สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"น้องบัวๆๆน้องบัว มายังไงคะเนี้ย มาได้ยังไง มาทำอะไรคะ มาเที่ยวหรือมาทำงาน มาคนเดียวเหรอคะ จะอยู่กี่วันคะเนี้ย โอ้ย..……...พี่ดีใจจังเลยค่ะ ยังคิดว่าจะโทรหาน้องบัวอยู่เลยนะคะเนี้ย มีที่พักหรือยังคะ" ภัสรายิงคำถามใส่สโรชาแบบรัวๆ ด้วยความดีใจ ภัสราเห็น สโรชาก่อนที่จะเห็นพี่ชายของเธอเสียอีก ด้วยชุดและบุคลิกอันโดดเด่นของหญิงสาว ทำให้ทุกคนต้องหันมามองกันเป็นแถว เสียงของภัสราก็ไม่ได้เบาเลย
"พี่ภัสรา สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ เมื่อเดินเข้ามาใกล้ภัสรา "บัวจะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานให้ภัสรา "บัวมาคนเดียว มาทำงานค่ะ เป็นงานด่วน มาพักที่บริษัทจัดให้ค่ะหญิงสาวบอกชื่อโรงแรมที่พัก ถ้างานเสร็จเร็วก็ไม่น่าเกิน สองสามวัน แต่ถ้ายังไม่เสร็จก็น่าจะไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ค่ะพี่ภัสรา ดีใจนะคะที่เจอกันอีกครั้ง บัวไม่ได้โทรหาเลยค่ะ หลงจากที่เจอกันครั้งนั้นบัวยุ่งตลอดเลย พี่ภัสราสบายดีนะคะดีใจจังเลยที่ได้เจอกันอีกครั้ง" หญิงสาวสวมกอดภัสรา
"ตกลงมารับใครยายภัส เห็นพี่บ้างไหมเนี้ย พี่ยืนเมื่อยแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดกับภัสรา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ไขอโทษๆค่ะพี่เข้ม ภัสมัวแต่ดีใจที่เจอน้องบัว แนะนำเลยล่ะกันนะคะ น้องบัวนี่พี่เข้ม หรืออัครา เกียรติก้องอนันต์ พี่ชายคนเดียวของพี่ค่ะจริงๆแล้ววันนี้พี่มารับพี่ชายที่ไม่รู้อารมณ์ไหน บินด่วนกลับบ้านซะงั้นไ ภัสรารู้สึกว่าพี่ชายของเธออารมณ์ดีเป็นพิเศษ หน้าหล่อเข้มนั้น ยิ้มกว้าง นานแล้วที่เธอไม่เคยเห็นพี่ชายยิ้มแบบนี้ ส่วนมากเขาจะเงียบหน้านิ่งๆ
"พี่เข้มคะนี่ คุณสโรชา หรือน้องบัว คนที่ภัสเราเล่าให้ฟัง เมื่อคราวที่ไปเที่ยวเหนือค่ะ"
หญิงสาวหมุนตัวหันหน้ามา พร้อมกับยกมือไหว้โดยที่ยังไม่ได้มองหน้า "สวัสดีค่ะ" พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นล่ะ หญิงสาวทำตาโตเล็กน้อย คนที่เธอนอนซบไหลมาตั้งแต่กรุงเทพจนถึงภูเก็ต สุดท้ายกลายเป็นพี่ชายของคนที่รู้จักนี่เอง หญิงสาวหันไปหาภัสรา ไเออ…เจอกันบนเครื่องแล้วค่ะพี่ภัส นั่งติดกันเลยค่ะ" หญิงสาวบอกกับภัสรายังเขินคนที่ยืนข้างหลังอยู่
"พูดถามอยู่คนเดียว จนคุณเขาตอบไม่ทันแล้ว ใช่ไหมครับไ ชายหนุ่มหันไปหาสโรชาแล้วยิ้ม เขาตั้งใจยิ้มมาก
"แหม...พี่เข้มคะ ก็ภัสดีใจนี่คะ นี่ยังคิดถึงน้องบัวอยู่เลย น้องๆที่ทำงานก็บ่นคิดถึงกันค่ะ ใครจะคิดว่า คนที่เราคิดถึง อยู่กันคนละภาคเลย อยู่ๆ จะมาปรากฎตัวให้เห็นตรงหน้าไ ภัสราพูดพรางมองหน้าพี่ชาย เธอเห็นแววตาและรอยยิ้มของเขาแล้ว ภัสรามั่นใจ ก่อนที่จะหันไปหาสโรชา "แล้วใครมารับน้องบัวคะ มีคนมารับไหม" ภัสราถามหญิงสาว
"บัวรอรถจากบริษัทมารับค่ะ แต่เห็นว่ารถเสีย ต้องรอสักหน่อยค่ะพี่ภัสรา" หญิงสาวตอบพร้อมขยับกล่องแบบให้ไขว้ไปด้านหลัง บัวจะรอแถวนี้ล่ะค่ะ มีเบอร์ติดต่อกันแล้ว อีกสักพักคงมาค่ะ"
ไที่เรายืนคุยกันนี่ก็นานแล้วนะคะน้องบัว ลองเช็คอีกทีไหมคะว่ารถถึงไหนแล้ว" ภัสราถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"ได้ค่ะสักครู่นะคะ อ่อ....โทรมาพอดีเลยค่ะ"
"อ้าวเหรอคะ ได้ค่ะพี่กานดา งั้นเดี๋ยวบัวเรียกรถไปเองนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะพี่ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอค่ะ เท่านี้นะคะ บัวไปเองได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง"
ไว่าไงคะน้องบัว รถยังไม่มาเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ รถเสียค่ะเข้าอู่ กำลังซ่อม บริษัทให้บัวเรียกรถไปเองค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะพี่ภัสรา เดี๋ยวบัวไปเองได้ค่ะ ตามสบายเลยคะพี่ภัสรา ขอบคุณมากนะคะ ไว้เจอกันค่ะ"
ไไม่ได้ๆ พี่จะปล่อยให้น้องบัวไปเองได้ยังไงกัน มาถึงบ้านพี่แล้ว งั้นดีเลย เดี๋ยวพี่แวะไปส่งน้องบัว ทางผ่านบ้านพี่พอดีเราจะได้ทานข้าวกลางวันกันด้วย ดีไหมคะพี่เข้ม "
ภัสราหันมาถามพี่ชายเขาก็ได้แต่ยิ้มพยักหน้ารับ "งั้นไปกันเลยค่ะ
สโรชาไม่มีทางปฎิเสษเลย ก็ดีเหมือนกันหญิงสาวอยากไปที่พักเพื่อจะดูงานอีกสักหน่อย เธอคิดว่าคืนนี้ต้องยาวแน่ เพื่งนึกขึ้นได้ว่าลืมแบบ อุตสาห์เตรียมไว้ ก็ยังพลาดจนได้
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปลากกระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมาถือไว้ โดยที่ไม่มีใครบอก ภัสราเห็นดังนั้น ก็แอบยิ้ม ตั้งแต่ที่เธอไปเหนือคราวนั้น และวันนี้พี่ชายก็ทำให้เธอแปลกใจอีก ปกติเขาไม่สนโลก ทำแต่งานอย่างเดียว ยิ่งเรื่องผู้หญิงเขาจะหนีตลอด เธอพยายามหาผู้หญิงที่คิดว่าเหมาะกับเขามาให้พิจารณา เขาก็ไม่สน จนเธอต้องปล่อย ไม่สนใจแล้ว "พี่เข้ม เราพาน้องบัวไปเช็คอินที่โรงแรมก่อนนะคะ แล้วถึงไปทานข้าวกลางวันกัน น้องบัวอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ จะได้พาไปค่ะ"
"แล้วแต่พี่ภัสราเลยค่ะ บัวทานได้หมด ขอแค่ไม่ไกลจากที่พักมาก บัวเกรงใจค่ะ"
"ไม่ต้องเกรงใจ ตอนที่พี่ไปเหนือ น้องบัวช่วยพี่ไว้ตั้งเยอะ แค่นี้เล็กน้อยค่ะ ไปๆค่ะ" ทั้งหมดเดินไปขึ้นรถของภัสรา
ไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงโรงแรมที่พักของสโรชา "ข้างหน้ามีที่ว่างจอดรถได้ค่ะพี่เข้ม จอดนี่เลยเราจะได้ลงไปพร้อมกัน"
"ครับ ครับ คุณผู้หญิง" อัคราตอบน้องสาวพร้อมกับยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี
"บัวไปลงทะเบียนก่อนนะคะแป๊ปเดียวค่ะ" ไม่ถึงห้านาทีหญิงสาวก็เดินกลับมาพร้อมคีย์การ์ดห้องพัก
"ไปกันพี่เข้มยกกระเป๋าตามมาเลยค่ะ" ภัสราบอกพี่ชายของเธอ
"ไม่เป็นไรนะคะ บัวขนไปเองก็ได้ค่ะ บัวจะรีบลงมา" หญิงสาวรีบบอกด้วยความเกรงใจ
"ไม่เอาๆ พี่ต้องไปดูให้เห็นกับตาว่า ปลอดภัยไหม แหม....น้องบัวมาทั้งทีไม่ลำบากหรอกค่ะไปกันเถอะค่ะ" ภัสราหันมาทางพี่ชายของเธอ ซึ่งพร้อมมากเธอเห็นเขาถือกระเป๋ารอแล้ว "ไปกันค่ะที่นี่พี่เคยมาส่งลูกค้า แต่ไม่เคยขึ้นไปดูบนห้องพักเลย ไปค่ะรีบเอาของขึ้นไปเก็บดีกว่า" กลับกลายเป็นภัสราเดินนำหน้าไปที่ห้องพัก
"หือ...ห้องกว้างดีนะเนี้ย ดูปลอดภัยไหมคะพี่เข้ม" ภัสราหันไปถามพี่ชาย "ถ้าไม่ปลอดภัย จะได้ย้ายค่ะ"
"คะ"...สโรชา หันมามองหน้าภัสรา ตาโต" โอ้ย...บัวไม่รบกวนเลยค่ะพี่ภัสรา ที่นี่ดูสะอาดและปลอดภัยดี บัวอยู่ได้ เงียบดีบัวชอบค่ะ อีกอย่างบัวอยู่ไม่กี่วัน รีบคุยงานเสร็จแล้วจะรีบกลับเลยค่ะ ขอบคุณพี่ภัสราอีกครั้งนะคะ"
ชายหนุ่มหันมายิ้มกับภัสรา ไหว้เก่งจริงๆ เมื่อกี้ก็ไหว้พนักงานโรงแรมที่ดูมีอายุแล้ว ก่อนรับคีย์การ์ด ตั้งแต่เจอกันนี้ผู้หญิงคนนี้ยกมือไหว้เขากับ ภัสราหลายรอบมากเขาไม่ชอบคำว่า “รีบกลับของหญิงสาวเลย”
"เราไปทานข้าวกลางวันกันก่อนดีไหมครับ นี่ก็เลยเวลามามากแล้ว เดี๋ยวจะหิวกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
"ได้เลยค่ะพี่เข้ม แหม…รู้ใจน้องจังเลย ไปทานข้าวกันนะคะน้องบัว เรามีเจ้ามือแล้ว" ภัสราพูดเสริมพี่ชายและชวนสโรชาไปทานข้าวด้วยกัน
"ได้นะคะ บัวก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน ขอโทรบอกพี่ที่จะมารับก่อนนะคะ "
"พี่กานดาคะ ตอนนี้บัวอยู่ที่โรงแรมแล้วค่ะ เรียบร้อยดี กำลังจะออกไปทานข้าวกลางวัน เออ...พี่กานดาคะ บัวว่าบัวลืมแบบ อีกชิ้นค่ะ พี่กานดาติดมาทั้งหมดไหมคะ หญิงสาวเปิดกล่องแบบออกมาค้นดู บัวลืมแบบอีกตัวค่ะ ที่สำนักงานมีโต๊ะเขียนแบบไหมคะ ถ้ามีคืนนี้บัวไปทำที่นั่นได้ค่ะ น่าจะใช้เวลาไม่นาน คิดว่าถ้าเริ่มลงมือคืนนี้ วันมะรืนก็เสร็จค่ะพี่ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้ไปคุยดูก่อน ถ้าต้องปรับก็ต้องหาโต๊ะค่ะพี่ ไม่ยาก ขอบคุณมาก สวัสดีค่ะ"
"มีอะไรไหมคะน้องบัว พี่ช่วยได้ไหม ได้ยินว่าลืมของสำคัญ" ภัสราเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรคะพี่ภัสรา คือบัวลืมแบบที่จะคุยงานกับลูกค้าพรุ่งนี้ค่ะ ไม่น่าพลาดเลย แต่คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรค่ะ ไปกันเถอค่ะพี่ภัสรา" สโรชายิ้มให้สองพี่น้อง สองสาวพากันเดินออกจากห้อง ตามด้วยอัคราที่เดินยิ้มกริ่มตามหลังสองสาวออกไปอย่างอารมณ์ดี
สองพี่น้องพาสโรชาไปทานอาหารที่ร้านดัง แต่คนก็ไม่พลุกพล่านมากนัก ด้วยว่าสองพี่น้องเป็นคนมีหน้ามีตาในจังหวัด เวลาไปไหนมาไหน คนค่อนข้างรู้จักเยอะ อัคราชอบความเป็นส่วนตัวมากกว่า
"รสชาติอาหารเป็นยังไงบ้างคะ ถูกปากไหม" ภัสราพูดขึ้นระหว่างกำลังทานอาหารกัน
"อร่อยถูกปากมากเลยค่ะพี่ภัส บัวคิดว่าเหมือนทานอยู่ที่บ้านเลยค่ะ อร่อยมาก "
"พี่เห็นน้องบัวทานแล้วอิจฉาเลยค่ะ ทานได้ทุกอย่าง พี่นี่ทานนิดเดียวก็พุงมาแล้ว เห็นของอร่อยๆนี่ต้องคอยเบรกตัวเอง กลัวว่าจะอ้วนนะคะ เดี๋ยวมื้อเย็นพี่จะพาไปทานอีกร้านนะคะ อร่อยไม่แพ้กัน"
"แหม...ยายภัส มื้อกลางวันยังไม่จบเลย คิดไปถึงมื้อเย็นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มแซวน้องสาว
"ก็ใช่ค่ะพี่เข้ม ก็เรื่องกินเรื่องใหญ่ไง แล้วบ้านเราก็มีแต่ของอร่อย ไปด้วยกันนะคะน้องบัว"
"จริงๆ ไม่ต้องก็ได้นะคะพี่ภัสรา บัวว่าจะหาอะไรทานง่ายๆที่โรงแรมก็พอค่ะ พอดีบัวอยากทำงานต่ออีกสักหน่อย อีกอย่างวันนี้รบกวนพี่ภัสรากับคุณอัคราเกือบทั้งวันเลย บัวเกรงใจค่ะ"
"ไม่เอาๆ ไม่คิดแบบนั้นนะคะน้องบัว พี่เต็มใจ ปกติพี่ก็ไม่ได้ทำอะไร หรือมีธุระที่ไหนอยู่แล้วใช่ไหมคะพี่เข้ม ส่วนมากเราจะว่างกัน ให้คนที่เขาดูแลทำไปค่ะ ไม่วุ่นวาย อีกอย่างไม่ไกลจากบ้านพี่เลยค่ะ นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าน้องบัวมาทำงาน พี่จะพาไปพักที่บ้านพี่เลยนะคะเนี้ย ใช่ไหมคะพี่เข้ม บ้านเราสะดวกกว่าเงียบมากด้วย เหมาะมากถ้าน้องบัวจะทำงาน" ภัสราเชิญชวนหญิงสาวเต็มที่
"คุณสโรชาลองทานก๋วยเตี๋ยวที่นี่ไหมครับ อยากให้ลอง ผมว่าอร่อยใช้ได้เลย" อัครายื่นเมนูให้สโรชา
ห่ะ...ภัสราฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหม ภัสราหูผึ่งแอบหยิกตัวเอง ฝนตกฟ้าร้อง พี่ชายฉันแนะนำอาหารให้น้องบัว โอ้ย....พี่เข้ม พี่ชายฉัน ภัสราคิดในใจคนเดียว ถูกใจเธอมาก
"ได้นะคะ พี่ภัสราทานด้วยไหมคะ "หญิงสาวชวนภัสราท่านก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน
"ไม่ล่ะค่ะน้องบัว พี่มีของที่อยากทานแล้ว น้องบัวทานเลย สั่งเลยค่ะ"
อัครานั่งทานข้าว นั่งมองและฟังหญิงสาวทั้งสองคุยกัน ผู้หญิงแบบนี้เขาก็เพิ่งเจอ ทานอาหารแบบไม่ต้องอดอาหาร แบบไม่กลัวอ้วน อยากทานอะไรก็ทาน ไม่ห่วงสวย คงจะชอบก๋วยเตี๋ยวจริงๆ ซดน้ำแทบจะหมดถ้วย ไม่มีการเขินอายใดๆธรรมชาติที่สุด เขาแอบมองเธอตลอด มองยังไงก็ไม่เบื่อ ทำอะไรหยิบจับอะไรก็น่าดูไปหมด
มีสายเข้ามาที่โทรศัพท์สโรชา เธอมองมาที่ชายหนุ่มและภัสราเชิงขออนุญาต คุยโทรศัพท์ "สวัสดีค่ะพี่สิทธิ์ รถยังไม่เสร็จเหรอคะ บัวทานข้าวอยู่ บัวให้คำตอบไม่ได้เลย ต้องเห็นหน้างานก่อน คิดว่าพรุ่งนี้น่าส่งงานพี่สิทธิ์ได้ค่ะ บัวจะพยายามเร่งให้เร็วที่สุดค่ะ"
"พี่กานดาเล่าให้ฟังแล้วค่ะบัวไม่ได้ใช้เบอร์นั้นแล้ว บัวขอโทษนะคะพี่สิทธิ์ ฝากขอโทษน้องๆด้วย ถ้าเจอก็ต้องเจอค่ะพี่สิทธิ์ บัวจะไม่ไว้หน้าแล้ว รำคาญเต็มที ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องบัวจะแจ้งความ ไม่ต้องห่วงนะคะพี่สิทธิ์ พอดีบัวมาเจอเพื่อนที่นี่ค่ะกำลังทานข้าวกลางวัน ที่พักสะอาดปลอดภัยดีค่ะ ได้ค่ะบัวจะระวังตัวอย่างดี งั้นแค่นี้นะคะสวัสดีค่ะ"
"อ้าวพี่เข้มอิ่มแล้วเหรอคะ ทำไมทานเร็วจังรับขนมหวานไหมคะ น้องบัวลองขนมหวานไหมคะที่นี่รับรองค่ะน้ำตาล มะพร้าว เต็มที่อร่อยทุกอย่าง ตามเมนูนี้เลยค่ะลองเลือกดูนะคะ"
"น่าท่านทั้งนั้นเลยค่ะ บัวขอข้าวเหนียวถั่วดำดีกว่าค่ะ อยากทานนานแล้ว พี่ภัสรารับอะไรดี คุณอัครารับอะไรดีคะ จะได้สั่งพร้อมกันเลย ลอดช่องไทยก็น่าทานนะคะ อบอ้าวแบบนี้น่าจะชื่นใจดี ตกลงเป็นข้าวเหนียวถั่วดำ 1 ลอดช่องไทย 2 เท่านี้ค่ะ" สโรชายื่นเมนูคืนให้พนักงาน
"คุณบัวผมขอเรียกเหมือนยายภัสได้ไหมครับ และอนุญาตให้เรียกผมว่าพี่เข้มได้เลย จะได้ไม่แปลก นะครับ เรียกยายภัส พี่ภัส แต่เรียกพี่คุณอัครา แบบนี้พี่เสียเปรียบ เรียกให้เหมือนยายภัสนะครับ จะได้เสมอกันตกลงตามนี้นะครับน้องบัว" ชายหนุ่มพูดกับเธอและยิ้มให้ทั้งสองสาว
"แหม....พี่เข้ม กลัวเสียเปรียบเหรอคะ ตกลงนะคะน้องบัว ตามใจพี่เข้มหน่อยเดี๋ยวคนแก่น้อยใจ" ภัสราหันมาพูดกับหญิงสาวพรางหัวเราะ
"ได้เลยค่ะ บัวไม่มีปัญหาเลย เรียกอะไรก็ได้ค่ะ เรียกสโรชา น้องบัว หรือบัวเฉยๆ ก็ได้ค่ะบัวยินดี" หญิงสาวบอกกับเขา และยิ้มให้ เธอไม่ค่อยอยากสบตาเขานัก มันเหมือนกับเธอเคยเห็นแววตาแบบนี้ที่ไหนสักแห่ง นึกยังไงก็นึกไม่ออกแต่คุ้นเหลือเกิน
รับประทานอาหาร และขนมหวานเสร็จ สองสาวนั่งคุยสัพเพเหระกันสักครู่ สโรชาก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน
"น้องขาเช็คบิลด้วยนะคะ" ภัสราเรียกพนักงาน
"น้องบัวจะได้พักผ่อนนะคะ เดี๋ยวสักประมาณหกโมงเย็นพี่มารับไปทานข้าวเย็น อย่าทานอาหารโรงแรมเลยค่ะ ไปกับพี่ดีกว่า พี่จะพาไปชมแสงสีเมืองภูเก็ตยามค่ำคืน ห้ามปฎิเสธนะคะ" ภัสราพูดเจี้อยแจ้ว
"มื้อนี้พี่เข้มเป็นคนจ่ายเงินแล้ว แสดงว่าพี่ยังไม่ได้เลี้ยงน้องบัว เอาเป็นว่ามื้อเย็นพี่เป็นเจ้ามือนะคะ ไปค่ะพี่เข้มเราไปส่งน้องบัวที่โรงแรมเถอะ"
ใช้เวลาไม่นานทั้งสามก็มาถึงโรงแรมที่สโรชาพัก
"พี่เข้มขึ้นไปส่งน้องบัวด้วยกันไหมคะ หรือจะรอภัสที่รถนี่"
ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่เดินตามสองสาวไปเงียบๆ
อาการนั้นไม่พันสายตาของภัสรา พี่ชายฉันเดินตามต้อยๆ หน้ายิ้ม ดูใจดีตลอดเวลาภัสราคิดในใจ
"อ้อพี่ขอเบอร์น้องบัวอีกครั้งได้ไหมคะ เผื่อพี่มาจะได้โทรหาเลย ไม่ต้องให้พนักงานตามให้"
หญิงสาวบอกหมายเลขโทรศัพท์แก่ภัสราไป " เบอร์นี้เลยค่ะพี่ภัสรา"
หลังจากมาส่งสโรชาที่โรงแรมแล้วเรียบร้อยแล้ว สองพี่น้องก็ขอตัวกลับ
"งั้นพี่กลับก่อนนะคะน้องบัว เย็นเจอกันค่ะ พักผ่อนให้สบายนะคะ "
"ขอบคุณค่ะพี่เข้ม พี่ภัสรา เดินทางปลอดภัยนะคะ เย็นเจอกันค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ทั้งสอง พร้อมปิดประตูห้องพัก
"ไปค่ะพี่เข้ม" ภัสราเรียกพี่ชายของเธอ หลังจากที่เธอเริ่มเดิน แต่พี่ชายเธอกลับยืนนิ่ง
เขากำลังคิดว่าห้องนี้จะปลอดภัยจริงรึเปล่า เขาห่วงคนที่อยู่ในห้องนั้น
"พี่เข้มคะ ไปกันเถอะ ปลอดภัยค่ะน้องปลอดภัย โอ้ย...พี่ชายฉัน เป็นอะไรมากไหมเนี้ย เย็นนี้เราจะพาน้องบัวไปทานข้าวที่ไหนดีคะ ภัสเลือกไม่ถูกเลย รอคำตอบนะคะพี่เข้ม เรารีบกลับบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รอเวลามารับน้องบัวไปทานข้าวเย็นดีกว่าค่ะ" หญิงสาวพูดพลางดึงแขนพี่ชายพาเดินเข้าลิฟ นี่ฉันไม่เข้าใจผู้ชายเลยนะ ภัสรารำพึงเบาๆ
"พี่เข้มนี่เปลี่ยนไปมากเลยนะคะ ขนาดภัสเป็นน้อง บางมุมภัสยังไม่เคยเห็นเลย"
"เปลี่ยนแล้วดีไหมยายภัส ชายหนุ่มถามกลับ พี่ไม่รู้ว่าภัสคิดยังไง แต่พี่มีความสุข เขาพูดพร้อมหันมามองน้องสาว ยิ้มให้อย่างอบอุ่น ไปๆ กลับบ้าน ไปนอนพักสักหน่อย จะได้มีแรงเดินเที่ยวเย็นนี้