ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกียร์รักมาเฟียร้าย
ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์
ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย
และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก
.
.
.
อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า
ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ
แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย
Ep 3 ซ่อน
"ฉันรู้สึกเหมือนมีคนจ้อง"
"ผู้ชายที่แอบชอบหรือเปล่า...แหม๋เห็นน๊าที่ห้องสมุด"
"ขอแค่ไลน์กับไอจียังไม่รู้จีบจริงหรือเปล่าแกก็อย่าเพิ่งพูดไปเดี๋ยวไม่ใช่หน้าฉันแหก"
"แล้วเรื่องที่อาจารย์แก้วชวนเมื่อกี๊เอาไง"
หลังจากออญ่าลุกขึ้นเดินออกจากเก้าอี้ประจำหลังห้องสมุด เธอค่อนข้างกังวลกับสายตาของหนุ่มวิศวะที่เธอเผลอสบตาด้วยถึงสองครั้งในเวลาไม่ถึง 5 นาที ดวงตาคู่สวยที่ชวนมองแฝงไว้ด้วยความน่าขนลุก เขาเหมือนคนไม่กะพริบตานั่งนิ่งเป็นรูปปั้น ผิวขาวซีดเหมือนคนกลัวแสงแดด เธอลุกเดินเลี่ยงออกไปทางกำแพงห้องด้านหลังแทนที่จะเดินตรงผ่านเขาไปที่ประตูใหญ่
อาจารย์แก้วที่เธอรู้จักมักคุ้นวันนี้ได้เอ่ยปากชวนเธอมาทำเป็นเจ้าหน้าที่ห้องสมุด สวัสดิการพิเศษคือเธอสามารถเข้าใช้ห้องสมุดดามิทรีได้ ซึ่งสำหรับคนชอบหนังสือแบบเธอมันเป็นอะไรที่หาข้อเสนอที่ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ห้องดามิทรีเป็นห้องที่มีไว้เก็บหนังสือหายากและคนที่มีสิทธิ์ใช้จะมีแค่ไม่กี่คน คุณสมบัติยังคงเป็นความลับและไม่เคยมีใครได้เห็นภายในห้อง ทุกความเป็นมาทุกเสียงเล่าอ้างทำให้ออญ่านั้นยิ่งอยากได้เข้าไปในห้องนั้น แต่เพราะเธอยังไม่แน่ใจเรื่องเวลาเลยแจ้งอาจารย์แก้วกลับไปว่าขอเวลาเธอดูตารางเรียนแล้วพรุ่งนี้เช้าเธอจะให้คำตอบ
"ฉันตัดสินใจว่าจะทำ....ฉันอยากเห็นหนังสือต้องห้าม"
"เพ้อไปใหญ่แล้วออญ่ามันมีที่ไหนเล่า"
"พริกหวานอย่ามาเบรกนะใครจะรู้ในห้องนั้นอาจจะมีอะไรมากกว่าที่คนเขาลือกันก็ได้"
"จ๊ะ...แม่คุณ อาจจะมีเจ้าชายรูปงามอายุ 200 ปีอยู่รอดูดเลือดที่คอแก"
พริกหวานสาวน้อยใส่แว่นผู้ร่าเริงโดนเพื่อนสาวตีแขนไปหนึ่งทีเป็นการทำโทษที่พูดจาให้เธอกลัว พริกหวานที่ก่อนหน้านี้ก็อยู่ในห้องสมุดกับออญ่า แต่เธอเห็นว่ามีคนเข้าไปขอช่องทางการติดต่อเพื่อน เธอก็เลยออกมายืนรอแถวหน้าประตูทางออก แล้วพอออญ่าเดินตามมาพริกหวานเลยได้ยินตอนที่อาจารย์แก้วเรียกเพื่อนไปคุย ทั้งคู่เดินพูดคุยกันออกไปจากตึกโดยมีชายหนุ่มยืนมองอยู่ที่กระจกใสบานใหญ่จากห้องสมุด หนังสือปกหนาเล่มน้อยยังคงทำหน้าที่ได้ดี มันถูกมือหนาจับตีเข้ากับช่วงข้างของขายาว อาการแบบนี้เป็นอาการของการตัดสินใจที่จะทำอะไรสักอย่าง รอยยิ้มใต้หน้ากากที่หาความจริงใจไม่ได้ผุดขึ้นมาเป็นครั้งที่สองสำหรับคนคนเดียว "ออญ่า"
"ขอบคุณอาจารย์นะครับที่เป็นธุระให้ผม"
"ยินดีจ๊ะนักศึกษา"
"งั้นผมขอตัวก่อน"
"เชิญตามสบาย...รหัสห้องดามิทรียังคงเดิม"
เขารู้สึกว่าช่วงนี้เขาคงมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำมากกว่าการงานที่ต้องคอยจัดการ คืนนี้เขาเลยบอกให้เพื่อนทั้งสองออกไปรอที่คลับ เขาอยากดื่มสักหน่อยก่อนที่วันพรุ่งนี้เขาอาจจะต้องใช้เวลาอยู่กับเจ้าแมวขี้เซาของเขา แมวตัวนี้ดูแล้วไม่เชื่องง่าย ๆ แถมติดเย่อหยิ่งอยู่ในตัวตามธรรมชาติ เขาละชอบนักอะไรแบบนี้ถ้ามือของเขาจะโดนกรงเล็บแมวน้อยขี้เซาข่วนจนมีเลือดซึมสักหน่อย แต่ผลที่ได้มาก็น่าจะคุ้มอยู่ไม่น้อย ถ้าเขาได้ครอบครองเธอเมื่อไหร่ เจ้าแมวตัวน้อยจะไม่มีวันได้ไปไหนลำพังอีก และใครที่เข้าใกล้เธอ เขาจะทำให้มันหายไปเอง อะไรหรือใครก็ตามที่เข้ามาทำให้เขารู้สึกรกหูรกตาไม่นานเขาจะจัดการมันในแบบของเขา พ่อกับแม่ไม่ได้สั่งสอนให้เขาเป็นคนแบบนี้ แต่คงเป็นเพราะสายเลือดที่หมุนเวียนอยู่ในกายทำให้ของแบบนี้มันไม่ต้องสอน นิสัยแสนร้ายกาจและเอาแต่ใจของคุณคีย์ เขาเป็นคนใจแคบโดยเฉพาะของที่เขาต้องการหรืออะไรที่เขาเหมาเอาเองว่าเป็นของเขา แม้ว่าออญ่าจะไม่ใช่สิ่งของแต่เธอเป็นคนเดียวที่เขาต้องการ
"เจอกัน...เจ้าแมวน้อย"