พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น - 0 บทนำ โดย Patas0016 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ผจญภัย

18+,boy love ,ฮาเร็มชาย,ฮาเร็ม,ปีศาจ,เวทมนตร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,ผจญภัย,แฟนตาซี

หลังจากที่ตัวเขาสิ้นอายุขัยจากโลกเดิม ก็ถูกส่งให้ไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซี แห่งดาบและเวทมนตร์ แต่ตัวเขาดันไม่มีพลังเวทเนี่ยสิ แต่พระเจ้าก็ใจดีให้ความสามารถสุดโกงกับเขามา

ผู้แต่ง

Patas0016

เรื่องย่อ

ตัวของเขาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวจนแก่ชราและจากไปอย่างเดียวดาย ไม่มีทั้งเพื่อนและครอบครัว เขาทั้งเหนื่อยและไม่อยากใช้ชีวิตต่ออีกแล้ว แต่พระเจ้าดันส่งให้เขาไปเกิดที่อีกโลก แล้วที่สำคัญโลกนี้ก็วัดคุณค่าของผู้คนกันที่พลังเวท แต่ตัวเขาดันไม่มีพลังเวทเนี่ยสิ พระเจ้าเล่นตลกอะไรอยู่!!!! แถมยังให้เขามาเกิดเป็นเด็กกำพร้าเหมือนที่โลกก่อนเปี๊ยบ

 

✣✣✣✣

 

ธาตุของเวทมนตร์ คนแต่ละคนจะมีธาตุที่เหมาะแก่ตนเอง ซึ่งมีอยู่หลากหลายโดยพื้นฐานจะเป็น

ดิน

น้ำ

ลม

ไฟ

สายฟ้า

แสงสว่าง

ความมืด

 ✣✣✣✣

สกุลเงินที่ใช้กัน บิท

1 เหรียญเหล็กิ 1 บิท

1 เหรียญทองแดง 10 บิท

1 เหรียญเงิน 100 บิท

1 เหรียญทอง 1,000 บิท

1 เหรียญทองใหญ่ 10,000 บิท

1 เหรียญทองคำขาว 100,000 บิท

 

 

****Warning****

 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน พฤติกรรมของตัวละครต่างๆ ในเรื่องถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ขอผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ

ปล.ฝากติดตาม X กับ Tiktok ของไรท์ด้วยนะครับ

X

Tiktok

พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-0 บทนำ,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-1 บทที่ 1,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-2 บทที่ 2,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-3 บทที่ 3,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-4 บทที่ 4,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-5 บทที่ 5,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-6 บททีี่ 6,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-7 บทที่ 7,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-8 บทที่ 8,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-9 บทที่ 9,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-10 บทที่ 10,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-11 บทที่ 11,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-12 บทที่ 12,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-13 บทที่ 13,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-... แจ้งจัดโปร E-book Fair,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-14 บทที่ 14,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-15 บทที่ 15,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-16 บทที่ 16,พระเจ้าให้เกิดใหม่เป็นเด็กที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ซะงั้น-17 บทที่ 17

บทนำ

 

ชายชรานอนเหม่อมองขึ้นไปบนเพดานบนเตียงของโรงพยาบาล เขาเป็นเด็กกำพร้าไม่มีครอบครัวหรอก ใช้ชีวิตอยู่คนเดี๋ยวมาจนแก่นี่แหละ ไม่นานมานี่เขาไปเป็นลมหัวฟาดพื้นกลางตลาด เลยโดนหามส่งมาที่โรงพยาบาลนี้ แต่ผ่านมมาหลายวันแล้ว แผลที่หัวก็ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลยและยังปวดหัวขึ้นเรื่อย รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ อยู่ตลอดเวลา ร่างกายแทบจะขยับไม่ได้แล้ว เขาคงไม่ได้อยู่ถึงพรุ่งนี้แล้ว ก็ดีเหมือนกันชีวิตของเขาเหนื่อยมากเหลือมามากเกินแล้ว ขอให้หลังจากที่เขาตายแล้วไปเจอกับความว่างเปล่าเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ จะนรกหรือว่าสวรรค์เขาก็ไม่อยากไปทั้งนั้น ขอให้มีแต่ความเงียบสงบที่รอเขาอยู่ด้วยเถอะ

หมอพึ่งเข้ามาดูอาการของเขาไปไม่นานนี้ กว่าจะมาอีกทีก็คงพรุ่งนี้เช้าเลย ช่างเถอะ เขาบริจาคร่างกายไว้ เดี๋ยวทางโรงพยาบาลก็คงจะจัดการเอง ที่โลกนี้ไม่เหลืออะไรไว้ให้เขาต้องห่วงเลย ดวงตาของชายชราก็ค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ แล้วเขาก็ได้หลับไปตลอดกาล ชีวิตที่โลกนี้ของเขาได้จบลงอย่างถาวร

 

✣✣✣✣

 

ในพื้นที่สีขาวโพลน เขามองไปรอบ ๆ ก็เจอแต่ความว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดอยู่ในระยะสายตา นี่คงเป็นโลกหลังความตายของเขา

ตัวเขามองไปรอบ ๆ เพื่อคิดว่าจะทำอย่างไรต่อดี เขาอยากให้ตัวเองเหมือนตัวเองหลับไปแบบไม่ตื่นมากกว่านะ ไม่ได้อยากมีสติรับรู้อะไรอีกแล้ว

“คุณเนี่ยหลังจากที่เลิกทำงานก็ใช้ชีวิตได้น่าเบื่อจังเลยนะครับ” มีเสียงของบุคคลที่สามดังมาจากที่ไหนสักแห่ง

เขารีบหาต้นตอของเสียง แต่ก็ไม่เห็นใครสักคน

“คุณเป็นใคร แล้วตอนนี้อยู่ไหน” เขาเอ่ยถามคนที่ยังไม่ปรากฏตัวออกมา แต่แทนที่จะตอบคำถามอีกฝ่ายดันมาถามเขาแทน

“คุณอยากไปเกิดใหม่ที่โลกแห่งดาบและเวทมนตร์ไหม”

“ไม่ครับ ผมไม่อยากไปเหนื่อยใช้ชีวิตอีกแล้ว ถ้าเลือกได้ขอหลับไปแล้วไม่รับรู้อะไรอีกแล้วดีกว่า ขอร้องเถอะครับ” เขารีบเอ่ยปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“เอาน่า เดี๋ยวผมจะให้ความสารถที่ทำให้คุณใช้ชีวิตที่โลกนั้นแบบง่าย ๆ แล้วกัน คุณจะได้ไม่ต้องบนว่าลำบากอีก เอาล่ะไปได้ละ แล้วครั้งนี้ก็ใช้ชีวิตให้มันคุ้มค่าขึ้นสักนิดล่ะ ผมรอที่จะเห็นสิ่งน่าตื่นเต้นจากการเฝ้ามองชีวิตของคุณอยู่นะ” อีกฝ่ายพูดอย่างมัดมือชก

“ด เดี๋...” เขายังไม่ทันที่จะเอ่ยสิ่งใดออกไป ทั่วทั้งร่างก็รู้สึกชาวาบ สายตาพร่าจนมองสิ่งใดไม่เห็นอีกต่อไป แต่หูยังได้ยินคำพูดสุดท้ายอันอ่อนโยนของคนคนนั้นชัดเจน

“เอาไว้เราค่อยมาพบกันไหมนะ….”

 

✣✣✣✣

 

ซ่า

 

ตัวเขากลับมามองเห็นอีกครั้ง ฝนกำลังตกอย่างหนัก ตอนนี้เขาก็กำลังนอนอยู่ที่หน้าอาคารหลังหนึ่ง เขาพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่ก็ไม่สามารถทำได้ แขนขาของเขาแทบไม่มีแรงเลย เขาเตรียมจะร้องตะโกนเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เสียงที่เปล่งออกมานั้น

 

แอ้

 

หรือว่านี่….

เขายกมือขึ้นไปบนฟ้า แล้วฝ่ามือและแขนอันเล็กจ้อยของเด็กทารกก็แสดงสู่สายตา ซึ่งมันก็มันก็เป็นมือของเขาเอง

นี่….เขาต้องมาเริ่มใหม่ตั้งแต่แรกเลยเหรอเนี่ย ทารกน้อยทิ้งแขนลงอย่างท้อแท้กับชีวิตใหม่ที่โลกใบนี้

เมื่อทำอะไรไม่ได้ เขาก็เริ่มมองไปรอบ ๆ เพื่อหาทางรอด โชคดีที่หน้าประตูมีหลังคาเล็ก ๆ ยื่นออกมา ทำให้เขาไม่ได้เปียกฝน ไม่งั้นเขาคงได้เป็นปอดบวมตายก่อนจะได้โตแหง็ม ๆ

ที่นี่เหมือนจะเป็นโบสถ์นะ สังเกตได้จากรูปไม้กางเขนที่อยู่บนประตู ขอให้ไม่ใช่ลัทธิประหลาด ๆ ด้วยเถิด สาธุ

ระหว่างที่กำลังคิดว่าจะส่งเสียงร้องไห้คนด้านในมาเปิดประตูดีไหม ก็มีเสียงดังขึ้นข้าง ๆ

 

ฮึก แง้ แง้ แง้ ฮึกแง้

 

เมื่อเขาหันไปมองก็เห็นเด็กทารกอีกคนกำลังร้องไห้น้ำตาอาบแก้ม แขนขาตีไปมากันกลางอากาศอยู่บนตะกร้าไม้ เด็กนั้นคงไม่สบายตัวสินะ

นอกจากเขาแล้วยังมีเด็กอีกคนที่ถูกพ่อแม่ใจร้ายเอามาทิ้งเหมือนกัน จะโลกไหนก็ต้องมีคนพวกนี้อยู่ ถ้าไม่พร้อมก็ควรจะป้องกันแท้ ๆ หรือถ้าพลาดก็ควรจะเอาออกสิ ไม่ใช่ปล่อยให้เด็กที่ไม่รู้เรื่องแบบเขามาเป็นผู้รับกรรมเช่นนี้ ทั้งที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แค่บังเอิญมาเกิดกับพวกที่ไร้สำนึกก็เท่านั้น

เพราะเด็กคนนั้นร้องออกมาเสียงดัง ทำให้ไม่นานจากนั้นก็มีคนมาเปิดประตู ชายวัยประมาณสามสิบในชุดนักบวชมองหาต้นตอของเสียงร้องก่อนจะก้มลงเห็นทารกทั้งสองที่นอนอยู่ด้านล่างในเวลาไม่นาน ชายคนนั้นมองไปที่เด็กทั้งสองด้วยความสงสาร แล้วรีบอุ้มทารกทั้งสองเข้าไปในโบสถ์

บาทหลวงหนุ่มพาเด็กทั้งสองไปที่ห้องพักของตนเอง ก่อนจะค่อย ๆ วางพวกเขาลงบนเตียงอย่างเบามือและไปหาผ้าสะอาดเพื่อเช็ดตัวให้

“ชื่ออะไรกันบ้างล่ะเนี่ย” บาทหลวงหนุ่มเอ่ยอย่างอ่อนโยนและเริ่มเช็ดตัวให้ทารกชายที่กำลังร้องงอแงอยู่ตอนนี้ พอคลี่ผ้าที่ห่อตัวเด็กคนนี้ออก ก็เห็นชื่อที่ถูกปักไว้ที่ชุด

“ทอส” เขาพึมพำชื่อของเด็กน้อยออกมาเบา ๆ ก่อนจะเริ่มถอดชุดนั้นออกและเริ่มเช็ดตัวให้ พอเสร็จก็ไปหาเด็กอีกคน

เด็กทารกคนนี้แปลก ๆ ไม่ร้องเลยสักแอะ เอาแต่มองมาที่เขานิ่งเลย เขาค่อย ๆ เอาผ้าที่ห่อตัวเด็กอีกคนออก เด็กคนนี้นอกจากผ้าที่ห่อตัวมาแล้วก็ไม่มีอะไรอยู่เลย ไม่ได้ใส่ชุดแรกเกิดแล้วก็ไม่ได้ถูกใส่มาในตะกร้าด้วย ไม่มีสิ่งใดที่จะบ่งบอกถึงที่มาเลยแม้แต่อย่างเดียว

“ไม่ใช่พี่น้องกันสินะ” บาทหลวงหนุ่มมองไปที่เด็กอีกคนที่เลิกร้องไห้และหลับไปแล้ว ก่อนจะกลับมามองที่เดิม เป็นเด็กผู้ชายทั้งคู่สินะ ตอนแรกเขาคิดว่าเด็กหน้าหวานคนนี้เป็นผู้หญิงซะอีก

 

แอ้!!

 

เจ้าทารกน้อยที่นอนตัวเปลือยอยู่บนเตียง ร้องเรียกเขาอย่างน่ารัก แต่ว่าภายในใจของทารกน้อยนั้น

(นี่คุณณณณ!!! มันหนาวนะเฮ้ย จะเช็ดตัวก็รีบ ๆ เดะ!!!)

แล้วบาทหลวงหนุ่มก็รีบเช็ดตัวให้กับเขาแล้วเอาผ้ากลับมาคลุมตัวให้ ก่อนจะอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาให้สายตาอยู่ระดับเดียวกัน

“เจ้าไม่มีชื่อสินะ งั้นเดี๋ยวพ่อตั้งให้แล้วกัน เด็กที่มาด้วยกันชื่อทอส เอาชื่อที่คลายกันดีกว่า.... ทาเนียดีไหม” อีกฝ่ายเอ่ยถามกับเจ้าทารกน้อย

 

แอ้ แอ้

 

ทารกที่ถูกอุ้มร้องอ้อแอ้ออกมา แต่ในใจก็คือ

(ชื่อยังกะเด็กผู้หญิงแน่ะ!! เดี๋ยวผมก็ได้โดนล้อแน่ ๆ แต่เอาเถอะอุตส่าห์ตั้งให้แล้ว ผมก็จะใช้ชื่อนี้ให้แล้วกัน)

(ขอบคุณนะ) ทารกน้อยยิ้มออกมาเล็ก ๆ แล้วเอื้อมมือแสนจะเล็กจิ๋วจับที่ใบหน้าของบาทหลวงหนุ่ม อีกฝ่ายยิ้มกว้างออกมา

“ชอบสินะ จากนี้เจ้าก็ชื่อทาเนียนะ” เขาเอ่ยแล้วก็วางเจ้าทาเนียตัวน้อยกลับลงบนเตียงและลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“รอเป็นเด็กดีกันอยู่ในห้องนะ ทาเนีย ทอส เดี๋ยวพ่อจะเอานมบีโกทมาให้กิน” บาทหลวงหนุ่มบอกกับทารกทั้งสอง ราวกับพวกเขาฟังรู้เรื่อง แล้วรีบออกจากห้องไป โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าทาเนีย มองตามเขาอยู่ตลอด

.

.

.

TBC.