ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกียร์รักมาเฟียร้าย
ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์
ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย
และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก
.
.
.
อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า
ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ
แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย
แมวน้อยขี้เซาไม่ยอมย่างกายเข้าไปที่ห้องสมุดเป็นเวลา 2 วัน ปากเธอก็เฝ้าบอกเพื่อนว่าไม่อยากไปเจอคนโรคจิตที่เพื่อนว่าหล่อนักหล่อหนา หล่อแค่ไหนแอบเข้าห้องเธอมันก็ไม่ได้ไหม อีกอย่างเธอไม่อยากเพิ่มเสียงซุบซิบนินทาให้ตัวเองด้วย หลังจากรุ่นพี่นิลนนท์เดินมาพร้อมกับรุ่นพี่อิลราชเพื่อเอาบัตรเจ้าหน้าที่พิเศษห้องสมุดที่เธอเผลอลืมวางในห้องดามิทรีมาส่งคืนให้ถึงมือ เธอก็ตกเป็นเป้าสายตาคนทั่วทั้งมหาลัย ไม่ใช่แค่ในคณะข่าวลือลากยาวออกไปไกลกว่านั้นมาก เพียงแค่ไม่มีรูปตอนเขามายืนจ้องเธอ เพราะถ้ามีรูปที่ไม่ได้รับอนุญาตถูกถ่ายลงในโซเชี่ยล คนที่ถ่ายน่าจะได้ย้ายมหาลัยไปเรียนที่อื่นก่อนเวลาอันสมควรแบบไม่ต้องสืบ เพื่อนอย่างบุ้งกี๋ถึงกับจัดเรียงลำดับความฮ็อตของรุ่นพี่ทั้งสามให้ฟัง
รุ่นพี่อิลราช ธุรกิจที่บ้านเป็นด้านอสังหา รุ่นพี่เผ่าพล ธุรกิจโรงแรมและร้านอาหาร รุ่นพี่คีย์ชื่อที่เขาสั่งให้เธอเรียก ธุรกิจสายเคเบิลและมีอีกหลายอย่างที่ไม่มีหลักฐานว่าจริงไหม เช่น คลับสำหรับผู้ใหญ่ ส่วนที่ทุกคนพอจะได้เห็นรูปของคนทั้งสามคือช่วงที่มหาลัยรับน้อง กับ ช่วงหลังสอบปลายภาค นักศึกษาหัวกะทิอันดับ 1-20 จะถูกติดประกาศ และทั้งสามคนก็ติด 1 ใน 10 มาตั้งแต่ปี 1 ด้านนิสัยส่วนตัวก็เน้นส่วนตัวส่วนตั๊วเกิ๊นคนทั่วไปมาก ไม่เคยมีใครเคยเห็นพวกเขากินข้าวในโรงอาหารมหาลัยสักครั้ง และทั้งสามไม่เป็นเฮดว๊าก ไม่เข้าร่วมกิจกรรมอื่นใด ยกเว้นแค่รับน้องคณะเท่านั้น ส่วนรหัสนักศึกษาก็ถูกเว้นไว้ ไม่มีน้อง หรือ พี่รหัส ทำให้มีแต่คนยิ่งพูดไปว่าพวกเขาเป็นอภิสิทธิ์ชนขนาดแท้ของที่นี่ คนไม่ชอบก็เยอะแต่ทำอะไรได้หลัง ๆ เลยไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงพวกเขาอีก โดยเฉพาะคุณคีย์ชื่อเล่นต้องห้ามที่ไม่มีใครอยากเอ่ยถึง
"หล่อแบบชวนขนลุกอ่ะมึง...เคยกะพริบตาบ้างรึเปล่าว่ะ ออญ่าแกเห็นไหมเขากะพริบตาป่ะ"
"ไอ้บ้ากี๋คนนะไม่กะพริบตาได้ไง"
ถึงจะตอบเพื่อนรักไปแบบนั้นแต่เธอก็ยอมรับในใจว่าเขากะพริบตาน้อยจริง ยิ่งเวลาจ้องเธอเขานิ่งมากจนเป็นเธอเองที่ต้องหาทางหลบสายตาเขาเอง วันนี้เข้าวันที่สามแล้วปากเล็ก ๆ พร่ำบอกเพื่อนรักว่าไม่อยากเจอเขาอีก แล้วก็จะไปขออาจารย์แก้วลาออกจากเจ้าหน้าที่พิเศษด้วย เพื่อนทุกคนมองบนใส่เธอแถมบูลกับเลย์ยังเบะปากใส่ก่อนจะกลับบ้านไป
"ขอโทษนะกูอยู่รอไม่ได้"
"พริกไปเถอะญ่าไปหาอาจารย์แป๊ปเดียว...ไม่ต้องห่วง"
หน้าแปลกที่ห้องสมุดถูกแขวนป้ายว่าปิดครึ่งวันคือช่วงบ่ายนี้ ให้นักศึกษาไปใช้ห้องสมุดที่ตึกเก่าแทนซึ่งที่นั่นก็มีหนังสือเยอะไม่แพ้ตึกนี้ แต่ที่นี่มันใหญ่และใหม่กว่ามากอีกทั้งบรรยากาศก็ดีมองออกไปด้านกระจกใสก็จะเห็นสระบัวใหญ่กลางมหาลัยมองทีไรก็สบายตาทุกที และที่สำคัญที่สุดมีห้องดามิทรีที่เธอชอบมองและอยากจะเข้าไปสิงอยู่ในนั้น
แมวน้อยก็ยังเป็นแมววันยังค่ำไม่ว่าจะออกไปเที่ยวเล่นกี่วัน ท้ายที่สุดก็จะกลับมาที่อยู่ของตัวเอง ความพยายามจะออกห่างก็มีผลตีกลับเป็นยิ่งโหยหา อดไม่ได้กับสิ่งที่ตัวเองต้องการอยู่ลึก ๆ ผลสแกนนิ้วเล็ก ๆ เป็นที่เรียบร้อย ประตูดามิทรีเปิดออกต้อนรับเธออย่างช้า ๆ เธอไม่อยากแตะชาของเขาคนนั้นอีก เลยพาตัวเองไปหยิบหนังสือเล่มที่อยากจะอ่าน แล้วมานั่งอ่านมันทีละหน้าบนโซฟากำมะหยี่สีดำสนิทตัวยาว กับความคิดที่ว่าขอนิดนึงนะก่อนจะไม่ได้มาอีก อุณหภูมิเย็นเฉียบบวกกับกลิ่นหอมจากเครื่องหอมทำให้เจ้าแมวน้อยเข้าสู่นิทราอย่างช้า ๆ ทั้งที่มือยังคงจับหนังสือเล่มโปรดไม่ให้เคลื่อนย้ายหนีหายไป
"อยากหนีหรอ..."
"อื้อ...."
กลิ่นไม้หอมชนิดพิเศษที่คุณคีย์สั่งเขามาจากสถานที่พิเศษมาก ๆ ในเมืองเล็ก ๆ ของบ้านเกิดแม่ของเขา มันมีคุณสมบัติช่วยให้นอนหลับสนิท แต่มันใช้ไม่ได้กับเขาเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะเขาชินกับมันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ร่างบางเอียงตัวนอนลงกับหมอนอิงใบใหญ่ ที่ปักด้วยดิ้นทองเข้าชุดกับโซฟาตัวยาว ของในห้องนี้ทั้งหมดเป็นของส่วนตัวของตระกูลราฟ มีทั้งประมูลมาอย่างถูกต้องและได้มาอย่างที่คนทั่วไปไม่ทำ ส่วนตัวเขาเองไม่ได้ชอบหรือไม่ชอบของเหล่านี้ มีเพียงหนังสือเท่านั้นที่เขาโปรดปรานเป็นพิเศษ และตอนนี้มีอีกหนึ่งที่เพิ่มเข้ามาความรู้สึกนึกคิดของเขา
"ไปคอนโด"
"ครับคุณคีย์"
ทางออกพิเศษที่มีเฉพาะตระกูลราฟเท่านั้นจะได้ใช้ ร่างบางถูกอุ้มเข้าไปในรถหรูโดนมือหนา เขาวางเธอลงอย่างเบามือก่อนจะพาตัวเองอ้อมไปขึ้นอีกฝั่ง แล้วก็ค่อย ๆ ประคองตัวแมวน้อยให้นอนลงที่ต้นขาของตัวเขาเอง นิ้วเรียวยาวคอยเขี่ยปอยผมที่ปิดหน้าเธอเล่น เขาก็เป็นคนที่มีความอดทนสูง บางอย่างเขาก็รอคอยได้อย่างใจเย็นแต่เพราะตัวแปรรอบข้างแมวน้อยเริ่มเยอะขึ้น มันเหมือนตัวเร่งให้ความใจแคบ เอาแต่ใจ อยากได้ต้องได้ของเขากลับมารุนแรงจนเกินที่ใครจะควบคุม