ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
2ปีผ่านไป น้ำอุ่นกลับมาอยู่ไทยอย่างถาวร และช่วยงานพ่อที่อยู่ที่ไทย ส่วนทึ่อยู่ต่างประเทศ ก็ให้ลูกน้องคนสนิทของพ่อดูแลต่อ
ถึงที่ผ่านมาสองพี่น้องจะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่พอกลับมาเจอกันทีไร ก็ยังคงสนิทกันตลอด น้ำอุ่นจะคอยปกป้องน้องสาวแสนสวยอยู่เสมอ
ก๊อกๆๆ
“พี่ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม เพื่อนหนูมันชวนอ่ะ"
น้ำใสเดินไปหาพี่สาวในห้องทำงาน ที่ให้คุณพ่อสร้างให้ใหม่
“ไปไหนล่ะ"
เธอถามน้องสาวขณะที่ยังนั่งตรวจเอกสารอยู่
“ก็ ผับค่ะ.. 3ทุ่ม อีก2วัน"
“ไม่ได้"
เธอตอบน้องสาวเสียงเรียบนิ่ง
“ทำไมอ่าา" น้ำใสเดินเข้ามาเท้าโต๊ะพี่สาวพร้อมหน้าออดอ้อน
“ฉันรู้ว่าแกไม่อยากให้คนตามไปด้วย แต่ที่ผับอื่น ถ้าแกไม่ให้คนตามไป ฉันก็ไม่อนุญาต และพี่ไม่ว่างพอที่จะไปกันแกด้วย" เธอเงยหน้าขึ้นมามองน้องสาวและตอบเสียงเรียบใส่อีกครั้ง
“โห่วววว พี่ นะๆ ไปด้วยกันนะคะ หนูก็ไม่ได้ไปไหนกับพี่นานแล้วอ่า" น้ำใสคะยั้นคะยอพี่สาวเรื่อยๆ จนเธอเริ่มใจอ่อน
“เฮ้อออออ โอเคๆ พี่จะให้ อาร์ตทำงานที่เหลือ ถ้าฉันยังทำไม่เสร็จ"
“เย่ๆๆ ขอคุณนะคะ ใจดีที่สุดเลยย"
น้ำใสกระโดโลดเต้นอย่างดีใจ และเดินออกไป โดยมีพี่สาวนั่งส่ายหัวอย่างเอือมระอา
2วันผ่านไป
ที่ผับแห่งหนึ่ง พี่น้องฝาแฝดในชุดสีแดงกับสีดำไปเจอกับเพื่อนน้องสาวที่นัดไว้
“สวัสดีค่ะ พี่น้ำใสใช่ป้ะ หน้าเหมือนกันเลยอ่า" เพื่อนคนหนึ่งของน้ำใสพูดขึ้นอย่างติดตลก
“555 ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ อายุเราก็เท่ากัน เป็นเพื่อนกันได้"
“งั้น วันนี้ขอเป็นเพื่อนพี่วันนึ่งนะคะ555"
‘5555'
น้ำใสพูดติดตลกใส่พี่ ทุกคนก็หัวเราะกัน และคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮา
โซน VIP ของผับ
เมฆมาเที่ยวกับพี่ชาย และเพื่อนของตนกับพี่ด้วย
“เฮ้ยๆๆ นั่นเมียเก่ามึงป้ะ แซ่บว่ะ"
หนึ่งในเพื่อนของเมฆพูดขึ้น เพราะเห็นน้ำใสที่เดินไปห้องเดินออกมา
เมฆมองตามที่จึงลุกขึ้นและเดินไปหาเธอ
หมับ!!
“ไง"
!!
น้ำใสตกใจที่เห็นเขา
“ป..ปล่อยนะ" เธอพยายามสลัดให้หลุด แต่เมฆดึงแขนเธอให้ตามไปนั่งกับเขาด้วย
เมฆดึงเธอให้นั่งลงที่ตักและกอดเอวเธอไว้
“หยุดดิ้นได้แล้ว ผัวจับนิดจับหน่อยทำหวง"
“พูดอะไรอะ ฉันไม่ใช่เมียแก ปล่อยนะ!!"
เธอพูดทั้งยังดิ้นไปมาบนตักแกร่ง และพยายามแกะมือออก แต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดี
“อย่าทำตัวน่ารำคาญ นั่งนิ่งๆ เดะจับปล้ำส้ะหรอก"
เมฆพูดทีเล่นทีจริง แต่เธอก็นิ่งลง เพราะกลัวว่าเขาจะทำมันจริงๆ เพื่อนของเขาก็ขำกันใหญ่ เพราะตลอดเวลาที่ทั้งสองคบกัน น้ำใสไม่เคยดื้อเลย แต่เพราะเลิกกันแล้ว เธอไม่อยากยอมเขาอีก
“ปล่อยเธอไป" คราม พี่ชายของเมฆพูดขึ้นเสียงเรียบ
“นี่เมียผมนะพี่"
เมฆไม่ฟังพี่ชาย และค่อยๆใช้มือปลาหมึกลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ต่อหน้าคนอื่นๆ
“ห..หยุดนะ"
“หึ! เธอเป็นเมียฉันนะ ฉันจะทำอะไรก็ได้"
น้ำตาเธอค่อยๆไหลอาบแก้มใส คำพูดของเขา ทำเหมือนเธอดูไร้ค่าสำหรับเขามาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาคงไม่เห็นค่าเธอเลย
เมฆใช้มือข้างหนึ่งจับไว้ที่สะโพกเธอ และมีออีกข้าง ที่ค่อยๆเลื่อนมาจะจับหน้าอกของเธอ
น้ำอุ่น Talk
“น้ำใสหายไปนานแล้วนะเนี่ย"
เพื่อนคนหนึ่งในโต๊ะพูดขึ้น
“จริงสิ่ เดี๋ยวฉันไปดูเอง" ฉันพูดขึ้น เพราะน้องสาวฉันก็ไปนานจริงๆนั่นแหละ
เดินมาดูที่ห้องน้ำแล้วก็ไม่เจอ
‘ไปไหนของเธอนะ’
ฉันเดินหาไปทั่ว แต่ก็ไม่เจอ
“เหลิอแค่โซน PIV สิ่นะ"
ฉันเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล แต่ก็โดนกันไม่ให้ขึ้น ฉันจึงเอ่ยปากว่าจะเปิดห้องการ์ดที่ยืนอยู่จึงให้ฉันขึ้นไป
เห็นผู้หญิงใส่ชุดสีดำ นั่งหันหลังออกมา และเธอดูสั่นๆ
“น้ำใส!!" ไอ้เจ้าบ้านั่น กล้าดียังไงมาลวนลามน้องฉัน
“ปล่อยน้องกู!"
“พี่!!"
น้ำใสหันมาเรียกฉันเหมือนขอความช่วยเหลือ
แต่มันก็ยังไม่ปล่อยน้องฉัน
ตึก ตึก ตึก
“ปล่อย น้อง กู"
ฉันค่อยๆเดินเขาไปหยุดตรงหน้ามัน ตอนนี้ฉันโกรธสุดๆเลย ดูมัน ฉันอุตส่าห์ไม่ฆ่ามัน แต่มันกลับรนหาที่เอง
“พี่!!" น้ำใสวิ่งมาหลับหลังฉัน เธอร้องไห้
มันยอมปล่อยน้องฉัน และทำหน้าเย้ยหยัน
“มึงมายุ่งกับน้องกูอีกทำไม"
“มันอ่อยเองช่วยไม่ได้"
ตอบไม่อายปากเลยนะ ไอ้เชี่ยนี่ แถมยังยักไหล่เหมือนไม่รู้ไม่ชี้อีก
“มึงพูดเหมือนกูไม่รู้จักน้องตัวเองเลยนะ หึ! ตอแหลเก่งดี"
ตึก ตึก
หมับบ
ฉันเดินไปจับขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะและเดินตรงไปใกล้ๆมัน
เพร๊งงง
‘โอ๊ยยยย’
ฉันฟาดขวดเหล้าเข้าหัวมันเต็มๆ เล่นกันใครไม่เล่น มาเล่นกับอีน้ำอุ่น คิดตื้นๆ
“เหี้ย!! มันจะเกินไปแล้วนะ" หนึ่งในเพื่อนของมันลุกขึ้นชี้หน้าฉัน
“หุบปากแล้วนั่งเงียบๆ ถ้าไม่อยากโดนอีกคน
ฉันใช้ขวดที่แตกชี้หน้ามัน และมันก็ยอมนั่งแบบหน้า
เหวอๆตามคำสั่งฉัน
“เล่นกันใครไม่เล่น กูเคยเตือนมึงแล้วนะ"