ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ผมพาเธอกลับมาที่รถ
“หึ! พูดมาได้ ถ้าเธอมีความสุขฉันก็ยอม ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ยอมให้ลูกตัวเองเป็นน้อยคนอื่น"
ขึ้นรถเสร็จก็บ่นๆ เฮ้ออ แต่มันก็น่าแปลกจริงๆ คนเป็นพ่อแม่ ทำไมถึงยอมให้ลูกตัวเองยอมเป็นน้อยคนอื่น ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“พาฉันกลับบ้านก่อน"
“ไม่อยากอยู่กับฉันหรอ"
“เมื่อคืนฉันไม่ได้กลับบ้าน เดี๋ยวพวกท่านเป็นห่วง"
“น้ำใสก็น่าจะกลับไปบอกพ่อแม่เธอแล้วนะ"
“เอ๊ะ! นายนี่นะ ชอบทำฉันโมโหอยู่เรื่อย"
‘5555 โอเคๆ'
เธอน่ารัก เวลาเธอโมโห แต่เวลาเธอโกรธก็น่ากลัวมาก
“จะเอายังไง"
“เรื่องอะไร" อยู่ๆ เธอก็ถามขึ้น
“ก็ยัยนั่นกับพ่อของเธอ"
จะเอายังไงน่ะหรอ ความจริง ผมก็ไม่ได้อยากเก็บเธอไว้ แต่เธอกลับยอมรับข้อเสนอ
“ยังไม่คิด"
“แต่ยังไง ฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ ถ้าต้องมาใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่น"
‘ฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอใช้ฉันร่วมกับใคร' ครามพูดกับตัวเองเบาๆ
“อะไรนะ"
“ไม่มีอะไร"
ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตผมคงกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน เหมือนผมขาดเธอไม่ได้ และผมจะไม่ยอมเสียเธอไปแน่
ผมไปส่งเธอที่บ้าน และกลับไปที่บ้านใหญ่
“พอมีเมียก็ไม่ค่อยจะกลับบ้านเลยนะมึง"
พอก้าวเข้ามาในบ้าน ไอ้เมฆก็แซวผมเลย
“กูทำงานนะไอสัส"
“กูรู้ แค่เมื่อก่อนมึงกลับบ้านบ่อยกว่านี้ งานมีปัญหาหรอ"
“นิดหน่อย แต่กูจัดการละ"
ผมเหนื่อยมาก เลยขึ้นห้องไปพัก
น้ำอุ่น Talk
“นึกว่าจะไม่กลับบ้านแล้วนะคะเนี่ย"
“ให้มันน้อยๆ หน่อย พี่ไม่ได้พิษสวาทหมอนั่นนักหรอก"
พอกลับบ้านมา น้ำใสก็รออยู่หน้าบ้านเลย
“แล้ว.. เมื่อคืน คุยอะไรกันหรอคะ"
“นี่ๆๆ อยากรู้หรอจ๊ะ"
แกล้งสักหน่อยแล้วกัน
“ค่ะ!" ทำตาเป็นประกาย น่ารักจริงๆ เลย
“ก็ คุยเรื่องงานนิดหน่อย แล้วก็.."
ฉันค่อยๆ เดินไปหาใส แล้วก็ลูบหัวเธอเบาๆ
“ตอนนี้พี่เหนื่อยมาก ขอไปพักก่อนแล้วกัน"
“พี่อะ!! เดี๋ยวสิ่!"
ฉันเดินขึ้นห้องแบบไม่สนเสียงโวยวายของเธอ น่าสงสารเหมือนกันนะ แต่ก็น่าแกล้งจริงๆ
‘มาคิดๆ ดู มันน่าแปลกจริงๆ ที่ยัยนั่นยอมเป็นน้อย เพราะอะไรกันแน่'
กริ๊งงงง
“ค่ะแม่"
‘อุ่นลูก เรื่องงานหมั้นไปถึงไหนแล้ว'
“เหลือเก็บรายละเอียดนิดหน่อยค่ะ แล้วพ่อกับแม่จะกลับวันไหนคะ"
‘อีก2-3วันน่ะ งั้นไว้เจอกันนะจ้ะ จุ้บ'
ตึ้ดด
วันต่อมา
ฉันมาทำงานโดยที่ยังคิดเรื่องยัยจ๋ากับพ่อของเธอ
“อาร์ต"
“ครับคุณหนู"
“ไปหาประวัติของสุพจน์ ปรณัถน์ กับลูกมาให้ฉัน"
“ได้ครับ"
ฉันคงเป็นบ้าตายถ้าไม่รู้อะไรเลย
ถึงจะได้มาแล้ว ข้อมูลก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย เพราะเป็นคนไม่ค่อยมีชื่อเสียงอะไรมากมาย
สุพจน์ยอมทำทุกอย่างที่ทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงเงินทองเพิ่มขึ้น โดยไม่สนวิธี
จ๋าเป็นคนที่ชอบเที่ยวเล่น เที่ยวกลางคืนแทบทุกวัน เคยทำแท้งเพราะเล่น sexหมู่แล้วพลาดท้อง สุพจน์ตามเอาเรื่องผูชายพวกนั้นหวังจะให้รับผิดชอบ แต่คนพวกนั้นกลับเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ได้มีเงินทอง สุดท้ายก็โดนสั่งเก็บ
“ไม่น่าหล่ะ ถึงยอมเป็นน้อย"
ฉันกำลังจะกดโทรหาตาบ้านั่นแต่มีงานเข้ามา
“คุณหนูครับ คุณท่านให้ไปเช็คของที่โกดัง5ครับ"
“โอเค เครียมรถ"
‘ไว้กลับมาแล้วค่อยโทรไปแล้วกัน'
ฉันถามรายละเอียดต่างๆ และเช็คประวัติการสั่งไปด้วย
ระหว่างทาง ใจฉันมันร้อนรถไปหมด อยากโทรหาตาบ้านั่น แต่ยังไงงานก็ต้องมาก่อน
พอถึงโกดังเก็บของฉันก็รีบไปเช็คของทันที
“ทำไมพ่อสั่งมาเยอะขนาดนี้"
“คุณท่านบอกว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่หลายราย เลยสั่งมาทีเดียวครับ"
“เดี๋ยวเอาบิลของแต่ละคนมาให้ฉันด้วยนะ"
“ครับ"
ฉันได้บิลของแต่ละคนมาแล้วก็เช็คของแต่ละคนเพื่อไม่ให้มีของใครคนหนึ่งขาดและเสียหายไป
‘สั่งมาเผื่อด้วยหรอเนี่ย พ่อรอบคอบจังนะ'
“ไม่มีชิ้นไหนเสียหาย ของๆ ทุกคนครบ ที่สั่งมาเผื่อไม่ขาด ตรงตามบิลทุกอย่าง ถ้าถึงวันนัดแล้วคุณพ่อยังไม่กลับมาก็ให้มาบอกฉัน เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
“ได้ครับคุณหนู"
ฉันสั่งอาร์ตไป และเตรียมตัวกลับ
“คงเหนื่อยแย่เลยนะครับ พักทานอะไรก่อนดีกว่านะ ผมเตรียมไว้ให้แล้ว คุณหนูยังไม่ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า"
“อืม.. งั้นก็ได้ ได้พักสักหน่อยก็ดี"
ฉันเดินไปที่ห้องทำงานของพ่อ ก็เห็นมาของโปรดของฉันวางอยู่
“รู้ใจตลอดเลยนะ"
“แน่นอน กูอยู่กับมึงมาตั้งกี่ปี"
“ไอนี่ พอกูบอกว่าพักตอนไหนก็ไม่เกรงใจกันเลยนะ"
อาร์ตเป็นเหมือนเพื่อนที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ไปเรียนด้วยกันที่ต่างประเทศ เรียนการต่อสู้ แทบจะตัวติดกันตลอด
“มึงเป็นไรวะ เรื่องครามหรอ"
“อย่ารู้ดี"
“ก็เห็นให้หาประวัติผู้หญิอีกแล้ว เล่าให้กูฟังได้นะ"
“ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจนะ"
เรานั่งกินข้าวกันสักพัก และเตรียมตัวเดินทางกลับ อาร์ตก็กลับเข้าสู่โหมดการทำงานเหมือนเดิม
กริ๊งง
“ว่าไงคะพ่อ"
‘เช็คของให้พ่อแล้วใช่ไหม ของคุณวัช ส่งอีก2วันนะ จัดการให้พ่อด้วย คงกลับได้ทัน'
“ได้ค่ะ"
ตึ้ดด
พอกลับมาถึงผับ พ่อก็โทรมาเลย
แต่ฉันก็ยังไม่ลืมที่จะโทรหาครามทันที
กริ๊งงง ตึด
"นี่นาย มาหาฉ.."
“คุณน้ำอุ่น จ๋าท้อง!!"