❝ทุกคืนที่ฉันมีเซ็กซ์กับเขา บางวันเห็นไฝที่คอ บางวันเห็นไฝที่อก บางวันเห็นไฝที่หลัง นี่ฉันมีสามีสามร่างรึไงนะ เอ๊ะ...หรือนั่น! ไม่ใช่แฟนของฉัน !!❞
ระทึกขวัญ,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,รัก,อาชญากรรม,พล็อตสร้างกระแส,ลวงรักสลับสามี,มาเฟียโหด,มาเฟีย,รักดุเดือด,ต่อสู้,แก้แค้น,หึงโหด,พระเอกคลั่งรัก,นางเอกน่าสงสาร,นางเอกฉลาด,สู้ชีวิต,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
❝ทุกคืนที่ฉันมีเซ็กซ์กับเขา บางวันเห็นไฝที่คอ บางวันเห็นไฝที่อก บางวันเห็นไฝที่หลัง นี่ฉันมีสามีสามร่างรึไงนะ เอ๊ะ...หรือนั่น! ไม่ใช่แฟนของฉัน !!❞
ผู้แต่ง
MAEWDAMTONEDARK
เรื่องย่อ
#ลวงรักสลับสามี
ตอนหลัก 30 ตอน
ตอนพิเศษ 2 ตอน
โหด - มันส์ - บู๊ระห่ำ - ล่าท้านรก - ทลายแก๊งมาเฟีย
ลวงรักสลับสามี Or คลิกเลย
.....
🤍 อัปเดตทุกวันเวลา 17:00 น. 🖤
.....
แนะนำตัวละคร
ชื่อจริง : วินเซนโซ ((Vincenzo)
นามสกุล : แมนนาโร (Mannaro)
ชื่อเล่น : วูล์ฟ
ประวัติ : หนุ่มดวงตาสีน้ำข้าวชาวอิตาลีอายุ 31 ปี เป็นนักธุรกิจและนักลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ทั้งในประเทศไทยและประเทศอิตาลี มีทรัพย์สมบัติและมรดกตกทอดจากตระกูลแมนนาโรมากมาย ทำให้เขากลายเป็นเศรษฐีที่รวยมากที่สุดของประเทศอิตาลี
ครอบครัว : ความลับ
------------
ชื่อจริง : รสริน (Rossarin)
นามสกุล : แมนนาโร (Mannaro)
ชื่อเล่น : บัว
ประวัติ : หญิงสาวชาวไทยอายุ 23 ปี พึ่งเรียนจบมหา'ลัย
ครอบครัว : สูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็กจากอุบัติเหตุรถคว่ำ ถูกคุณน้าแท้ ๆ ไล่ให้ไปอยู่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า ทำให้เธอต้องสู้ชีวิตปากกัดตีนถีบนับแต่นั้น
------------
เรื่องย่อ
หลังจาก 'บัว' แต่งงานและย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของ 'วูล์ฟ'
หญิงสาวกลับพบความลับบางอย่างเข้าโดยบังเอิญ จากนั้นสามีก็เริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไป
บางวันก็แสนดี
บางวันกลับแสนร้าย
ไม่เหมือนคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก!
ทุกคืนที่มีเซ็กซ์กับเขา ดูเหมือนเธอจะพบตำแหน่งไฝไม่เคยอยู่ที่เดิม ราวกับเธอนั้นมีสามีถึงสามร่าง ความสงสัยทำให้เธอเริ่มต้นสืบหาความจริง
ทว่ายิ่งเธอถลำลึกลงไป เธอกลับยิ่งพบความลับของสามีมากขึ้นเรื่อย ๆ
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของหายนะ!
บทนำ
“ชอบไหม?”
“ชอบสิคะ แฟนบัวเก่งเรื่องนี้ที่สุดเลยแต่บัวคงจะชอบกว่านี้ ถ้าพี่วูล์ฟทำมากกว่าออรัลเซ็กซ์”
...
“บัวว่าบัวพร้อมแล้วค่ะ”
“แน่ใจแล้วหรอ?”
“แน่สิ บัวเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าการมีเซ็กซ์ครั้งแรกจะรู้สึกยังไง”
“ถ้าบัวต้องการ พี่ก็ตามใจอยู่แล้ว แต่เราจะมีอะไรกันหลังแต่งงานนะ”
“ห้ะ!?”
ฉันเผลออุทานร้องเสียงหลงและอาจจะร้องดังมากกว่าตอนครางเสียอีก
“รสริน แต่งงานกับพี่ไหมครับ?”
ช่องทางการติดตามแมวดำโทนดาร์ก
Twitter @MaewDamToneDark or Click
Fanpage : MaewDamToneDark or Click
หลังจากวูล์ฟมาเจอฉันที่ห้องสมุด เขากลับไม่ยอมพูดหรืออธิบายแถมยังทำทีเฉไฉชวนฉันมาทานอาหารมื้อกลางวันด้วยกันเพราะเขาประชุมเสร็จแล้ว
“บัวยังเจ็บท้องอยู่ไหมครับ”
วูล์ฟเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเพราะกังวลว่าฉันจะได้รับบาดเจ็บหรือยังรู้สึกปวดท้องจากการมีเซ็กซ์ครั้งแรกเมื่อคืนนี้ เนื่องจากเยื่อพรหมจรรย์ของฉันฉีกขาดจนมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา
“ก็นิดหน่อยค่ะ” ฉันตอบเสียงห้วน
วูล์ฟเห็นท่าทีของฉันเอาแต่นั่งนิ่ง วูล์ฟถอนหายใจพลางวางช้อนลงบนโต๊ะอาหาร
“บัวเอาแต่เขี่ยจานข้าวแบบนี้พี่กินไม่ลงนะ อาหารไม่ถูกปากเหรอ...หรือมีอะไรอยากจะคุยกับพี่หรือเปล่า”
แม้อาหารบนโต๊ะจะเต็มไปด้วยเมนูน่ารับประทาน กลิ่นเนื้อไก่อบบัลซามิกกับสลัดเบอร์รีที่ฉันชอบยังหอมคุกรุ่นตลบอบอวลชวนฉันน้ำลายสอแต่เพราะความสงสัยและต้องการคำอธิบายเรื่องอัลบั้มรูปยังคงก่อกวนความคิดฉันไม่เลิก
ฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังปิดบังและมีความลับอะไรบางอย่าง นั่นจึงทำให้ฉันเผลอเขี่ยสลัดบนจานของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งวูล์ฟดึงสติฉันกลับคืนมาด้วยคำถามนั้น
“ใช่ค่ะ บัวอยากคุยกับพี่ บัวอยากรู้ความจริงว่าอัลบั้มรูปที่บัวเห็นมันคืออะไรคะ? พี่วูล์ฟเป็นมาเฟียเหรอ”
“กินก่อนแล้วค่อยคุยได้ไหม”
“บัวขอโทษที่ต้องเสียมารยาทกับพี่นะคะแต่เรื่องนี้บัวต้องการคำตอบตอนนี้ค่ะ”
วูล์ฟแอบพ่นลมหายใจแรง ๆ ออกมาหนึ่งครั้ง เขาพยายามข่มอารมณ์ขุ่น “ใช่ แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว”
ฉันไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกตกใจหรือหวาดกลัวกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินดี นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกที่ฉันจะยอมรับได้โดยง่ายแต่ฉันก็พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกและไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา
“ทำไมพี่วูล์ฟไม่เคยบอกเรื่องนี้กับบัว”
“อย่างที่บอกนะมันเป็นแค่อดีตและพ่อกับแม่พี่ก็ตายไปแล้วด้วย พี่อยากให้บัวมองพี่ที่ปัจจุบัน บัวก็เห็นนะว่าตอนนี้พี่เป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่ประกอบอาชีพสุจริต ตอนนี้พี่เป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น”
ฉันแสร้งทำเป็นเข้าใจแม้จะยังมีคำถามอีกมากมายในหัว “แล้วเรื่องรูปที่มีรอยคัตเตอร์กรีดใบหน้า พวกเขาเป็นใครเหรอคะ?”
วูล์ฟหยุดนิ่งชะงักเมื่อฉันเอ่ยถึงคนเหล่านั้น เขาขยับตัวเล็กน้อยพลางประสานมือเข้าด้วยกันแล้วขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่มีอะไรหรอกแค่อดีตที่ไม่อยากจำ พี่ขอไม่รื้อฟื้นนะ”
“แต่...”
“เรื่องส่วนตัวของบัวพี่ไม่เคยถามเลยนะเว้นแต่บัวจะบอกพี่เอง หวังว่าบัวจะเคารพพี่เรื่องนี้เหมือนกัน”
“…” ฉันได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรเพราะถูกวูล์ฟพูดดักทางเอาไว้
“บัวรู้ไว้อย่างเดียวก็พอว่าพี่รักบัว และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้”
“…”
ฉันรู้ว่าเขารักฉัน...แต่สายตาคู่นั้นที่จ้องมองมาที่ฉันมันกลับไม่เหมือนเดิม
วูล์ฟกำลังปิดบังอะไรอยู่แน่ ๆ ยังไงฉันจะต้องสืบเรื่องนี้ให้ได้!
•••••
ฉันพยายามข่มตานอนหลับแต่ทำอย่างไรก็ไม่สำเร็จ ในหัวของฉันยังคงเอาแต่ครุ่นคิดนึกถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้
ทั้งเรื่องหัวหมาป่าสีขาว เรื่องอัลบั้มรูป และเรื่องที่สามีเคยเป็นมาเฟียอีก ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าวูล์ฟยังมีความลับอะไรอีกที่กำลังปิดบังฉันอยู่
ฉันอุตส่าห์คิดว่านามสกุล ‘แมนนาโร’ ของเขาที่แปลว่าตระกูลหมาป่าจะเป็นเพียงแค่นามสมมุติที่ตั้งขึ้นเพื่อความเก๋เท่านั้น แม้ฉันจะเคยอ่านในอินเทอร์เน็ตมาแล้วก็เถอะเรื่องที่แก๊งมาเฟียมักนิยมใช้กัน
แต่ใครจะไปคิดกันล่ะ! ว่าวูล์ฟจะใช้นามสกุลนี้เพราะเป็นมาเฟียตัวจริง ฉันพ่นลมหายใจอุ่นออกมาแรง ๆ ขณะที่ปรายตามองชายคนรักที่นอนเปลือยอกอยู่ข้างฉัน
ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันอยู่ที่นี่แล้วรู้สึกสบายใจ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายถาโถมเข้ามาไม่เว้นแต่ละวันแถมยังเป็นความลับที่ฉันต้องมารู้ด้วยตัวเองอีก ถึงเขาจะบอกฉันว่าเป็นแค่อดีตแต่มันไม่ง่ายเลยที่จะยอมรับได้เร็ว และฉันก็ไม่แน่ใจด้วยว่าจะยังเชื่อใจและไว้ใจเขาได้เหมือนเดิมไหม
วันดีคืนดีหากฉันทำอะไรให้ไม่พอใจ วูล์ฟจะเกิดอาการคลั่งแล้วทำร้ายฉันเหมือนพวกมาเฟียในละครหรือเปล่า ใครเลยจะรู้เรื่องนี้
โครกคราก
ความคิดฟุ้งซ่านทำให้ท้องของฉันร้องอิดออด ฉันลูบหน้าท้องของตัวเองพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ดูเหมือนฉันจะรู้สึกหิวขึ้นมาเสียดื้อ ๆ สงสัยเป็นเพราะฉันมัวแต่ตกใจและพยายามทำใจเรื่องที่วูล์ฟเคยเป็นมาเฟียจนวันนี้กินอาหารน้อยกว่าปกติ
ในเมื่อฉันทำอย่างไรก็ไม่สามารถข่มตานอนหลับได้ ฉันจึงค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงแล้วเดินย่องออกจากห้องนอนให้เงียบและเบาที่สุดเพื่อไม่รบกวนการนอนของวูล์ฟ ก่อนจะรีบจ้ำเท้าเดินลงบันไดไปชั้นล่างเพื่อหานมอุ่นกินประทังความหิว
แสงสว่างจากคืนพระจันทร์เต็มดวงทำให้ฉันมองเห็นโถงทางเดินสะดวก ฉันรีบเทนมลงบนกาต้มน้ำแล้วนำมาตั้งบนเตาแก๊สพลางหมุนวาล์วเพื่อจุดไฟ
ช่วงสองวันมานี้ ฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับการสำรวจคฤหาสน์ ฉันเลยไม่ค่อยมีเวลาจับโทรศัพท์เท่าไรนัก ฉันเลยถือโอกาสนี้หยิบขึ้นมาดูเพื่ออัปเดตข่าวสารในปัจจุบัน
“เอ๊ะ ทำไมถึงไม่มีสัญญาณเน็ตล่ะ?” ว่าพลางหมุนตัวเดินวนหาสัญญาณอินเทอร์เน็ตจนกระทั่งเดินออกมาจากโซนห้องครัว
ทุกอย่างยังคงนิ่งเงียบสนิท จนเรียวคิ้วสวยของฉันขมวดชิดก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างคนหัวเสีย เมื่อเช้าฉันยังเห็นวูล์ฟใช้ประชุมงานอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงขึ้นเตือนว่าไม่มีสัญญาณได้นะ
ขณะที่ฉันมัวแต่เดินสาละวนอยู่กับการหาสัญญาณอินเทอร์เน็ต หางตาของฉันกลับเห็นเงาบางอย่างเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว โดยเงานั้นปรากฏอยู่ไม่ไกลจากฉันมากนักเพราะเป็นบริเวณแถวห้องรับประทานอาหาร
ที่สำคัญ...ฉันมั่นใจว่าเงานั้นมีลักษณะคล้ายเงาคน
“ใครน่ะ?”
ฉันตะโกนเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะรีบตรงปรี่เดินไปทางที่ฉันเห็นเงา แน่นอนว่าฉันไม่ลืมที่จะหยิบแจกันขนาดพอดีมือที่วางอยู่ใกล้ฉันที่สุดขึ้นมาถือไว้เป็นอาวุธป้องกันตัว
ด้วยความที่ฉันไม่ได้เปิดไฟตั้งแต่แรกเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจ ฉันตั้งใจจะอาศัยแสงสว่างจากพระจันทร์เป็นไฟนำทาง ทำให้บางพื้นที่ของชั้นล่างค่อนข้างมืดสลัวและเงียบสงัด
ฉันรีบเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์พยายามสำรวจตามหาต้นตอของเงานั้น ทว่าเงานั้นกลับหายไปแล้ว เหลือเพียงร่องรอยบางสิ่งที่เงานั้นทิ้งเอาไว้
บางอย่างที่ฉันพูดถึง...มันคือกล้องวงจรปิด
ฉันขมวดคิ้วมุ่น ขณะที่สายตาจ้องมองกล้องและชิ้นส่วนประกอบหลายอันที่ถูกตั้งวางอยู่บนโต๊ะอาหาร โดยกล้องวงจรปิดนั้นมีขนาดเล็กมากพอที่จะซ่อนตรงไหนสักแห่งของคฤหาสน์หลังนี้แล้วจะไม่มีใครมองห็น
ขณะเดียวกัน ฉันกลับเห็นหยดเลือดประมาณสองสามหยดตกอยู่บนโต๊ะ ฉันเดาว่าเงานั้นคงพยายามจะประกอบมันเพื่อนำมาติดไว้ที่ห้องนี้แต่ดันได้รับบาดเจ็บและถูกฉันจับได้เสียก่อน
เขาเป็นใครกันนะ แล้วทำไปเพื่ออะไร?
ฉันได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ก่อนจะเริ่มต้นเดินสำรวจภายในห้องอาหารพลางหยิบทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นมาดู เผื่อจะมีกล้องวงจรปิดตัวอื่นที่อาจจะซุกซ่อนเอาไว้ข้างใน
ขณะที่ฉันกำลังค้นหาจนมือเป็นระวิง ทว่าหางตาของฉันมองเห็นเงาประหลาดปรากฏขึ้นอีกครั้ง ฉันสะดุ้งโหยงจนเผลอร้องวี้ดว้ายและหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเพราะเงานั้นอยู่ใกล้ตัวฉันมากเสียจนหายใจไม่ทั่วท้อง ฉันรีบหันไฟฉายโทรศัพท์ไปทางเงานั้นทันควันก่อนจะเตรียมท่ากำแจกันในมือแน่นเพื่อตั้งรับสำหรับป้องกันตัว
ทว่าแสงไฟกลับฉายให้เห็นดวงตาสีน้ำข้าวที่คุ้นเคย ทำให้ฉันถือแจกันค้างอยู่กลางอากาศพลางนิ่งชะงัก
“บัวเป็นอะไรหรือเปล่า” วูล์ฟขมวดคิ้วเมื่อเห็นอากัปกิริยาที่ดูแปลกพิลึกพิลั่นของฉัน
ฉันรีบวางแจกันลงก่อนจะยิ้มแห้งพลางแค่นหัวเราะ ทว่าดวงตาของฉันพลันไปเห็นมือของวูล์ฟที่ถูกพันด้วยผ้าสีขาวจึงเผลอร้องอุทานออกมา
“มะ...มือพี่วูล์ฟไปโดนอะไรมาคะ!” ว่าพลางจับมือหนาขึ้นมาดูแล้วเห็นว่านิ้วชี้ข้างขวาของวูล์ฟมีรอยเลือด
จะว่าไป...มันจะบังเอิญไปไหมนะที่นิ้วของวูล์ฟมีเลือดออกเหมือนบนโต๊ะอาหารที่ฉันเห็น!