รัก,ชาย-ชาย,ไทย,เรื่องสั้น,เรื่องสั้น,นิยายวาย,นิยายรัก,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“โห พวกคุณกว่าจะได้มาเจอกันก็นานเหมือนกันนะคะเนี่ย”
“ครับ ผมขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้พี่ครามโสดจนอายุ 30 ปี ฮ่า ๆ”
“แล้วคุณครามล่ะคะ มีอะไรอยากจะขอบคุณมั้ย”
“ผมอยากขอบคุณดอกกุหลาบของคุณเจ้าสาวช่อนั้น ที่ทำให้ผมได้แต่งงานในวันนี้”
วิดิโอสัมภาษณ์คู่รักเจ้าของงานแต่งงานถูกปิดลงพร้อมกับเสียงเปียโนคลอเบา ๆ เคล้าบรรยากาศที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและมีความสุข
“ไม่น่าเชื่อเลยเนาะว่าครามจะแต่งงานเป็นคู่ที่สอง”
“จริง ยังจำภาพช่อดอกไม้ตกลงบนตักไอ้ครามได้อยู่เลย หนึ่งปีแล้วหรอวะ”
“ตอนนี้ไอ้ครามหน้าเสียมากเลยนะ คงไม่คิดสินะว่าจะได้แต่งเป็นคู่ต่อมาจริง ๆ”
เสียงพูดคุยจอแจของเพื่อนเจ้าบ่าวทั้งสอง ไม่มีใครเคยคิดเลยว่าชายหนุ่มอายุ 30 ที่ไม่เคยมีแฟนและไม่เคยคิดอยากมีจะแต่งงานก่อนใคร แต่งเป็นคู่ที่สองนับจากไทม์และต้นรัก
“อย่างที่เราได้ชมในวีทีอาร์ เอ~ คุณไทม์สงสัยมั้ยคะว่าสองคนนี้เริ่มชอบกันตอนไหน”
“สงสัยสิครับคุณต้นรัก เพราะในวิดิโอไม่ได้บอกใช่มั้ยละครับว่าตอนไหนคือจุดเริ่มต้นที่แท้จริงของคุณทั้งคู่ เรามาสัมภาษณ์กันดีกว่าว่าเจ้าบ่าวทั้งสองเริ่มยกหัวใจให้อีกฝ่ายตอนไหนครับ”
ไมค์สีดำในมือของไทม์พิธีกรงานแต่งงานในวันนี้ถูกยื่นมาตรงหน้าของเทมส์ แมวเด็กในชุดสูทสีขาวเนกไทดำ เจ้าบ่าวของผมในวันนี้
“ที่จริงแล้วผมเริ่มชอบพี่ครามตั้งแต่ตอนอายุ 13 แล้วล่ะครับ แต่ตอนนั้นเป็นการชอบแบบไอดอลนะ”
“อื้มมมม~ แล้วตรงไหนล่ะครับที่ทำให้เปลี่ยนจากไอดอลเป็นชอบแบบคนรัก”
ไทม์ยังคงถามอย่างเนื่อง เทมส์ไม่ได้มีท่าทีเขินอายตอนตอบคำถามสักนิด คงมีแค่ผมเท่านั้นสินะที่รู้สึกว่าเริ่มร้อน ๆ อย่างไรไม่รู้ โดยเฉพาะใบหูกับใบหน้า
“ชอบจริง ๆ ก็วันแต่งงานของคุณไทม์กับคุณต้นรักน่ะครับ นับตั้งแต่วินาทีที่ช่อดอกไม้ตกลงบนตักของพี่คราม ผมก็ละสายตาจากพี่เขาไม่ได้เลย”
ผมไม่เคยคิดเลยว่าช่อดอกไม้ช่อนั้นจะนำพาคนรักและงานแต่งงานมาให้ผมจริง ๆ และผมก็ไม่เคยรู้เลยว่าวันนั้นเจ้าแมวเด็กแอบมองผมตลอดจนงานเลิก มิน่าล่ะถึงเข้ามาทักผมในห้องน้ำ ตอนที่ผมเมาไม่รู้เรื่องและ...อ้วก
“แล้วคุณครามล่ะครับ ผมเคยได้ยินคุณครามบอกว่าไม่ขอมีแฟน อยู่คนเดียวก็มีความสุขดี อะไรคือจุดที่ทำให้คุณทิ้งความโสดไว้ข้างหลังครับ”
คราวนี้ไมค์สีดำถูกยื่นมาด้านหน้าของผม ไม่เคยถามคำถามนี้กับตัวเองเลยแฮะ เพราะงั้นมันเลยไม่เคยมีคำตอบอยู่ในหัว ตอบยังไงดีนะ ดูสิเจ้าแมวเด็กของผมรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อเชียว ตาแป๋ว ๆ น่าฟัดมาก
“คงเป็นตอนที่อยู่คนเดียวแล้วห้องกว้างกว่าเดิม ตอนที่กินข้าวแล้วไม่มีคนคอยตักกับข้าวให้ ตอนที่ดูหนังจบแล้วไม่มีคนแชร์ความรู้สึกหลังดู คงเป็นตอนที่...นอนบนเตียงกว้างคนเดียว ผมรู้ตอนนั้นแหละว่าชีวิตผมขาดเทมส์ไม่ได้และผมคงกลับไปอยู่คนเดียวไม่ได้แล้ว”
ผมส่งยิ้มตาหยีให้เจ้าแมวเด็ก เทมส์มองหน้าผมด้วยน้ำตาที่คลอเต็มหน่วย เราทั้งคู่ไม่เคยถามคำถามนี้กันเลย ที่จริงแล้วชีวิตรักของเราทั้งคู่ไม่เคยมีคำถามเลยต่างหาก ก็แค่มีกันและกันก็พอ
“ผมรู้ก็ตอนที่ทำอะไรง่าย ๆ ที่ตอนโสดทำได้แต่พอมีเทมส์เข้ามาในชีวิต กลายเป็นว่าผมทำมันไม่ได้แล้ว เทมส์ทำให้คนที่อายุ 30 อย่างผมกลายเป็นเด็กน้อยเพิ่งมีรักแรก”
แมวเด็กตาเมล็ดลำไยโผเข้ากอดผมจนจมอก อย่างที่บอกเราไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เลย เราแค่ใช้ชีวิตประจำวันด้วยกัน เป็นคู่รักที่สบาย ๆ แต่พอเทมส์ได้ยินความในใจของผม คงจะดีใจและมีความสุขมากเลยสินะ เหมือนที่ผมตอนนี้เองก็มีความสุขมากจบแทบจะล้นออกจากอก
“ผมขอแก้ข่าวครับ พี่ครามอายุ 31 แล้วต่างหาก ส่วนผมก็ 24 แล้ว เพราะฉะนั้นมันคือหนึ่งปีที่เราได้เรียนรู้และเติบโตไปพร้อมกันต่างหากล่ะ”
“เอ๋~ งั้นที่คุณเลือกจัดงานในวันครบรอบหนึ่งปีการแต่งงานของฉันกันคุณไทม์ก็เพราะว่ามันเป็นวันแรกที่คุณทั้งสองคนได้เจอกันสินะคะ”
“อย่าน้อยใจไปเลยครับพี่สะใภ้ ไม่อยากให้น้องชายสามีเป็นฝั่งเป็นฝาหรอ”
“แหม~ อยากสิคะ แต่ตอบคำถามมาก่อนค่ะว่าจริงมั้ย”
“จริงครับ”
ผมตอบต้นรักออกไปผ่านไมค์โครโฟน วันนี้เมื่อหนึ่งปีที่แล้วคือวันแต่งงานของไทม์กับต้นรัก และเป็นวันที่ผมได้ช่อดอกไม้เจ้าสาว
งานแต่งงานที่จัดในวันครบรอบหนึ่งปีที่ผมกับเจ้าแมวเด็กตาใสเจอกันพร้อมช่อดอกกุหลาบสีขาว
บางที…ที่ผมโสดมาตลอด 30 ปี อาจจะเป็นเพราะกามเทพยังไม่ได้สื่อรัก คนเราถ้าจะคู่กันไม่ว่านานเท่าไรหรืออยู่ไกลกันแค่ไหน สุดท้าย…เราก็วนมาเจอกันอยู่ดี
- คราม
จบบริบูรณ์
