เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต
เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
"เมย์ฝากไปเสิร์ฟที่โต๊ะสี่ที"
"ค่า ๆ"
"ริน เค้าฝากเอาจานนี้ไปเสิร์ฟให้ลูกค้าที่ยืนรอทีค่ะ ส่วนฝนเราฝากล้างจานชามทีนะ"
"ค่า~ แต่ทำไมจู่ ๆ พวกเราถึงได้มาทำงานที่ร้านพี่หมิวแบบนี้ล่ะ"
"คนไม่พอนี่ ถึงได้ขอร้องให้ทุกคนมาช่วยไง" หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหก ตั้งแต่เกิดเรื่องในคราวนั้น ญารินไม่เคยกลับไปทำงานอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น
แต่เธอยังคงมาหาสมายด์แฟนสาวของเธออย่างสม่ำเสมอ รวมถึงช่วยงานในร้านของเธอ และของหมิวโดยไม่หวังผลตอบแทน
"คุณญารินคะ ทำไมมาหลบอยู่หลังร้านล่ะคะ ?" เมย์ปรากฏตัวขึ้นระหว่างเสิร์ฟอาหาร เธอพบกับญารินที่อยู่หลังร้านจึงเดินเข้าไปทักทาย
"โดนสมายด์สั่งมาค่ะ ว่าให้อยู่หลังร้าน...เพราะถ้าออกไปข้างนอกจากที่มีข่าวลือแปลก ๆ ก็จะทำให้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่"
"เป็นดารานี่หนักหนาเอาการเลยนะคะ..คุณรินลองมองไปออกที่หน้าร้านแล้วดูมายด์กับฝนสิคะ" ญารินมองตามที่เมย์บอกแล้วเห็นญารินและฝนอยู่ด้วยท่าทางที่สนิทสนมกันมาก ถ้าเธอไม่เห็นว่าทั้งสองคนรู้จักกันมานานก็คิดว่าเป็นแฟนกันไปแล้ว
"ทั้งสามคนรู้จักกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ?"
"...หมายถึงเมย์ ฝน และมายด์หรอคะ อืม...เท่าที่คิดก็น่าจะพอ ๆ กับที่มายด์รู้จักคุณรินตั้งแต่แรกนะคะ"
พอ ๆ กันเหรอ...ไม่สิ กลับกันถ้าไม่รวมช่วงเวลาที่เรากับมายด์ห่างกัน เท่ากับว่ารู้จักกันจริง ๆ แค่สามเกือบสี่ปีเองนี่นา
ญารินต่างคิดไปไกลกับความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อนของสมายด์...เมย์ที่เตรียมผลัดตัวกับญารินในการเสิร์ฟอาหาร เธอได้พูดบางอย่างกับคนที่กำลังกระวนกระวายในตอนนี้
"ดูแลมายด์ให้ดีนะคะคุณริน ช่วงเวลาที่คุณห่างหายไปนาน ตลอดมามายด์ก็ยังคิดถึงคุณทุกวันและพูดให้ฟังทุกวันซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุดเลยค่ะ"
"...ได้ยินแล้วรู้สึกผิดเลยค่ะ แต่รับปากว่าจะดูแลแบบเอาชีวิตเข้าแลกแน่นอนค่ะ" เมย์ยิ้มให้กับญารินที่พูดอย่างตั้งมั่นกับเธอก่อนจะเดินออกไปแล้วสมายด์เดินเข้ามาแทน
"คุยอะไรกับเมย์เหรอริน ?" คนตัวเล็กเดินเข้ามาแล้วเปิดขึ้นด้วยคำถามกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหึงหวง
"คุยเรื่องทั่วไปค่ะ มายด์ทำงานเหนื่อยมั้ย ?"
"ไม่เหนื่อยหรอก ตอนปิดร้านเค้าอาจจะกลับช้าหน่อยนะ รินจะอยู่ด้วยกันม้้ย"
"มีเรื่องอะไรหรอ"
"มีนขอให้เค้าอยู่ต่ออ่ะ ไม่ได้ถามด้วยว่าเรื่องอะไร"
"งั้นเราจะอยู่ด้วย" สมายด์พยักหน้ารับคำแล้วไปนั่งพักหลังจากทำงานมาทั้งวัน
ตกเย็นญาริน มีน และ สมายด์ ทั้งสามได้ช่วยกันเก็บร้าน ในขณะที่ญารินกำลังเก็บของอยู่ข้างหลังร้าน ก็พบกับมีนและสมายด์ที่อยู่ใกล้ชิด
สองคนนั้นจะใกล้กันเกินไปแล้ว !!
เวลาสี่ทุ่มกว่า ญารินมองแฟนสาวอย่างไม่ละสายตา แต่ไม่พูดอะไรออกมา เพราะเธออาจจะคิดมากและหวงเกินไปเองกระทั่ง....
"ริน" สมายด์เอ่ย
"คะ ?"
"รินเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าเหมือนอารมณ์ไม่ดีแบบนั้นล่ะ..." คนตัวเล็กจับมือของอีกฝ่ายแล้วมองด้วยความเป็นห่วง
"วันนี้น่ะ...มายด์กับมีนดูสนิทกันจังเลยนะ...เห็นแตะเนื้อถูกตัวกันด้วย" ญารินเอ่ยพูดกับคนตัวเล็กของเธอด้วยท่าทางไม่พอใจ
"เค้ายังไม่เคยเล่าให้ฟังหรอคะ ว่าเค้าดูแลน้องมีนมาตั้งแต่ยังเป็นทารกอยู่เลยนะ" น้ำเสียงใสบริสุทธิ์ที่กล่าวออกมาอย่างไม่มีอะไรแอบแฝง กับรอยยิ้มบนใบหน้าที่ใสซื่อของคนตัวเล็ก ทำให้คนที่กอดอกยืนดูเธออยู่ต้องเปลี่ยนสีหน้าแอบยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ย ยังไม่ได้เล่าให้เราฟังนะ...แต่ว่าน้องมีนคนนั้นจะคิดมากกว่าที่มายด์คิดหรือเปล่าล่ะ"
"รินหมายถึงในเชิงคนรักหรอ ?"
"อืม..." หญิงสาวพยักหน้ารับคำจากคำถามของแฟนสาว นั่นทำให้สมายด์หัวเราะออกมาแล้วเอ่ยขึ้นต่อ
"รินไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอกน่า เค้าดูแลน้องมันมาตลอดสิบหกปีเลยนะ เค้ารู้นิสัยน้องอยู่แล้ว อีกอย่างช่วงที่รินเห็นว่ามีนมาแตะมาจับเค้าก็เห็นอยู่ว่ามีนสะดุดขาตัวเองแล้วล้มมาทางเค้า"
"จริงเหรอ !?"
"จริงสิ เด็กคนนั้นค่อนข้างจะซุ่มซ่ามน่ะ เลยต้องเป็นห่วงมากหน่อย" ญารินถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แม้ว่าเธอจะให้อิสระกับแฟนสาวของเธอมากก็ตาม แต่เธอก็ไม่เคยได้ทำอะไรแบบนั้นกับสมายด์เลยสักครั้ง
"ย อย่าจ้องเค้าแบบนั้นสิ มีอะไรก็พูดออกมาสิริน" สายตาที่จ้องอย่างไม่วางตา กับแขนทั้งสองของญารินที่อ้าออกมา สมายด์ยังคงยืนมองว่าแฟนสาวของเธอตั้งใจที่จะทำอะไรต่อไป
"เข้ามาสิ" ญารินเอ่ย
"อะไรหรอ ?"
"...มากอดเรามา" คนตัวสูงย่นจมูกพูดคนตัวเล็กของเธอ เพราะเธอแทบไม่เคยได้กอดแฟนสาวของเธออย่างตรง ๆ เลยสักครั้งเดียว
"มาแปลกจริง ๆ นะ วันนี้อย่าบอกนะว่าหึงเค้ากับมีนน่ะ"
"ใครหึง ไม่มี ไม่ใช่ !!" ญารินปฏิเสธด้วยเสียงที่แข็งกร้าว แต่สมายด์รู้อยู่แล้วว่าแฟนสาวของเธอเป็นคนที่ขี้หึงและขี้หวงมากแค่ไหน เป็นหนึ่งจุดที่ทำให้ญารินน่ารักที่สุดอีกมุมหนึ่ง