หลังจากที่ตัวเขาสิ้นอายุขัยจากโลกเดิม ก็ถูกส่งให้ไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซี แห่งดาบและเวทมนตร์ แต่ตัวเขาดันไม่มีพลังเวทเนี่ยสิ แต่พระเจ้าก็ใจดีให้ความสามารถสุดโกงกับเขามา
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ผจญภัย,18+,boy love ,ฮาเร็มชาย,ฮาเร็ม,ปีศาจ,เวทมนตร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 6
ในที่สุดทาเนียก็พาเด็กหญิงกลับมาถึงที่โบสถ์ของเมืองลูซ ร่างเล็กจูงมือเด็กหญิงไปที่หน้าประตูและเคาะเรียกคนที่อยู่ด้านในให้มาเปิดให้ รอไม่นานก็มีคนมาเปิดให้เขา แต่แทนที่จะเป็นซิสเตอร์หรือบาทหลวงของที่โบสถ์แห่งนี้ แต่กลับเป็นกิลด์มาสเตอร์ลองของกิลด์นักผจญภัย คนที่ร่างเล็กพึ่งจะจับทุ่มลงพื้นไปวันนี้ อีกฝ่ายมองทาเนียด้วยความแปลกใจ
“เธอมาทำอะไรที่นี่” เอ็ทเวิร์ดถามกับเด็กหนุ่ม
“ผมพาเด็กของโบสถ์นี้มาส่งคืนน่ะ” ทาเนียมองไปที่เด็กหญิงที่เขาจูงมืออยู่ ทันทีที่กิลด์มาสเตอร์สังเกตเห็นโรสก็เบิกตากว้างขึ้นทันที เหตุผลที่เขามาที่นี่ เพราะซิสเตอร์ที่ดูแลโบสถ์แห่งนี้และพวกเด็กกำพร้า ไปที่แจ้งที่กิลด์ว่ามีเด็กหญิงหายตัวไปตั้งแต่เช้า เขาจึงมาเพื่อตรวจสอบดู เพราะพักนี้ในหลาย ๆ เมืองมีเด็กกำพร้าหายตัวไปอย่างลึกลับ จึงต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ
“เธอไปเจอเด็กคนนี้ที่ไหน” กิลด์มาสเตอร์ถามทาเนียน้ำเสียงจริงจัง
“ผมก็ไปช่วยเธอมาจากโจรลักพาตัวไง” ร่างเล็กตอบไปตามตรง
“มีอะไรกันเหรอ คุณเอ็ทเวิร์ด” ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ก็มีเสียงแหบแห้งของหญิงชราเอ่ยถามขึ้นจากด้านหลังของกิลด์มาสเตอร์แห่งกิลด์นักผจญภัย
“ซิสเตอร์เรเดีย!!” เด็กหญิงปล่อยมือจากทาเนียและวิ่งไปหาแม่ชีชรา ที่อ้าแขนรอรับ
“โรส หนูไปอยู่ไหนมา” เธอถามกับหญิงด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“หนูโดนโจรลักพาตัวไปค่ะ แต่ได้พี่ทาเนียช่วยหนูเอาไว้” เด็กหญิงเอ่ยเล่าเรื่องราวให้ซิสเตอร์ผู้ดูแลฟัง และหันไปหาทาเนียที่ยังคงยืนอยู่หน้าประตู
ร่างเล็กก้มหัวทักทายซิสเตอร์ที่ดูแลที่นี่ด้วยความเคารพ เธอยิ้มตอบกลับมาและเดินจูงมือเด็กหญิงมาหาทาเนีย
“ขอบคุณมากนะจ๊ะ ที่ช่วยโรสเอาไว้” ซิสเตอร์เฒ่าก้มหัวขอบคุณทาเนียอย่างซึ้งใจ
“ไม่ต้องทำขนาดนี้หรอกครับ แค่ขอบคุณเฉย ๆ ก็พอแล้ว” เด็กหนุ่มเดินจับเธอให้เงยหน้าขึ้น
“แล้วเธอทำยังไงกับโจรพวกนั้น” เอ็ทเวิร์ดมองเด็กหนุ่มอย่างสงสัย
“ผมจัดการไปแล้วน่ะ” ทาเนียพูดอย่างอ้อม ๆ เพราะตอนนี้โรสอยู่ด้วย ซึ่งเอ็ทเวิร์ดก็เข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อ
“โรสหิวไหม ไปกินข้าวกันเถอะ” ซิสเตอร์เรเดียร์จึงจะพาเด็กหญิงออกไป
“พี่ทาเนียซื้อให้กินแล้วค่ะ แต่ยังกินได้อีก” เด็กหญิงตอบอย่างร่าเริง
ซิสเตอร์ชราลูบหัวของเธออย่างเอ็นดูและจูงมือเด็กหญิงไปที่ห้องทานอาหาร โดยไม่ลืมหันมาชวนทาเนียด้วย
“เชิญเธอด้วยนะจ๊ะ ถ้าคุยกับคุณเอ็ทเวิร์ดเสร็จแล้วก็ตามไปที่ห้องอาหารนะ ให้เราได้เลี้ยงขอบคุณเธอเถอะ” เธอพูดด้วยเสียงใจดี
เด็กหนุ่มพยักรับและยิ้มตอบ ก่อนจะกลับมาสนใจกิลด์มาสเตอร์ชราต่อ
“แล้วตอนนี้ศพพวกมันอยู่ไหนล่ะ” เมื่อไม่ต้องระวังคำพูดแล้ว เอ็ทเวิร์ดก็เอ่ยถามอย่างตรง ๆ
“อยู่ที่บ้านหลังหนึ่งที่อีกฟากหนึ่งของเมือง ห่างจากย่านที่อยู่อาศัยพอสมควร มันใช้ที่นั่นขังเด็กที่ลักพาตัวไป เพื่อรอให้ลูกค้ามารับ” ทาเนียตอบ
กิลด์มาสเตอร์พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะถามกับเด็กหนุ่มต่อ
“แล้วพวกมันมีกันทั้งหมดกี่คน”
“ถ้านับลูกค้ากับพวกลูกน้องด้วยก็ห้าคนครับ คนลักร้ายลักพาตัวมีแค่คนเดียว”
“ลูกค้าของมันเป็นใคร เธอรู้ไหม” เอ็ทเวิร์ดเอ่ยด้วยเสียงจริงจัง
“ก่อนตาย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นบารอนเนสครับ บารอนเนสแอกเนส ใช่คนสำคัญหรือเปล่าครับ” แต่ถึงยังงั้นเขาก็ไม่เสียใจหรอกที่ฆ่าคนพวกนั้นไป พวกมันสมควรตายอยู่แล้ว
“เปล่าหรอก ก็แค่พวกขุนนางปลายแถว” ชื่อที่เด็กหนุ่มบอกมาก็เป็นแค่ขุนนางที่ตกอับ ที่กำลังถูกทางการสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับการจับเด็กกำพร้าไปค้าบริการ แต่ตอนนี้ก็กระจ่างแล้วว่าเธอความผิดจริง ถึงแม้ว่าเธอคงจะมีผู้ที่บงการใหญ่อยู่เบื้องหลังก็ตาม แต่คนพวกนั้นคงไม่เสี่ยงทำเรื่องวุ่นวาย ให้ตัวตนถูกเปิดเผยหรอก
“แล้วคุณจะจัดการยังไงต่อครับ” ทาเนียถามกับร่างสูง
“เดี๋ยวฉันจะไปแจ้งกับหน่วยอัศวิน เรื่องนี้เป็นหน้าที่เป็นหน้าที่ของพวกนั้น” กิลด์นักผจญภัยแค่รับจ้างทำงานจิปาถะที่ผู้คนต้องการ แต่หน้าที่รักษาความสงบสุขของอาณาจักรและประชาชนเป็นของหน่วยอัศวิน
“ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวเลยนะ” ทาเนียเตรียมจะเดินไปหาซิสเตอร์เรเดียร์กับโรสที่ห้องอาหาร แต่ก็ถูกร่างสูงรั้งแขนเอาไว้ ร่างเล็กหันไปมองอย่างตั้งคำถาม
“คืนนี้เธอมีที่พักรึยัง” ชายชราเอ่ยถาม ถ้าเด็กหนุ่มตรงหน้ายังไม่มีที่พัก ก็จะให้ไปค้างที่บ้านของเขาได้ เพราะตอนนี้คงจะหาไม่ทันแล้ว
“ยังหรอกครับ แต่ผมว่าจะขอซิสเตอร์เรเดียร์พักที่นี่สักคืนครับ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ”
“อ้า” เอ็ดเวิร์ดพยักหน้าลากเสียงยาว ไม่รู้ทำไมตัวเองรู้สึกเสียดายนิด ๆ
“พรุ่งนี้มาฉันมาฉันที่กิลด์หน่อยได้ไหม มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ” ร่างสูงเอ่ยกับเด็กหนุ่ม
ทาเนียนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะถามร่างสูงกลับ
“นี่คุณยังโกรธที่ผมจับคุณทุ่มต่อหน้าคนในกิลด์อยู่อีกเหรอ ถ้าใช่ ผมขอโทษนะ หายกันได้ไหม” ร่างเล็กก้มหัวขอโทษกิลด์มาสเตอร์ของกิลด์นักผจญภัย
“หึ เปล่าไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก” เอ็ทเวิร์ดหัวเราะเบา ๆ และตอบปฏิเสธ
“ยังไง พรุ่งนี้ก็ไปหาฉันด้วยแล้วกัน” กิลด์มาสเตอร์ของกิลด์นักผจญภัยพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและออกจากโบสถ์ไป
เช้าวันต่อมา
เอ็ทเวิร์ดมาทำงานที่กิลด์ตามปกติ แต่พอมาถึงพนักงานที่กิลด์ก็มาแจ้งกับเขาว่า มาร์ค แลนด์เนอร์ หัวหน้าหน่วยอัศวินสาขาเมืองลูซมารอพบอยู่ที่ห้องทำงานแล้ว คงเป็นเรื่องโจรลักพาตัวที่เขาแจ้งไปเมื่อคืน แต่มันสำคัญจนต้องรีบมาหาตั้งแต่เช้าขนาดนี้เลยอย่างนั้นเหรอ
กิลด์มาสเตอร์วัยห้าสิบจึงตรงไปที่ห้องทำงานของตน และเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นอีกฝ่ายนั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกแล้ว
“สวัสดีครับคุณมาร์ค” ร่างสูงกล่าวทักทายคนหนุ่มในชุดผ้าคลุมสีดำและมีเข็มกลัดเสือดำที่อกซ้าย ก่อนจะเดินไปนั่งที่ฝั่งตรงข้าม
“สวัสดีครับ คุณเอ็ทเวิร์ด” ชายหนุ่มทักทายเขากลับ
“คุณมาหาผมตั้งแต่เช้าแบบนี้ มีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ” กิลด์มาสเตอร์ถามเข้าประเด็น
“คนที่จัดการสังหาร พวกคนร้ายลักพาตัว เป็นนักผจญภัยของกิลด์ใช่หรือเปล่าครับ” มาร์คเอ่ยถามกับชายชรา
“ไม่ใช่หรอกครับ เมื่อวานเขามาสมัครเป็นนักผจญภัยที่กิลด์ของเรา แต่ตอนนั้นเราได้ประเมินดูแล้วว่าเขามีคุณสมบัติไม่เพียงพอ จึงไม่ได้รับน่ะครับ” กิลด์มาสเตอร์ร่างใหญ่ปฏิเสธ
“ยังไงเหรอครับ ที่ว่าคุณสมบัติไม่พอน่ะ” หัวหน้าสาขาหน่วยอัศวินเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ก็เด็กคนนั้นรูปร่างเล็กและบอบบางน่ะสิครับ แล้วก็ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ด้วย” เอ็ทเวิร์ดอธิบาย ก่อนจะเล่าเรื่องที่ต้นถูกจับทุ่มให้อีกฝ่ายฟัง
“แต่ดันจับผมที่ตัวใหญ่กว่าทุ่มลงพื้นได้อย่างง่าย ๆ เลย” น้ำเสียงของชายสูงวัยมีความขบขันปนมาด้วย
มาร์คที่ฟังอยู่ก็ทำสีหน้าไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเอ่ยต่อ
“แล้วเด็กคนนั้น เป็นคนที่ช่วยเด็กที่โดนจับตัวไปและสังหารพวกโจรลักพาตัวจริง ๆ เหรอครับ” จากที่เขาฟังเรื่องที่เล่ามา ดูจะไม่น่ามีความเป็นไปได้เท่าไหร่เลยที่คนไร้พลังเวทจะจัดการกับพวกคนที่มีเวทมนตร์ แถมยังมีจำนวนเยอะกว่าได้
“คิดว่าใช่นะครับ ก็เด็กคนนั้นเป็นพาเด็กหญิงที่ถูกลักพาตัวไปส่งคืนที่โบสถ์ด้วย แล้วก็เป็นคนที่บอกสถานที่กบดานของพวกโจร ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะครับ” แทเวิร์ดแสดงสีหน้าไม่เข้าใจออกมา
“ก็เมื่อเราไปตรวจสอบยังสถานที่ที่คุณแจ้งกับเรามา พบว่าที่นั่นดูไม่ได้เลยน่ะสิครับ เลือดและเศษอวัยวะกระจายเต็มบ้าน เหมือนหลุดออกจากนิทานสยองขวัญ และสภาพแต่ล่ะศพก็เละจนระบุตัวตนแทบจะไม่ได้ เหมือนถูกจู่โจมด้วยเวทมนตร์ที่ทรงพลัง แล้วศพของบารอนเนสแอกเนสก็ถูกบางอย่างตัดคอ จนขาด และตามร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยรอยแผลจากการโดนของมีคมบาด คุณคิดว่าคนที่คุณเล่าให้ผมฟังเมื่อครู่จะเป็นคนที่ทำเรื่องพวกนี้จริง ๆ เหรอครับ” มาร์คเล่าสิ่งที่เขากับอัศวินในหน่วยไปเจอมาให้ชายสูงวัยฟัง
“เรื่องจริงเหรอครับ” น้ำเสียงของกิลด์มาสเตอร์เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที เมื่อคืนตอนที่ได้ฟังจากทาเนีย เขาก็ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้ ตัวเขาคิดว่าร่างเล็กลอบสังหารพวกโจรไปทีละคนจนหมดเท่านั้น
หัวหน้าสาขาหน่วยอัศวินพยักหน้ายืนยัน
“แล้วตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ไหนแล้วเหรอครับ” มาร์ค ถามหาตัวเนียกับเอ็ทเวิร์ด
“เขาพักอยู่ที่โบสถ์ครับ แต่เมื่อคืนผมบอกให้วันนี้ เขามาหาผมที่กิลด์ คุณจะอยู่รอเจอไหมล่ะครับ” กิลด์มาสเตอร์ถามกับคนหนุ่มกว่า
“ครับ ผมเรื่องอยากจะถามเขานิดหน่อย” มาร์คพยักหน้าตกลง
✣✣✣✣
ทาเนียตื่นตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเพื่อมาช่วยพวกซิสเตอร์ที่โบสถ์ทำงานและเตรียมอาหารเช้าให้พวกเด็ก ๆ และเขากับเจ้าโคลเอ้ก็อยู่ทานมื้อเช้านี่ด้วย พวกเด็ก ๆ ชื่นชอบเจ้าเหมียวกันมากแย่งกันจับ แย่งกันอุ้มไม่หยุด เจ้าแมวดำก็เล่นกับพวกเด็กที่โบสถ์ด้วยสนุกสนาน ไม่มีรำคาญตามนิสัยแมวที่เขาเคยเห็นเลยสักนิด
พอถึงช่วงสาย ๆ ก็ได้เวลาที่เขาจะไปที่กิลด์นักผจญภัยแล้ว ซิสเตอร์กับพวกเด็ก ๆ ออกมาส่งเขาที่หน้าโบสถ์ โรสเด็กหญิงที่เขาช่วยเอาไว้เข้ามากอดลาเขา ทาเนียลูบหัวเธออย่างเอ็นดู และกล่าวขอบคุณซิสเตอร์เรเดียร์ที่ให้เขาค้างคืนที่โบสถ์และหันไปกล่าวลาคนอื่น ๆ และตรงไปที่กิลด์
เมื่อมาถึง ร่างเล็กก็ดินไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อติดต่อของเข้าพบกิลด์มาสเตอร์ และพบกับพนักงานสาวคนเดิม เธอก็เอ่ยทักทายเขา
“มาแล้วเหรอจ๊ะ ตอนนี้กิลด์มาสเตอร์กับคุณมาร์ครออยู่ที่แล้ว ไปกันเถอะจ้ะ” เธอลุกออกจากเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อมานำทางเขา แต่เด็กหนุ่มที่ได้ยินชื่อที่ไม่คุ้นหูก็เอ่ยถามกับเธอ
“คุณมาร์คนี่คือใครเหรอครับ”
“เขาเป็นหัวหน้าหน้าหน่วยอัศวินสาขาของเมืองนี้จ้ะ เขามีเรื่องที่อยากจะถามเธออยู่นิดหน่อย” พนักงานสาวเอ่ยตอบ และพลางเดินนำทางเด็กหนุ่มไปด้วย
ทาเนียพยายามหาเหตุผลว่าทำไม หัวหน้าหน่วยอัศวินของเมืองนี้ถึงอยากจะพบเขา หวังไม่ได้มีคำสั่งจากหัวหน้าสังกัดคนไหนมาให้จับตัวเขาหรอกนะ
“ถึงแล้วจ้ะ” พนักงานสาว เปิดประตูให้ร่างเล็กเดินเข้าไป
ทาเนียที่เข้ามาในห้องแล้ว ก็เห็นกิลด์มาสเตอร์กับอัศวินชายสังกัดพยัคฆ์ทมิฬกำลังจ้องมาที่เขา
“ขอตัวก่อนนะคะกิลด์มาสเตอร์” พนักงานสาวเอ่ยและปิดประตูลง
“เชิญนั่งก่อนสิ” กิลด์มาสเตอร์ผายมือเชิญเด็กหนุ่ม
“ครับ” ทาเนียรับคำและไปนั่งที่โซฟาเดียวที่ยังว่างอยู่คั่นระหว่างทั้งสองคน
“ทาเนียใช่ไหม เธอช่วยเล่าเหตุการณ์ที่เธอได้ช่วยเด็กจากโจรลักพาตัวให้พวกเราฟังตั้งแต่แรกทีสิ” อัศวินสังกัดพยัคฆ์ทมิฬเอ่ยกับทาเนียด้วยเสียงที่กดดัน
