ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกียร์รักมาเฟียร้าย
ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์
ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย
และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก
.
.
.
อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า
ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ
แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย
ทั้งคู่ดื่มชากับอย่างเงียบ ๆ คุณคีย์อ่ะเงียบส่วนออญ่าน่าจะเรียกว่าระแวดระวังภัยใกล้ตัวมากกว่า เธองุบงิบ ๆ ตามประสาเขาอ่านปากเธอได้ว่า "คนบ้าอะไร" นั่นทำให้เขาเผลอยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เขาเองก็อยากรู้ว่าเจ้าแมวน้อยที่ปกติแสนจะอดทนใจเย็นกับคนอื่น แต่กับเขาเธอจะทนได้กี่น้ำ
"คุณ"
"…"
"เรียนวิศวะปีไหน"
"4"
"อ๋อ…รุ่นพี่"
"เรียกพี่สิ"
"ห๊ะ"
"ก็เป็นรุ่นพี่ก็ต้องเรียกพี่"
"…"
"เราจะออกกันไปได้หรือยังนี่ก็จะ 10 นาทีแล้ว"
ในเมื่อเธอเลี่ยงจะไม่เรียกเขาว่าพี่ตามที่เขาชี้นำเขาก็ไม่ว่าอะไร ขายาวปรับจากท่าไขว่ห้างเป็นท่าปกติก่อนจะวางถ้วยชาในมือลงที่โต๊ะกลาง เขาลุกขึ้นยืนมองมาที่เธอเล็กน้อยเหมือนจะบอกว่าให้เธอลุกเช่นกัน แมวน้อยไม่ได้ซื่อบื้อขนาดที่เขาจะต้องเอ่ยปากบอกทุกอย่าง เธอรีบวางถ้วยชาแล้วก็ลุกขึ้นยืนตาม แต่เธอยังไม่กล้าขยับตัวเธอยืนนิ่งรอให้เขานำทางไปที่ประตูก่อน แต่เขากลับผายมือเล็กน้อยให้เธอเป็นคนนำทางไปแทน
เธอเดินไปหยุดที่ประตูก่อนจะหันหลังมาเพื่อถามรหัส แต่จมูกเล็ก ๆ ก็ชนเข้ากับแผงหน้าอกหอม ๆ ที่มีเสื้อยืดสีขาวตัวในแสนนุ่มกั้นลดความเจ็บ ร่างเขาแนบชิดกับเธอจนเธอไม่สามารถจะหลบไปทางไหนได้ ลมหายใจอุ่นของเขามันเข้าใกล้ช่วงใบหูเล็ก ๆ จนเธอทำเธอรู้สึกมวลท้องไปหมด แขนยาวกดรหัส 6 ตัวเสียงประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย เขาใช้มือดันตัวเธอออกไปก่อนเพียงเสี้ยวนาทีประตูห้องดามิทรีก็ปิดสนิทลงอีกครั้ง เขาไม่ได้ออกมากับเธอปล่อยให้เธอยืนสับสนอยู่ที่หน้าประตูบานสวยลำพัง ยังดีที่ยังไม่ถึงเวลาห้องสมุดเปิดจึงไม่มีใครเห็นเธอทำตัวมึน ๆ งง ๆ อยู่ที่ตรงนี้ ส่วนคุณคีย์ได้แต่ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจที่ทำให้เจ้าแมวน้อยขี้เซาหน้าแดงลามไปถึงใบหูได้ นับจากนี้ไปเธอจะไม่มีวันได้มองผู้ชายคนไหนอีกนอกจากเขา
"เป็นยังไงบ้างข้างในชอบรึเปล่า…ออญ่า"
"ชะ ชอบ ชอบค่ะ อาจารย์คะปกติคนที่จะเข้าไปได้ต้องมีคุณสมบัติอย่างไรบ้างหรอคะ"
"ทำไมหรือจ๊ะ"
"คนที่อยู่ข้างในออญ่าเจอเมื่อกี้เขา…"
"งั้นถ้าเราเจออีกก็ถามเขาเองสิอาจารย์ตอบไปก็ไม่น่าจะเคลียร์"
"ค่ะ"
แมวน้อยของคุณคีย์ที่เป็นหนึ่งหน้าที่ให้อาจารย์แก้วต้องคอยดู เธอไม่ได้รู้สึกแย่อะไรเพราะเธอเองก็เอ็นดูออญ่าไม่น้อย ถ้าลูกชายคนเดียวของคุณคิงผู้มีพระคุณจะมีความสนใจในตัวออญ่าเธอก็เห็นว่าเหมาะสม ทั้งน่ารักสดใสและไร้ผิดภัย แต่เธอเองแอบห่วงออญ่ามากกว่าว่าจะรับมือคุณคีย์ไหวไหม ชายหนุ่มที่โตเกินวัยทั้งความคิดและการกระทำ ยิ่งตอนนี้ดูเหมือนเขาจะสนุกกับการหยอกสาวน้อยออญ่าเพิ่มขึ้นทุกวัน ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไปก็คงไม่ทำอะไรให้ผู้หญิงขวัญหนีดีฝ่อแบบนี้หรอก แต่นี่คือคุณคีย์คุณชายใหญ่ของตระกูลราฟที่หาใครจะเปรียบเหมือนได้ยาก
"หายไปไหนมาฉันเดินไปดูที่ห้องสมุดประตูปิดอยู่"
"อ๋อ…เข้าไปเอาบัตรข้างใน"
"ก็ดีนะอยากเข้าตอนไหนก็ได้สมใจแกแล้วสิ"
"คนอื่นอ่ะพริกมายังจะได้กินข้าวพร้อมกัน"
"จอดรถอยู่นั่งรอพวกมันก่อนไม่นานๆ"
ออญ่าทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ยาวปากถามหาเพื่อน ๆ แต่ในใจกลับนึกถึงแต่คนที่เพิ่งจากมา เขาดูลึกลับเกินคนปกติแต่เขาก็มีแรงดึงดูดมากกว่าคนที่เธอเคยเจอ ชื่ออะไรเธอก็ลืมถามแถมไม่พอยังไม่ทันจะขอบคุณที่เขาช่วยเปิดประตูให้เธอ แต่ถ้าเขาเข้าห้องดามิทรีได้ยังไงก็คงได้เจอกันอีกแน่
"ล็อกเป้า"
"…"
"สาวน้อยคนนั้นนั่นเอง"
"…"
"ถึงขนาดล่อลวงน้องไปกักไว้ในดามิทรี"
"…"
คุณคีย์นั่งฟังเพื่อนทั้งสองสลับกันพูดเรื่องของเขาด้วยสีหน้าท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาไม่คิดจะปิดบังใครอยู่แล้วแค่ไม่ชอบเปิดเผยเรื่องส่วนตัว ใครจะมาเห็นมารู้ก็สุดวิสัย อิลกับเผ่าเป็นอีกสองคนที่มีสิทธิ์เข้าห้องดามิทรีได้แต่น้อยครั้งที่สองคนนี้จะเข้าไปเพราะทั้งคู่ไม่ใช่คนชอบหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเก่าหายาก ส่วนคุณคีย์ผู้เป็นเจ้าทุกสิ่งในนั้นก็มักจะเข้าไปบ่อย ๆ อยู่แล้วเป็นเรื่องธรรมดา