ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
เขาโอบอวดเธอไว้แน่น ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้
หมับบ
แกร๊กก
“เฮ้ย!! ทำอะไร!" เขาคว้ากระเป๋าสะพายใบหรูของเธอโยนทิ้งไปให้ห่างตัว
“พกปืนไปไหนมาไหน ไม่ดีหรอกนะ สุดสวย" เขารู้ว่าอีกไม่นานเธอจะต้องหาวิธีหยิบปืนจากกระเป๋าของเธออกมาแน่นอน
“อ..ไอ้บ้า ปล่อยนะ!!"
“ถ้าปล่อยเธอไป ฉันคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว ใช่ไหมหล่ะ.."
เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ทำให้เธอเริ่มเกิดอาการสั่น เพราะสู้แรงเขาไม่ได้เลย
“เลิกดิ้นเถอะน่า.. เดี๋ยวเราก็หมั้นกันแล้ว ไม่มีอะไรหรอก"
‘ฉันไม่น่ามาหาไอ้บ้านี่เลย!! ให้ตายสิ่!'
“นายหน่ะ ไม่อยากรอให้ฉันยินยอมจริงๆ หรอ อยากได้ฉันทั้งๆ แบบนี้หน่ะหรอ" น้ำเสียงออดอ้อน หลุดออกจากปากหญิงสาว เพื่อหวังว่าเขาจะปล่อยเธอไปในวันนี้
“คิดหรอ ว่าฉันจะหลงกลเธอ"เขาคลายอ้อมกอดนิดหน่อย ก่อนเชยคางเธอขึ้นเบาๆ ให้มองหน้าเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาและแสนเจ้าเล่ห์
“ไม่เชื่อใจกันเลยหรอ" เธอยังมีท่าทางออดอ้อน ส่งให้เขาต่อไม่หยุดหย่อน
ตึก..ตัก..
เสียงหัวใจของชายหนุ่มเต้นระรัวอย่างหน้าประหลาด
ผู้หญิงที่มีท่าทางแข็งกร้าว เก่งกาจ ไม่เคยอ่อนข้อ แต่เพื่อให้รอดจากการหลับนอนกับเขา กลับกล้าทำท่าทางออดอ้อนแทนการต่อยตีที่น่าจะถนัดกว่า
“เฮ้ออ เธอนี่มันจริงๆ"
เขายอมคลายอ้อมกอด และถอนหายใจหนักๆ
“ได้ งั้นครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไป แต่มันจะไม่มีครั้งหน้า"
เขาพูดพลางหันหลังให้เธอ
หญิงสาวเมื่อได้เป็นอิสระ ก็รีบไปเก็บกระเป๋าที่พื้น และออกไปในทันที
“ครั้งแรกเลยนะ ที่กูเห็นว่ามึงปล่อยเหยื่อไป"
ตอนที่น้ำอุ่นเดินออกไป เอกก็มาหาครามพอดี และเอกมองออกว่าครามไม่ได้ทำอะไรเธอ
คราม Talk
มาได้จังหวะตลอด ไอ้ห่านี่
“หึ! กูแค่อยากลองเชิงแค่นั้นแหละ คนอย่างเธอ ต้องยอมอ้าขาให้กู กูไม่อยากขึ้นชื่อว่าข่มขืนผู้หญิง"
“ก็ที่ผ่านมามีแต่คนยอมพลีกายให้มึงนี่นะ"
เพราะมันเป็นแบบนั้นมาตลอด พอได้ยินคำพูดของเธอ ผมก็เลยรู้สึกว่าเธอพูดเหมือนผมจะบอกว่าผมอยากข่มขืนเธอ
หึ! หยามกันชัดๆ
“แล้วเชอร์รี่ล่ะ เป็นไงบ้าง"
“มึงก็น่าจะเห็นข่าวนะ ถึงพ่อเธอจะหาทางปิดข่าวให้เงียบไปแล้วก็เถอะ กูก็ไม่เห็นเชอร์อีกเลย"
ปกติแล้ว เชอร์จะคอยตามติดผมทุกครั้งที่ผมออกไปข้างนอก ถึงจะไม่บ่อยก็เถอะ แต่ไม่น่าเป็นนี้ ผมนัดกับลูกค้าที่ร้านอาหารในห้างใกล้ๆ ก็ไม่เห็นเธอมาตามติดผม
“น้ำอุ่นเล่นแรงไปป้ะวะ รึเธอไม่รู้ว่าเชอร์เป็นลูกนักธุรกิจ"
“เพราะเธอรู้ไง เธอถึงไม่ฆ่า สำหรับคนมีชื่อเสียง ข่าวฉาวถือเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเป็นคนอื่น คงฆ่าไปแล้ว"
ใช่ สำหรับเธอแค่นี้มันเล็กน้อย
“รู้ดีนะมึงอะ"
“กูจะบอกอะไรให้ ที่กูปล่อยเธอไป เพราะยังมีครั้งหน้า ที่จะได้อยู่ด้วยกันอีก"
“มึงสนิทกันแล้วหรอ"
“เปล่า แต่เพราะต้องการปกป้องน้ำใส เธอเลยจะขอหมั้นกับกูแทน เพิ่งจะไปคุยกับพ่อแม่เธอเมื่อเช้า"
ผมคิดว่า ที่เธอมาถามเรื่องข้อตกลง เพราะพ่อเธอสงสัย ความสัมพันธ์ของเราและไม่ยอมบอกความจริง
“เชี่ย แบบนี้มึงก็มีโอกาสกินเธอเยอะเลยดิ่5555"
“มึงก็รู้ว่ากูไม่กินซ้ำ"
“เออๆ แล้วแอนหล่ะ เห็นว่าตั้งแต่มีข่าวเชอร์รี่ เธอก็มาติดมึงอีกไม่ใช่หรอ"
“กูไม่สนใจหรอก กูไม่อยากผิดใจกับไอ้อาร์มมัน มึงก็รู้"
แอนคือน้องสาวอาร์ม เพื่อนผมอีกคนหนึ่ง มันพามาแนะนำให้รู้จักเมื่อ2ปีก่อน จากนั้นเธอก็มาติดผมไม่ต่างจากเชอร์รี่ แต่พอผมมาเจอเชอร์ เชอร์ก็ไล่แอนให้ออกไปไกลๆ จากผม
“แต่ออกตัวแรงขนาดนั้น ยังไงไอ้อาร์มมันก็รู้อยู่แล้ว"
“อืม" แต่ยังไงผมก็ไม่อยากสนใจเธอมาก เพราะผมก็ยังมีคู่หมั้นอยู่
แอดด
“นายครับ คุณแอนมาหาครับ"
“5555 พูดยังไม่ทันขาดคำ" อะไรอีกเนี่ยย พูดถึงก็มาเลย
“หวัดดีค่ะ พี่คราม" แอนเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มส่งมาให้ผม
“อ้าว พี่เอก สวัสดีค่ะ"
“งั้นกลับก่อนนะ ไว้กูมาใหม่555"
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ่!"
ไอ้เวรนี่ หนีไปคนเดียวเลยนะมึง
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"
“อื้ม แล้ว มีธุระอะไรล่ะ"
“ก็ไม่มีค่ะ แค่อยากมาหา" เธอเดินเข้ามาหาผม และยิ้มตาหยีมาให้
เด็กน้อย ถ้าเป็นคนอื่น ไม่รอดหรอก
“บอกไอ้อาร์มยัง มาหาพี่เนี่ย" ผมจับไหล่เธอดันออกห่างตัว
“อยากบอกก็บอก ไม่อยากบอกก็ไม่บอกค่ะ"
“ตัวแสบ เดะมันก็มาด่าพี่อีก" เมื่อก่อนแอนมาหาผมก็ไม่ค่อยจะบอกไอ้อาร์มมัน สุดท้ายมันก็ตามมาด่าผม
“ล้อเล่นค่าา บอกไปแล่ว"
“แต่พี่ว่าเรากลับบ้านดีกว่านะ พี่ม.."
“ไม่กลับค่ะ"
แอนเข้ามากอดผมแน่น ผมพยายามแกะมือน้องออก แต่ไม่ได้
“ปล่อยพี่ก่อน แอน"
“ไม่ ถ้าอยากให้ปล่อย พี่ต้องเป็นแฟนหนู" อะไรวะ ไม่ได้เจอตั้งนาน ทำไมถ้าพูดแบบนี้ออกมา
“แอน พูดอะไร! มันเป็นไปไม่ได้"
“งั้นหนูก็ไม่ปล่อย"
“มีเหตุผลหน่อย ปล่อยพี่ก่อน"
“ไม่!!"
เธอยังคงกอดผมแน่น แกะยังไงก็ไม่ออก ใช้กาวยี่ห้ออะไรเนี่ยย แน่นหนึบ ไม่มีหลุด
แอดดด
“นี่นาย! เรื่อง..."