เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต - บทที่ 16 ทุกอย่างคลี่คลาย โดย PedTalk @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก

รายละเอียด

เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

ผู้แต่ง

PedTalk

เรื่องย่อ

"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี

แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...

สารบัญ

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 1 เพื่อนเก่า,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 2 นับหนึ่งอีกครั้ง,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 3 หลักฐานมัดตัว,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 4 บางสิ่งที่ขาดหายไป,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 5 เมนูใหม่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 6 ข่าวลือ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 7 ภาพเก่าในอดีต,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 8 หอมหวาน,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 9 ภัยเงียบ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 10 จบปัญหา พักผ่อน และ...,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 11 อิจฉา,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 12 เดตแรกในรอบ 15 ปี,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 13 สะกดรอย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 14 คนโกหก,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 15 ยื่นคำขาด,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 16 ทุกอย่างคลี่คลาย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 17 สวบสุข ?,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 18 One Day With Maid,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 19 วันที่เธอไม่อยู่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 20 ยินดีต้อนรับกลับ ตอนจบ

เนื้อหา

บทที่ 16 ทุกอย่างคลี่คลาย

"พี่อรมีอะไรหรือเปล่าคะ ?" สมายด์เอ่ยเมื่อเห็นสาวตากลมตกใจกับบางสิ่งที่ขึ้นมาบนโทรศัพท์ของเธอ

"ตอนนี้...บนโซเชียลกำลังลุกเป็นไฟเลยล่ะ ข่าวบนสื่อออนไลน์เดี๋ยวนี้เร็วจนน่ากลัวเลยอ่ะ..." คนตัวเล็กทำหน้างงกำลังสิ่งที่อรพูด ญารินที่นั่งก้มหน้าอยู่ก็ได้เอ่ยเสริมขึ้นมาต่อ

"ข่าวพวกนั้นคงจะเป็นของพิม ใช่มั้ยล่ะ แต่รินก็พยายามทำให้ซอฟที่สุดแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องสงสารเขาด้วยนะ..." ญารินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งราวกับสภาพจิตใจไม่อยู่กับตัวอีกต่อไป

กระทั่ง...

"พี่อร...มีคนโทรมาค่ะ" คนตัวเล็กได้คืนโทรศัพท์ให้กับอร พบว่าคนที่โทรมาก็ไม่ใช่มครที่ไหน แต่เป็นประธานบริหารที่ติดต่อมาหาเธอ

"สวัสดีค่ะ...คุณเหมียว" 

"ตอนนี้พี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วนะคะ แล้วต้องการที่จะคุยกับคุณพิมเป็นการส่วนตัวด้วย...ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนกันคะ ?" เหมียว ประธารบริษัทที่อรและญารินทำงาน ไม่รอช้าที่จะเข้าเรื่องสำคัญที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ และได้ถามที่ ที่พวกเธออยู่ในตอนนี้ให้เหมียวทราบ

"ตอนนี้พวกอรอยู่ข้างล่างคอนโดของพิมค่ะ"

"ดี ! พวกคุณรออยู่ที่นั่นก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะรีบไปหาตอนนี้เลย" ปลายสายถูกตัดออกไปเมื่อพูดจบลง อรได้อธิบายให้กับญารินและสมายด์ฟังเกี่ยวกับที่เธอได้คุยกับเหมียวเมื่อสักครู่




เวลาต่อมา เหมียวได้มาถึงคอนโดของพิมแล้วเข้าไปพบกับอร ญาริน และ สมายด์ที่กำลังรออยู่

"รอกันนานหรือเปล่า ?"

"ไม่ค่ะ ตอนนี้พิมยังอยู่ข้างบนจะขึ้นไปเลยมั้ยคะ ?" 

"...รอเดี๋ยวก่อนสิ ทำไมคุณญารินถึงได้เอาแต่ก้มหน้าแบบนั้นล่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ญารินไม่ได้ตอบกลับอะไรกับเหมียว สมายด์ที่เห็นแบบนั้นจึงตอบแทนแฟนสาวของเธอ

"ตอนนี้สภาพจิตใจของรินเขายังไม่ดีขึ้นน่ะค่ะ ถ้ายังไงให้เขาอยู่ข้างล่างก่อนได้หรือเปล่าคะ ?" เหมียวมองไปที่คนตัวเล็ก แล้วนึกสงสัยว่าคน ๆ นี้คือใคร

"...คุณเป็นใครหรอคะ ?" 

"ขอโทษที่ไม่ได้แนะนำตัวค่ะ ฉันชื่อสมายด์ เป็นแฟนของริน แล้วก็คนที่ถูกพูดถึงบนข่าวลือค่ะ"

"งั้นหรอ ขอบคุณนะที่คอยอยู่กับญารินน่ะ พี่นึกเป็นห่วงมาตลอดเลยว่าเด็กคนนี้จะมีเพื่อนกับเขาหรือเปล่า แต่กลับมีแฟนสาวที่หน้าตาน่ารักแบบนี้พี่ก็เบาใจแล้วล่ะ" คนตัวเล็ก ๆ ยิ้มออกอย่างเคอะเขินเมื่อถูกชม ก่อนจะถูกฝากให้คอยดูญารินอยู่ที่นี่ ส่วนเธอและอรจะขึ้นไปหาพิมข้างบนเพื่อเคลียเรื่องทุกอย่าง




"ก๊อก ก๊อก ขอถือวิสาสะเข้าไปนะ" เหมียวไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปข้างใน อรที่คอยเกาะอยู่ข้างหลังก็ได้แต่มองสภาพข้างในห้องที่ของทุกอย่างกระจัดกระจาย 

พร้อมกับพิมที่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง

"นี่ยัยหนู มานั่งร้องไห้อะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย"

"...อะไรกันแมวเหมียวจังนี่เอง...ก็เปล่านี่ แค่เพิ่งจะถูกหักอกจากญารินมาเอง" เหมียวกระตุกคิ้ว ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ อีกฝ่ายเพื่อพูดคุยต่อ

"กะแล้วละนะ ว่าเรื่องในครั้งนี้ก็ต้องเป็นฝีมือของเธอ พี่ก็เคยเตือนไปแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้มีครั้งที่สองน่ะ"

"แล้วถ้ามีครั้งที่สองอ่ะ"

"ก็อย่าให้มีครั้งสาม...ไม่สิ มาทางตลกซะละ พี่กำลังพูดเรื่องจริงจังอยู่นะ !" เหมียวพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อยเพื่อแก้อาการเขินที่เธอเผลอคล้อยตามไปเมื่อสักครู่

"ยังไงแมวเหมียวจังก็ตั้งใจมาไล่ออกอยอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ก็ทำให้มันจบ ๆ ไปเลยสิ"

"...ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า ที่พี่มาก็เพื่อมาให้โอกาสยัยหนูต่างหาก"

"โอกาสหรอ ?"

"อืม" เหมียวพยักหน้า พร้อมทั้งหยิบยื่นโอกาสให้กับพิมอีกครั้ง

"มันจะดีหรอ ที่ให้โอกาสแบบนี้น่ะ..."

"ดีอยู่แล้วสิ แต่ครั้งนี้เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วนะ...พี่ตั้งเงื่อนไขอีกหน่อยดีกว่า"

"เงื่อนไขอะไรอ่ะ ?"

"กลับมาทำงานในครั้งนี้ต้องมาทำงานอยู่กับพี่โดยตรงนะ ว่าง่าย ๆ ก็เหมือนกับเลขาส่วนตัวนั่นล่ะ แล้วทำได้ทำงานแค่เบื้องหลังเท่านั้นนะ" 

"เงื่อนไขแค่นั้นเองหรอ ?" 

"อืม...ขอเพิ่มอีกข้อแล้วกัน...ตอนทำงานอยู่ต้องให้พี่เห็นชุดคุณเมดตลอดเวลานะ ทั้งตอนอยู่ในห้อง หรือไปทำงานที่อื่น ๆ" เหมียวยิ้มทั้งยื่นมาให้กับพิม 

พิมที่ยังคงลังเลอยู่ แต่ไม่คิดว่าตัวเธอที่ทำเรื่องแบบนี้ไปแล้วถึงสองครั้งยังคงได้รับโอกาสอยู่ จึงได้เข้าไปสวมกอดกับเหมียวแทนที่จะจับมือของอีกฝ่ายที่ยื่นมาให้

"เท่านี้ก็คงจบเรื่องแล้วสินะ"

"อืม ต้องไปบอกข่าวดีให้กับญารินรู้สักหน่อยแล้วล่ะ"

"หมายความว่าไง ?" พิมเอ่ย

"ญารินเป็นคนขอพี่มาน่ะ ว่าช่วยให้โอกาสในการทำงานกับยัยหนูอีกได้หรือเปล่า พร้อมกับเหตุผลว่า เรารักงานนี้มากด้วยล่ะนะ พี่ถึงได้ยอม" แววตาของพิมเป็นประกายเมื่อรู้ว่าญารินยังคงยอมช่วยเหลือเธอ ทั้ง ๆ ที่พูดกับเธอว่าจะปล่อยให้เธอรับชะตากรรม...




"ริน พวกพี่อรลงมาแล้วนะ" คนตัวเล็กกระซิบบอกกับแฟนสาวของเธอ ญารินเงยหน้าขึ้น พบกับพิมที่เดินตามหลังเหมียวมา

"ญาริน พี่ทำตามคำขอที่เราบอกพี่ไว้แล้วนะ แต่พิมได้มาเป็นเลขาส่วนตัวของพี่แทนนะ"

"ขอบคุณค่ะ ได้ยินแบบนั้นรินก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงแล้วค่ะ"

"ตอบแทนอะไรกัน ญารินทำเพื่อบริษัทมาหลายปีแล้วนะ ทำตามสมควรที่อยากทำไปเถอะ ถ้าอยากจะคัมแบ็คงานเมื่อไหร่พี่ก็พร้อมเสมอนะ..." ญารินยิ้มพยักหน้าให้กับเหมียว พิมที่ยืนอยู่ข้างหลังได้มาสะกิดที่หลังของญาริน เพื่อมาขอคุยกันแบบส่วนตัว




"มีอะไรคะ ?" ญารินเอ่ย

"...ทำไมรินถึงยังยอมช่วยพี่อยู่อีกล่ะ.."

"เห็นแก่ที่พิมคอยอยู่กับรินมาตลอดค่ะ แต่นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายนะคะ อย่าให้มีเรื่องที่ไหนอีกนะคะ รินช่วยได้แค่นี้แหละ"

"ขอบคุณมากนะ..." พิมกล่าวขอบคุณกับญาริน ก่อนจะกลับไปที่บริษัทกับเหมียว 

ส่วนอร ญาริน และ สมายด์ ต่างพากันไปหาที่พักผ่อนหลังจากที่เจอเรื่องหนักหน่วงมาทั้งวัน...