ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
วัยว้าวุ่น,รัก,ชาย-หญิง,ไทย,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกียร์รักมาเฟียร้าย
ถ้าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าเธอคือคนนั้น...ตราบใดที่เขายังหายใจใครก็ห้ามแตะเธอ
นิลนนท์ ราฟ หรือ คุณคีย์
ปี 3 วิศวะไฟฟ้า ทายาทของบริษัทผลิตสายเคเบิลรายใหญ่ที่สุดในเอเซีย
และผู้สืบทอดความมืดดำของโลกอีกใบที่น้อยคนนักจะรู้จัก
.
.
.
อาญาเรศ ธิติพันธ์ หรือ ออญ่า
ปี 2 สื่อสาร ทายาทคนเดียวของนักธุรกิจสิ่งพิมพ์ผู้ล่วงลับ
แม้เธอจะมีทุกอย่างแต่ชีวิตที่เหลือตัวคนเดียวมันไม่ง่ายเอาเสียเลย
ปกติออญ่าเป็นคนอาบน้ำแต่งเร็วพอสมควร แต่ครั้งนี้แค่เธอต้องยืนตั้งสติประมวลผลชีวิตใน 24 ชั่วโมงที่ผ่านก็ปาไป 10 นาทีเห็นจะได้ คนนั่งรออยู่ที่โซฟาสตูลสีดำกลางห้องแต่งตัวเลยต้องลุกมายืนที่หน้าประตูห้องน้ำอีกครั้ง เมื่อเขาไม่ได้ยินเสียงน้ำไหลหรือเสียงอะไรรอดออกมา
"เป็นอะไรรึเปล่า?"
"อะ อ๋อ ปะ เปล่าค่ะ"
"ให้ช่วยไหม?"
"ไม่ต้องค่ะ!!!"
เธอถึงกับสวนกลับคนนอกประตูเสียงลั่น คนบ้าของเธอออกปากจะเข้ามาช่วยเธอในห้องนี่นะ ล็อกประตูก็ไม่ได้จะให้แก้ผ้าเดินเข้าโซนเปียกอาบน้ำสบายใจ คงมีแต่คนบ้าแบบเขาเท่านั้นละที่จะทำได้โดยไม่คิดอะไร ด้วยความคิดพร้อมกับสบถในใจภาพเปลือยหลังของคุณคีย์ก็แวบเข้ามา หน้าเธอเริ่มแดงก่ำไปจนถึงใบหู กระจกบานใหญ่มันชัดแจ๋วจนเธอเห็นหน้าตัวเองทุกอณูของหน้าใส ๆ ที่ไร้เครื่องสำอาง
คุณคีย์ยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ได้ยินเสียงอันร่าเริงของแมวน้อย เพราะถ้าเธอเสียงดังใส่เขาได้แสดงว่าเธอไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวถึงขั้นจะหน้ามืดเป็นลมล้มพับไป เอาตามจริงทำไมเขาจะไม่คิดว่าถ้าเธอตื่นมาเจอเขาที่นี่ สถานการณ์มันจะออกมาแบบไหนบ้าง แต่ทำยังไงได้ก็เขามันคนนิสัยไม่ดีนี่นาบนโลกใบนี้เขายังไม่เคยเจอใครชมเขาว่า "นิสัยดี" สักคน แม้แต่ครอบครัวเขาเองด้วย
30 นาทีผ่านไปแมวน้อยเดินกระย่องกระแย่งออกมาในชุดที่เขาเตรียมไว้ให้ เขาผ่านผู้หญิงมาก็ไม่น้อยเฝ้ามองเธอมาก็นาน ไซซ์เสื้อผ้าเขาก็กะได้จากสายตาตัวเอง รวมถึงสองชิ้นด้านในด้วย จริง ๆ ถ้าเธอไม่คิดจะอาบน้ำล้างหน้าเขาก็ไม่ติด คนโดนอุ้มมาตามหลักการจะโวยวายและด่าทอเขายังทำได้
"มานั่งสิ"
"..."
"เมื่อวานก็ไม่ได้กินอาหารเย็น...หิวไหม?"
"อืม"
ไอ้หิวอ่ะมันโคตรจะหิวเลย แต่ถ้าตักจ้วงเข้าปากเลยก็จะน่าเกลียดไป แม่เธอสอนเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารมาอย่างดี อีกอย่างเธอก็อดแอบมองคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ เขาดูดีทั้งกิริยาท่าทางและคำพูด ไม่เคยมีการขึ้นเสียงใส่เธอสักครั้ง ทุกถ้อยคำที่ออกมาจากปากถึงจะไม่ได้หยาบคายแต่ก็มีความเป็นประโยคคำสั่งแฝงอยู่ตลอด "นั่งสิ" "กินเถอะ" แทนที่จะกินไหมครับ นั่งก่อนสิครับ
ปากสีพีชธรรมชาติยังคงเป็นตัวเองได้ดี เธอกำลังไม่พอใจเขาและบ่นงุบงิบ ๆ แบบที่เธอชอบทำ คุณคีย์ในร่างที่แสนดีตักอาหารในแบบพอดีคำใส่จานให้ออญ่า เพราะเธอนั่งมองอาหารตรงหน้าด้วยแววตาเป็นประกายคล้ายแมวเจอชิ้นแซลมอนแต่เจ้าของนั่งอยู่ด้วย แมวน้อยเลยไม่กล้ากินปลาสักที
"กินเยอะ ๆ "
"สั่งเก่ง...อุ๊ย"
"ฮึ"
"ขอโทษค่ะ"
นั่นไง...เธอเผลอออกเสียงจนได้ ไม่รู้เพราะโมโหหิวหรือเริ่มเคยชินกับคุณคีย์กันแน่ อาหารคำแรกสัมผัสลิ้นก็ทำให้โลกทั้งใบตอนนี้ของออญ่าสดใสมากจนลืมเรื่องรอบตัวไปช่วงขณะ แก้วน้ำใบสวยภายในมีน้ำเปล่าเย็น ๆ ถูกมือเรียวเลื่อนให้ใกล้เธอ เขานั่งมองเธอกินอย่างคนขี้อิจฉา เพราะในใจกำลังคิดว่าถ้าปากและฟันเล็ก ๆ นั้นเปลี่ยนจากกัดชิ้นแครอท มากัดเนื้อตามร่างกายของเขาบ้างมันคงจะดีไม่น้อย
ร่างสูงลุกขึ้นโดยที่แมวน้อยหิวโซไม่ทันระวังตัว ก็ถูกเขาเลื่อนเก้าอี้มานั่งช้อนหลังเธอเรียบร้อย ขายาว ๆ ยืดออกเป็นเครื่องมือกักขังคนตัวเล็กไว้ช้า ๆ แค่เพียงเธออิ่มและหันกลับมา เธออาจจะอยากกินของหวานแบบเขาล้างปากก็ได้ ไม่นานเกินรอเธอก็ทำแบบที่เขาคาดหวังไว้จริง ๆ สายตาตื่นตระหนกของออญ่า มันน่ารักมากสำหรับเขา และเธอก็จะไม่ได้ทำแบบนี้ให้ผู้ชายที่ไหนได้เห็นอีก
มือเล็ก ๆ หอม ๆ ยื่นออกมาปิดปากของคุณคีย์ เมื่อเห็นว่าเขากำลังโน้มหน้าเข้ามาใกล้เธอ ถึงเธอจะอ่อนต่อโลกเน่า ๆ ใบนี้แค่ไหน แต่ประสบการณ์ 25+ เธอก็อ่านมาหมดแล้ว แถมซื้อเก็บสะสมแยกประเภทไว้ซะด้วย จะแบบภาษาไทยหรือภาษาอังกฤษเธอก็มีทั้งคู่ เขากำลังจะจูบเธอเป็นแน่แถมย้ายมานั่งตรงนี้ตอนไหนก็ไม่รู้ มือของเขากางออกยันลงไปกับขอบไอส์แลนด์ ส่วนปากก็กำลังกัดกินฝ่ามือนุ่ม ๆ อยากเอร็ดอร่อย
"หยุด....เลยนะ"
"..."
มือเรียวยกขึ้นจากไอส์แลนด์มาจับข้อมือของออญ่า เขาดึงออกจากใบหน้าเขาก็ที่เขาจะทำเรื่องที่เธอเพิ่งจินตนาการไว้เมื่อนาทีก่อน ริมฝีปากอุ่น ๆ กดทับริมฝีปากของเธอแบบที่เธอตั้งตัวไม่ทัน ถามว่าเธออยากจะดิ้นรนขัดขืนไหม บอกเลยว่าเธอพยายามแล้วแต่ไม่เป็นผล มือเรียวข้างนึงรวมข้อมือเธอไว้ อีกข้างของเขาประคองเข้ากับต้นคอขาวไม่ให้หลบเลี่ยงเขาได้อีก คนแบบเขาอยากได้ต้องได้ อยากกินก็ต้องได้กิน เพราะถ้าเขาอดอยากมาก ๆ สิ่งที่เขาจะกินก็ยิ่งมากมายตามไปด้วย เช้านี้แค่จูบ...แต่คืนนี้ไม่รู้