สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
".พี่ว่าบัวต้องไป มา เหนือ ใต้ กรุงเทพฯ เป็นว่าเล่นแน่ๆคราวนี้" ศักดิ์สิทธิ์พูดขึ้น
"ทำไมล่ะคะพี่สิทธิ์" หญิงสาวถาม พร้อมทำหน้าสงสัย "ลูกค้ามีปัญหาอะไรเหรอคะ"
"ปัญหาน่ะไม่มี ลูกค้าชอบใจมากกับการออกแบบของบัว หลังจากที่เราไปเจอเขาแล้ว ยิ่งได้เห็นได้พูดคุย เขาถูกใจมาก พี่ไม่อยากเล่าให้ฟัง เดี๋ยวจะเหลิง ศักดิ์สิทธิ์พูดและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พี่ว่าแล้วทำไมเขาอยากเจอบัวจังเลย เรื่องแบบเขาก็โอเคอยู่แล้ว ยังจะต้องคุยอะไรอีก สุดท้ายรู้ไหม เขาจ้างเราให้ทำงานเพื่ม ทำอะไรรู้ไหม" ศักดิ์สิทธิ์หยุดพูด
"อะไรคะพี่สิทธิ์ โอ้ย...รีบบอกซิคะ บัวตื่นเต้น อยากรู้เต็มทีแล้ว"
"เขาจ้างให้เราออกแบบโรงแรมระดับห้าดาว อยู่ที่ภูเก็ต ว้าวไหมบัว และยังมีอีกนะ ทางเจ้าสัวออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ทีมเรา ที่พัก อาหาร การเดินทาง นี่แหละพี่ถึงอยากให้บัวขึ้นมาคุยกับเขาด้วยตัวเอง เรื่องแบบต่างๆ รายละเอียดและที่สำคัญเขาเจาะจงต้องเป็นบัวเท่านั้น พี่ล่ะโคตรดีใจ งานนี้มีหลายคนอยากทำมากเลยนะ แต่เขาเลือกบัว"
"โอ้โห...สุดยอดเลยค่ะพี่สิทธิ์ บัวดีใจด้วยนะคะ ถือว่าเป็นข่าวดีมากๆ เลยค่ะ บัวขอทีมเดิมนะ และขอคนเพิ่มด้วย บัวอยากให้น้องๆได้เรียนรู้งาน จะได้เก่งกันทุกคนค่ะ "
"ได้เลยงานนี้เต็มที่ บัวจะใช้กี่คนบอกพี่มา พี่จัดเตรียมให้ ส่วนค่าใช้จ่ายก็คุยกับภรรยาพี่ได้เลย และที่สำคัญ บัวจะไม่ได้รับเงินเดือนนะ มันเจ๋งมากกว่านั้น"
"ยังไงคะพี่สิทธิ์ บัวงงแล้วนะเนี้ย รีบบอกมาเถอะค่ะ"
"พี่จะให้บัวเป็นหุ้นส่วน เซ็นสัญญากันตามรูปแบบบริษัทเลย ดีไหม ไหนๆ บัวก็ลาออกแล้ว อย่าเป็นลูกจ้างเลย งานบัวมันสุดยอด น้อยคนที่จำทำได้เหมือนบัว เชื่อพี่"
"พี่สิทธิ์...อย่าว่าบัวเลยนะคะ บัวอยากกลับบ้านค่ะ อยากไปทำงานแถวบ้าน ขอให้งานนี้เป็นงานสุดท้ายเถอะค่ะ อย่าว่าบัวนะคะที่ไม่รับข้อเสนอ ขอรับเป็นงานๆไปดีกว่า"
"พี่ว่าแล้วบัวต้องพูดแบบนี้ งั้นก็ได้ แล้วแต่บัวเลย พี่ไม่มีปัญหาอะไร ตกลงตามนี้เลยนะ รายละเอียดเดี๋ยวพี่ส่งให้"
"ได้ค่ะพี่สิทธิ์ งั้นบัวลาเลยนะคะ จะไปที่คอนโดค่ะนัดน้องชายเอาไว้"
"พี่บัว สวัสดีครับ องอาจทักทายพี่สาว หลังจากที่กลับจากมหาวิทยาลัย บุตรคิดว่าพี่บัวจะกลับมาค่ำ เลยไม่ได้ซื้ออะไรมาเลยครับ ว่าจะพาพี่บัวไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย บุตรเพิ่งไปเจอมาเมื่ออาทิตย์ก่อนครับ ร้านลึกลับมาก แต่อร่อยสุดใจ ว่าแต่พี่บัวมาอยู่หลายวันไหม บุตรเหลือสอบอีกสองวิชาก็ปิดเทอม อยากกลับบ้านเราเต็มทีแล้ว บุตรคิดถึงพ่อกับแม่ พี่บัวรอบุตรสอบเสร็จก่อนนะครับ แล้วเราค่อยกลับบ้านพร้อมกัน แต่ตอนนี้บุตรจะพาพี่บัวไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย ป่ะพี่บัวไปเลย บุตรหิวแล้ว ห่างจากคอนโดเราไป สองช่วงตึกเองครับ เดินไปก็ได้ แป๊ปเดียวเอง"
"แหม.....ตาบุตรไม่มีช่องว่างให้พี่ได้พูดเลย ทีแรกพี่ก็คิดว่าจะคุยงานนาน สรุปเร็วกว่าที่คิดไว้ ไม่มีปัญหาอะไร แต่พี่ได้งานเพิ่ม และงานนี้พี่ได้ไปดูงานที่ภูเก็ตลูกค้าชอบงานพี่มาก เลยจ้างให้ไปทำต่อที่ภูเก็ตต่อ" สโรชายิ้มกว้าง "ป่ะเราไปฉลองกัน วันนี้พี่เลี้ยงเอง ฉลองที่จะได้ไปเที่ยวภาคใต้"
"โห...พี่บัว บุตรดีใจด้วยนะครับ ได้ไปเที่ยวภูเก็ตแล้ว ขอให้งานราบรื่นนะครับ"
"ขอบใจมากน้องรัก ไปกันเถอะ พี่หิวจะแย่แล้ว อยากรู้จัง ก๋วยเตี๋ยวจะอร่อยอย่างที่คุยไว้ไหมน้อ"
สองคนพี่น้องพากันเดินลัดเลาะไปตามทาง ถ้าใครไม่รู้ก็จะมองว่าเป็นแฟนกันแน่ๆ น้องชายเธอหน้าตาดี คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ผิวขาว หญิงสาวคิดว่าน้องชายเธอหล่อมาก หล่อเหมือนนายอาทิตย์ แต่หน้าตาน้องชายเธอจะเหมือนแม่มากกว่า ส่วนหญิงสาวคล้ายพ่อ โบราณเขาบอกว่าดี ลูกสาวเหมือนพ่อ ลูกชายเหมือนแม่ ไม่อาภัพ โชคดีที่ทั้งพ่อและแม่ หน้าตาดีทั้งคู่ เราสองคนเลยออกมาหน้าสวย หล่อ หญิงสาวคิดในใจแล้วอมยิ้มคนเดียว
"โห……บุตรทำไมร้านลึกลับแบบนี้ นี่ดีนะที่ไม่เปลี่ยว ถ้ามาคนเดียวมีหลงแน่ อยากเห็นแล้ว อยากกินเร็วๆ ถ้าอร่อยอย่างที่คุย ก็น่าจะคุ้มนะ" หญิงสาวพูดพรางเดินตามน้องชายเข้าไปซอยเล็กๆ "เมื่อไรจะถึงเนี้ย"
"เอาน่าพี่บัว บุตรรับรอง อร่อยที่สุด เท่าที่เคยกินมาเลยครับ อีกแป๊ปเดียวก็จะถึงแล้วครับ"
ที่ร้านกาแฟหรูหราแห่งหนึ่ง........."มองอะไรเหรอคะคุณอัครา" เพียงใจ ถามชายหนุ่ม เมื่อสังเกตุเห็นว่าเขามองไปทางด้านหลังของเธอ สักพักแล้ว ไมีอะไรเหรอเปล่าคะ"
"เปล่าครับ ไม่มีอะไร ดื่มต่อเลยครับ เดี๋ยวกาแฟจะเย็นหมดเสียก่อน" ชายหนุ่มบอกเพียงใจ ปากเขาก็บอกให้เพียงใจดื่มกาแฟและทานขนมต่อ แต่ตัวเขายังคิดถึงใบหน้าสวยของหญิงสาวคนนั้น เก้าอี้ที่เขานั่งหันหน้าออกหน้าร้าน จึงมองเห็นใครต่อใครเดินผ่านไปมา เขายอมรับว่าสะดุดตากับหญิงสาวคนนั้นมาก หน้าสวยคม รูปร่างสูงโปร่ง ชุดที่เธอใส่ก็สีสวยมาก เขาชอบสีนี้ บุคลิกของเธอนั้นสะดุดตาเขาเหลือเกิน เหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง ยิ่งเวลาที่ยิ้ม หน้าสวยนั้นคุ้นมาก ใช่เลยน้องบัว ที่ภัสราส่งรูปให้เขาดูในไลน์ ใช่แน่ๆ เขาจำหน้าสวยนั้นได้ พระเจ้า……โชคเข้าข้างเขาอีกแล้ว คนที่เขาอยากเจอ อยู่ๆ ก็มาให้เขาได้เห็น ใจเขาเต้นแรง อยู่ๆเธอก็โผล่มาจากมุมตึก
"คุณเพียงใจครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ นี่นะครับผมฝากจ่ายค่าอาหารด้วย ที่เหลือเป็นทิปพนักงาน ไว้วันหลังพบกันนะครับ พอดีผมมีธุระด่วนมากๆ ขอตัวนะครับ"
พูดจบเขาก็ลุกขึ้นไปเลย ไม่รอฟังหญิงสาว
"อ้าว...คุณอัคราคะ" ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ อยู่ๆก็มีธุระ คุณนี่นะ ไม่เคยมีเวลาให้เพียงใจเลย มีแต่งาน งาน งาน ตลอดเวลา แล้วเมื่อไรเราจะได้ใกล้ชิด สานสัมพันธ์กันให้แนบแน่นกว่านี้ล่ะคะ หญิงสาวโวยวาย แต่สายไปเสียแล้ว ชายหนุ่มพุ่งตัวออกไปจากร้าน เดินเข้าตรอกซอย เล็กๆนั้นไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้หญิงสาวนั่งพร่ำบ่นในร้านกาแฟคนเดียว
ด้วยความสูงของเขา สูงมาก 188 เซนติเมตร ขายาวๆนั้นก้าวแบบรีบๆแป๊ปเดียวเขาก็เดินตามหลังหญิงสาวและชายหนุ่มคนนั้น ดีที่ระหว่างทางมีคนเดินไปมา ทั้งคนไทยและต่างชาติมากพอสมควร จึงไม่เป็นที่ผิดสังเกตมากนัก เขาไม่อยากพลาด คนอย่างเขาเมื่ออย่างรู้อะไร จะไม่ปล่อยให้คาใจ จะต้องรู้ให้ได้ นี่คือนิสัยและตัวตนของเขา อัครา เกียรติก้องอนันต์
"ถึงแล้วครับพี่บัว เมื่อก่อนบุตรก็ไม่รู้นะครับว่าร้านต้องขึ้นมาบนชั้นสอง บุตรเดินตามป้ายมาเรื่อยๆ นึกว่าร้านอยู่ชั้นใต้ดินเสียอีก รับรองครับว่าพี่บัวต้องเบิ้ลสองชามแน่ๆ"
"เอาเถอะๆ พี่หิวแล้ว ไปหาที่นั่งเถอะ เอาที่เงียบๆนะ "
"ได้เลยครับ ร้านนี้เขาออกแบบดีมาก เหมือนร้านกาแฟ แต่ดันเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว บุตรยังแอบคิดว่า งานเขาคล้ายๆงานพี่บัวเลยครับ แนวแบบนี้"
"อืม....ดูดีทีเดียว ชอบๆ มีโอเลี้ยงด้วย ไหนเอาเมนูมาดูหน่อย พี่เอาเส้นเล็กแห้งลูกชิ้นหมู 1 เส้นเล็กน้ำลูกชิ้นหมู 1 โอเลี้ยง 1 แก้ว ยำลูกชิ้น 1 จาน บุตรจะทานอะไรก็สั่งได้เลย"
"ครับพี่บัว บุตรจัดเต็มอยู่แล้ว นี่เสียดายนะครับ ลืมชวนเมฆ กับพายัพ ไว้วันหลังล่ะกัน ถ้าชวนตอนนี้กว่าจะมา เราคงทานกันอิ่มเรียบร้อยแล้ว ว่าแต่พี่บัวทานหมดเหรอเนี้ย หมดซิ "
"อย่าดูถูกพี่ เราทานเสร็จ กว่าจะเดินถึงคอนโด ก็ย่อยแล้ว พี่ยังคิดว่าพี่จะสั่งทานดีกๆ คืนนี้พี่ว่าจะทำงานต่อสักหน่อย ตกลงว่าเราสั่งไปทานนะ บุตรจะได้มีอะไรทานตอนอ่านหนังสือสอบไง โอเคตามนั้น จัดไป" หญิงสาวสรุป
"พี่บัวจะกลับมาทำงานต่อเหรอครับ ไหนว่าจะกลับไปอยู่บ้าน หรือมาขนของกลับบ้าน"
"พี่มาคุยงานที่ทำอยู่ บังเอิญลูกค้าสนใจงานพี่ ให้ไปทำงานต่างจังหวัด พี่เห็นว่ามันเป็นงานต่อเนื่องเลยรับไว้ เสียดายบุตรยังสอบไม่เสร็จ ไม่งั้นพี่จะชวนไปเป็นเพื่อน ที่ภูเก็ต เดินทางพรุ่งนี้สิบโมงเช้า ทางโน้นเขาจองที่พักให้แล้ว"
"พี่บัวไม่พักก่อนเหรอครับ วันนี้ก็เหนื่อยมากแล้วนะ เมื่อวานเพื่งมาจากเหนือ พรุ่งนี้จะไปใต้"
"ไม่เป็นไรพี่อยากไปดูหน้างาน คุยรายละเอียดให้เรียบร้อย นี่พี่ยังไม่ได้บอกพ่อแม่ เรื่องรับงานที่ภูเก็ต อุตสาห์บอกว่าจะกลับไปอยู่บ้าน เฮ้อ ...." หญิงสาวถอนหายใจ
"แต่ก็ดีนะบุตร พี่สามารถทำงานที่บ้านได้ อาจต้องไปดูบ้างช่วงแรกๆ"
"บุตรว่าพ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรหรอกครับพี่บัว ก็รู้กันอยู่ว่าท่านตามใจเราอยู่แล้ว แล้วแต่ลูก เอาที่ลูกสบายใจ 555" ทั้งสองพี่น้องพูดพร้อมกัน และหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ที่ได้พูดถึงบิดาและมารดา
นี่เขากำลังทำอะไรอยู่เนี้ย นายอัครา นั่งฟังพี่น้องเขาคุยกัน เขารู้ว่าเป็นการเสียมารยาท แต่ทั้งเธอและน้อง ก็ไม่รู้นี่ว่ามีคนแอบฟัง เมื่อไม่รู้ก็ไม่เสียหายอะไร แล้วเขาก็ไม่ไปพูดให้ใครฟังอยู่แล้ว อีกอย่างเขาก็หิวมากด้วย เมื่อกี้เขายังไม่ได้ลงมือทานอะไรเลย จิบกาแฟไปนิดเดียวไม่หมดแก้วด้วยซ้ำ เขารีบแจ้นมานี่ เขาไม่ได้อยากมาพบกับเพียงใจ แอบคิดแว๊บๆว่า เธอสะกดรอยตามเขาหรือเปล่านะ มันบังเอิญพบกันบ่อยเหลือเกิน ทีหลังเขาต้องกำชับเลขาเสียแล้ว ห้ามบอกตารางการทำงานเของเขาให้ใครรู้ เขาไม่ชอบแบบนี้ กับเพียงใจ เขาก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่าลูกค้า แต่ลูกค้าคนนี้ของเขา พยายามติดเขาหนึบเลย
โต๊ะมุมที่เขานั่ง เป็นมุมส่วนตัวจริง ๆ แต่เขาสามารถมองเห็นหน้าหญิงสาวคนนั้นได้ถนัดตามาก แถมเสียงของเธอและน้องชายก็ไม่เบามาก ทำให้เขาได้ยินหมดทุกอย่างที่สนทนากัน มองเพลินเหลือเกิน เขาชอบผู้หญิงแบบนี้ หน้าตา บุคลิก วิธีการพูด น้ำเสียง ลักษณะท่างทาง ถูกใจเขาไปหมดทุกอย่าง เหลือเพียงอย่างเดียวคือนิสัยใจคอ แต่เขาคิดว่าไม่น่าพลาด ต้องเป็นไปอย่างที่เขาคิด เขาไม่เคยพลาดเรื่องแบบนี้ แต่จะเป็นเฉพาะคนที่เขาสนใจเท่านั้น คนที่ไม่สนใจ ก็จะไม่อยู่ในสายตาเขาเลย ผู้หญิงคนนี้ยิ่งมองยิ่งเพลินไม่เบื่อเลย อัครารู้ว่าตัวเขาตื่นเต้น เขารู้ว่าสักวันต้องเธอสโรชา แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอเร็วแบบนี้ ตั้งแต่เห็นรูปและวีดีโอที่ภัสราส่งให้ ในหัวเขาก็มีแต่ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ ถ้ามีใครรู้อาจคิดว่ามันเร็วไป แต่เขารู้ว่าใจเขาต้องการอะไร ไม่เร็วไปหรอก เขารอคอยคนที่ใช่มาตั้งนาน และตอนนี้เขาก็เจอแล้ว
"เก็บเงินด้วยค่ะ" เสียงหญิงสาวดังขึ้นทำให้เขาสะดุ้ง
"ไม่ต้องทอนนะคะ อร่อยที่สุดเลยค่ะ สงสัยว่าบัวจะต้องมาเป็นลูกค้าประจำเสียแล้ว แต่แอบบอกนะคะ ร้านลึกลับมาก และออกแบบได้ดีจังค่ะ ไปแล้วนะคะ มีโอกาสจะมาอุดหนุนใหม่ค่ะ"
"ไปกันบุตร พี่อยากอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวเราไปดูซีรีย์เกาหลีกัน มันมีอยู่เรื่องหนึ่งนะบุตร พี่จำชื่อไม่ได้ มีตั้งยี่สิบตอนแน่ะ เป็นละครย้อนยุคของเกาหลี นางเอกชื่อด๊อกซอน พระเอกเป็นคนเก่ง เล่นหมากรุก หรืออะไรสักอย่างที่เกาหลีเขาเรียก กลุ่มเขามีนางเอกคนเดียวเป็นผู้หญิง คนเดียว ทุกคนอยู่หมู่บ้านเดียวกัน บ้านใกล้ๆกัน พ่อแม่เป็นเพื่อนกัน มีเรื่องราวตั้งแต่เด็กๆ จนโต เรื่องมันน่ารักมาก พี่ว่ามันคล้ายๆละครบ้านเรา สุดท้ายเป็นไงรู้ไหม นางเอกกับพระเอกแต่งงานกัน ตอนจบโคตรดีอ่ะพี่ชอบ บุตรรู้ไหมพี่ดูรอบนี้รอบที่ 4 แล้ว แต่มีข้อแม้ ห้ามบุตรถามระหว่างดู เดี๋ยวไม่สนุก"
"แต่พรุ่งนี้บุตรมีสอบนะครับพี่บัว ตั้งยี่สิบตอน ไม่ไหวมั้งครับ ไว้บุตรสอบเสร็จค่อยดูได้ไหม"
"เออ...พี่ลืม งั้นก็ได้ ไว้บุตรสอบเสร็จเราค่อยดูกันนะ แต่พี่จะบอกนะว่า ดูแล้วอยากดูอีก ไม่เบื่อ"
สองพี่น้องเดินคุยกันไป อย่างสนุกสนาน โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนแอบตามอยู่ แถมได้ฟังบทสนทนาน่ารักๆ ระหว่างพี่กับน้อง
"พี่ขอแวะร้านสะดวกซื้อแป๊ปนะ พี่จะซื้อของใช้จุกจิกนิดหน่อย" หญิงสาวเลือกซื้อของใช้ ที่จำเป็นเพื่อเตรียมไปภูเก็ตพรุ่งนี้
"บุตรจะเอาไรหยิบได้เลยน่ะ คืนนี้ต้องอ่านหนังสือ เผื่อดึกๆหิว"
"ขอบคุณครับพี่บัว งั้นบุตรไม่เกรงใจนะครับ"
พี่สาวเขาใจดีเสมอ ด้วยวัยที่ห่างกันตั้งเจ็ดปี พี่บัวดูแลเขาเหมือนเป็นเด็กเล็กๆ ทั้งเสื้อผ้า อาหาร ทุกอย่าง แทนพ่อกับแม่ เขาก็ไม่ใช่คนดื้ออะไร ทำให้ไม่มีปัญหา แค่เขาตั้งใจเรียนให้จบก็พอ เขาอยากกลับบ้านแล้ว อยากไปช่วยพ่อกับแม่ที่บ้าน จริงๆเขาอยากอยู่เหนือมากกว่า แต่พี่สาวเขาอยากให้ออกมาหาประสบการณ์ แต่เขาก็ไม่ชอบเมืองใหญ่อยู่ดี รู้สึกมันวุ่นวาย รถติด คนเยอะ อยู่เหนือ ถึงแม้ว่าจะไม่ห่างจากเมืองเท่าไร ก็ยังดีอากาศบริสุทธ์มาก นึกถึงก็อยากจะเรียนจบเร็วๆ
"ป่ะ เรียบร้อยไปกันเถอะ ได้เยอะเลยนะเราสองคน พี่จะรีบไปจัดของดีกว่า เช้ามาจะได้สบายๆ"