ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกียร์รักมาเฟียร้าย
ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์
ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย
และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก
.
.
.
อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า
ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ
แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย
Ep 13 ที่ว่าง
กระโปรงนักศึกษาที่ปกติเวลายืนก็ไม่ได้ดูจะสั้นสักเท่าไหร่ แต่พอคนใส่ถูกจัดวางในท่านอนบนเตียงใหญ่ที่สั่งทำพิเศษ ชายกระโปรงมันก็ร่นขึ้นจนเผยให้เห็นต้นขาขาวเนียน คนยืนมองก็ได้แต่ถอนหายใจถ้าเป็นผู้หญิงอื่นเขาคงไม่หนักใจแบบนี้ ผ้านวมที่แสนนุ่มสบายและอุ่นทำจากขนเป็ดไอเดอร์ถูกดึงขึ้นห่มร่างบางจนเกือบจะมิดช่วงคอขาว เธอขยับตัวเพียงเล็กน้อยเป็นการตอบรับว่าเธอกำลังหลับสบายแค่ไหน
คุณคีย์ปล่อยให้แมวน้อยขี้เซานอนหลับนานนับชั่วโมง ส่วนเขาหลังจากสั่งของที่อยากได้กับดล แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมานั่งรอผู้หญิงคนแรกที่ได้ก้าวเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขาตื่น เขาได้แต่นั่งมองเธอจากมุมห้อง แสงไฟหัวเตียงดวงจิ๋วถูกเปิดส่องแสงให้พอที่เขาจะมองเธอเห็นได้ชัดเจน อีกอย่างเกิดเธอตื่นขึ้นมาในความมืดแล้วเดินสะดุดกับขอบเตียงเข้า คงได้เป็นเรื่องแน่เพราะคนเพิ่งตื่นไหนเลยจะอารมณ์ดีถ้าต้องเจ็บตัว
ผ่านไปหลายชั่วโมงคุณคีย์เริ่มตระหนักได้ว่าแมวน้อยนอนได้นานกว่าที่คาดการไว้มาก เขาเลยตัดสินใจพาตัวเองเข้าไปอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่ด้วย นานแล้วที่เขาไม่รู้สึกอยากจะนอนมากเท่าวันนี้ กลิ่นหอมอ่อนจากเส้นผมของเธอที่เขามักได้กลิ่นเสมอตอนที่เอาตัวเองไปอยู่ใกล้ ๆ คืนนี้เขาไม่อยากแค่แตะแก้มสีพีชอีกแล้ว คุณคีย์อยากได้มากกว่าเดิม...นิดหน่อย
"ฟอด"
"อื้อ"
ร่างบางขยับเล็กน้อยคิ้วขมวดเข้าหากันเหมือนจะไม่สบอารมณ์ที่มีบางอย่างรบกวนการนอนของเธอ เขาผละตัวออกห่างแล้วก็นอนลงพร้อมกับหลับตา ถึงเขาจะเป็นคนใจแคบแต่ก็ไม่ชอบรังแกคนหลับหรอกนะ ออญ่ารู้สึกตัวตื่นแต่ยังเมาขี้ตาอยู่เธอบิดตัวไปมาหลายนาที พอลืมตาขึ้นได้ก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนสักแห่งแต่ไม่ใช่ห้องดามิทรีหรือคอนโดตัวเอง เธอเด้งตัวขึ้นปรับสายตาหันไปทางแสงพระอาทิตย์ยามเช้า แล้วก็หันมาสำรวจรอบตัวอีกครั้ง ทุกอย่างทำเธอสับสนไปหมดในความเงียบเธอได้ยินเสียงบางอย่าง เธอรีบก้าวลงจากเตียงเดินด้วยปลายเท้าไปตามเสียง มันคือห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ที่มีเสื้อผ้าแขวนไล่สีกันอย่างเป็นระเบียบ เสียงเหมือนใครสักคนกำลังจะออกมาจากห้องน้ำด้านใน
เสียงของออญ่านั้นไม่ได้เงียบสนิทอย่างที่เจ้าตัวคิด เพียงแค่คุณคีย์นั้นแสร้งทำเป็นไม่เห็นและไม่ได้ยิน เจ้าแมวน้อยเอาตัวเองเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้าฝั่งชุดสูท คนที่แอบซ่อนตอนนี้ถึงกับต้องยกมือปิดปากตัวเองเมื่อเห็นว่าใครที่เดินออกมา ผิวขาวซีดที่สักด้วยหมึกสีเต็มไปทั้งหลังยาวลงถึงข้อเท้า เขาหันหน้ามาทางที่เธอยืนซ่อนอยู่ แล้วก็หันหลังกลับไปกระตุกผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันเอวไว้ให้หลุดออกจากตัว
ทั้งชีวิตเกือบ 20 ปีเต็มในอีกไม่กี่วัน เธอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ทั้งน่ากลัวและชวนมองเธอเผลอมองร่างของเขาไล่ตั้งแต่ศีรษะลงมา แล้วก็ไล่ย้อนขึ้นด้วยความใคร่รู้ ส่วนคนถูกมองก็แต่งตัวจนเสร็จถึงกับต้องยกยิ้มให้กับสายตาที่แสนซุกซนของคนด้านหลัง กระจกเงาตรงหน้าเขามันสะท้อนทำให้เขามองเห็นเธอตลอดเวลา
"ออกมาได้แล้ว"
"..."
ร่างสูงของคุณคีย์หันกลับหลังเดินมายืนรอคนตัวเล็กให้ก้าวออกมาจากที่ซ่อน แมวน้อยจะทำอะไรได้เธอแหวกบรรดาชุดสูทแสนแพงออกมา มือเรียวยาวยื่นไปรอรับเธอเพราะกลัวว่าเธอจะสะดุดพื้นต่างระดับของตู้กับพรม ออญ่าช้อนตามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่กับเขาได้ แต่ยังไม่ทันได้บอกออกไปเป็นเขาที่เริ่มพูดก่อน
"เมื่อวานเราหลับที่ดามิทรีเลยต้องอุ้มมาด้วย"
"ห๊ะ...ทำไมพี่ไม่ปลุก"
"นั่นสิ"
"เอ้า...ปล่อยญ่าได้แล้วญ่าเดินเองได้"
คุณคีย์ยังทำเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด มือเรียวยังคงจับมือเธอพาเดินไปที่ห้องกลาง สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำเอาออญ่าถึงกับลืมทุกอย่าง กระจกใสที่เห็นวิวแม่น้ำแบบไม่มีอะไรมากั้นให้เสียอรรถรส ห้องนี้ใหญ่มากเรียกว่าใหญ่ยังกับบ้านหลังหนึ่งก็ไม่ผิด คนเราจะเป็นเจ้าของห้องแบบนี้ได้คือต้องรวยแบบรวยเหลือ ๆ เลยนะ
"สวัสดีค่ะคุณคีย์ คุณออญ่า"
"สะ สวัสดีค่ะ"
สาววัยกลางคนที่เอ่ยทักเธอกับเจ้าของห้อง โดยที่เธอยังยกมือไหว้ค้างอยู่ที่กลางอก คุณป้าหน้าตาใจดีก็ทิ้งเธอไว้ให้อยู่กับคุณคีย์ตามลำพังเช่นเดิม เธอที่นอนหลับไปตั้งแต่เมื่อวานตอนนี้ท้องเจ้ากรรมก็เรียกร้องหาอาหาร อาหารเช้าแบบอลังการงานสร้าง มีทั้งแบบไทยกับฝรั่ง
"นั่งสิ...กินข้าวก่อน"
"เราจะไม่คุยกันก่อนหรอ"
"กินเถอะ"
"พี่คีย์คะ...ญ่าอยากขอยืมแปรงสีฟันหน่อยถ้าพี่มีอันใหม่"
"วางอยู่ในห้องน้ำ..ไปสิ"
ออญ่ารีบจ้ำไปที่ห้องน้ำด้านในห้องนอน เธอทั้งสับสนทั้งอายดูสภาพเธอสิ ถูกลักพาตัวมาห้องผู้ชายไม่พอตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันยังไม่ทันได้ทำ ก็โดนมือเรียวลากออกจากที่ซ่อนให้มานั่งกินมื้อเช้า เธอล็อกประตูห้องน้ำทันทีแต่พระเจ้าไม่ได้สร้างที่ล็อกมาด้วยสำหรับประตูบานนี้ ตรงเคาน์เตอร์กว้างมีผ้าขนหนู แปรงสีฟันใหม่ที่ยังไม่ได้แกะแพคออก แถมยังมีชุดวอร์มผู้หญิงสีขาวพร้อมชุดชั้นในวางไว้ด้วย ยืนพินิจพิเคราะห์อยู่ครู่นึงเสียงจากด้านนอกก็ทำให้เธอถึงกับอึ้ง
"ทั้งหมดนั้น...ของเรา"
"..."