สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
ที่นี่ไหนกัน ทำไมมืดจัง สโณชาจำได้ว่านอนอยู่บนเตียงในห้องนอนที่บ้านเชียงรายนี่นา แล้วเธอมาโผล่ที่นีได้ยังไง นั่นเจ้าสีนิลนี่ มาทำอะไรอยู่ที่นี่ เวลานี้ควรจะนอนได้แล้วนะ วันนี้ไปวิ่งตากแดดทั้งวันไม่เหนื่อยรึไง สีนิลๆ มาหาบัวเร็วอย่าไปทางนั้นมันมืด หญิงสาวร้องเรียกสีนิล แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย มันเดินนำหน้าหญิงสาวไป สองข้างทางมืดมากแต่ข้างหน้าที่สีนิลเดินไปนั้น มีหมอกจางๆ สีขาวลอยอยู่ไปมา อากาศเย็นมาก ดีที่เธอเลือกชุดนอนเสื้อผ้าสำลีหนาแขนยาว กางเกงขายาว ขนาดใส่ชุดหนาขนาดนี้ก็ยังสัมผัสได้ว่าหนาวมาก เ ธอเดินตามสีนิลไป แปลกมากทำไมสีนิลไม่ได้ยินเสียงเธอเลย มันจะพาเธอไปไหนกันแน่
ทำไมยิ่งเดินตามเหมือนยิ่งห่าง จากที่เดินช้าๆเธอก็ออกแรงวิ่งตามสีนิล ก่อนที่เธอจะเข้าไปถึงตัวตัวเจ้าสีนิล ก็มีอะไรบางอย่างเข้ามาขวางทางเธอไว้
ว้ายยยยย เธอร้องได้แค่นั้นก็ต้องอ้าปากค้าง ยืนตัวชา งู.....อะไร ทำไมหัวงูใหญ่ได้ขนาดนี้ใหญ่กว่าหน้าเธออีก หน้าของมันใกล้หน้าหญิงสาวไม่ถึงคืบ มันจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง ส่วนตัวและหางของมันส่ายไป มา ทำไมแววตางูดำใหญ่ตัวนี้เหมือนแววตาคนมาก สีนิลช่วยบัวด้วย พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยบัวด้วย เธอหลับตาปี๋ ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเปล่งเสียงออกมา ร่างของเธอก็ถูกงูใหญ่ตัวนั้นรัด ยิ่งดิ้นมันยิ่งรัดแน่น มันเอาหัวของมันมาวางไว้บนหัวของเธอ นี่มันจะทำอะไร หรือมันจะกินส่วนหัวของเธอก่อน นี่เธอเพิ่งกลับบ้านได้ไม่กี่วัน เธอจะต้องมาตายเพราะถูกงูรัดเหรอนี่ บุญคุณพ่อแม่ก็ยังไม่ได้ทดแทน นี่ฉันต้องมาตายง่ายๆอย่างนี้เหรอ พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยบัวด้วย เธอร้องออกมาสุดเสียง ไอ้งูบ้าปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ หญิงสาวพยายามดิ้นสุดชีวิต พยายามร้องเรียกแม่กับพ่อให้มาช่วย
"บัวๆๆ เป็นอะไรลูก ฝันร้ายเหรอ บัวๆ ลืมตาซิลูก คนดีของแม่เป็นอะไรลูก ฝันร้ายใช่ไหม บัวลืมตาซิลูก นี่แม่กับพ่อไง คนดีลืมตาซิลูก" นางจันทรากับนายอาทิตย์ช่วยกับจับตัวลูกสาวพร้อมเขย่า
"พ่อขาแม่ขา ช่วยบัวด้วย" หญิงสาวร้องตะโกนออกมาสุดเสียง เสียงเหมือนแม่ของเธอดังแว่วมาแต่ไกล หรือว่าแม่มาช่วยเธอแล้ว หญิงสาวค่อยๆ ลืมตา ตัวสั่นไปหมด หายใจหอบแรง ตาพร่าไปหมด เห็นหน้าคนลางๆ เสียงแม่นี่
"แม่มาช่วยบัวแล้วใช่ไหม แม่ขาบัวกลัวจังเลย งูตัวใหญ่มากค่ะน่ากลัวมากมันรัดบัวจนกระดูกจะแตก หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก" พร้อมกอดแม่ไว้แน่น สายตาก็หันไปมองรอบห้อง
"บัวแค่ฝันเหรอคะแม่ ทำไมมันเหมือนจริงจังเลยคะแม่ งูตัวนั้น น่ากลัวมาก"
นางจันทรารวบตัวลูกสาวขึ้นมากอดเอาไว้ในอก พร้อมเขย่าร่างให้รู้สึกตัว เหงื่อเต็มตัวเต็มหน้าไปหมกแล้วเนี้ย" ลืมตาเถอะลูก นี่บ้านเราเอง พ่อกับแม่อยู่นี่ ไม่มีอะไรแล้วลูกหนูฝันไป นี่บัวยังนอนอยู่บนที่นอนอยู่เลยนะ ยังอยู่บนบ้านเรา หนูไม่ได้ออกไปไหนเลยลูก มันเป็นแค่ความฝัน ฝันร้ายจะกลายเป็นดีจ๊ะ" นางจันทราปลอบลูกสาว
"แค่ฝันนะลูกไม่มีอะไรหรอก ฝันร้ายจะกลายเป็นดีแบบที่แม่เขาบอก กินเยอะเกินไปรึเปล่าเรา กินมากฝันมาก" นายอาทิตย์พูดหยอกลูกสาว เพื่อที่จะได้คลายความตื่นตระหนกลงได้บ้าง
"แหม...พ่อขา หญิงสาวค่อยยิ้มออกมาได้ นี่กี่ทุ่มแล้วคะเนี้ย"
เกือบตี 2 แล้วลูกนางจันทราตอบลูกสาว แม่คิดว่าบัวต้องอาบน้ำใหม่แล้วลูก เหงื่อเต็มชุดนอนที่นอนเปียกหมดแล้ว
ได้ค่ะแม่เดี๋ยวบัวอาบน้ำใหม่เลยดีกว่า แต่พ่อขา แม่ขา คืนนี้บัวขอไปนอนในห้องด้วยนะคะ บัวว่าบัวนอนไม่หลับแน่ๆ งูยักษ์ใหญ่นั่นยังติดตาบัวอยู่เลยค่ะ นะคะพ่อ นะคะแม่
เออ..เรานี่เนาะ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยกลัวอะไร มากลัวอะไรกับความฝัน เอาล่ะๆ พ่อไปห้องก่อนนะ แม่ก็รอลูกอาบน้ำแล้วค่อยไปพร้อมกันนะหรือจะนอนกับลูกก็ได้เลย พ่อไปนอนก่อน พรุ่งนี้พ่อมีงานแต่เช้า นายอาทิตย์กล่าว
"ได้ๆ ค่ะ พ่อไปนอนเลย เดี๋ยวแม่นอนเป็นเพื่อนลูก" นางจันทราบอกสามี ระหว่างที่ลูกสาวอาบน้ำนางก็จัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่มชุดใหม่ให้ลูก
"ตกลงว่าแม่จะนอนเป็นเพื่อนบัวที่ห้องนี้นะลูก พ่อกลับไปนอนแล้ว "
โอ้...ขอบคุณมากค่ะแม่ ยังหลอนไม่หายเลยค่ะ ฝันอะไรก็ไม่รู้เหมือนจริงจังเลย เหมือนจนหลอน งูตัวเล็กบัวจะไม่สยองขนาดนี้นะคะแม่ มันงูยักษ์ชัดๆ โอ้ยทำไงบัวจะลืมได้เนี้ย บัวขอนอนกอดแม่นะคะ ไม่งั้นบัวนอนไม่หลับแน่ๆ คืนนี้
ปกติหญิงสาวจะไม่กลัวงู เพื่อนหรือใครก็ตาม เวลาเห็นงูจะกรี๊ดสนั่น แต่เธอรู้สึกเฉยๆ แต่เจ้างูในความฝัน มันใหญ่โต และเข้ามาใกล้รัดร่างของเธอขนาดนั้น จะไม่ให้กลัวได้ยังไง หลอนไม่หาย แต่ช่างเถอะมันแค่ความฝัน ถึงเวลานี้เธอก็เกิดอาการง่วงและเหนื่อยมาก เธอไม่ลืมกอดแขนมารดาเอาไว้แน่น
โบราณเขาว่า ฝันเห็นงูจะเจอเนื้อคู่ นางจันทราพูดขึ้นมา คนโบราณเขาว่ามา
โอ้ย...แม่ขา ฝันแบบนี้ไม่เอาดีกว่าค่ะ น่ากลัวมาก ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมเนื้อคู่ไม่มาดีๆคะแม่ มาเป็นงู น่ากลัวที่สุด แล้วตอนที่แม่จะเจอพ่อ แม่ฝันเห็นงูไหมคะแม่ สโรชาถามมารดา
นางจันทรายังจำความฝันครั้งนั้นได้ดี ฝัน...แม่ฝันว่า แม่นั่งรถม้าขึ้นเขา ข้างซ้ายเป็นเหว ข้างขวาเป็นภูเขา ทางคดเคี้ยวน่ากลัวมากๆ ในฝันมีรถม้าไปกันหลายคัน คนเยอะ อยู่ๆ พื้นถนนก็สั่นสะเทือน รถแม่อยู่ระหว่างกลาง คันที่ตามมาข้างหลัง และคันข้างหน้า กระเด็นตกเหวไปหมด เหลือคันที่แม่นั่งคันเดียว ไม่น่าเชื่ออยู่ ๆ ก็มีงูสีขาวมีหงอนตัวใหญ่มาก ลอยโผล่ขึ้นมาจากหลังเขา ม้าตกใจกระโจนไปข้างหน้า วิ่งเร็วหนี้งูตัวนั้น ทำให้รถไถลตกถนน กำลังจะพลิกตกเหว งูใหญ่ตัวนั้นลอยมารัดรถม้าทันก่อนที่จะตกเหว เอาขึ้นมาวางไว้บนถนนเหมือนเดิม หน้างูตัวนั้นมาแนบอยู่ตรงหน้าต่างรถม้า แลบลิ้นยาวสีแดง ตาก็สีแดง จ้องมองมาที่แม่ ในความฝันนั้นแม่กลัวมาก ร้องลั่นตกใจตื่น อาการน่าจะเหมือนที่บัวฝันนั่นล่ะลูก ตอนนั้นแม่อยู่หอพักที่ทำงาน อยู่กับเพื่อน เพื่อนๆ ตกใจเสียงแม่ร้อง ก็มาเขย่าตัวปลุกให้ตื่น พ่อกับแม่ของเพื่อน ท่านบอกว่าฝันแบบนี้ จะได้เจอเนื้อคู่
"แล้วนานไหมคะแม่กว่าแม่จะเจอพ่อ หญิงสาวถามมารดา"
ไม่นานเท่าไร ช่วงนั้นแม่เปลี่ยนงาน น่าจะประมาณ สองสามเดือนได้ แม่ก็เจอพ่อของบัว แต่แม่ก็จำความฝันไม่ได้นะ ไม่ได้คิดหรอกว่าเป็นเพราะความฝัน ถึงได้มาเจอพ่อ
แม่ก็ฟังคนแก่เขาเล่ามา คงไม่มีอะไรหรอกลูก กินมากก็ฝันมาก นอนกันเถอะ แม่ง่วงแล้ว
"ค่ะแม่...บัวก็ง่วงแล้วเหมือนกันค่ะ" หญิงสาวค่อยอุ่นใจ ไม่นานแม่กับลูกก็หลับสนิท