เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต - บทที่ 15 ยื่นคำขาด โดย PedTalk @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก

รายละเอียด

เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

ผู้แต่ง

PedTalk

เรื่องย่อ

"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี

แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...

สารบัญ

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 1 เพื่อนเก่า,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 2 นับหนึ่งอีกครั้ง,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 3 หลักฐานมัดตัว,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 4 บางสิ่งที่ขาดหายไป,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 5 เมนูใหม่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 6 ข่าวลือ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 7 ภาพเก่าในอดีต,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 8 หอมหวาน,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 9 ภัยเงียบ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 10 จบปัญหา พักผ่อน และ...,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 11 อิจฉา,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 12 เดตแรกในรอบ 15 ปี,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 13 สะกดรอย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 14 คนโกหก,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 15 ยื่นคำขาด,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 16 ทุกอย่างคลี่คลาย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 17 สวบสุข ?,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 18 One Day With Maid,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 19 วันที่เธอไม่อยู่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 20 ยินดีต้อนรับกลับ ตอนจบ

เนื้อหา

บทที่ 15 ยื่นคำขาด

"ผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับรินขนาดนั้นเลยหรอ..." พิมเอ่ย

"...สำคัญมากค่ะ รองลงจากคุณแม่ สมายด์คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตรินค่ะ" ญารินหันกลับมาบอกกับพิม เพื่อให้อีกฝ่ายได้ตาสว่างถึงในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

"แต่ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำให้ชีวิตของรินพังไม่ใช่หรอ ดูอย่างตอนนี้สิ ทำลายถึงขั้นทำให้รินมาทำงานไม่ได้เลยไม่ใช่หรอ" พิมพยายามที่จะยื้อให้สาวตรงหน้าอยู่ต่อ แต่เหมือนว่ายิ่งเธอพูดเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้อีกฝ่ายโกรธมากขึ้น

"ถ้าพิมพูดแบบนั้น งั้นก็ขอถามหน่อยสิคะ...ยัยผู้หญิงสี่คนที่ลากตัวสมายด์ไปที่ห้องน้ำแล้วทำร้ายน่ะ มันก็เป็นฝีมือของพี่อีกใช่มั้ย" สาวร่างสูงกำลังความโกรธที่แผ่ออกมาให้เห็นทางใบหน้าอย่างเด่นชัด ถามเพื่อที่จะดูว่าพิมยังคงกล้าพูดความจริงกับเธออยู่มั้ย

แม้ว่าพิมจะให้คำตอบแบบไหนกับญาริน แต่ญารินรู้อยู่แก่ใจว่าในวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะเธอเหลือบตาไปเห็นพิมที่แอบมองบางสิ่งอยู่ แต่เหมือนจะไม่ได้สังเกตว่าเธอกำลังมอง

"ว่ายังไงล่ะคะพิม หน้าซีดใหญ่แล้วนะ" สาวร่างสูงยิ้มมุมปากพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้พิมจนติดชิดกำแพง กระทั่งอีกฝ่ายได้อ้าปากออกมา

"พูดเรื่องอะไรน่ะ...ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย รินกำลังบอกถึงใครอยู่ ?" 

"ไม่ต้องทำเป็นเฉไฉเลยค่ะ วันนั้นริินเห็นนะคะ พิมน่ะแอบมาทางห้องน้ำ ที่ริน พี่หมิง และ พี่อรวิ่งไปช่วยสมายด์อยู่น่ะ หลังจากนั้นรินก็ได้แอบตามไปดูอีก เลยทำให้เห็นว่าพิมแอบจ้างผู้หญิงสี่คนนั้นให้มาทำร้ายมายด์" ญารินพูดทุกสิ่งที่เธอเห็นมาทั้งหมด ทำให้พิมไม่สามารถที่จะโต้แย้งออกมาได้

"แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ...ขอโทษงั้นหรอ ?"

"ถึงขอโทษก็ไม่อภัยให้หรอก ! คิดว่าตัวเองทำเรื่องแบบนี้มากี่ครั้งแล้วน่ะ !?" ญารินตะคอกเสียงใส่คนพี่อย่างไม่ลังเล จนทำให้คนตรงหน้าเธอเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาบ้าง

"พ พี่ไม่ได้ตั้งใจนี่นา..." พิมเสียงอ่อนลง ไร้ซึ่งทางสู้กับญาริน...หญิงสาวที่อารมณ์ยังไม่สงบลงก็ได้พูดขึ้นต่อ

"พิมรู้มั้ย ว่าสมัยที่รินเพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่สามปีมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง..."




ย้อนกลับไปเมื่อสิบสองปีก่อน

"ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยค่า" ญารินที่มาถ่ายทำละคร กับสาวนักแสดงหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้เพียงแค่ครึ่งปี ทั้งสองคนสนิทกันมาก พิมที่เห็นญารินเหนื่อยจากการถ่ายทำละครจึงได้เอาน้ำเย็นไปให้

"เป็นไงบ้างริน การถ่ายทำละครคู่กับน้องวีวันนี้"

"น้องเขาเก่งมากเลยค่ะ มากความสามารถจริง ๆ รินไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เข้าตาผู้กำกับได้ไวขนาดนี้" ญารินยิ้มให้กับพิม ก่อนจะหมดเวลาพักเบรคแล้วเข้ากองถ่ายต่อ 

พิมที่เห็นทั้งสองคนสนิทสนมกันมากก็ทำให้เธอเริ่มไม่พอใจมากขึ้นกระทั่งวันหนึ่ง...

"เอ๋ ! ออกจากวงการไปแล้วหรอคะ ได้ยังไงกัน !?" 

"อืม ดันไปเกิดเรื่องอื้อฉาวเข้าน่ะสิ ทำให้ถูกกระแสโจมตีและวิจารในทางด้านเสียหายอย่างหนัก แล้วดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะทนต่อคำพวกนั้นไม่ไหวเลยลาออกไปแบบกระทันหันน่ะ" นั่นจึงเป็นสาเหตุแรก ที่ทำให้ละครที่พวกเธอถ่ายร่วมกันเหลือเพียงอีกสี่ตอนก็จะจบลง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เอามาทำต่อ

ส่วนญารินที่ไม่ได้ว่า วี จะเป็นคนแบบนั้นจึงเริ่มสืบหาความจริง กระทั่งได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ของพิม ทำให้รู้ว่า วี ได้เป็นแพะรับบาปจากพิม แม้ว่าเธอจะไม่ได้เอาไปบอกใคร แต่นับตั้งแต่วันนั้นมาทำให้เธอแทบไม่ได้คุย และ ร่วมงานกับพิมอีกเลย




"เท่านี้พิมก็คงนึกออกแล้วใช่มั้ยว่าสาเหตุในครั้งนั้นมันมาจากอะไร...ใช่ ! มันมาจากพิมที่ต้องการครอบครองรินไว้คนเดียว รินเป็นคนไม่ใช่สิ่งของ เพราะฉะนั้น ในคราวนี้ รินไม่ปล่อยให้พิมอยู่อย่างสบายแบบเมื่อก่อนหรอกนะคะ เตรียมตัวรับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำเอาไว้อย่างเต็มที่เถอะค่ะ"

ญารินเดินออกจากห้องมาโดยที่ไม่สนเสียงเรียกของพิม อรและสมายด์ที่เพิ่งมาถึง ก็พบญารินที่กำลังนั่งฟุบลงที่โต๊ะม้าหินอ่อน สมายด์ไม่รอช้าที่วิ่งเข้าไปหาแฟนสาวของเธอ

"ริน...เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น !?"

"อืม...เราจัดการเรื่องทุกอย่างแล้วนะ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของพี่อรแล้วล่ะ"

"ม หมายความว่ายังไงคะน้องริน ?"

"อีกไม่นานประธานก็คงจะโทรหาพี่อรเองนั่นล่ะค่ะ" สภาพจิตใจของญารินไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหลังจากที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น

คนตัวเล็กทำตัวไม่ถูกเพราะเธอไม่เคยเห็นแฟนสาวของเธอเป็นแบบนี้มาก่อนจึงทำได้เพียงแค่คอยนั่งปลอบแล้วอยู่เคียงข้าง




อรที่กำลังรอข้อความจากประธานที่ญารินเป็นคนบอกเธอ ก็ได้สังเกตุถึงความผิดปกติบางอย่างในโซเชียล ว่าผู้คนหลาย ๆ แหล่ง กำลังพูดถึงพิมราวกับเป็นประเด็นร้อนของวัน...