เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต - บทที่ 18 One Day With Maid โดย PedTalk @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย,ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

หญิง-หญิง,ตลก,รัก,ดราม่า,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ไทย,หญิง-หญิง,ดราม่า,ตลก,รัก

รายละเอียด

เธอมักเปล่งประกายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน...แต่เวลาใดที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว ก็กลับทำให้เปลี่ยนเป็นคนละคน

ผู้แต่ง

PedTalk

เรื่องย่อ

"ญาริน" ดาราดังที่เป็นแนวหน้าของวงการบันเทิง ในวันหนึ่งเธอได้พบกับเพื่อนในคำสัญญาอย่าง "สมายด์" สาวตัวเล็กขี้แยเอาแต่ใจ ที่เธอต้องพลัดพรากจากกันมาสิบห้าปี

แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แม้ว่าพวกเธอจะจำกันได้ แต่ความสัมพันธ์ที่ห่างกันมาสิบห้าปี สำหรับ "สมายด์" แล้วเธอมองว่า "ญาริน" นั้นไม่เหมือนคนเดิมที่เธอรู้จัก...

สารบัญ

เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 1 เพื่อนเก่า,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 2 นับหนึ่งอีกครั้ง,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 3 หลักฐานมัดตัว,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 4 บางสิ่งที่ขาดหายไป,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 5 เมนูใหม่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 6 ข่าวลือ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 7 ภาพเก่าในอดีต,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 8 หอมหวาน,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 9 ภัยเงียบ,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 10 จบปัญหา พักผ่อน และ...,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 11 อิจฉา,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 12 เดตแรกในรอบ 15 ปี,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 13 สะกดรอย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 14 คนโกหก,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 15 ยื่นคำขาด,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 16 ทุกอย่างคลี่คลาย,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 17 สวบสุข ?,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 18 One Day With Maid,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 19 วันที่เธอไม่อยู่,เธอคนนั้น คือ ตัวฉันในอดีต-บทที่ 20 ยินดีต้อนรับกลับ ตอนจบ

เนื้อหา

บทที่ 18 One Day With Maid

"ง่วงจริง ๆ เลยเมื่อคืนไม่น่านอนดึกเลย..."

"บ่นมาแต่ไกลเลยนะริน ไปทำอะไรมาคะถึงได้ง่วงแบบนี้"

"ติดซีรีย์น่ะ วันนี้มายด์ยังไม่เปิดร้านหรอ ?"

"วันนี้เปิดช่วงเก้าโมงค่ะ รินจะมาช่วยเค้ามั้ย"

"ช่วยอยู่แล้วล่ะ เรามาเพื่อการนั้นนี่นา" 

ในช่วงหลายอาทิตย์ต่อมา ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างโดยไม่มีเรื่องอะไรมากวนใจญารินและสมายด์นับตั้งแต่วันที่เปิดเผยในสิ่งที่พิมได้ทำลงไป

"ยะโฮ~ มาหาแล้วนะ" เมย์เดินเข้ามาในบ้านของสมายด์พร้อมกับฝนที่เดินตามหลังมา

"ทั้งสองคนทำไมถึงได้มาเช้าแบบนี้ล่ะ ? เราบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าร้านเปิดเก้าโมง"

"อื้อ เลยกะว่าจะมาหาที่ฆ่าเวลาจนกว่าจะถึงเวลางานน่ะ" ฝนไหวไหล่พูดกับเพื่อนสาวของก่อนจะนำของที่อยู่ในถุงผ้าที่ตั้งใจจะเอามาฝากสมายด์และญารินให้กับทั้งสองคน

"สาคูหรอ...ไปหามาจากไหนเนี่ย" คนตัวเล็กเอ่ย

"ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาเราทิ้งเมย์กลับไปบ้านหาพ่อกับแม่น่ะนะ แล้วทั้งสองคนก็ซื้อสาคูมาเยอะมากเลยเอามาฝากน่ะ เจ้านี้อร่อยนะ รับประกันได้เลย" ฝนตอบคำถามที่สมายด์ต้องการอยากรู้ แต่ทว่า คนตัวเล็กกลับนึกสงสัยว่าฝนและเมย์พวกเธออาศัยอยู่ด้วยกันหรือเปล่า...

"ฝน เมย์...ตอนนี้พวกแกอาศัยอยู่ด้วยกันหรอ ?"

"อื้อ ยังไม่รู้หรอกหรอ ?"

"ก็ยังน่ะสิ !!"

"แต่เรารู้แล้วนะ" ญารินเอ่ยเสริมหลังจากนั่งฟังทั้งสองพูดคุยกันมาสักพัก

คนตัวเล็กไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องตกใจกับเรื่องอะไรก่อนดี ระหว่าง ฝนและเมย์อาศัยอยู่ด้วย หรือ แฟนสาวของเธอที่รู้ว่าทั้งสองคนอาศัยอยู่ด้วยนะ แต่ตัวของเธอกลับไม่รู้อะไรเลยสักนิด

"เอาล่ะ ไปเปิดร้านกันดีกว่า นี่ก็ใกล้จะเก้าโมงแล้วด้วย" ญารินเอ่ยเมื่อเห็นตัวเล็กของเธอเอาแต่พูดพึมพำกับตัวเอง




"นี่พวกเราเพิ่งจะตั้งร้านกันได้แค่ครึ่งชั่วโมงจริง ๆ ใช่มั้ย ทำไมคนถึงได้มาเต็มร้านแบบนี้กันล่ะ..." เมย์เอ่ย และตกตะลึงกับผู้คนที่มากันมากมายในวันนี้ 

ส่วนญารินที่เอาแต่มองไปรอบ ๆ แล้วเอาแต่ยิ้มราวกับรู้อะไรอะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมบอกให้ใครได้รู้

"น้องริน น้องมายด์ สวัสดีค่ะ" อรเดินเข้ามาทักทายกับทั้งสองคน สมายด์แทบจะยกให้อรเป็นลูกค้าคนประจำเพราะเธอมักมาทุก ๆ สองวันแล้วอุดหนุนเธอตลอด

"สวัสดีค่ะพี่อร วันนี้รับอะไรดีคะ" 

"อ่า ก่อนพี่จะสั่งพี่ขอบอกอะไรกับทุกคนก่อนได้มั้ยคะ ?"

"ถ้าจะพูดน่ะ ขอพี่เป็นคนพูดเองดีนะคะ" เสียงปริศนาดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทุกคนหันไปตามเสียงที่กล่าวออกมากันอย่างพร้อมเพียง

"คุณประธานเหมียว !?" คนตัวเล็กเอ่ยก่อนจะยกมือสวัสดีกับอีกฝ่าย

"อย่าทำตกใจแบบนั้นสิ วันนี้พี่พาทุก ๆ คนในบริษัทมาเลี้ยงน่ะนะ ญารินเขาเอาแต่โฆษณาร้านนี้ให้พี่ฟังอยู่ตลอด แถมเคยเอาโดนัทของร้านนี้มาให้พี่ลองได้กินด้วย วันนี้พี่เลยถือโอกาสยกคนในบริษัทมาเลี้ยงเลยค่ะ"

"ม มันก็ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่มาเยอะกันขนาดนี้ของที่จะทำให้ทุกคน พวกหนูจะทำกันทันมั้ยล่ะเนี่ย..." คนตัวเล็กขมวดคิ้วก่อนจะหันไปซบอกแฟนสาวของเธอ

"หึ ๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก วันนี้พี่มีผู้ช่วยมาอีกหนึ่งคนให้ช่วยทำอยู่นะ" เมื่อเหมียวกล่าวจบ เธอได้ผิวปากเพื่อส่งสัญญาณกับผู้ช่วยคนที่เธอบอกเอาไว้

ประตูรถสีดำที่ถูกเปิดออก กับหญิงคนหนึ่งในชุดเมดที่เดินตรงไปหาเหมียว กับท่าทางที่เขินอาย

"นี่ไงล่ะ ผู้ช่วยหนึ่งวันของคุณสมายด์"

"นี่มันพี่พิมใช่มั้ยคะเนี่ย...." คนตัวเล็กเอ่ย

"ม ไม่ได้เจอกันซะนานนะคะ..." ญารินที่เห็นอดีตรุ่นพี่ของเธออยู่ในชุดคุณเมดที่กำลังเขินกับสายตาของผู้คน ก็หลุดหัวเราะออกมาก่อนจะกดชัตเตอร์ในมือถือเพื่อถ่ายภาพเอาไว้

"ชุดอะไรเนี่ยพิม น่ารักสุด ๆ ฮ่าฮ่า" ญารินยังคงไม่หยุดหัวเราะกับพิมที่อยู่ตรงนั้น แต่ทว่า

"ริน..เค้ามีอะไรจะให้นะ"

"เอ๋ ? อะไรหรอ..." ญารินรับถุงกระดาษใบใหญ่จากแฟนสาวของเธอ แล้วเปิดดูของข้างในพบว่าเป็นชุดเมดอีกหนึ่งชุด....

"น นี่มัน..."

"อืม ตามนั้นที่คิดนั่นแหละ รีบไปเปลี่ยนนะคะ"

"ไม่ใส่ไม่ได้หรอ ?"

"คำสั่งจากเจ้าของร้านค่ะ !" คนตัวเล็กยื่นคำขาดกับญาริน ทำให้อีกฝ่ายไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมใส่เท่านั้น

ช่วงเวลาในวันสบาย ๆ ได้ผ่านพ้นไป กับพิมและญารินสองสาวในชุดเมดที่มาสร้างสีสันให้กับทุกคนในวันนี้จึงทำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบลื่น

และเป็นการกลับมาเจอกันของทั้งสองคนหลังจากที่ห่างหายไปหลายอาทิตย์

"ไปทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของพี่เหมียวเป็นยังไงบ้างล่ะ" ญารินเอ่ยถามกับพิมหลังจากที่เพิ่งเสร็จงาน

"สบายกว่าที่คิดนะ ถ้าไม่ติดว่าต้องใส่ชุดแบบนี้ไปไหนต่อไหนน่ะ"

"เห็นพิมสนิทกับเหมียวมาก จาทำเอาคิดว่าทั้งสองเป็นแฟนกันไปแล้วนะ...หรือว่าจะเป็นไปแล้ว ?"

"...ไม่หรอก จะมีโอกาสให้ได้ทำแบบนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ" ความสัมพันธ์ของทั้งสองหลังจากที่ไม่ได้พบกันมานาน สุดท้ายก็ได้กลับมาเป็นเพื่อนกัน เพราะญารินเลือกที่จะปล่อยวางกับเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว...