สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เช้านี้สโรชาเลือกสวมชุดเดรสเหมือนเดิม แต่วันนี้สีน้ำเงินเข้มเดรสผ้าลินินยาวกรอมเท้า เธอชอบมาก เวลาเดินทางสะดวกสบาย ไม่รัดพุง พลางหุ่นได้ดี เธอไม่ค่อยชอบแต่งตัวเปิดเผยเนื้อตัวมากนัก ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ อยู่บ้าน หญิงสาวก็จะใส่เสื้อคอกระเช้า ผ้าถุง นั่งทำงานที่บ้าน บางทีก็ใส่เสื้อคอกระเช้า กางเกงขาสั้นนอน
วันนี้คนที่สนามบินเยอะมาก อาจเป็นเพราะใกล้เทศกาลท่องเที่ยว หญิงสาวเดินทางคนเดียวประจำ จึงไม่มีปัญหา เธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียว อีกสาเหตุคือเพื่อนๆ ส่วนมากมีครอบครัวกันหมดแล้ว ไม่ค่อยมีเวลามาเฮฮา
เธอ ไปไหนมาไหนคนเดียวมีความสุขดีออก คนเราชอบไม่เหมือนกัน บางคนชอบการที่มีเพื่อนเยอะ แต่สำหรับสโรชาชอบแบบนี้ ถ้าไปหลายคนคือ ไปกับครอบครัว หรือเพื่อนที่สนิทจริง ๆ
"ฮัลโหล....พี่สิทธิ์ บัวกำลังจะขึ้นเครื่องนะคะ เดี๋ยวถึงแล้วบัวจะเช็คอินที่โรงแรมก่อน จะคุยงานกับทีมของเจ้าสัวก่อนเลย พี่สิทธิ์นัดทางภูเก็ดไว้ได้เลยค่ะ วันมะรืนบัวอาจขอเขาไปดูหน้างาน ตามนี้นะคะพี่สิทธิ์ เจ้าหน้าที่เรียกขึ้นเครื่องแล้วค่ะ" นี่แหละ สโรชา ผู้ทำงานรวดเร็ว กระชับ
ร่างสูงโปร่งของหญิงสาวก้าวเท้ายาวๆ พร้อมกระเป๋าเป้ใบเล็กสะพายไขว้มาข้างหน้า ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ สะพานกล่องแบบไขว้ไปข้างหลัง เดิน เข้าไปในห้องผู้โดยสาร เที่ยวนี้คนน่าจะเต็ม อย่างว่าแหละ ภูเก็ตเป็นเมืองท่องเที่ยว ทั้งต่างชาติ ทั้งคนไทย
ที่นั่งของหญิงสาวอยู่ระหว่างกลางลำ "ขอโทษนะคะ ขอเข้าไปหน่อยค่ะ" หญิงสาวขอทางเพื่อที่จะเข้าไปนั้งด้านใน ก่อนหน้านั้นมีผู้ชายตัวใหญ่ใส่แว่นนั่งอยู่ก่อนแล้ว เขาเว้นที่นั่งริมหน้าต่างไว้ ซึ่งเป็นที่นั่งของหญิงสาวนั่นเอง ก่อนที่เครื่องจะออก เธอก็ส่งไลน์หาน้องชายว่ากำลังจะเดินทาง ยังไม่บอกพ่อกับแม่ล่ะกัน ไว้กลับบ้านค่อยเล่าให้ฟังทีเดียว เรียบร้อยแล้วก็ปิดเครื่อง พักสายตา เมื่อคืนเธอแอบนอนดึกอีกแล้ว งีบสักหน่อย น่าจะดี 1ชม.กว่าๆคงมีแรง เธอเอนหัวไปทางหน้าต่างเพื่อที่เวลาหลับจะได้ไม่หันหัวมาซบกับไหล่ของคนข้าง ๆ สมัยที่เธอเดินทางกลับเหนือ กรุงเทพฯ เผลอหลับบนเครื่อง เวลาหลับแล้วโยกไปมา มารู้สึกตัวอีกที หัวไปพิงอยู่บนไหล่ของเพื่อนที่นั่งมาด้วยกัน ดีนะที่เป็นผู้หญิง แต่แค่นั้น เธอก็รู้สึกผิดมาก เพราะเพื่อนบ่นว่า กูหนักไหล่มาก
โชคดีอะไรแบบนี้ มันไม่เกินความสามารถของเขา ได้บินไฟท์เดียวกันกับผู้หญิงคนที่เขาอยากอยู่รู้จัก แถมได้นั่งติดกันอีก เขาจะสมนาคุณเพื่อนให้เต็มที่เลย ที่จองตั๋วและได้ที่นั่งที่เขาอยากได้ เขาเห็นเธอตั้งแต่ลงจากแท็กซี่แล้ว ร่างสูงโปร่งในชุดเดรสลินินสีน้ำเงินเข้มชุดยาวมาก เขาคิดว่าไม่น่าใส่ยาวขนาดนั้นก็ได้ เลยเข่าขึ้นมาก็ยังสวย ปล่อยผมยาว มีผ้าพันคอ ติดกระดุมแขนเสื้อยาวปิดแขน ติดกระดุมคอเสื้อเม็ดบนสุด ใส่รองเท้าผ้าใบคู่เดิมที่เขาเห็นเมื่อวาน ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ กระเป๋าเป้ใบเล็กด้านหน้า แถมมีกล่องใส่แบบ อีกอัน เดินเข้าไปเช็คอิน ผู้หญิงอะไรน่ามองจัง พอมาอยู่ใกล้ๆ ใจสั่นซะงั้น เข้มเอ๋ย นี่ละมั้งที่เขาเรียกว่า อยู่ใกล้คนที่สนใจ เรามักจะทำตัวไม่ถูก เขาเข้าใจเลยว่า เวลาที่คนคลั่งดารา นักร้อง เขามีความสุขขนาดไหน แค่ได้เห็น ได้ใกล้ชิดก็มีความสุข ดูเอาเถอะพอมานั่งแล้วก็นอนเลย หญิงสาวไม่ได้สนใจเขาเลย นั่งใกล้กันขนาดนี้ ไม่เปิดโอกาสให้ได้ทักทาย มาถึงก็นอน สงสัยเมื่อคืนคงทำงานดึก ไม่เป็นไรหรอก ได้ขนาดนี้เขาก็รู้สึกว่าดีมากแล้ว
ผู้หญิงบางคน เขาไม่ทันได้ตั้งตัวก็เข้าหาเขาก่อนด้วยซ้ำ บางทีเขาก็สงสัยว่า พวกเธอคอยติดตามเขาตลอดเวลาหรือไงนะ ถึงได้รู้ว่าเขาจะไปไหนมาไหน บางครั้งทำเป็นบังเอิญพบกัน เช่นเดียวกับกรณีของเพียงใจเมื่อวานนี้ เป็นต้น เขาคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มารู้สึกตัวอีกที หัวของคนข้างๆ ก็มาอิงที่ไหล่ของเขาแล้ว
หึหึ....หลับเร็วจริงแม่คุณ มานั่งยังไม่ถึงสิบนาทีเลย หลับซะแล้ว หอมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ จากร่างคนที่นั่งข้างๆ เขาชอบแบบนี้ แต่งหน้าบางๆ ดูคิ้วนี่แทบไม่ได้เขียนเลย คิ้วจริงด้วยนะ จมูกโด่งๆ ปากอิ่มสวย ผิวดีมากๆ ผมหยิกหยักศก ดูแล้วสบายตา เขาไม่ชอบผู้หญิงแต่งหน้าเข้ม บางคนนี่โบกหนามาก ไม่รู้ว่าใบหน้าจริงเป็นแบบไหนกันแน่
ภัสราต้องตกใจมากแน่ๆ ที่อยู่ๆ เขาก็บินกลับภูเก็ตกระทันหัน และจะตกใจมากกกว่านั้น เมื่อได้ฟังเรื่องที่เขาจะเล่าให้ฟัง ถ้าไม่มีปัญหาอะไร คงสมใจน้องสาวเขาแล้วล่ะ คิดแล้วก็ขำภัสรา น้องสาวของเขา อยากที่จะให้เขามีครอบครัว พยายามหาผู้หญิงให้ เยอะแยะ แต่ก็ไม่เคยถูกใจเขาสักคน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไม่ดี แต่เขาไม่ถูกใจ เขาไมใช่คนเจ้าชู้ ด้วยฐานะของเขา ไม่ได้หลงตัวเอง ใครๆก็อยากเข้ามาอยู่ในชีวิตเขา แต่เขาคิดว่าไม่ใช่ก็ไม่อยากสานต่อ
ครั้งนี้เขาถูกใจผู้หญิงคนนี้มาก ถูกใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น การที่เขาปฎิบัติตัวดีมาตลอด ไม่เคยเอาเปรียบใครในเรื่องธุรกิจ เรื่องชู้สาว เขาก็ไม่เคยผิดลูกผิดเมียใคร เขาคิดว่าเจอคนที่ใช่แล้ว เขามั่นใจมากบางคนอาจบอกว่าเขาบ้าไปแล้ว อายุขนาดนี้แล้ว ทำตัวเหมือนวัยรุ่น ใจร้อนไปได้ เขาคิดว่าเขาเจอคนที่ใช่ เขาก็เดินหน้าต่อ และคนที่ใช่ก็หลับพิงไหล่เขาอยู่ตรงนี้
แอร์โฮสเตสประกาศเตือน ก่อนเครื่องจะลงจอด คนข้างๆ สะดุ้ง ตายแล้ว...นี่เธอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรกันนี่ สโรชา เอาอีกแล้ว หลับไม่ธรรมดาอีกแล้ว นี่เผลอไปพิงไหล่คนข้างๆ ตั้งแต่เมื่อไรกัน ผู้ชายด้วยล่ะ น้ำลายไหลรดไหล่เขาบ้างไหมเนี้ย ขายหน้าจริงๆ เลย แม้จะยังงัวเงียอยู่แต่เธอก็ยกมือไหว้ขอโทษเจ้าของไหล่กว้างนั้น เขินที่สุด
"ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ เผลอหลับไปนานเลย ดิฉันเช็ดเสื้อให้นะคะ" หญิงสาวล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากที่มองเห็นแป้งจากแก้มติดเสื้อสีดำของเจ้าของไหล่กว้างนั้น ...
"ไม่เป็นครับไม่ได้หนัก หรือเลอะอะไร เดี๋ยวผมเช็ดเองก็ได้ครับ" ว่าแล้วก็ดึงผ้าเช็ดหน้ามาจากมือหญิงสาว เช็ดที่ไหล่ของตัวเอง" มาเที่ยวเหรอครับหรือมาทำงาน"
เขาถามหญิงสาวทั้งที่รู้ว่าเธอมาทำงาน
"เอ่อ....มาทำงานค่ะ" หญิงสาวมัวสาละวนกับกระเป๋าเป้ของตัวเองแ พลางขยับสายกล่องใส่แบบ ตอบเขาไปโดยไม่ได้มองหน้าหรือสบตา พอดีเครื่องแตะพื้น หญิงสาวเปิดโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาคนมารับ โดยที่ไม่ได้สนใจชายหนุ่มอีกเลย
"อ่อ....ผมอยู่ภูเก็ตนะฮะ มีโอกาสคงได้เจอกันอีก ไปครับถึงแล้ว" ชายหนุ่มลุกขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวเก็บของเรียบร้อย และเบี่ยงตัวให้เธอเดินนำหน้า สโรชาหันหน้ามาก้มหัวให้ชายหนุ่มเล็กน้อย พร้อมยกเมือไหว้อีกครั้ง เธอคุยโทรศัพท์กับปลายตลอดเวลา ชายหนุ่มเดินตามหลังเธอไปติดๆ
"พี่กานดาเหรอคะ อ้าว.....รถเสียเหรอคะ ตอนนี้บัวถึงแล้วค่ะ เอ....เอาไงดี สักประมาณกี่ชั่วโมงค่ะพี่กานดา ไม่เป็นไรค่ะ เอาที่สะดวกเลย งั้นเดี๋ยวบัวรอที่อาคารผู้โดยสารนะคะ ถ้าคนรถมารับโทรหาบัวได้เลย ตามนี้นะคะพี่กานดา สวัสดีค่ะ" วางหูเสร็จหญิงสาวก้าวยาวๆไปรอรับกระเป๋าเดินทาง และลืมเรื่องผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่อยู่กับอัคราไปเลย
เอ่า.....ไปเลยเหรอ เขากำลังงง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงทุกคนที่เจอเขา อยากจะพูดคุยด้วย ทำความสนิทสนม สานสัมพันธ์ต่อ เขาไม่มีอะไรเด่นในสายตาของเธอเลยหรือนี่ อัคราเดินตามหลังหญิงสาวไปห่างๆ พร้อมขำตัวเอง อย่าบอกว่าเวรกรรมกำลังวิ่งตามเขานะ เขาลอยแพ พวกผู้หญิงที่วิ่งตามเขามาเยอะ แต่ตอนนี้เขากำลังวิ่งตามผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างหน้าเขา ซึ่งเขายังไม่รู้รายละเอียดของเธอเลย รู้แต่ว่าถูกใจเขามาก เขาชอบ
เขาหวังเพิ่งภัสรา เพราะส่วนตัวเขาคิดไม่ออกเลยว่าจะเริ่มยังไง แอบคิดหนัก ไม่รู้ว่าหญิงสาวหน้าตาดี บุคลิกดีแบบนี้ จะมีคนรู้ใจหรือยัง จากที่เขาเดินตามหลังหญิงสาวมา สังเกตว่า นักท่องเที่ยว ต่างชาติ แม้แต่คนไทย ต่างก็หันมองเธอเป็นแถว ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจใครเลย เพียงแค่ยิ้มให้บางคนที่ส่งยิ้มให้เท่านั้นเอง ได้กระเป๋าแล้วเธอก็เดินก้าวขายาวๆ เพื่อไปหาที่นั่งรอคนมารับ กล่องใส่แบบที่หญิงสาวสะพายไขว้หลังนั่น ดูรุงรังเหลือเกิน
ดูท่าว่าเธอจะลืมผ้าเช็ดหน้าที่เขาถือวิสาสะเก็บไว้จริงๆ ดีขอให้เธอลืม ตั้งแต่เห็นรูปในไลน์ที่ภัสราส่งมาให้ดูเมื่อคราวที่น้องสาวเขาขึ้นเหนือ ที่ร้านกาแฟ และที่ร้านอาหาร เขาก็จำติดตา เหมือนเคยเจอ เคยรู้จัก อยากเห็น อยากพูดคุยด้วย เขาอยากรู้ว่านิสัยใจคอของเธอจะเป็นยังไง แต่ที่รู้หนึ่งอย่างก็คือ หลับง่ายมาก ไม่สนใจใครง่ายๆ ดูท่าทางจะโลกส่วนตัวสูงด้วยอีกต่างหาก เหมือนโชคจะเข้าข้างเขา นี่ถ้าเขาไม่ขึ้นกรุงเทพเพราะงานด่วน และถ้าเขาไม่ออกมาตามที่เพียงใจนัด เขาคงไม่ได้เจอผู้หญิงคนนี้ เขานึกขอบคุณเพียงใจ ที่นัดเขาที่ร้านกาแฟ
ดูท่าผู้หญิงคนนี้จะเข้าหายาก งานนี้เขาต้องอาศัยภัสรา น้องสาวของเขา นึกๆก็เกรงใจน้องสาวเขาเหมือนกัน เมื่อก่อนภัสรา พยายามที่จะแนะนำผู้หญิงให้เขา เขาก็หักหน้าไปหลายคน ไม่สนใจ จนน้องสาวเขาเบื่อ พวกผู้หญิงก็หน้าหงายไปเลย บางทีเขาก็ไม่ชอบให้ใครต่อใครมาสนใจพะเน้าพะนอ ถ้าเขาไม่ชอบเขาก็บอกตรง ๆไม่อ้อมค้อม เขาอยากทำงานให้เต็มที่ และคิดว่าเรื่องการมีครอบครัวยังอยู่ไกล ไม่สายเกินไปหรอก เขาอายุ สามสิบเจ็ดปี ยังมีเวลาอีกมาก
แต่เมื่อมาเจอ สโรชา ความคิดเขาก็เปลี่ยน เขากลายเป็นคนใจร้อน ทิ้งงาน เขาสามสิบเจ็ดปี สโรชายี่สิบเจ็ดปี เขาเป็นผู้ชายไม่มีปัญหาอยู่แล้วเรื่องอายุ แต่เธอล่ะ จะคิดยังไงนะ ชอบคนอายุมากกว่าไหม หรือมากกว่าไม่กี่ปี หรือชอบรุ่นเดียวกัน แต่ก็อีกนั่นแหละ ผู้หญิงอายุขนาดนี้ การงานก็ดี จะไม่มีแฟนเลยเหรอ นี่เป็นอีกเรื่องที่เขาจะต้องรู้ให้ได้ เพราะไม่งั้นเขาจะไม่สบายใจ คนอย่างเขา อยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้ ไม่เกินความสามารถของเขาหรอกน่า หาตั๋วให้ได้นั่งใกล้เธอเขาก็ทำมาแล้ว ไม่มีอะไรมาขวางเขาได้ ถ้าเขาอยากได้ เขาจะต้องได้และจะทำให้มันดีที่สุด
เขานึกถึงหน้าภัสรา คงแปลกใจมากที่เห็นเขามาพร้อมสโรชา แถมได้ที่นั่งติดกัน ภัสรารู้ว่าเขาคิดอะไร มีหลายอย่างที่เขาต้องจัดการ และต้องรีบทำให้เสร็จเรียบร้อยโดยเร็ว