เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต
เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน
"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...
"ย อย่ามาพูดเล่นแบบนี้สิริน !"
"เราไม่ได้พูดเล่นสักหน่อย...ตอนนี้มายด์สะดวกหรือเปล่า"
"ทำไมเหรอ ?"
"จะชวนไปหาพี่อรน่ะ ดูเหมือนเขามีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยกับเราแล้วก็คุยกับมายด์" ญารินจับมือของคนตัวเล็กแล้วเดินออกจากโซนเสื้อผ้าไปด้วยกัน โดยที่ไม่ได้สังเกตุเลยว่า ฝนและเมย์แอบตามพวกเธอไปด้วย
"พี่อร รอนานหรือเปล่าคะ" ญารินมาพบกับสาวแว่นตากลมในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า
"ไม่นานหรอกค่ะ พี่กะไว้แล้วว่าอีกเดี๋ยวทั้งสองคนน่าจะมากัน พี่เลยสั่งอาหารรอไว้ให้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณมากค่ะ แต่ใครจ่ายล่ะ..." อรยิ้มมุมปากราวกับมีแผนอะไรอยู่ในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ญารินที่รู้ทันจึงเอ่ยตอกกลับไปทันที
"พี่อร หวังว่าคงจะไม่ใช้วิธีเดิม ๆ แบบว่าลืมกระเป๋าตังค์ กับมือถือแบตหมดหรอกนะคะ" ญารินหนี่ตามองอีกฝ่ายที่มีท่าทางสะดุ้งเมื่อเธอพูดออกไป แสดงว่าอรตั้งใจจะทำแบบนั้นจริง ๆ น่ะสิ...
"พี่ไม่คิดที่จะแกล้งแบบนั้นหรอกค่า เดี๋ยวพี่จ่ายทั้งหมดเองค่ะ" ญารินยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่อรพูดมากนัก แต่ก็ยอมกินอาหารแต่โดยดีเมื่อมาพนักงานมาเสิร์ฟ
เวลาต่อมาหลังจากที่ญารินและสมายด์ได้กินข้าวเสร็จเรียบร้อย คนตัวเล็กได้เห็นไปถามคนตรงหน้าเธอที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ ว่าทำไมถึงเรียกเธอมาด้วย
"พี่อรคะ ทำไมถึงเรียกมายด์มาด้วยล่ะถ้าจะคุย คุยกับรินแค่สองคนไม่ดีกว่าหรอคะ ?" อรเบิกตาขึ้นแล้วค่อย ๆ หันไปมองสมายด์แล้วตอบคำถามของเธอ
"...เรื่องนี้มันสำคัญมาก แล้วเป็นคำตอบที่ทั้งสองคนรอมานานด้วยไงล่ะ พร้อมฟังหรือยังคะ" ญารินและสมายด์ พยักหน้าพร้อมกับเพื่อบอกกับอีกฝ่ายว่าพวกเธอพร้อมที่จะฟังกันแล้ว
อรเริ่มเปลี่ยนสีหน้าจากที่กำลังยิ้มอยู่ก็เริ่มจริงจังขึ้น แล้วเอ่ยพูดขึ้น
"หลังจากที่พี่ได้ตามสืบเรื่องของคนที่ปล่อยข่าวลือของน้องรินแบบเสียหายกับคุณหมิงกันแค่สองคน จนทำให้รู้ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ คือพิม อดีตรุ่นพี่คนสนิทของน้องรินนั่นล่ะค่ะ"
"จ...จะเป็นไปได้ยังไงล่ะคะพี่อร ก่อนหน้านี้รินก็ได้รับความหวังดีจากพิมที่ช่วยมาเตือนเรื่องนี้หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นนะคะ" ญารินหัวเราะแห้ง ๆ ออกมากับสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก แม้ว่าตัวของเธอจะไม่ค่อยถูกกับพิมมากนักก็ตาม
แต่เมื่อรู้ว่าอดีตรุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือเธอเมื่อก่อนกลับมาทำเรื่องแบบนี้กับเธออีกครั้งทำให้ญารินช็อกไปไม่น้อย
"...น้องรินอาจจะไม่เชื่อนะคะ แต่พี่มีหลักฐานเสียงที่บันทึกกับคุณหมิงมาค่ะ หลังจากที่พี่รู้ว่าพิมเป็นคนลงมือทำเรื่องทั้งหมด ก็ได้ตรงไปหาเขากับคุณหมิงในทันที รวมถึงเค้นถามเรื่องที่เขาทำว่าทำไปทำไม"
"ล แล้วเขาจะทำไปเพื่ออะไรล่ะคะ ?" สมายด์เอ่ย
"เรื่องนั้น...." อรหันกลับไปมองญารินที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ก่อนจะหันไปตอบคำถามของสมายด์
"พี่ว่าเหตุนั่น ให้ไปถามเจ้าตัวเองเลยดีกว่าค่ะ" สาวตากลมตอบกลับด้วยประโยคสั้น ๆ ญารินลุกขึ้นแล้วเอ่ยพูดต่อ
"พี่อรคะ รินขอฝากพี่อรไปส่งมายด์ให้หน่อยนะคะ พอดีว่ารินมีเรื่องที่จะต้องเคลีย กับพิมแบบตัวต่อตัวค่ะ" สีหน้าที่จริงจังกับน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์ต่าง ๆ ดิ่งลงอย่างเห็นได้ชัด แล้ววิ่งออกไปอย่างไม่รอช้า สมายด์ไม่ทันที่จะได้ห้ามแฟนสาวของเธอ เพราะอีกฝ่ายนั้นวิ่งออกจากร้านไปก่อน
"พี่อร...พี่รู้ที่อยู่ของคุณพิมใช่มั้ยคะ รีบพามายด์ไปหาเขาตอนนี้เลยค่ะ"
"อ อืม...." น้องรินกับน้องมายด์นิสัยคล้ายกันจัง สมายด์และอรที่กำลังเดินไปถึงรถ ฝนและเมย์ก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้วได้ยินทุกสิ่งที่พวกเธอคุยกันทั้งหมด
"ถ้าแกจะไป พวกเราก็ไปเหมือนกันนะหม่อมสาว"
"ฝน เมย์ !? พวกแกมาได้ไง"
"ก็แอบตามมาน่ะสิ เอาล่ะรีบขึ้นรถสิ เรื่องสำคัญมากไม่ใช่หรอ พวกเราจะช่วยแกกับแฟนของแกเองนะมายด์ไม่ต้องห่วง" เมย์กอดคอเพื่อนสาวของเธอก่อนจะออกคำสั่งให้ขับรถไปที่บ้านของพิมอย่างไม่รอช้า....
"พิม เปิดประตูหน่อยค่ะ รินเอง" ญารินมาถึงคอนโดของพิมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสีหน้าที่ตึงเครียด
"แปลกนะที่มาหากันแบบนี้คิดถึงหรอ"
"รินไม่ได้มาเพื่อฟังเรื่องไร้สาระค่ะ รินมาเพื่อคำตอบ !" หญิงสาวร่างสูงได้ตะคอกเสียงใส่คนพี่ พร้อมกับเปิดเสียงที่อรบันทึกเอาไว้ ถึงเรื่องที่พิมสารภาพออกมาว่าเธอเป็นคนปล่อยข่าวลือแบบนั้น จนทำให้เรื่องบานปลายมาจนถึงจุดนี้ได้
"ญาริน ฟังเราก่อนนะ...มันอาจจะเป็นเสียงที่ตัดต่อเอาก็ได้..." ญารินส่ายหัวไม่ฟังสิ่งที่พิมบอกกับเธอ
"คนโกหก...ลูกไม้เดิม ๆ มันใช้กับรินไม่ได้หรอกนะรู้มั้ย เมื่อก่อนก็เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาครั้งนึงแล้ว คราวนี้พิมก็ยังทำอีก รินไม่ว่าหรอกนะที่พิมจะทำให้ชีวิตของรินพังอ่ะ แต่มันเกี่ยวอะไรกับสมายด์ เกี่ยวอะไรกับแฟนของรินด้วย !?" เสียงตะคอกดังขึ้นเรื่อย ๆ พิมที่ยืนฟังโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ก็ค่อย ๆ หัวเราะออกมา
"...ถ้าได้ผลลัพธ์แบบนั้นก็เป็นไปตามที่พี่คาดหมายเอาไว้ล่ะนะ อยากรู้เหตุผลที่พี่ทำแบบนี้ใช่มั้ย...เหตุผลก็คือ พี่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับรินไงล่ะ ยิ่งเป็นรักแรกของรินด้วยแล้ว ยิ่งทำให้พี่รู้สึกหงุดหงิดเข้าไปอีกด้วย"
"เป็นเอามากนะคะ งั้นรินก็ขอบอกเอาไว้เลยนะคะว่าถ้าพิมคิดจะทำอะไรสมายด์อีกล่ะก็ ตัวของพี่เองนั่นล่ะที่จะโดนกลับไปหลายเท่าตัวจำเอาไว้ให้ดีด้วยล่ะ...แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ รินจะเอาไปบอกที่ประธานบริษัทหลาย ๆ แห่งว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเป็นหนที่สอง ครั้งนี้รินไม่สงสารหรอกนะคะ ไม่ว่าพิมจะขอร้องยังไงก็ตาม..."