ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
“น้ำอุ่น มาได้ไง"
สิ่งที่เห็นคือ ครามกำลังกอดผู้หญิงคนนึ่งที่กำลังร้องไห้อยู่
“นายนั่นแหละ นี่หรอ สิ่งที่สำคัญกว่างาน"
“ค..คือว่า"
“เธอเป็นใคร ฮึก"
“เธอนั่นแหละเป็นใคร"
“น้ำอุ่น กลับไปก่อน"
“ตอบฉันมา ว่าหลายเดือนมานี้ที่ไม่ทำงาน เพราะเธอใช่ไหม!?"
“ใช่ รู้แล้วก็กลับไปก่อน"
“ได้ ฉันจะไปรอที่ห้องข้างบน แล้วมาคุยกันให้รู้เรื่อง"
“อืม เดี๋ยวตามไป"
คราม Talk
ไม่คิดว่าเธอจะตามมาได้ เธอรู้ได้ยังไง
“คราม คนนั้นคือ.."
“คู่หมั้นฉัน"
“ค..คู่หมั้น.. ฮึก ฮือออ คุณจะทิ้งจ๋าแล้วฮืออ"
“ฮืออออ จ๋าจะฆ่าตัวตาย! ฮือออ"
ตุบ ตุบ ตุบบ
“จ๋า จ๋า! ใจเย็นๆ"
เธอเอาแต่ร้องไห้ ทุบตีผม
“จ๋ารักคุณ ฮือออ"
“ฉันจะไปคุยกับน้ำอุ่นให้ เธอรออยู่ที่นี่"
“คุณไม่ไปได้ไหม ฮือออ ฮึก."
“ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่ ห้ามงอแง ผมจะไปคุยกับเธอก่อน"
“ไม่เอา ไม่ให้ไป ฮึก"
ผมเกลี้ยกล่อมเธอจนหลับไป ถึงไปหาน้ำอุ่นได้
แกร๊ก
กึก
“มาได้แล้วหรอ เล่ามา"
ผมเลยเล่าให้เธอฟัง หลายเดือนก่อน ผมเครียดๆ เรื่องงาน เลยไปดื่มที่อื่น แล้วผมก็เผลอมีอะไรกับเธอไป ตอนแรกคิดว่าแค่ one night แต่เธอไม่ยอม ผมก็เพิ่งรู้ว่าผมมาเปิดห้องที่คอนโดตัวเอง เธอเลยขออยู่ที่นี่ ไม่งั้นจะป่าวประกาศบอกคนอื่นว่าผมได้เธอแล้วทิ้ง
แล้วเธอชอบโทรมาบอกว่าผมจะทิ้งเธอ แล้วจะฆ่าตัวตาย ผมเลยต้องมาอยู่กับเธอบ่อยๆ
“ถ้าดื่มอยู่ที่ผับตัวเองเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ยังไง ฉันก็ไม่ให้เธออยู่"
“เธอเป็นเมียแต่งของฉันแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก ให้จ๋าแค่คนเดียว มันไม่กระทบอะไรหรอก"
“ฉันไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับใคร ตอนนี้เรายังไม่แต่งงานกัน ไปเคลียร์ให้เรียบร้อยส้ะ"
“น้ำอุ่น!"
“ทำไม! ถ้ารักมันมาก ก็ไปแต่งกับมันเลยสิ่ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าพ่อนายจะว่ายังไง" พูดจับเธอก็เดินออกไป
“นี่เธอ!"
ผมไม่ได้รักเธอ ผมแค่.. เผลอไป..
ทุกครั้งที่ผมมาหาเธอ เรามีอะไรกันตลอด เธอชอบบอกรักผม แต่ผม..
หมับ
“เดี๋ยว"
“ไปเคลียร์ให้เรียบร้อย"
“ปล่อย!"
“คิดว่ามาอยู่ในห้องฉันแล้ว จะกลับไปได้ง่ายๆ หรอ"
เพี๊ย!
“อย่ามาทำบ้าๆ กับฉัน ฉันจะยอมมีอะไรด้วยก็ต่อเมื่อเคลียร์เรื่องนี้จบ ไม่งั้น ก็จบกัน งานมงงานหมั้นไม่ต้องมีมันแล้ว!"
เธอสบัดแขนออกจนหลุดและเดินออกไปทันที
‘เจ็บชะมัด'
น้ำอุ่น Talk
ก็คิดว่าหลังจากวันนั้นแล้วจะไม่มีเรื่องให้ปวดหัว
แต่สุดท้ายก็ยังมีโผล่มาอีก น่าเบื่อจริงๆ
ฉันเดินออกมา และกำลังลงลิฟต์ไปชั้น1
ติ๊งง
ชั้นที่23
ประตูลิฟต์เปิดออก คนที่เคยเจอยืนอยู่ข้างหน้า และเดินเข้ามา
‘เธอเป็นอะไรกับเขา' หึ อยากหาจุดยืนหรอ
กึก
ตึกๆๆ
ฉันไม่สนใจ และเดินออกมา
‘เดี๋ยว'
“ปล่อย"
‘งั้นก็ตอบมา เธอเป็นอะไรกับเขา’
ยัยนี่ เดินตามมาแล้วยังจับแขนฉันไว้
“ได้ งั้นฉันจะบอกเธอ ฉันเป็นคู่หมั้นคราม อีกไม่นานเราก็จะจัดงานหมั้นอย่างเป็นทางการ รู้แล้วก็ออกไปส้ะ เพราะในอนาคตฉันไม่อยากมาใช้สามีร่วมกับใคร "
‘อ..อะไรนะ.. ม..ไม่จริง ไม่จริง กรี๊ดดดดด'
ยัยนี่ กรี๊ดทำไม
ตึ๊งง
‘จ๋า! จ๋า เป็นอะไร'
หมอนั่นลงมาพอดี แล้วก็เข้ามาประคองผู้หญิงคนนี้
“อุ่น เธอทำอะไรจ๋า!"
เฮ้ออ เหนื่อยใจ
ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นและลงไปที่รถ
“นายหญิง"
“พวกนายกลับไปเถอะ ไม่ต้องไปสนใจหมอนั่นหรอก กลับไปทำงานเถอะ"
“ค..ครับ"
ทุกคนแยกย้ายกลับไปทำงานของตัวเอง
22.00น.
ฉันนั่งทำงานอยู่ที่ผับ
กริ๊งงง
“ค่ะ พ่อ"
‘ทำไมไม่รับสายคราม'
“หนูทำงานอยู่ เขาคงไม่มีอะสำคัญ หนูเลยไม่ได้สนใจ"
‘ไปคุยกับพี่เขาหน่อย'
“งั้นถ้าคุณพ่อรู้ว่าเรื่องอะไรก็พูดมาเลยค่ะ หนูต้องทำงานต่อ"
“งั้นก็ได้ พรุงนี้มีเรื่องสำคัญที่ลูกต้องไปทำกับพี่เขา อย่าลืมล่ะ งั้นก็พ่อไม่กวนละ"
ตึดด
‘น่าเบื่อ'
กึก
แอดด
‘พี่คะ'
“ว่าไง"
“ทะเลาะอะไรกันคะ"
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ถึงต้องมาเดือดร้อนไปถึงครอบครัวฉัน ไอ้บ้านี่
“ทำไม มันบอกอะไรมา"
“เปล่าค่ะ แต่มีอะไรก็คุยกันดีๆ สิ่คะ"
“พี่คุยกันแล้วใส แล้วก็ ถ้าหมอนั่นมาพูดอะไรให้ฟังไม่ต้องสนใจ"
“แต่พี่คะ.."
“นี่ก็ดึกแล้ว เรากลับกันดีกว่า ไม่สิ่ ไปดื่มกัน"
ฉันวางงานที่ค้างอยู่ และเก็บกระเป๋ากำลังจะไปที่ห้อง VIP
แอดด
‘น้ำอุ่น!'
“มีอะไร"
ไอ้บ้านี่ ยืนรออยู่หน้าประตู
“งั้นหนูกลับก่อนดีกว่า"
“หนีฉันทำไม"
“ฉันมีงานต้องทำ ไม่ได้ว่างมาตามใครต่อใครเหมือนอย่างนาย"
กึก
“นี่เธอ!!"
“ทำไม!!" เขากระชากแขนเธอ แต่เธอก็สู้ไม่ถอดเหมือนกัน
“มานี่"
แอดด
กึก
“ปล่อย! ออกไป!!"
“ไม่ จนกว่าจะคุยให้รู้เรื่อง"
“เราคุยกันแล้ว ฟ้าคราม"
“ไม่ เธอแค่เอาแต่ใจ"
“นายนั่นแหละ ที่เอาแต่ใจ! นายมัน.. อื้อออ" เขาประกบจูบเธอก่อนที่เขาจะโดนบ่นไปมากกว่านี้
“อื้อออ ออกไออ! อ่อยย"
จ๊วบบบ
จุ้บ
เขาไม่เพียงไม่ปล่อยถอดจูบ แต่ยังพยายามดูดปากเธอ เพื่อให้คล้อยตาม และผ่อนคลายอารมณ์เพื่อรับฟังเขา
จ๊วบบ
“ฟ้งฉันหน่อย.."
“อ..อะไร"
“โอเค ก็ได้ ฉันจะเลิกยุ่งกับจ๋า แต่พรุ่งนี้ เธอต้องไปทานข้าวกับคนๆ นึ่งกับฉัน ไม่งั้น จ๋าจะไม่หายไป"
“อืม ก็ได้"
จ๊วบบบ
‘อืมม'
“อื้ออ"