ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
น้ำอุ่น Talk
“ทำไมม่เร็วจัง ทำงานเสร็จแล้วหรอ"
“หางเสียงไปไหน"
ไอ้บ้า ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
“ทำไมมาเร็วจัง..คะ.."
‘หึ!'
“เสร็จแล้วค่ะ ก็คิดถึงเธอ พี่เลยรีบทำรีบมา"
“แล้วเพื่อน น.. เพื่อนพี่ไม่มาด้วยกันหรอ..คะ"
“นัดมัน3ทุ่ม"
ทั้งคู่นัั่งคุยกัันสักพัก อาร์ตก็เข้ามา
“คุณหนูครับ คนที่นัดไว้มากันแล้ว ให้พาไปที่ห้องเลยไหมครับ"
“โอเค เดี๋ยวฉันตามไป"
น้ำอุ่นกำลังจะลุกไป แต่ครามดึงเธอไว้ ให้กลับมานั่งที่ตักตน
“อะไรของนายเนี่ย อุ๊ฟ!"
น้ำอุ่นรีบปิดปากตัวเองทันทีที่รู้ว่าหลุดเรียกครามว่านาย
‘หึ!'
ครามเชยคางน้ำอุ่นให้หันกลับไปหาตนและจูบที่ริมฝีปากเธอเบาๆ
‘อืมม..'
น้ำอุ่นพยายามจะผลักออกจะครามกอดเธอไว้แน่นขึ้นและเริ่มจูบแรงขึ้นเรื่อยๆ
จ๊วบบบ
“พ..พอแล้วว"
“ทำไมล่ะ ยังไม่หนำใจเลยนะคะ เด็กดื้อ"
ครามทำหน้าอ้อนๆใส่ เพราะตอนนี้เขาเริ่มจะมีอารมณ์แล้ว
“ไปหาเพื่อนพี่ได้แล้ว"
แล้วน้ำอุ่นก็รียเดินออกไปทันที
‘หึ!'
ครามลุกเดินตามไปช้าๆ
แอดด
‘ไง'
พีพูดทักขึ้น
“มาได้ด้วยหรอมึง"
ครามพูดพรางเดินมานั่งที่โซฟาที่ว่างอยู่กับน้ำอุ่น
“ก็เห็นว่านานๆเพื่อนจะทักมานัด กูรีบทำงานเลยนะ ขอเรื่องที่ดูมีสาระหน่อยแล้วกัน"
“แล้วมีเรื่องอะไร"
อาร์มพูดขึ้นอีกคน
“กูเคยเล่าเรื่องคนที่ชื่อเอเจให้ฟังเปล่าวะ"
“ก็อาจจะ แต่กูว่า คงเป็นพี่ เป็นน้องของ ญ มึงเมื่อก่อนนั่นแหละ"
“ก็ว่า ทำไมถึงคุ้นชื่อ แล้วคนไหนวะเนี่ย"
‘ก็เป็นสะแบบนี้ไง คนบ้า'
น้ำอุ่นพึมพำเบาๆ
“ว่าไงนะ"
“เปล่า"
น้ำอุ่นหันหน้าหนีแล้วยกแก้วเหล้ามาดื่ม
“เดี๋ยวกูช่วยแล้วกัน"
อาร์มพูดด้วยท่าทีมีเลสนัยมองไปที่น้ำอุ่น
“อะไร"
“ถ้ายอมให้น้องเธอคุยกับฉัน ฉันจะช่วยแล้วกัน"
“นี่!!"
น้ำอุ่นเริ่มโมโหเพราะไม่อยากให้ใครมายุ่งกับน้องเธอ
“เพื่อความปลอดภัยของเธอกับน้องด้วย ในระหว่างที่ฉันยังหาตัวคนที่ว่านี่ไม่เจอ ฉันจะดูแลน้องเธออย่างดี ว่าไง"
น้ำอุ่นคิดสักพักเพราะที่อาร์มพูดมาก็จริง เธอเองก็กลัวว่าน้ำใสจะมีอันตราย แต่ก็กลัวว่าอาร์มจะทำอะไรน้องเธอหมือนกัน แต่เพื่อความปลอดภัยของน้ำใส เธอจึงยอมแต่ก็มีข้อแม้ว่าดิว ลูกน้องคนสนิทของน้ำใสจะต้องไปด้วย
อาร์มก็ดูไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก
เหมือนเห็นสถานะการไม่ค่อยดี พีจึงเสนอให้โทรตามน้ำใสให้มาฟังด้วยกัน แต่ตัดสินใจว่าเธอจะเอายังไงกับเรื่องนี้
น้ำอุ่นเห็นด้วยอจึงโทรตามให้น้ำใสมาที่ฝับของเธอ ไม่นานน้ำใสก็มาถึง
‘มีอะไรรึเปล่าคะ’
“พี่จะให้เธอไปพักกับอาร์มชั่วคราว จนกว่าจะเจอคนที่ชื่อเอเจ ว่าไง"
น้ำใสคิดสักครู่และตอบคำถามไป
“ได้ค่ะ แต่ดิวต้องไปด้วย"
น้ำใสรู้ใจพี่ จึงตอบออกไปแบบนั้น แต่เพื่อป้องกันตัวเองจากอาร์ม ไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นห่วงและเก็บเรื่องนี้ไปคิดให้ปวดหัว เธอจึงอยากแก้ปัญหานี้กันเอง
เมื่ออาร์มได้ยินแบบนั้นจึงทำอะไรไม่ได้ และเพื่อสร้างความไว้วางใจให้กับน้ำใสด้วย จึงยอมทำตาม
น้ำใสต้องไปอย่ที่คอนโดของอาร์มตั้งแต่พรุ่งนี้ 1 อาทิตย์ระหว่างนี้ทุกคนจะช่วยกันหาตัวเอเจให้เจอ
“งั้นตามนี้นะ นี่ก็ดึกแล้ว ทุกคนแยกย้ายกลับบ้านกันเถอะ ขอบคุณนะที่มาช่วย'
น้ำอุ่นพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรๆ ไว้ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวติดต่อไปละกัน" เอกพูดขึ้นและทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน
“วันนี้พี่กลับบ้านไหมคะ"
น้ำใสพูดขึ้น
“สงสัยคงไม่ได้กลับสิ่นะคะ งั้น... ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลับดีกว่า สวัสดีค่ะ พี่คราม"
น้ำอุ่นกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่น้ำใสก็พูดขึ้นก่อน แถมยังแกล้งพูดแหย่พี่ตัวเอง และหนีกลับบ้านทันที
“ยัยน้องคนนี้"
น้ำอุ่นส่ายหน้าอย่างเอือมละอา และเดินไปเก็บของและนั่งรถออกไปที่คอนโดของคราม
เมื่อถึงห้องครามไม่รอช้าเข้าไปกอดน้ำอุ่นทันที
“นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก"
ครามคลายกอดให้หลวมขึ้น และจับให้เธอหันหน้าไปหาเขา
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคะ"
น้ำอุ่นเพิ่งรูสึกตัวว่าตนเผลอเรียกนายออกไป แต่ต้องตีหน้าซื่อเพื่อเอาตัวรอกด
“พูดอะไร พี่หูฝาดแล้วล่ะค่ะ"
น้ำอุ่นกำลังจะเดินหนี แต่ก็โดนรั้งตัวเอาไว้
ครามเริ่มไซร้คอเธออย่างช้าๆ และทำมือปลาหมึกลื่นไหลไปทั่วตัวเธอ
“อื้อ.."
เธอพยายามจะดิ้นหนีแต่ก้สู้แรงผู้ชายตัวใหญ่อย่างครามไม่ได้เลย จึงทำได้แต่ยืนนิ่งๆให้เขารังแกเธอจนพอใจ
เมื่อครามเห็นว่าเธอไม่ขัดขืนแล้วก็ได้ใจ เริ่มใช้มือหนาเลื่อนไปขยำอกใหญ่ของเธออย่างมันมือ
“พ..พอแล้วว อื้อ.."
น้ำอุ่นเริ่มมีอารมณ์ แต่เธอเหนื่อยมากจึงไม่อยากทำ แต่เริ่มขัดขืนอีกครั้ง
‘รู้นะว่าเราเหนื่อย ฉะนั้น.. ให้พี่ช่วยทำให้เราผ่อนคลายนะ’
จบประโยค ครามก็เริ่มรุนแรงขึ้น และดึงเธอไปจูบอย่างคนหิวกระหาย เพราะเขารู้จุดอ่อนของเธอ จึงทำให้เธอคล้อยตามได้ง่ายๆ จนรู้ตัวอีกที เสื้อผ้าของเธอและเขาไม่เหลืออยู่บนตัวเลยสักชิ้น และเธอก็โดนเขาอุ้มมาที่ห้องอย่างไม่ทันตั้งตัว..