ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
“บ้าหรอ เดี๋ยวคนแถวนี้อกแตกตาย"
ครามดึงฉันกำลังจะออกไปแต่ยัยนั่นก็พูดตามหลังมา
“ระหว่างที่มึงกำลังมีความสุข น้องมึงอาจจะ.."
‘โอ๊ยย'
ฉันตรงเข้าไปบีบคอมันทันที ก่อนมันจะพูดจบ
“ถ้าคิดจะทำอะไรน้องกู มึงคิดผิดแล้ว หึ! คราวหลังหัดหาข้อมูลมาให้ดีกว่านี้นะ ก่อนจะทำอะไร มาลงที่กู! ไม่ใช่น้องกู!!"
เพี๊ยยย
ฉันตบหน้ามันแรงๆ เพราะมันคิดจะเอาความแค้นไปลงที่น้ำใส แต่น้ำใสไม่ใช่คนที่จะให้ใครมารังแกง่ายๆ ถ้าอยู่กับลูกน้อง ไม่มีใครทำอะไรเธอได้ เพราะคำสั่งที่เด็ดขาด ฉันยังทำไม่ได้อย่างเธอ น้ำใสเป็นคนที่สั่งอะไรแล้วจะต้องไม่มีข้อผิดพลาด ซึ่งต่างกับฉันเล็กน้อย เพราะฉันยังลังเลและทำอะไรไม่ค่อยคิด
ฉันก็รีบโทรหาน้ำใสทันที
กริ๊งงงง ตึด
‘ค่ะพี่'
“ตอนนี้อยู่ไหน"
‘ออกมาซื้อของที่***ค่ะ มีอะไรรึเปล่า'
“ยัยเชอร์รี่มันน่าจะสั่งคนไปเล่นงานเธอ ระวังตัวด้วย"
‘รับทราบค่ะ หนูจะรีบกลับ'
ตึ้ด
“จะไม่เป็นอะไรหรอ น้ำใสน่ะ"
“ไม่หรอก ถ้าด้านการยิงปืน คำสั่งในเวลาคับขัน น้ำใสไม่เป็นอะไรแน่ เวลาไปไหน ใสเลยต้องพาคนไปเยอะๆ"
“ถึงภายนอกดูอ่อนแอ แต่ก็เป็นลูกมาเฟียนี่นะ"
น้ำใส Talk
“รีบกลับกัน เดี๋ยวนี้!"
ไม่รู้ว่าเชอร์รี่จะทำอะไร แต่ถ้าพี่โทรมาขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“มีอะไรครับ คุณหนู"
“อย่างเพิ่งถาม ทุกคน! เตรียมตัวให้พร้อม พี่โทรมา อาจจะมีคนเล่นงานเรา"
“ครับ!"
ให้ทุกคนบาดเจ็บไม่ได้ เราต้องรีบออกไปจากที่นี่
ปั้งง!!
เสียงปืนดังขึ้น ทุกคนในห้างต่างพากันแตกตื่นรีบหนีเอาตัวรอด
“คุณหนู!!"
ลูกกระสุนปืนถูกยิงมาเฉียดแขนของน้ำใส
“ไม่ต้องห่วงฉัน เบน วิน พาคนอื่นๆไปดักทางออกไว้ อย่าให้พวกมันรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!"
“คุณหนู เรา.."
“เงียบ! วี ถ้าอยากรอด ทำตามที่ฉันบอก"
น้ำใสวางแผนให้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ถึงตอนแรกวีไม่ยอม เพราะน้ำใสได้รับบาดเจ็บ แต่สุดท้ายก็ต้องทำตาม เพราะเป็นคำสั่ง และเชื่อใจเธอ
น้ำใสวิ่งออกไปให้อีกฝ่ายเห็นต้ว ทั้ง2ฝ่ายยิงโต้กลับไปมา แต่น้ำใสยิงไม่ได้มาก เพราะเตรียมกระสุนมาน้อย
วีที่ได้รับคำสั่งให้รอบทำร้ายอีกฝ่ายโดยไม่ถึงตาย เพราะต้องการหาต้นตอ น้ำใสคิดว่าอาจจะไม่ได้มีแค่เชอร์รี่ที่เป็นตัวการ
ด้วยศิลปะการต่อสู้ต่อเรียนมา ทำให้วีทำภารกิจได้สำเร็จ
วีจึงบอกเพื่อนทั้ง2ให้พาลูกน้องเข้ามาคุมตัวพวกนั้นไปขังไว้และไปหาน้ำใสทันที
“คุณหนู ไปทำแผลดีกว่าครับ ผมทำภารกิจสำเร็จแล้ว คนของเราก็รายงานมาว่าไม่มีใครที่ดูหน้าสงสัยออกไปได้สักคน"
“อืม ดีมาก แต่ระวังไว้ดีกว่า ให้คนของนายเตรียมรถ ดูต้นทางให้ดี แล้วนายเป็นอะไรมากรึเปล่า"
“ไม่เลยครับ คุณหนู" วีพาน้ำใสไปขึ้นรถ และประถมพยาบาลให้น้ำใส
กริ๊งง ตึด
‘ใส เป็นไงบ้าง’
“โอเคค่ะ จับพวกมันได้ทุกคน ไว้สอบสวนทีหลัง"
‘ทำไมไม่ฆ่าพวกมันไปส้ะ!'
“หนูคิดว่าอาจจะไม่ใช่เชอร์รี่ที่เป็นตัวการคนเดียว อาจจะมีคนอื่น แค่เธอไม่น่าจะทำเรื่องได้ขนาดนี้"
‘โอเค ไว้เจอกันที่บ้าน บอกพ่อกับแม่ด้วยล่ะ'
“ค่ะ"
ตึ๊ด
น้ำใสโทรหาน้ำอุ่น เพื่อรายงานสถานการณ์และโทรบอกพ่อแม่เพื่อไม่ให้ท่านมารู้ทีหลังแล้วเป็นห่วง
น้ำอุ่น Talk
ฉันโกรธมากที่มันกล้าทำแบบนี้ ฉันรีบเดินกลับไปที่ห้องใต้ดิน
“อุ่น จะไปไหน"
ฉันไม่สนใจ
แอดด ปึ้งง!
“อีเชอร์รี่! มึง!"
เพี๊ยย
“ทำไม! หึ! น้องมึงตายรึยังล่ะ5555"
เพี๊ย เพี๊ยย เพี๊ยย
‘โอ้ยย'
“แค่นี้ยังน้อยไป"
หมับบ
ฉันกำลังจะตบมันอีกครั้ง แต่อิตาบ้านี่ก็มาจีบมือฉันไว้
“ปล่อยนะ!"
เขาไม่ปล่อย แต่ดึงฉันไปกอด และประกบจูบฉันต่อหน้าเชอร์รี่
‘กรี๊ดดดดด'
เป็นจูบที่นุ่มนวล อบอุ่นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ใช่แบบดูดดื่ม กระหายเหมือนครั้งก่อนๆ
จ๊วบบบ
“ใจเย็นสิ่คะ มีอีกหลายวิธีที่จะแก้แค้นโดยที่ไม่ลงไม้ลงมือนะ"
ฉันหน้าแดง ทำตัวไม่ถูก ครั้งที่2ที่เขาปลอบฉันเหมือนคนรักทั่วไป แต่ครั้งนี้มันเทียบไม่ได้กับครั่งก่อนเลย
ฉันซบลงที่แผงอกของเขา เขากอดฉันไว้แน่นเหมือนกำลังปลอบใจและบอกให้ฉันเย็นลง
“ฉัน.. ฉันรักนาย"
อยู่ๆ จิตใต้สำนึกของฉันก็สั่งให้ฉันพูดออกไป
เขายิ่งกอดฉันแน่นขึ้น
“ฉันก็รักเธอ น้ำอุ่น
จุ้บบ
การหอมหัวเบาๆของเขา มันทำให้ฉันมั่นใจในความรู้สึกตัวเอง
หึๆ ความโรแมนติกของเราจะไม่หายไป แต่ยัยนั่นดันกรีดร้องไม่หยุดจนฉันทนไม่ไหว
“หุบปาก! พรุงนี้ฉันจะเอาบรรยากาศในงานมาให้ดูแล้วกันนะ"
พูดจบ ฉันก็เดินจูงมือเขาออกไปจากห้องนั้นและกลับไปที่ห้องพัก
“ทำไมใจร้อนแบบนี้ แค่จับเชอร์มาป่านนี้ทางนั้นคงวุ่นวายใหญ่"
“มันลงที่น้องฉันก่อนทำไม งานจบฉันก็ปล่อยมันแล้ว"
“ที่บอกว่ารัก ไม่ใช่เพราะจะแก้แค้นเชอร์หรอกใช่ไหม"
คำถามนั้น ทำใจฉันเต้นตึกตักไม่หยุด
“ว่าไงคะ"
เขาเชยคางฉันขึ้นให้มองหน้าเขา
“ฉันรักนาย รักจริงๆ รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว พรุ่งนี้เราก็หมั้นกันแล้ว ฉันไม่อยากโกหกตัวเอง"