ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
‘นอนกับฉันสักคืน'
ไอ้คนเจ้าเล่ห์ พูดมาได้ แค่เอาฉัน แล้วจะหาที่ใหม่ มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ฉันเดินถอยหลังจนชิดกำแพงเขาเอามือข้างหนึ่งดันกำแพงไว้
ฉันไม่หลงคารมนายหรอกนะ
“ว่าไง คำตอบ"
ไอ้คนบ้ากาม พ่อกับแม่นายคงยอมหรอก
“งั้น หมั้นกับฉันแทน"
นี่คือข้อเสนอเดียวที่ดีที่สุดแล้ว เขาได้เกาะ ฉันไม่เสียตัวฟรี
“เธออยากหมั้นกับฉันหรอ"
“ไม่ แต่ฉันไม่ยอมเสียตัวฟรีหรอก ฉันคงทำให้พ่อเปลี่ยนใจยอมไปหาที่อื่น"
เพราะความเป็นนักธุรกิจ มาเฟีย นักการเมืองไงถึงต้องมีการคลุมถุงชนเกิดขึ้น
“หึ! ฉลาดดี ได้ แต่ฉันต้องได้ได้เธอวันนี้"
ไอ้บ้านี่ เซี่ยนนักรึไง
“ถ้าคุยเรื่องหมั้นลงตัวเมื่อไหร่ ฉันถึงจะให้ ว่าไง ยังไงนายก็ไม่ได้เสียอะไรอยู่แล้วหนิ แค่รอเวลาหน่อย คงไม่เสียหายอะไร"
คราม Talk
สมกับที่เป็นลูกมาเฟีย หลอกไม่ได้ง่ายๆ นะ หึ!
“ได้ งั้นอีก2วัน ไปคุยกับพ่อแม่เธอ พอแม่ฉันกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะพาไปคุยกับท่าน"
ใช่ ผมไม่ได้เสียอะไรเลย แค่ต้องรอ แต่ผมก็ต้องเอาผลประโยชน์ให้ได้มากที่สุด ผมไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ
แค่อยากกินเธอ หมั้นไปแล้วค่อยขอถอนก็ยังไม่สาย
แล้วไปหมั้นกับน้ำใสอีกรอบ ยังไงก็ได้แต่ผลประโยชน์ ขืนคบกับเธอต่อไปผมคงตายไม่เหลือชิ้นดี
แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ
“ขอมัดจำก่อนแล้วกัน"
ผมค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปหาเธอ
หมับบ
“ปล่อยนะ"
“จะต่อยฉันหรอ หึ!"
ง้างมือขึ้นมาจะต่อยผม แต่อย่างเธอมันยังอ่อนหัด
“แค่ขอจูบทีเดียว จะต่อยกันเลยหรอ ฉันเป็นคู่หมั้นเธอนะ"
“ยังไม่ได้เป็นส้ะหน่อย ฉะนั้น ฉันไม่ให้ ปล่อยได้แล้ว!"
“ปากเก่ง"
ผมดันแขนเธอติดผนัง และโอบเอวเธอไว้ ค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปจูบเธออีกครั้ง
“ถ้ายังไม่หยุด ฉันจะต่อยนายจริงๆ อย่าหาว่าไม่เตือน"
“อวดดี"
ผมจับแขนอีกข้างของเธอขึ้นมาตรึงไว้ที่ผนักอีกข้าง ดูสิ จะต่อยยังไง
กึกก
“โอ้ยยย"
ยัยนี่ เธอแทงเข่าใส่ไข่ผมมม
“ฉันเตือนแล้วนะ"
“ด..เดี๋ยว!! กลับมาเดี๋ยวนี้! อ..โอ้ยย ยัยตัวแสบ"
ได้เมื่อไหร่ จะเอาให้หนักเลย
น้ำอุ่น Talk
ไอ้คนบ้ากาม
ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วก็ไปหาน้องที่ยืนอยู่หน้าโรงแรมกับอาร์ต
“เป็นไงบ้าง"
“ครับ ตามที่คิด นักข่าวรุมถ่ายรูป และถามเธอว่าที่เป็นเมียน้อยนั่นเรื่องจริงไหม แต่คนของเธอก็พาเธอออกไปแล้ว"
ใช่ สิ่งที่ฉันอยากให้เกิดคือเรื่องที่เชอร์รี่เป็นบ้านเล็กคนอื่น เพราะครามเป็นลูกนักการเมืองใหญ่ เลยมีนักข่าวมาเยอะ
“แล้วพี่คุยอะไรกับเขาหรอคะ" น้ำใสถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินออกมา
“เปล่า กลับเถอะ"
ฉันยังไม่อยากบอกเธอ ว่าจะให้น้องถอนหมั้น แล้วฉันจะหมั้นกับไอ้บ้ากามนั่นแทน
อีก2วัน ค่อยรู้แล้วกัน
2วันต่อมา
ฉันนัดเขาให้มาที่บ้าน และวันนี้พ่อกับแม่อยู่บ้านพอดี เลยอยู่ฟังกันหมด ฉันตกลงกับเขาว่าจะบอกผู้ใหญ่ว่าฉันกับเขา เรารักกัน แต่ฉันจะทนพูดคำบ้าๆ นั่นได้นานแค่ไหน
“อ้าว คราม จะมาไม่บอกไม่กล่าวเลยนะ"
“ขอโทษครับ ว่าแต่ น้ำอุ่นไม่ได้บอกหรอครับ ว่าผมจะมา"
“ก็มันลืมนิ่คะ"
สำหรับฉัน มันไม่ได้จำเป็นอะไรขนาดนั้นเลย
“แล้วมีอะไรจะคุยหล่ะ"
“ผมขอถอนหมั้นครับ"
“อะไรนะ!!"
ทำไม.. ถึงตกใจขนาดนั้น ตกลงอะไรกันไว้กันแน่
“ใจเย็นครับ ผมยังพูดไม่จบ ผมจะขอถอนหมั้นกับน้ำใส แล้วหมั้นกับน้ำอุ่นแทนครับ"
จะบ้า ทุกสายตามองมาที่ฉัน อย่างกับไม่เชื่อว่าคนอย่างฉันจะมีคนมาชอบ อยากแต่งงานด้วยงั้นแหละ
“หรือว่าพี่.."
“เรารักกันค่ะ"
ฉันพูดดักน้องไว้ ถ้าใสพูดออกไป พ่อกับแม่คงรู้แน่ๆ
“ร..เรื่องจริงใช่ไหมลูก"
“ค่ะ แม่"
“แล้ว ครามรักลูกสาวอาตั้งแต่เมื่อไหร่"
“ไม่นานนี่เองครับ"
พ่อกับแม่ผลัดกันถามเหมือนไม่เชื่อ ว่าฉันกับเขารักกันจริงๆ เพราะไม่นานนี้ฉันก็ยังด่าว่าเขาอยู่เลย
“งั้นก็ได้ แล้วพ่อกับแม่ครามบอกเขาหรือยัง”
“ตอนนี้พวกท่านไปดูงานที่จีนหน่ะครับ ถ้ากลับมาเมื่อไหร่ ผมจะบอกคุณอา และเข้าไปบอกท่านทันที"
“อ่อ งั้นก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว"
“ขอบคุณครับ แต่ผมต้องไปทำงานต่อ ไว้ครั้งหน้า เรามาทานพร้อมกันรวมพ่อแม่ผมด้วยนะครับ"
“ก็ดีเหมือนกัน น้ำอุ่น ไปส่งพี่เขาสิลูก"
ฉันก็ต้องเดินออกมาส่งเขา น่าเบื่อจริงๆ
“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เดี๋ยวพ่อแม่เธอก็สงสัยอีก"
ฉันยักไหล่ไม่สนใจ และเดินกลับเข้ามา ทุกคนมองมาที่ฉันอย่าจับผิด
“นั่งลง"
พ่อพูดเสียงเรียบ
“พูดความจริงมา"
“ก็พูดไปหมดแล้วไงคะ"
“อย่าโกหก ตกลงอะไรกันไว้"
ปิดไม่ได้จริงๆ สิ่นะ
“ข้อตกลงของพ่อกับพ่อเขายังเหมือนเดิม หนูแค่ขอหมั้นแทนน้อง แค่นั้นเอง"
“พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่ไม่ควรมาอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก..."
“เด็กโง่ ไม่ว่าจะพี่หรือใส ก็ไม่ควรอยู่กับคนที่ไม่ได้รักทั้งนั้นแหละ แต่ใสอยู่กับเขาไม่ได้ และใสต้องไปเจอคนที่ดี ที่รักใสจริงๆ"
ฉันขยับไปลูบหัวน้ำใสเบาๆ ฉันไม่อยากให้น้องต้องมาทนเป็นบ้านใหญ่ที่โดนบ้านเล็กข่มเหง