ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ

เกียร์รักมาเฟียร้าย - 9 เลือนราง โดย สีชาเย็น @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เกียร์รักมาเฟียร้าย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รักวัยรุ่น

รายละเอียด

ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ

ผู้แต่ง

สีชาเย็น

เรื่องย่อ

นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์

ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย

และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก

.

.

.

อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า

ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ

แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย

สารบัญ

เกียร์รักมาเฟียร้าย-1 กระจกเงา,เกียร์รักมาเฟียร้าย-2 เงา,เกียร์รักมาเฟียร้าย-3 ซ่อน,เกียร์รักมาเฟียร้าย-4 ซ่อนกลิ่น,เกียร์รักมาเฟียร้าย-5 พิน็อกคิโอ,เกียร์รักมาเฟียร้าย-6 ล่อหลอก,เกียร์รักมาเฟียร้าย-7. แมวหนี,เกียร์รักมาเฟียร้าย-8 ทาสแมว,เกียร์รักมาเฟียร้าย-9 เลือนราง,เกียร์รักมาเฟียร้าย-10 ภาพจำ,เกียร์รักมาเฟียร้าย-11 หลอน,เกียร์รักมาเฟียร้าย-12 ขาด,เกียร์รักมาเฟียร้าย-13 ที่ว่าง,เกียร์รักมาเฟียร้าย-14 ของหวาน,เกียร์รักมาเฟียร้าย-15 ของว่าง

เนื้อหา

9 เลือนราง

ออญ่าตื่นลืมตาขึ้นมาก่อนเวลาที่นาฬิกาจะปลุก อาการปวดหัวตุบ ๆ มีไม่มากไม่น้อยมือเรียวจับเข้ากับศีรษะตัวเอง ก่อนจะดันตัวเองขึ้นจากเตียงภาพจำที่เลือนรางเหมือนว่าเธอจะเห็นหน้าคนที่เธอไม่อยากจะเจอ แต่มันก็ไม่ชัดเจนพอว่าเป็นความจริงหรือนึกคิดไปเอง เธอลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำสระผมเพื่อให้ตัวเองตื่นเต็มที่ ระหว่างที่นั่งเป่าผมตรงโต๊ะกระจกเธอนั่งมองหน้าตัวเอง ภาพจำก็กลับเข้ามาอีกรอบภาพแรกเธออยู่ในอ้อมกอดเขา ภาพที่สองเขานั่งอยู่ข้างเตียงแล้วเอามือยาวมาลูบแก้มเธอ เธอได้แต่พูดกับตัวเองว่า "บ้าไปแล้ว" 

       เธอรีบขับรถมามหาลัยก่อนเวลาเพื่อจะได้ไปที่ห้องดามิทรี เมื่อเท้าทั้งสองมาหยุดลงที่หน้าประตูเธอแอบคิดว่าจะเจอรุ่นพี่คนนั้นรึเปล่า แล้วถ้าเจอเธอจะทำหน้าแบบไหนดี แวบนึงก็อยากจะหันหลังกลับแต่ทุกอย่างในห้องมันช่างยั่วยวนเธอเสียเหลือเกิน หนังสือบางเล่มที่เธอเห็นเมื่อวานเธอต้องเอามันมาดูให้ได้ ความตั้งใจที่มุ่งมั่นเลยทำให้ความกลัวเรื่องอื่นลงลดไป เธอเข้ามาด้านในห้องที่มีเพียงความเงียบ เธอกวาดตามองไปทั่วพบว่าวันนี้น่าจะมีเพียงเธอที่อยู่ที่นี่

[ พริกหวานเที่ยงโทรมาตามด้วยนะ ตอนนี้ขออ่านหนังสือที่ห้องสมุดก่อน ]

      ข้อความถูกส่งไปให้เพื่อนสนิท เธอไม่ได้รอคำตอบของอีกฝ่าย ตอนนี้เป็นเวลา 9 โมงเช้าเธอมีเวลาเหลือเฟือในการอ่านหนังสือหายาก ภายในห้องมีเครื่องชงชา กาแฟ กับขนมวางอยู่ และแน่นอนมันไม่ใช่ของราคาถูก เธอเลือกที่จะไม่แกะขนมห่อสวยเพราะเกรงว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ แต่เธอก็ขอชาสักถ้วยดื่มระหว่างอ่านหนังสือ อาจารย์แก้วคงไม่ว่าเธอหรอกนะ เธออยากจะขออนุญาตท่านก่อนแต่วันนี้ท่านบอกว่าจะลา แล้วเจ้าหน้าที่ประจำก็จะเข้าสายด้วย 

      ถ้วยชามีแค่ 2 ใบวางอยู่คู่กันเป็นชุดเดียวกับของเมื่อวานเธอหยิบมาใช้โดยที่นึกถึงหน้าของอีกคนที่ใช้มัน เขาน่ากลัวแต่ก็ทำให้เธอนึกถึงแต่เขาตลอดตั้งแต่เมื่อวานจนนาทีนี้ ระหว่างที่เทชาหอม ๆ ใส่ถ้วยสวย ร่างบางก็ถูกเงาบางคนซ้อนทับลงมา ครั้งนี้เธอไม่หันกลับไปมองเพราะกลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของเขาทำให้เธอรู้ว่าเป็นใคร

"ชงเก่งนี่"

"ก็แค่ชา"

"ฮึ"

"คุณจะรับด้วยไหม?"

"ก็ดี"

"..."

       ทุกครั้งที่คนด้านหลังพูดเสียงเขาจะดังอยู่ใกล้ ๆ ใบหูของเธอ ลมหายใจอุ่นพ่นลงที่ซอกคอจนเธอรู้สึกประหม่า ยิ่งวันนี้เธอมัดผมขึ้นเพราะจะได้ไม่รำคาญต่ออ่านหนังสือ แต่มันกลับเป็นผลร้ายกับเธออย่างไม่คาดคิด แมวตัวน้อยกำลังดิ้นรนหนีจากราชสีห์เจ้าเล่ห์ เธอจับจานรองถ้วยชาด้วยความตั้งใจเพื่อจะหันกลับไปให้เขา แต่ถูกมือเรียวยาวแตะลงมาที่มือเธอเสียก่อน เพียงสัมผัสเบาบางก่อนเขาจะแย่งมันไปจากมือแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา 

       คุณคีย์ผู้ที่ไม่เคยล้มเหลวกับทุกอย่างในชีวิต ไม่ใช่เพราะว่าโชคช่วยแต่เพราะเขาพยายามมากกว่าคนอื่นเสมอต่างหาก ไม่ว่าจะด้วยเพราะเป็นผู้สืบสกุลตระกูลราฟ หรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ เขาไม่เคยเผยให้ใครเห็นถึงความอ่อนแอออกมา แล้ววันนี้เขาอยากจะครอบครองแมวน้อยขี้เซาตรงหน้า มันจะมีอะไรมาขวางทางคนอย่าเขาได้ละ

"นั่งสิ...ยืนทำไม"

"คุณ"

"พี่"

"..."

"เรียกยาก?"

"พี่..."

"พี่-คีย์-คะ"

"ห๊ะ"

       คนตรงหน้ากำลังได้คืบจะเอาศอกกับเธอ เขาจ้องตาเธอทุกครั้งเวลาพูดในสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำ ไอ้เธอก็อยากจะต่อต้านอยู่หรอกเพียงแต่ทำไม่ไหว เธอเหมือนจะยอมโอนอ่อนผ่อนตามแทบทุกครั้งที่เขาบอกเรื่องที่อยากให้เธอทำ แล้วอีกอย่างเธอต้องการหาคำตอบเรื่องเมื่อคืนด้วย ถ้าไม่ทำตามที่เขาสั่งเขาคงไม่ตอบคำถามเธอเป็นแน่

"พี่คีย์คะ...ขอฉันถามอะไรหน่อย"

"แทนตัวเองด้วยชื่อ"

"หืม"

"ลืมชื่อตัวเอง?"

"เฮ้อ...ญ่าขอถามอะไรหน่อย"

"ครับ"

      ปากงุบงิบ ๆ ที่เขานั่งมองแปลออกมาได้ว่า "คนบ้า" สักวันเถอะเขาจะกัดปากเล็ก ๆ ที่ชอบว่าเขาว่าคนบ้าให้เลือดออกสักที อยากรู้นักว่าจะหวานขนาดไหนเวลาอยู่ใต้ร่างเขา เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันก่อนจะเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"เมื่อคืนเราเจอกันรึเปล่าคะ?"

"หมายถึง...เมื่อคืนช่วงไหนล่ะ"

"เออ...ที่คลับ HH อ่ะ"

"อืม"

      คำตอบที่เรียบง่ายออกมาจากคนตรงหน้า ทำเอาเธอถึงกับต้องลดถ้วยชาในมือวางลงที่ตัก ถ้าเมื่อคืนเขาไปที่คลับจริงดั่งว่างั้นภาพสุดท้ายที่เขาลูบแก้มเธอก็เป็นความจริงด้วยสิ !!!