ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,รัก,โรมานซ์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูกสาวมาเฟีย
ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างที่เธอไม่อยู่ไทยนานหลายปี จะทำให้น้องสาวของเธอได้รับความเจ็บปวดมากมายจากคนที่ขึ้นชื่อว่า ‘แฟน’ การกลับมาของเธอนั้น ทำให้น้องสาวหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและการหักหลัง และหลายสิ่งที่เธอเปลี่ยนมัน เรื่องเลวร้ายมันจะตกอยู่ที่น้องสาวของเธออยู่เสมอ แต่เธอก็คอยแก้ไขสถานการณ์ ตามแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายตนและน้องสาว
ครามกับน้ำอุ่นนัดทุกคนให้เตรียมพร้อมกับแผนการที่เคยคุยกันไว้
เวลา21.00นาฬิกา
เบิร์ด หนึ่งในลูกน้องของของน้ำอุ่น ไปที่ห้องVIP ที่ธีร์เตรียมไว้ให้ เบิร์ดใส่ชุดสูทราคาแพง เพื่อให้ดูเป็นคนมีเงิน และน่าเชื่อถือ ยังมีผู้ติดตามอีก2-3คน
ไม่นาน เอเจก็มาถึง เบิร์ดจึงรับหน้าเหมือนที่เตรียมไว้
“สวัสดีครับ เชิญนั่ง"
เขายืนขึ้นรับเอเจ จับมือและนั่งลงพร้อมกัน
“ของที่คุณสั่ง ได้แล้วนะครับ พรุ่งนี้ ผมจะเข้าไปเช็คของเอง ไม่มีผิดพลาดแน่นอน"
‘ดีเลยครับ ผมหวังว่าจะไม่มีของชิ้นไหนเสียหาย ก่อนถึงมือผม...'
“หึ! คิดว่ากูโง่มากหรอ ของมากขนาดนั้น แต่มึงเป็นใครก็ไม่รู้ มาสั่งของมากขนาดนี้ แต่ที่กูมาที่นี่ กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะมีปัญญาทำอะไรกูได้ไหม"
พูดจบ เอเจอก็ชักปืนขึ้นมา และเล็งไปที่เบิร์ดที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม อย่างใจเย็น
“กูล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว พวกของมึง อย่าหวังว่าจะมาช่วยมึงได้"
‘หึ!5555'
เบิร์ดหัวเราะขึ้น และปรบมือให้เอเจที่ไม่รู้ว่าโดนหลอก
“มึงเป็นใคร ใครสั่งมึงมา!!!"
เอเจเริ่มรนลาน ที่เบิร์ดไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
เพราะเบิร์ดเป็นคนที่น้ำอุ่นเทรนมาอย่างดี พร้อมรับมือกลับสถานะการณ์
แอดด
น้ำอุ่นเปิดประตูเข้ามา เอเจมีท่าทีตกใจ เพราะเขาไม่รู้เลยว่าคนๆนี้ คือน้ำอุ่น หรือ น้ำใส
“ไง ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ" น้ำอุ่นและคนอื่นๆค่อยเดินเข้ามาอย่างใจเย็น
เอเจกวาดกระบอกปืนไปทุกทิศทาง ที่มีคนอื่นนอกจากลูกน้องของตัวเองยืนอยู่
“มึงเข้ามาได้ยังไง!! แล้วคนของกุหน้าห้อง"
‘กูจับตัวพวกมันไปขังไว้หมดแล้ว ก็อยากจะรู้นัก ว่าใครจะมาช่วยมึงได้'
น้ำอุ่นพยักหน้าให้ลูกน้องไปจับตัวเอเจไว้ โดยที่ไม่กลัวเลยว่าเอเจจะยิงเธอ
ปั้ง ปั้ง ปั้งง
“ปล่อยกู!!!"
เอเจยิงไปที่น้ำอุ่น แต่ไม่โดนแม้แต่ปลายผม เพราะความกลัว และไม่ได้ฝึกมาอย่างชำนาญ มีปืนไว้แค่ขู่เท่านั้น
“ความแม่นเป็น0"
แกร็กก
ปั้งงง!
โอ้ยยยยยย
น้ำอุ่นหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า และยิงไปที่ขาของ
เอเจ โดยที่คนอื่นได้แต่มอง ห้ามไม่ทัน ไม่คิดว่าน้ำอุ่นจะลงมือ
“แค่นี้ยังน้อยไป สิ่งที่มึงทำกับน้องกุมึงต้องชดใช้ จับมันไปขังไว้!"
ห้องลับ
“สิ่งที่มึงทำกับน้องกูมึงต้องชดใช้"
ปั้งงง
น้ำอุ่นยิงไปที่ขาอีกข้างของเอเจ
“อ้ากกก คนที่มึงควรฆ่า คือมันมากกว่า ทำแต่เรื่องเลวๆ อย่างมึง ก็คงเป็นแค่คู่นอน มึงก็เหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ ถ้าไม่มีประโยชน์ให้ มันคงไม่เห็นหัวมึงหรอก"
อึก!
น้ำอุ่นเดินตรงเข้าไปต่อยเข้าที่ท้องมัน
“ก็จริง แต่คนที่มันทำร้ายน้องกูจนต้องเข้าโรงบาลคือมึง!! ถึงจะระวังตัวแค่ไหน มึงก็โง่มาให้กูฆ่าอยู่ดี หึ! ระวังตัวมาได้ตั้งนาน แต่สุดท้าย..ก็ต้องตาย"
น้ำอุ่นพูดเยาะเย้ย และสั่งให้ลูกน้องมาซ้อมเอเจต่อหน้าตน
‘ฆ่าเลย ฆ่ากูสิ่'
“หึ ไม่ฆ่าให้เสียแรงหรอก ปล่อยมึงค่อยๆตาย มันน่าสนุกกว่า"
มึงทำน้องกูปางตาย แต่มึงต้องตายอย่างทรมาน!"
ปั้งง ปั้งงง
อ้ากกกกกกก
น้ำอุ่นยิงไปที่แขน2ข้างของเอเจ
‘ฮึก..'
เพราะนึกถึงหน้าของน้ำใส ในวันแรกที่โดนทำร้ายมา น้ำอุ่นจึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“เฮ้อ วันนี้พอแค่นี้เถอะ ถ้ามันตายวันนี้เดี๋ยวจะไม่สนุกเอา" ธีร์เห็นว่าน้ำอุ่นเริ่มไม่ไหว และเอเจก็เริ่มหมดแรงลงเรื่อยๆ เลยให้หมอที่ประจำอยู่ที่นี่มาทำแผลให้เอเจ
“ดื่มสักหน่อยไหม ดูเครียดๆกันนะพวกมึง"
‘ก็ดีเหมือนกัน' พีพูดขึ้น ทุกคนก็พยักหน้า
ธีร์เลยจัดเหล้าชั้นดีมาให้ทุกคน
“น้องเธอ เป็นไงบ้าง"
เอกถามขึ้น
‘จริงๆก็หายแล้วแหละ อีกสัก2-3วัน ฉันก็ให้ออกมาแล้วแหละ จับมันได้แล้ว ทุกอย่างก็คงสงบแล้วแหละ'
“หนูจะได้พักด้วย"
ครามพูดพลางลูบหัวน้ำอุ่นไปด้วย
“งั้น ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ อยากพักสักหน่อย"
น้ำอุ่นพูดขึ้น ทุกคนก็โอเค เพราะรู้ว่าเธอทำงานหนักตลอดตั้งแต่เริ่มแผนการล่อเอเจมา
ห้องคราม
เมื่อถึงห้อง น้ำอุ่นก็ตรงไปที่เตียงและทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง
‘นี่ๆ ลุกขึ้นมาเลย ไปอาบน้ำก่อน'
“ไม่เอาค่ะ ง่วงแล้ว ขอนอนนะคะ อื้อออ"
น้ำอุ่นพูดและดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม เพื่อหาความอบอุ่น
‘เฮ้ออ ให้แค่วันนี้แล้วกัน'
1 เดือนต่อมา
น้ำใสออกจากโรงพยาบาลแล้ว ดูสดใสกว่าเมื่อก่อนมาก และระวังตัวมากขึ้น ครั้งนั้นเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ของเธอ
‘พี่คะๆ ไปเที่ยวกันนะ'
“นี่ๆ เที่ยวไม่หยุดเลยนะ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเนี่ย"
‘โห ก็นอนเป็นผักตั้งเป็นเดือน น่าเบื่อจะตาย อยากเที่ยวให้หนำใจสักหน่อยนิคะ'
น้ำใสพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย
“จ้าๆ โอเค งั้นไปเกาะแล้วกัน แต่กลับมาแล้วต้องทำงานช่วยพี่ได้แล้วนะ"
‘รับทราบค่ะ'
น้ำอุ่นนัดครามและคนอื่นๆไปด้วย เพราะอยากให้ทุกคนไปผ่อนคลายด้วยกัน
เกาะ
ทริป 2 สัปดาห์นี้ ทุกคนมีสนุกกันมากๆ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว วันนี้ไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกกันไหมคะ" น้ำใสเสนอ เพราะยังไม่เคยดูพระอาทิตย์ตกกันเลย
ทุกคนโอเค เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายที่สุด
น้ำอุ่นกับครามแยกตัวออกมาจากคนอื่น
‘จากนี้ ก็คงไม่มีเรื่องอะไรแล้วหล่ะ'
“อื้อ ค่ะ เค้าจะได้แบ่งงานไปให้ใส ให้น้องได้เรียนรู้งานบ้างแล้ว"
ครามประคองหน้าน้ำอุ่นให้หันมาหาตน และค่อยๆประกบจูบไปที่ปากอวบอิ่มของเธออย่างนุ่มนวล