ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
คราม Talk
วันนี้เป็นวันงานการกุศลของผม ผมก็ไปรับน้ำใสเหมือนเดิม แต่ผมไม่เห็นน้ำอุ่นเลย เธอออกไหนกันนะ
“พี่ขอโทษนะน้ำใส"
พอเห็นหน้าที่ยังมีรอยแผลอยู่ ผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้จริงๆ
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ใสไม่เป็นไร"
ถึงใบหน้าจะดูยิ้มแย้ม แต่ดวงตาเศร้าโศก
“เธอโกหกฉันไม่ได้หรอกนะ น้ำใส อย่าอยู่ห่างฉัน ฉันไม่อยากให้พี่เธอไปอาละวาดที่นั่น"
“ค..ค่ะ.."
เธอนี่มันจริงๆ แค่ทำเสียงเข้มหน่อย ก็ตัวสั่นแล้ว จะทำเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้ เดี๋ยวน้ำอุ่นก็ตามมาฟาดอีก เอาใจยากจริงๆ
พอถึงโรงแรมที่จัดงาน ผมก็ให้เธอควงแขนผม และตัวติดกันตลอด
ถ้าถามว่าเมฆมันโอเคไหมหน่ะหรอ มันก็ไม่โอเคขนาดนั้นหรอก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะผมก็อธิบายแล้วว่าผมก็ขัดไม่ได้ เลยทำได้แค่ต้องยอมรับมัน
ผมพาเธอไปทักทายเพื่อนของพ่อและนักธุรกิจ นักการเมืองตั้งแต่เดินเข้าไปในงาน และเพื่อนๆ ของผม มันก็แซวกันใหญ่ ผมโดนจนชินแล้ว แต่น้ำใสหน้าแดงมาก คงไม่โดนแซวมานาน เพราะคบกับน้องผมจนคนรอบข้างชินไปหมด
“ไง"
นั่นไง ตัวปัญหามาแล้ว คราวนี้ผมต้องปกป้องเธอให้ได้
“เกาะเป็นปลิงเลยนะ อุ้ย หน้ายังไม่หายดีเลยนะ รึว่า อยากได้ผัวจนตัวสั่น ถึงเอาหน้าแบบนั้นมาออกงานใหญ่แบบนี้"
ทำไมผู้หญิงมันพูดกันแรงจังหวะเนี่ยย
น้ำใสจับแขนครามแน่น ก้มหน้า ตัวสั่น
“ออกไป อย่ามายุ่งกับคู่หมั้นฉัน"
“อ..อะไรนะ!!"
ผมพูดแบบนั้นออกไปเพราะผมอยากให้เธอเลิกยุ่งกับผมจริง ๆ ไม่นาน ผู้ใหญ่คงให้เราแต่งงานกัน ผมเลยต้องเอาเชอร์รี่ออกไปจากชีวิตก่อน ไม่งั้นน้ำใสคงอยู่ไม่สุข
“คราม! นายจะเอาอีตอแหลนี่มาเป็นเมียจริงๆ หรอ!"
“เชอร์รี่!!'
“แล้วมันจะทำไม! น้องกูมันน่ารักของมันแบบนี้ตั้งแต่เกิด ไม่เหมือนมึง!!"
มาได้ไงวะ เชี่ยแล้วไง
น้ำอุ่น Talk
ฉันเดินเข้าไป และยืนกอดอกข้างน้ำใส
“ม..มึงเป็นใคร!!"
มันยืนทำท่าเลิ่กลั่กมองฉันกับน้ำใสสลับกัน
“กูน้ำอุ่น พี่น้ำใส คนที่มึงตบจนสลบคาห้องน้ำนั่นไง!!"
“น้ำอุ่น!!"
อะไรวะ อยู่ดีๆ มาตะคอกใส่ ผู้ชายประสาอะไร สนิทก็ไม่สนิท
“ครามขาา ดูสิ่ เขาด่าเชอร์อ่าา"
อีบ้า เดินไปเกาะแขนไอ้บ้านั่นอีกข้าง ดิ้นไปดิ้นมา คิดว่าน่ารักหรอ
‘ตอแหล อย่างกับกุ้งโดนน้ำร้อนลวก'
“อีบ้า! มึงว่าใคร ห้ะ!!"
“อุ้ย รู้ตัวแล้วหรอ แค่พูดเบาๆ เองนะ มันดังไปถึงโซนประสาทมึงเลยหรอ หึๆ"
พนักงานเสิร์ฟเดินผ่านมาพอดี ก็เลย...
ซ่าาา
‘อร้าาาาา อีบ้า มึงทำอะไร!!'
ฉันก็เลยหยิบไวน์มาแก้วนึ่ง แล้วสาดใส่หน้ามัน สะใจดีจริงๆ
เพร๊งงง
“แค่นี้มันยังน้อยไป! มึงทำไรอะน้อยกูไว้! ยังจำได้ไหม ห้ะ!!"
“อ๋ออ ทำไม มึงจะมาแก้นแค้นแทนน้องหรอ น้ำหน้าอย่างพวกมึง จะทำอะไรกูได้"
จ้าา มั่นหน้ามากกก
“ปากเก่ง เงียบ! ออกไปส้ะ!!"
อยู่ๆ ไอ้บ้านั่นก็ไล่ยัยนี่เสียงดัง เหอะ อย่าคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้นายต้องการนะ ฟ้าคราม
“ไม่อะ เชอร์ไม่ไป ถ้าครามไม่จัดการมันให้ ไม่งั้น เชอร์จะจัดการเอง"
เดินเข้ามาจะตบฉัน แต่ฉันกับเธอ มันคนละระดับกัน
หมับบ
เพี๊ยย
ฉันจับมือมันไว้ และตบไปที่หน้าปลอมๆ นี่แรงๆ
หมับบ
เพี๊ยยย
มันก็ยังไม่ยอมนะ เลยจัดให้อีกฉาด
หมับบ
‘อ..โอ้ยย'
ฉันจิกหัวมันแรงๆ
“มึงคิดว่าเล่นกับใครอยู่ ทำน้องกูขนาดนั้น คิดว่ากูจะยอมหรอ ห้ะ!!"
“ม..มึงจะทำไร ปล่อยนะ!!"
‘โอ้ยย'
ฉันปล่อยมือ และผลักมันให้ล้มลง และขึ้นคร่อมมัน
‘แอกกๆ ป..ปล่อยน.นะ..'
ฉันบีบคอมัน อยากฆ่ามันให้ตายๆ ไปซ้ะ
“พี่"
แล้วสิ่งเดียวที่เรียกสติฉันได้ตลอด แค่คำว่า ‘พี่' จากปากของน้ำใส
เพี๊ย!!
เพี๊ยย
“น้องกู คือตัวจริง! ส่วนมึง เป็นแค่นาบำเรอ อย่าได้คิดมาเทียบ อยู่ในที่ของตัวเองไป!"
เพี๊ยย
เพี๊ยย
“คนที่หน้าด้าน แย่งผัวคนอื่นคือมึง! ไม่ใช่น้องกู!!!"
เพี๊ยยยย
เพี๊ยยยยย
ฉันตบมันจนกว่าหน้ามันจะเละ ให้เยินกว่าน้องฉันเป็น10เท่า
หมับบ
ฉันกำลังจะตบมันอีกครั้ง แต่ก็มีมือหนามาจับไว้
“พอเถอะ เดี๋ยวตายเอา แล้วสิ่งที่เธอคิด มันจะไม่เป็นจริง"
ไอ้บ้านี่ มันรู้หรอว่าฉันคิดอะไร
“เจียมตัวสะบ้าง คิดจะเป็นน้อยเขา ก็อยู่ให้เป็น!"
ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะลุกขึ้น
“มากับฉัน อาร์ตดูน้ำใสให้ดี" ฉันพูดกับคราม ก่อนจะหันไปสั่งอาร์ต
ฉันเดินนำมา จนถึงมุมๆ หนึ่ง ที่ไม่มีคน
“มีอะไร ถึงกลับมาทำจนเละขนาดนี้"
“ฉันอยากให้นาย ถอนหมั้นกันน้องฉัน ถ้ายังอยากให้เมียนายมีชีวิตอยู่" นี่คือเหตุผลจริงๆ ที่ฉันทำไปทั้งหมด หมอนี่ไม่คู่ควรับน้องฉัน
“ฉันทำไม่ได้"
“อะไรนะ!!" ก็ไอ้บ้านี่ขอมาเองไม่ใช่หรอ
“นี่เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่จัดขึ้น ฉันขัดไม่ได้"
เพราะแบบนี้สิ่นะ ธุรกิจ
“แล้วพ่อแม่นายต้องการอะไร ฉันจะทำให้โดยไม่มีเงื่อนไข แค่ถอนหมั้น"
“แล้วพ่อเธอจะยอมหรอ พ่อเธออยากได้เกาะที่ภูเก็ต"
อะไรนะ เกาะนั่น เป็นโกดังใหญ่ที่เก็บของส่งออกให้ลูกค้าของตระกูลหมอนี่ พ่อนะพ่อ คิดอะไรอยู่
“แต่ฉันจะยอมถอนหมั้น ถ้าเธอหาที่ใหม่กันได้"
“แล้วถ้าไม่ได้หล่ะ"
“งั้น ฉันก็ถอนหมั้นไม่ได้ แต่ถ้า.. เธอนอนกับฉันสักคืน ฉันอาจจะไปคุยกับท่านและไปหาที่อื่นก็ให้ได้นะ"