ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
“กูเคยเตือนมึงแล้วนะ!"
ฉันชี้ขวดที่แตกไปใส่หน้ามันที่นั่งกุมหัวตัวเองอยู่
“ม..มึงงงง!!" มันชี้หน้าฉันด้วยความแค้น
“อะไร ไม่รักษาคำพูดเอง แล้วจะเป็นไร?" ฉันยืนยิ้มกอดอกเย้ยมัน
“ลากเธอออกไป" ใครคนนึ่งในนั้นพูดขึ้น มันคิดว่ามันเป็นใคร ถึงจะมาจับฉัน
“ถ้าเข้ามากูจะยิงเรียงตัวเลย เอาเวลาไปห่วงเพื่อนนายไม่ดีกว่าหรอ"
ฉันหยิบปืนขึ้นมาจากในกระเป๋า และหันไปพูดกับคนที่สั่งลูกน้องเมื่อกี้
“เธอคนว่าเธอเป็นใคร ถึงมาสั่งฉัน"
เขานั่งมองส่งสายตาเรียบมาทางฉัน อะไรอะ สายตาแบบนั้น คิดหรอว่าฉันจะกลัว หล่อไม่เบา แต่เสียดายที่อยู่กับพวกนี้
“แล้วคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงจะมาจับฉัน ฉันไปเองได้ บอกเพื่อนนายอย่ามายุ่งกับน้องฉันอีกละกัน ปะ กลับ" ฉันเก็บปืนและดึงมือน้องกลับ
‘คนบ้าอะไร โคตรเก๊กเลย'
“ขอบคุณนะคะ" ฉันเดินออกมาที่ห้องน้ำ และน้ำใสก็พูดขึ้น
“เด็กโง่ กลับเลยไหม" ฉันยีหัวเธอเบาๆ
“ไปลาเพื่อนก่อนได้ไหมคะ" ฉันพยักหน้า และเดินตามน้องเข้าไป
เราพูดบอกลากันและเดินกลับออกมา
คราม Talk
“ผู้หญิงอะไรโคตรโหดเลย"
เพื่อนผมพูดขึ้น ผมเองก็คิดแบบนั้น ดูจากที่คุยเมื่อกี้ โหดไม่เบา
“พามันไปโรงบาล"
ผมพูดสั่งลูกน้อง
โรงพยาบาล
“ไง ไปทำไรไว้ ถึงไปโดนฟาดส้ะขนาดนั้"
เอกมันถามน้องผม ผมก็อยากรู้ แต่ไม่อยากเซ้าซี้มัน
“ก็เปล่านิครับ"
“ถ้าเปล่าแล้วเขาจะทำร้ายมึงทำไม ได้ยินว่าเป็นพี่น้ำใส เออ ละมึงเลิกกับใสทำไมวะ"
ต้าเพื่อนเมฆถามมัน ตั้งแต่ที่เลิกกับน้ำใส ใครถามก็ไม่ตอบ ว่าเลิกเพราะอะไร
“เออๆ บอกก็ได้ กูโดนใสจับได้ตอบเอากับผ้าไหมอยู่ ละพี่มันเกือบจะยิงกูแล้ว แต่ใสคงไม่ให้พี่มันยิงกูแหละ"
“เชี่ย โหดสัส"
“ละมึงก็ยังไปยุ่งกับน้ำใสอีกนะ" ผมที่นั่งอยู่ที่โซฟาก็ทนไม่ไหว ลุกขึ้นไปด่ามัน
“แค่เล่นๆ ไม่นึกว่าพี่มันจะมานี่หว่า"
นั่น มันยังเถียงไม่หยุด
“ถ้ามีอีก กูจะให้พี่เขาฆ่ามึงส้ะ"
“พี่!! ผมน้องพี่นะเว้ย!!"
ผมไม่สนใจ แล้วก็กลับไปที่ผับ
ผมกลับไปที่ผับ เพื่อไปทำงานต่อ ว่าจะผ่อนคลาย แต่ก็ดันมีเรื่อง
กริ่งงง
“ครับแม่"
‘อีก2เดือน งานครบรอบ20ปีของบริษัทลุงธารา แม่จะให้ลูกพาสองหมั้นไปด้วยนะ'
อะไรวะ นี่หาคู่หมั้นให้เลยหรอ ก็คงเรื่องงานอีกล่ะสิ่
“แล้วทางนั้นยอมหรอครับ”
‘แน่นอนจ้ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
ตึ้ดด
“วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ยยย”
2เดือนผ่านไป
วันนี้เป็นวันครบรอบ20ปีของบริษัทของลุกธารา แม่บอกว่าทางนั้นเตรียมชุดเองแล้ว แค่ไปรับที่บ้านเวลา6โมงเย็นเท่านั้น
“บ้านพิพัฒน์ชัย"
ใช่ บ้านแฟนเก่าน้องผม อะไรมันจะซวยขนาดนี้ คนน้องก็แฟนเก่าน้องอีก คนพี่ก็แสนจะร้าย จะโดนฆ่าตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“สวัสดีครับคุณอา" ผมเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก
“อ้าว มาแล้วหรอ รออีกแปป น่าจะลงมาแล้ว นั่นไง"
หญิงสาวหนาตาสะสวย ในสุดราตรีสีขาว กระโปรงเสมอเข่า มีชายด้านหลังกระโปรง ค่อยๆเดินคงมาจากบันไดชั้น2 ลงมายืนที่ข้างพ่อของตน
“นี่น้ำใส ส่วนน้ำใส นี่พี่คราม สวัสดีพี่เขาสิ่ลูก"
“ส..สวัสดีค่ะ"
เธอกลัวๆ ตอนเห็นหน้าผม คงเพราะเรื่องบ้าๆที่น้องผมทำไป
ผมให้เธอควงแขนออกมาขึ้นรถลีมูซีนที่จอดไว้หน้าบ้านของเธอ
ภายในรถ มีแต่ความเงียบ เธอเอาแต่นั่งก้มหน้า กุมมือตัวเอง จะกลัวอะไรขนาดนั้นวะ แต่ก็คงไม่แปลก วีรกรรมของน้องผมคงทำร้ายจิตใจเธอมาก
“ขอโทษแทนน้องฉันด้วยนะ"
“ไม่เป็นไรค่ะ"
เธอตอบโดยที่ยังนั่งก้มหน้าอยู่แบบนั้น
“ไม่ต้องห่วง เมฆมันไม่ไปที่งานหรอก ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ สบายใจได้"
“ขอบคุณค่ะ"
เธอเงยหน้ามาตอบเสียงดีใจ อ่อ ที่เงียบตลอดทาง คือกลัวว่าจะไปเจอเมฆที่งาน
ภายในงาน
ผมให้น้องเดินควงแขนผมตลอดที่ไปด้วย และทักทายคนในงานไปจนเริ่มงาน
“เหนื่อยไหม"
“สบายมากค่ะ"
เรายังไปทักทายคนในงานเรื่อยๆ เพราะมีหลายคนต้องการร่วมงานกับครอบครัวผม
“คราม"
เอาแล้วไง เชอร์รี่ คู่ขาผม ไม่คิดว่าจะมาที่นี่ด้วย
เธอเดินมาแทรกกลางผมกับน้ำใส และเกาะแขนผมแน่น
“มาไม่บอกกันเลยนะคะ ไม่ได้เจอกันเลย"
“ผมมีงานน่ะ"
“คือกกอีลูกคุณหนูนี่หน่ะหรอคะ"
เธอหันไปด่าน้ำใส แล้วน้องจะเอาอะไรไปสู้เธอได้วะเนี่ยย ผมแค่ใช้เซ็กส์เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ ปกติผมจะไม่กินซ้ำ แต่เชอร์รี่เป็นคนแรกที่ตอบสนองผมได้ดีแบบสุดๆ ผมเลยไม่ได้มีเซ็กส์กับคนอื่น และเธอก็ทำให้คนที่มาติดพันผมหายไปหมด
ตั้งแต่โดนแทรกกลาง เธอก็ก้มหน้ากุมมืออยู่อย่างนั้น
“พูดอะไรระวังด้วย"
ผมแกะมือเธอออกและจูงมือน้ำใสไปที่อื่น
“ขอโทษนะ"
“ไม่เป็นไรค่ะ ก็น้ำใสเป็นคนแบบนี้นี่คะ"
เธอยิ้มตาหยีเหมือนไม่คิดอะไร แต่ผมรู้ว่าเธอกังวล เธอคงดูออกว่าเชอร์รี่เป็นคนยังไง ต่อไปนี้คงต้องไปคุยกับเธอ เพราะตอนนี้ผมก็มีสองหมั้นแล้ว ไม่อยากให้น้องกังวล
“ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"
ผมพยักหน้าให้ และเธอก็เดินไปห้องน้ำ
น้ำใส Talk
ฉันกลัวมาก เลยออกมาสงบสติในห้องน้ำ ฉันที่กำลังล้างมืออยู่ อยู่ๆ
แกร๊ก
ก็มีเสียงล็อคประตูหน้าห้องน้ำ
ฉันเลยเงยหน้ามองที่กระจก ก็เจอผู้หญิงคนเมื่อกี้ยืนอยู่ และค่อยๆเดินเข้ามา
“เลิกแอ๊บได้ละ คงทำอินโนเซนต์ไปอ่อยเขาหล่ะสิ่หน้าด้าน!