั้ยคะ"
"ทำไมจู่ ๆ ถึงมาชวนล่ะ"
"ก ก่อนหน้านี้เราเล่าให้คุณแม่ฟังเกี่ยวกับมายด์น่ะ แล้วคุณแม่อยากเจอมากเลยนะ เราเลยถือโอกาสชวนน่ะ..." น้ำเสียงและท่าทางที่ร้อนรน สมายด์หลุดหัวเราะออกมาเพราะเธอรู้ว่าญารินกำลังพูดโกหก แต่ลึก ๆ แล้วอยากจะให้เธอไปอยู่ด้วยมากกว่า
"ก็เอาสิ ไปกันเลยมั้ย ?"
"อืม" ญารินพยักหน้าอย่างว่าง่าย และบริการคนรักของเธอตั้งแต่เตรียมของรวมไปถึงการนั่งรถที่ทำให้สบายที่สุด
รู้เลยว่าบ้านนี้ใครใหญ่....
"กลับมาแล้วค่ะแม่" หญิงร่างสูงได้เอ่ยทักทายคุณแม่ของเธอในทันทีเมื่อกลับมาถึงบ้าน สมายด์ที่เดินตามหลังของเธอมาก็ทำได้เพียงแค่กล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะเดินเข้าไป
"ทำงานเป็นไงบ้างลูก เหนื่อยมั้ย แม่เตรียมกับข้าวเอาไว้แล้วนะ...แล้วผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังลูกคือใครหรอ ?" คุณแม่ของญารินเดินปรี่เข้ามาหาผู้ที่เป็นลูกสาว แล้วถามถึงเรื่องในวันนี้ด้วยความห่วงใย
แต่แล้วเขาก็เหลือบสายตาหันไปมองกับคนตัวเล็กที่คอยหลบอยู่ข้างหลังของญาริน...
"คนนี้คือสมายด์ไงคะคุณแม่ จำได้มั้ยคะว่าเมื่อก่อนเขาชอบมาที่บ้านเราบ่อย ๆ" ญารินพูดด้วยท่าทางที่ดีใจอย่างเปี่ยมล้น เพราะเธอกำลังรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังลงตัวเหมือนที่เคยเป็นมาตลอด
ส่วนคุณแม่ที่ฟังลูกสาวของเธอพูด ก็ร้องไปบางอ้อ เพราะเธอยังจำได้ไม่ลืมว่าสมายด์ช่วยเหลือพวกเธอแม่ลูกเอาไว้มากมายเท่าไหร่
"สมายด์เองหรอลูก ? แม่ไม่ได้เจอหนูมานานมากสวยขึ้นเยอะเลยนะ"
"ข ขอบคุณค่ะ...คุณป้าสบายดีหรือเปล่าคะ"
"ป้าแข็งแรงเต็มร้อยอย่างที่หนูเห็นเลยจ้ะ...ทั้งสองคนไปกินข้าวกันก่อนสิ" ญารินที่ได้ยินเรื่องอาหารก็ทำเธอต้องยิ้มเจื๋อนออกมา จนในท้ายที่สุดสมายด์ก็ต้องเป็นคนเล่าให้คุณแม่ของญารินฟัง
"คุณป้าคะ ในตอนนี้รินเขาอาจจะกินข้าวไม่ได้น่ะค่ะ...ก่อนหน้านี้หนูกับรินไปข้าวที่ร้านอาหาร แถมยังกินเกินขนาดกว่าที่เคยทำให้ท้องไม่ดีอย่างหนักเลยค่ะ..."
"อ้าว แบบนี้ก็แย่สิ ทั้งสองคนได้กินยาหรือยัง ?"
"กินแล้วค่ะแม่ หนูว่าจะไปนอนพักเผื่ออาจจะดีขึ้นน่ะค่ะ" คุณแม่ของญารินพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะปล่อยให้ทั้งสองจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง
คนร่างสูงเดินนำหน้าไปยังห้องนอน ญารินคิดที่จะให้สมายด์มานอนด้วยในคืนนี้ เพราะเธอไม่อยากแยกห่างแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว...
"มายด์"
"คะ ?"
"คืนนี้นอนกับเรานะ"
"เค้าตั้งใจไว้อยู่แล้วน่า เพราะเค้าเองก็อยากนอนกับรินเหมือนกัน" ญารินอมยิ้มเมื่อได้ยินแฟนสาวของเธอพูดออกมาแบบนั้น
เอ๊ะ สมายด์ยอมรับญารินให้เป็นแฟนหรือยังน้า~
เมื่อมาถึงเตียง ญารินที่ไม่รอช้าก็ผลักร่างเล็กอันบอบบางของสมายด์ลงบนเตียง ราวกับว่าความอดทนของเธอทั้งหมด มันยากเกินกว่าที่อัดอั้นเอาไว้ได้
"ริน ! ปล่อยเค้า !!"
"ไม่ปล่อย สายตาวิงวอนร้องขอแบบนี้ จะให้เราอยู่เฉย ๆ โดยที่ไม่ทำอะไรคงไม่ได้หรอกนะ..."
"อื้อ !" สมายด์ไร้ทางขืนด้วยกำลังของอีกฝ่ายที่มีมากกว่า แต่ในทางกลับกันญารินเองก็ไม่ได้ออกแรงเลยแต่อย่างใด ราวกับว่าอีกฝ่ายนั้นยอมให้กับเธอ
สมายด์เธอนี่มันร้ายนักนะ !!