เมื่อหนุ่มน้อนนักศึกษาปี2ตกหลุ่มรักรุ่นพี่
ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,รั้วโรงเรียน,เกาหลี,รักโรแมนติก,รักมหาลัย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักหมดใจนายตัวร้าย
เมื่อหนุ่มน้อนนักศึกษาปี2ตกหลุ่มรักรุ่นพี่
ฮยอนอูเดินจากไป มินโฮมองตามหลังเขาไปจนลับสายตา
มินโฮรู้สึกประหลาดใจที่ฮยอนอูเป็นคนใจดีและเป็นมิตรกว่าที่เขาคิดไว้มาก เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเข้ากับคนอย่างฮยอนอูได้ แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มชอบฮยอนอูแล้วสิ
ตอนที่ 2: การปกป้อง
หลังจากวันนั้น มินโฮและฮยอนอูก็ได้เจอกันบ่อยขึ้น พวกเขาเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น และมินโฮก็เริ่มรู้สึกสบายใจกับฮยอนอูมากขึ้นเรื่อยๆ
วันหนึ่ง มินโฮกำลังเดินกลับหอพักหลังเลิกเรียน
จู่ๆ ก็มีกลุ่มนักศึกษาปี 1 เดินเข้ามาหา
"เฮ้ น้องใหม่" นักศึกษาปี 3คนหนึ่งกล่าว "แกชื่ออะไร"
"มินโฮครับ" มินโฮตอบ
"ชื่อน่ารักจัง" นักศึกษาปี 3อีกคนหนึ่งกล่าว
มินโฮรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
"พวกเราเป็นรุ่นพี่แกนะ" นักศึกษาปี 3คนแรกกล่าว "พวกเราจะพาแกไปเลี้ยงโซจู"
"ไม่เป็นไรครับ" มินโฮปฏิเสธ "ผมไม่ดื่ม"
"ไม่ดื่มเหรอ" นักศึกษาปี 3 คนที่สองกล่าว "งั้นก็สูบบุหรี่ก็ได้"
"ผมไม่สูบบุหรี่ครับ" มินโฮปฏิเสธอีกครั้ง
นักศึกษาปี3 ทั้งสามคนมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะคิกคัก
"แกกล้าขัดรุ่นพี่หรอว่ะไอ้นี่” นักศึกษาปี 3 คนแรกกล่าว
"ใช่แล้ว" นักศึกษาปี 3อีกคนหนึ่งกล่าว
"แบบนี้มันต้องรับน้องซ่ะแล้วว่ะ”
มินโฮรู้สึกกลัว แต่เขาก็พยายามที่จะไม่แสดงออก
"พวกแกมีปัญหาอะไรว่ะ" จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น
มินโฮหันไปมอง ก็เห็นฮยอนอูยืนอยู่ข้างหลังนักศึกษาปี 3 ทั้งสามคน
"ฮยอนอู" นักศึกษาปี 3คนแรกกล่าว "นายมาทำอะไรที่นี่"
"ฉันมาช่วยเพื่อนของฉัน" ฮยอนอูตอบ
"เพื่อนเหรอ" นักศึกษาปี 3คนที่สองกล่าว
"ไอ้ขี้เหร่นี่เหรอ"
"ใช่" ฮยอนอูตอบ "เขาเป็นเพื่อนของฉัน"
นักศึกษาปี 3 ทั้งสามคนมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะคิกคัก
"นายจะปกป้องไอ้ขี้เหร่นี่เหรอ" นักศึกษาปี 3คนแรกกล่าว
"ใช่" ฮยอนอูตอบ "ฉันจะปกป้องเพื่อนของฉัน"
นักศึกษาปี3 ทั้งสามคนมองหน้ากันอีกครั้ง ทั้งสามคนรู้ดีว่าตัวเองสู้ฮยอนอูไม่ได้อยู่แล้ว จึงยอมแล้วก็เดินจากไป
มินโฮมองตามหลังพวกเขาไปจนลับสายตา แล้วก็หันกลับมาทางฮยอนอู
"ขอบใจ" มินโฮกล่าว "ที่ช่วยผม"
"ไม่หรอก" ฮยอนอูตอบ
"เป็นเพื่อนกันฉันต้องปกป้องนายสิ"
มินโฮรู้สึกซาบซึ้งใจในคำพูดของฮยอนอูมาก เขาไม่คิดว่าจะมีใครปกป้องเขา
"นี่ นายหิวหรือเปล่า" ฮยอนอูถาม
"หิว นิดหน่อย" มินโฮตอบ
“ฉันรู้จักร้านเด็ดๆแถวนี้ ไปด้วยกันไหม?”ฮยอนอูถาม
“โอเค “ มินโฮตอบ
พวกเขาทั้งสองเดินไปที่ร้านอาหารใกล้ๆ
“คุณป้าครับ!! เอาจาจังมยอน2ที่ครับ”
ฮยอนอูสั่งอาหาร
”ได้จ้า ได้จ้า รอสักครู่นะ”เจ้าของร้านตอบ
"นายไม่ต้องกลัวพวกนั้นหรอก" ฮยอนอูกล่าวกับมินโฮ
"ฉันจะปกป้องนายเอง"ฮยอนอูกล่าว
"ขอบคุณนะ นายใจดีกับฉันมากเลย" มินโฮกล่าว
ฮยอนอูยิ้ม
พวกเขากินข้าวกันจนเสร็จ แล้วก็เดินกลับหอพักด้วยกัน
"นายพักหอไหน" ฮยอนอูถาม
"หอ 5 น่ะ" มินโฮตอบ
"ฉันพักหอ 3" ฮยอนอูกล่าว "เราพักหอใกล้ๆ กันเลย"
"อ่อ”มินโฮตอบ
พวกเขาทั้งสองเดินมาถึงหอพักของมินโฮ
"ถึงแล้ว" มินโฮกล่าว
"งั้นฉันไปนะ" ฮยอนอูกล่าว
"ฮยอนอู ขอบคุณมากนะสำหรับเรื่องวันนี้ ถ้าไม่ได้นายฉันคงโดนพวกนั้นรังแกแน่" มินโฮตอบ
“อืม ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เจอกัน”ฮยอนอูกล่ว
ฮยอนอูหันหลังและเดินจากไป มินโฮมองตามหลังเขาไปจนลับสายตา
มินโฮรู้สึกมีความสุขมากที่ได้มีเพื่อนอย่างฮยอนอู เขาไม่คิดว่าจะมีใครปกป้องเขาได้ขนาดนี้