สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ยายภัส เสร็จหรือยัง พี่เข้าไปได้ไหม"
"เสร็จแล้วค่ะ เชิญคะพี่เข้ม โห......ทำไมหล่อจัง นี่ภัสราไม่เคยเห็นพี่เข้มแต่งตัวหล่อแบบนี้มานานมากกกก"
"นี่เราต้องเปิดอกคุยกันแล้วนะคะพี่เข้ม อึดอัดอะไรบ้างไหมคะ อยากถามอะไรภัสเป็นพิเศษไหม เกี่ยวกับน้องบัว ไม่ต้องเขินนะคะพี่เข้ม ถามมาเลยค่ะภัสเข้าใจ ภัสว่าต้องรีบนะคะ น้องบัวไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป เป็นคนที่สามารถจัดการความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองได้ดี โดยที่ให้มันอยู่ตรงกลาง ไม่มากไม่น้อย อารมณ์แบบนี้น่ากลัวเหมือนกัน เพราะเขาสามารถที่จะอยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว และมีความสุข โดยไม่ต้องพึ่งพาใครเลย โลกส่วนตัวสูงมาก ถึงแม้จะทำงานร่วมกับคนอื่นได้ แต่ถึงยังไงก็เลือกที่จะอยู่คนเดียว คนอย่างน้องบัวไม่จำเป็นต้องมีแฟนหรือสามีก็ได้ ฉะนั้น พี่เข้มต้องระวัง ภัสว่าไม่ง่ายที่น้องจะเปิดรับใครสักคน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอายุขนาดนี้ยังไม่มีแฟน หรือพี่เข้มว่ายังไงคะ คิดเหมือนภัสไหม ขนาดภัสแนะนำพี่เข้มน้องยังไม่เรียกพี่เข้มเลย เรียกคุณอัครา พี่เข้มต้องบอกน้องถึงยอมเรียกน้องสนิทกับคนยากมาก"
"พูดยาวจัง พี่พอจะเข้าใจ แต่พี่ไม่สนใจหรอกนะ ถ้าพี่ชอบพี่ก็ไม่สน พี่จะเดินหน้าจีบเต็มที่"
"แหม....พูดเหมือนหนุ่มน้อยวัยแรกแย้ม ที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ดั่งใจ ชิ... ทีเวลาเราหาให้ไม่เคยสนใจ พอเจอคนถูกใจ ก็ทำอะไรไม่ถูก" ภัสราบ่นเบาๆ
"พี่ขอโทษ ก็ที่ผ่านมาพี่ไม่ชอบนี่ ไม่ชอบจะให้ทนพูดคุยด้วยมันก็ไม่สบายใจนะ ก็เหมือนภัสนั่นแหละ เวลามีคนมาสนใจภัส ถ้าภัสไม่ชอบก็ไม่คุยด้วยเราก็เหมือนกันทั้งคู่ แล้วจะมาบ่นพี่ทำไมเนี่ย" ชายหนุ่มบ่นน้องสาวกลับไป ทั้งคู่พากันหัวเราะ ที่ต่างคนต่างรู้ทันกัน
"ภัสเรีบเคลียร์งานที่โรงงานนะ แล้วพาพนักงานไปเที่ยวเหนือกัน ไปที่ๆ ภัสเคยไปเมื่อคราวที่แล้ว ส่วนค่าใช้จ่ายเก็บที่พี่ จองที่พักที่รีสอร์ทที่ภัสเคยไป รีบทำแผนมา แล้วเอาให้พี่ดูเข้าใจไหมแยกกัน พาโรงงานจิวเวอรี่ไปก่อน กลับมาค่อยพาที่ฟาร์มหอยมุกไป"
"ได้เลยค่ะภัสจะรีบเคลียร์งานและทำแผนให้นะคะพี่เข้ม คุณอัครา คุณเป็นเอามากนะเนี่ย ใช่ไห"ม เธอเย้าพี่ชาย" นี่เอาจริงใช่ไหมคะ คนนี้เล่นๆ ไม่ได้นะคะพี่เข้ม"
แทนคำตอบ ชายหนุ่มเร่งให้น้องสาวเร็วๆ "ไปกันได้หรือยัง นี่ยังแต่งหน้าแต่งตัวไม่เสร็จอีกเหรอภัส เดี๋ยวรถก็ติดหรอก พี่ออกไปรอข้างนอกนะอย่างช้าล่ะ"
"อะไรนะคะ เรานัดน้อง หกโมงตรงนะคะพี่เข้ม นี่เพื่งจะสี่โมงเย็นเองไม่เร็วไปหน่อยเหรอ บ้านเรารถไม่ติดหรอกค่ะ ติดเหมือนกันติดไฟแดง พี่เข้มเอาที่ไหนมาพูด บ้านเรารถติด โอ้ย...ฉันจะบ้าตาย เป็นเอามากแล้วนะพี่ชายฉัน"
"พี่ลืมไปนึกว่าอยู่กรุงเทพฯ งั้นก็รีบแต่งตัวให้เสร็จ พี่ไปรอที่ห้องรับแขกล่ะกัน"
"ไปกันใหญ่แล้วพี่เข้ม หลงเหนือหลงใต้ไปหมดแล้ว นี่คนที่ทำให้พี่เข้มใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ยไ เฮ้อ....ภัสราบ่นเบาๆ ส่ายหัวกับอาการของพี่ชายที่เป็นเอามาก พี่ชายเธอทำตัวเหมือนเด็กหนุ่มวัยรุ่นใจร้อน
"นี่เราเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไร กี่โมงแล้วนี่ เย็นมีนัดกับพี่ภัสรานี่นา" สโรชาเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ สี่โมงครึ่ง ค่อยยังชั่วหน่อย ยังพอมีเวลา เธอผลักแบบอาคารที่อยู่ข้างลำตัวออกและลุกขึ้น หลังจากที่พี่ภัสรา และพี่ชาย กลับไป หญิงสาวนั่งทำงานต่อ นึกโมโหตัวเองที่ลืมหยิบแบบก่อสร้างตัวจริงมามา จนต้องได้มานั่งร่างใหม่ แถมโต๊ะทำงานก็ไม่มี จำได้ว่านั่งระบายสีเก้าอี้ อยู่ดีๆ แล้วเอนหลังพิงกำแพงเพราะปวดหลัง กะว่าจะพักสายตาแป๊ปเดียว หลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย จนมาสะดุ้งตื่น ก็ทานอาหารอิ่มซะขนาดนั้น หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน เป็นเรื่องธรรมดา
อาบน้ำก่อนดีกว่า เผื่อภัสรามารับ จะได้ไม่ต้องรอนาน หญิงสาวจัดการตัวเองเรียบร้อย เย็นนี้เธอเลือกสวมชุดเดรสลินิน สีเหลืองไพร แบบเดียวกับที่สวมเมื่อเช้า บางทีเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เวลาเจอชุดที่ชอบ ใส่แล้วรู้สึกว่าตัวเองสวยดูดี มีกี่สีเธอก็จะซื้อให้ครบ แต่ต้องเป็นสีที่ชอบ สามารถใส่ไปงานไหนก็ได้ และที่สำคัญยาวดีด้วย เครื่องประดับก็ไม่มีอะไรมาก แค่ทานข้าวเย็นสวมสร้อยเงินยาวสักหน่อยดีกว่า ต่างหูเงินคู่เดิม นาฬิกาเรือนเดิม กระเป๋าเป้ใบเล็ก แต่งหน้านิดหน่อย แค่นี้ก็เรียบร้อย
ระหว่างรอเวลาขอทำงานต่ออีกหน่อยเถอะ เธอไม่อยากให้พลาด อยากคุย อยากดูหน้างาน ให้เสร็จเรียบร้อยเร็วๆ อยากกลับบ้าน เธอยังพะวงเรื่องกริช และภรรยาเขา ห่วงว่าจะเข้าไปวุ่นวายที่บริษัท เธอเกรงใจเพื่อนร่วมงาน คิดว่าถ้าเจอกัน เธอต้องคุยกับกริชให้รู้เรื่องและเด็ดขาดสักที ถ้าปล่อยไปก็รังแต่จะทำความวุ่นวายให้เธอ หญิงสาวไม่อยากให้งานเสียเพราะเรื่องแบบนี้ เธอรู้ว่ากริชชอบเธอมาก แต่เธอไม่ได้ชอบกริช ให้เขาได้แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น แต่ถ้ากริชยังล้ำเส้น แม้แต่ความเป็นเพื่อนเธอก็จะไม่มีให้ หญิงสาวก็เป็นคนแบบนี้ ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่อยากให้อะไรคาราคาซัง
"ฮัลโหล....สวัสดีค่ะพี่ภัส แป๊ปนะคะพี่ บัวเปิดให้ค่ะ" เอ๊ะ...นี่แค่ ห้าโมงเองทำไมพี่ภัสรามาเร็วจัง นัดกันตอนหกโมงเย็นนี่นา หรือที่ทานข้าวไกล แต่ช่างเถอะมาก็มา หญิงสาวคิดในใจ พี่ภัสราอาจมีธุระเรื่องอื่นอยากคุยก่อน คงไม่สะดวกคุยที่ร้านอาหารแน่ๆเลย
หญิงสาวมองตาแมว ก่อนที่จะเปิดประตู ถึงภัสราจะโทรมาเธอก็ต้องเช็คปลอดภัยไว้ก่อน เหตุการณ์ร้ายแรง มีเยอะแยะมาให้เห็น ข่าวรายวันที่เกี่ยวกับอันตรายของผู้หญิง ป้องกันตัวเองไว้ดีที่สุด สวัสดีค่ะหญิงสาวยกมือไหว้ และชะงักนิดหนึ่ง เมื่อเห็นพี่ชายของภัสรามาด้วย เมื่อกี้เธอส่องดูเห็นแค่ภัสราคนเดียว เธอไม่คิดว่าเขาจะมาด้วย ดูเขานิ่งๆ ไม่ค่อยพูด นี่ถ้าไม่ใช่พี่ชายของภัสรา เขาจะไม่ได้เข้ามาห้องเธอแน่นอน แต่ก็เอาเถอะ เขาคงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ดูๆก็อายุมากกว่าเธอหลายปี คงเป็นคนแก่ใจดี
"เชิญเข้ามาก่อนค่ะ นั่งบนเตียงเลยค่ะ บัววางของเต็มพื้น เต็มโต๊ะไปหมดแล้ว มันไม่สามารถที่จะเก็บได้ ต้องวางแบบนี้ก่อนค่ะ" หญิงสาวบอกสองพี่น้อง พร้อมกับขอโทษ ก็เธอเข้าใจว่า ทั้งสองจะมาตอนห้าโมงกว่าๆ มาถึงแล้วออกไปเลย ไม่คิดว่าจะมาก่อนเวลาเร็วขนาดนี้ ที่นั่งก็ไม่มีให้ เหลือแค่ที่เตียงนอน เธอก็เป็นแบบนี้ ทุกที่คือที่ทำงาน "บัวไม่คิดว่าพี่ภัสราจะมาเร็วค่ะ เกลื่อนเลย" หญิงสาวยิ้มแบบเขินๆ ทำให้ผู้ชายที่แอบมองอาการนั้นยิ้มอย่างเอ็นดู
สองพี่น้องต้องไปนั่งที่เตียงนอนจริงๆ เพราะไม่มีที่ว่างอื่นให้นั่งเลย "งั้นพี่ไม่เกรงใจแล้วนะ นอนคุยเลยล่ะกัน มาค่ะพี่เข้มมานั่งนี่ค่ะ แน่ใจนะคะว่ารอไหวเธอหันมาถามพี่ชาย" ไร้คำตอบได้แค่รอยยิ้มกลับมา ไขอโทษนะคะน้องบัวที่พวกเรามาก่อนเวลา พอดีพี่มีเรื่องจะปรึกษาค่ะ"
สโรชานั่งลงกับพื้นห้อง หลังพิงฝาผนังห้องหันหน้าหาสองพี่น้อง เธอยกมือขึ้นรวบผมขึ้น ม้วนๆ และใช้ปากกาเหน็บด้วยความเคยชิน ผมหญิงสาวหยิกหยักศก เวลาม้วนใช้อะไรเหน็บผมก็อยู่ บางทีเธอหาอะไรไม่เจอ ใช้แปรงสีฟันก็เคยมี ตะเกียบก็ยังได้
"บัวก็คิดว่าพี่ภัส คงมีธุระด่วน เหมือนกันค่ะ ถึงมาเร็ว ว่าแต่มีเรื่องอะไรให้บัวช่วยหรือคะ บอกมาเลยค่ะไม่ต้องเกรงใจไ หญิงสาวพูดและยิ้มกว้างให้ภัสรา เลยไปให้คนข้างๆ ภัสราด้วย "เดี๋ยวบัวหยิบน้ำให้นะคะไ หญิงสาวลุกขึ้นอีกครั้งเดินไปหยิบน้ำในถุงร้านสะดวกซื้อมาให้สองพี่น้อง "ยกดื่มเลยค่ะ บัวใช้แก้วหมดแล้ว ยังไม่ได้ล้าง"
ไน้องบัวซื้อน้ำขนม มาจากไหนคะ ฝากพนักงานซื้อเหร"อ ภัสราถามเมื่อเห็นน้ำเปล่า เป๊ปซี่และขนมกินเล่นหลายอย่าง ในถุงหูหิ้วสองถุงใหญ่ๆ
ไไม่ค่ะบัวลงไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆโรงแรม บัวดื่มน้ำเยอะสองขวดไม่พอ และก็อยากดื่มน้ำหวานกับขนมค่ะ พี่ภัสพี่เข้มทานไหมคะ บัวซื้อมาเยอะเลย ไม่พูดเปล่าเธอยกขนมทั้งถุงไปวางไว้ใกล้ๆเตียง " มันฝรั่งรสนี้อร่อยมาก บัวชอบไม่ต้องเกรงใจนะคะ ทานเลยค่ะ ไ หญิงสาวไม่ลืมหยิบถุงขนมกับน้ำหวานอีกถุง กลับมานั่งที่เดิม ตั้งใจฟังภัสราพูดธุระ มือก็หยิบขนมเข้าปากตั้งใจฟังภัสราพูดด้วยท่าทางสบายๆ
"คือยังงี้ค่ะน้องบัว พี่จะรบกวนน้องบัว มีโรงแรมแนะนำไหมคะ พี่อยากพาพนักงานไปเที่ยว สิ้นเดือนนี้พี่จะพาพนักงานไปเที่ยวพักผ่อนสัก 7 วัน 7 คืนค่ะ เอาแบบห้องโซนเดียวกัน มีรถพาเที่ยวได้ด้วยยิ่งดี ประมาณ สามสิบคนได้ค่ะ พี่กับพี่เข้มกลัวว่าจะหาโรงแรมยาก เพราะนี่ก็เริ่ิมหนาวแล้ว นักท่องเที่ยวคงเยอะมากๆ เลยปรึกษากันค่ะว่า ให้คนพื้นที่อย่างน้องบัว ช่วยดูให้ จะเป็นการรบกวนมากไปไหมคะ"
สโรชานิ่งไปนิดหนึ่ง "ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่ภัส ไม่รบกวนเลย บัวไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างที่พี่ภัสว่า ช่วงนี้ปลายฝนต้นหนาว ทางเหนือนักท่องเที่ยวเยอะมากๆ บัวจะลองสอบถามให้นะคะ" เธอลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง สักครู่นะคะ เดี๋ยวบัวถามให้เลยค่ะ
"สวัสดีค่ะอาชาติ บัวเองนะคะ บัวมีเรื่องปรึกษาค่ะ พอดีช่วงปรายเดือน บัวมีลูกค้าประมาณสามสิบคน ชาย หญิงจากภูเก็ต ไปประมาณเจ็ดวันเจ็ดคืน อยากได้ห้องพัก รถนำเที่ยว พอจะมีว่างไหมคะ ได้คะอา บัวรอนะคะ อ่อ...บัวอยู่ภูเก็ตค่ะ มาทำงาน พ่อกับแม่ไม่ทราบค่ะบัวยังไม่ได้บอก กะว่าเสร็จจากนี่จะกลับบ้านเลย บุตรรู้ค่ะว่าบัวมาทำงาน บัวขออนุญาตอาชาติให้เบอร์โทรกับพี่เขานะคะ ชื่อพี่ภัสราค่ะ รายละเอียดบัวให้พี่เขาคุยกับอาเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องผ่านบัว ขอบคุณมากค่ะอา ไว้บัวหาของฝากนะคะ ขอบพระคุณอาชาติมากๆนะคะ ใจดีที่หนึ่งเลย เท่านี้นะคะ สวัสดีค่ะ"
"เรียบร้อยค่ะพี่ภัส โรงแรมเป็นของอา เพื่อนสนิทพ่อบัวค่ะ อยู่ใจกลางเมือง ช่วงที่จะไปกันว่างอยู่ค่ะ เดี๋ยวบัวให้เบอร์โทรอาชาติกับพี่ภัสรานะคะ จะได้คุยรายละเอียดกันเลย ว่าต้องการอะไรบ้าง อาชาติใจดีค่ะ พี่ภัสจดหมายเลขโทรศัพท์นะคะ"
"อูย.....ดีจังเลย พี่เข้มกับพี่คิดไม่ผิดเลยที่มาปรึกษาน้องบัว เห็นไหมคะพี่เข้ม ถ้าเราเจอคนพื้นที่อะไรก็ดี น้องบัวคะ สามารถจองที่รีสอร์ทได้ไหมคะ คือพี่กับพี่เข้มอยากพักที่นั่นค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะว่างไหมช่วงนั้น พี่ชอบบรรยากาศที่นั่นมาก ที่สำคัญคือไม่อยากไปรวม หรือเที่ยวกับพนักงาน ให้เขาเที่ยวกันแบบสบายใจ ไม่อยากให้เขาเกร็งค่ะ ส่วนพวกพี่ก็จะหาเที่ยวใกล้ๆแถวนั้น พอที่จะเช็คได้ไหมคะน้องบัว ถ้าได้ห้องเดิมก็จะดีมากเลย รบกวนน้องบัวอีกรอบนะคะ"
"ได้เลยค่ะพี่ภัส ไม่ได้เป็นการรบกวนเลยค่ะ แป๊ปนะคะ บัวเช็คให้"
"สวัสดีดีค่ะอาโฉม บัวเองนะคะ ช่วงปรายเดือนพอมีที่พักว่างไหมคะอาโฉม" หญิงสาวแจ้งรายละเอียดให้กับคนปลายสาย "อ่อบัวอยู่ภูเก็ต มาทำงาน อีกสองสามวันก็กลับแล้วค่ะอา ขอบคุณมากค่ะอาโฉม .....เหรอคะอา ไม่เป็นไรนะคะ บัวรอได้ค่ะ งั้นบัวรบกวนอาโฉมแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้บัวแวะไปหาที่รีสอร์ท ขอบพระคุณมากค่ะ"
"ที่รีสอร์ท อาบอกว่ายังไม่รับปาก แต่จะเช็คให้เรื่อยๆค่ะ ตามตารางไม่มีว่างเลย เดี๋ยวบัวอัพเดตพี่ภัสราเรื่อย ๆนะคะ สบายใจได้เลย เตรียมแค่กระเป๋าเดินทางค่ะ"
หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ภัสรา
"ถ้าไม่ได้จริงๆ ไปพักบ้านบัวได้เลยค่ะ ช่วงนั้นบัวน่าจะอยู่บ้าน แต่ถ้าบัวไม่อยู่ ก็ไม่มีปัญหาค่ะ พ่อกับแม่อยู่ ท่านใจดีทั้งคู่" หญิงสาวพูดไปยิ้มไปเมื่อพูดถึงพ่อกับแม่
"อูย....ขอบใจมากเลยนะคะน้องบัว พี่กลัวอย่างเดียวที่รีสอร์ทนี่แหละ กลัวจะไม่ว่างค่ะ และพี่ก็ไม่อยากไปพักที่อื่น ที่นี่พี่เข้าไปดูในเพจเขาแทบจะไม่ว่างเลย ดีนะคะช่วงที่พี่ไปมาคราวนั้นว่าง แต่ก็จองนานมาก พูดถึงถ้าไม่ได้พักที่รีสอร์ท ก็ยังมีบ้านน้องบัว ดีจังเลย สบายใจแล้วค่ะ หรือพี่เข้มว่ายังไงคะ ตามแผนนี้เลยไหม รอคำตอบจากรีสอร์ท ถ้าไม่ว่าง ก็นอนบ้านน้องบัว"
หญิงสาวหันไปถามพี่ชาย ก็ได้แต่รอยยิ้มตอบกลับมา แววตาเป็นประกาย รู้กันแค่สองคนพี่น้อง ส่วนหญิงสาวที่นั่งพูดจ้อย ๆอยู่ที่พื้น ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ก้มหน้าก้มตาพูดพร้อมทำงานของตัวเองไปด้วย
"น้องบัวๆ คุณชาติชายทักไลน์มาแล้วค่ะ อูย......เร็วขนาด" ภัสราบอกหญิงสาวอย่างตื่นเต้น
"ดีใจด้วยค่ะพี่ภัสรา คุยรายละเอียดเลยจะได้สบายใจ อาชาติใจดีมากค่ะ" สโรชาพูดพร้อมยิ้มหวานให้ภัสรา
"ขอให้โชคดีนะคะพี่ภัส"
หญิงสาวลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาให้สองพี่น้องอีกคนละขวด แล้วกลับมานั่งทำงานต่อ ฟังภัสราคุยกับอาชาติของเธอ แปลกจัง ปกติอาชาติไม่ค่อยว่าง และจะไม่ค่อยรับแอดไลน์ใครง่ายๆ อาของเธอระวังตัวมาก ด้วยตำแหน่ง หน้าที่การงาน ทรัพย์สมบัติทั้งหลายแหล่ มีผู้หญิงมากมายทั้งในจังหวัด และต่างจังหวัด หมายปองอาของเธอ แต่อาก็ไม่เคยตกลงปลงใจกับใครสักที ปีนี้ก็น่าจะ สีสิบแปดแล้วมั้ง ถ้าหญิงสาวจำไม่ผิด สงสัยอาคงเห็นว่าเธอแนะนำมาแน่ ๆ ถึงได้รีบติดต่อมา แบบนี้ต้องมีของไปฝากซะแล้ว
สโรชาทำงานเพลิน โดยไม่ได้สังเกตว่า ทุกอิริยาบทของเธอ อยู่ในสายตาของเชายหนุ่มตลอดเวลา หมอนนี่ก็หอมแป้งเด็กเหลือเกิน โชคดีจริงๆ ที่เข้ามาเจอหญิงสาวทำงาน วางเต็มพิ้นที่ของห้องเลย ทำให้เขากับภัสรามานั่งๆ นอนๆ อยู่บนที่นอนนุ่มติดกลิ่นหอมของหญิงสาว ดูท่าทางคนทำงานเดี๋ยวลุก เดี๋ยวนั่ง ไม่สบายเอาเสียเลย
ระหว่างที่ภัสราคุยไลน์กับทางโรงแรม เสียงชายหนุ่มก็ดังขึ้นหลังจากที่เขานั่งดูสโรชาทำงานมาสักพัก " น้องบัวเขียนถนัดเหรอครับนั่น" ชายหนุ่มอดถามไม่ได้เมื่อเห็นหญิงสาว สาละวนคุกเข่าบ้าง นั่งชันเข่าบ้าง ร่างแบบอาคาร ซึ่งจริงๆ ต้องมีโต๊ะดราฟ และอุปกรณ์ต่างๆ แต่นี่เขาเห็นเธอใช้ แค่ดินสอ ไม่บรรทัด แล้วมันจะออกมาสมบูรณ์ไหมนั่น เขาเห็นหญิงสาวทำงานอย่างทุลักทุเล เลยอดที่จะถามไม่ได้
สโรชาเงยหน้าขึ้นมา ไรผมหล่นลงมาบังตา เธอสะบัดให้มันไปข้างหลัง เพราะมือเปื้อนดินสอทั้งสองข้าง "บัวลองดูค่ะน่าจะพอแก้ขัดได้ "เธอแทนตัวเองว่าบัว
"ใกล้ได้เวลาแล้ว เราไปกันเลยดีไหมคะพี่เข้ม น้องบัว จะได้ไม่ดึกมากค่ะ" ภัสราเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่คุยไลน์กับคุณชาติชายเสร็จเรียบร้อย
สโรชาก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง จริงด้วยค่ะ" งั้นบัวขอล้างมือแป๊ปนะคะ" พูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ไม่ถึงห้านาทีก็ออกมา เดินไปหยิบเป้ใบเล็ก พร้อมคียการ์ดห้องพัก ท่าทางเตรียมพร้อมที่จะออกไปทานอาหาร
"พี่ขอเข้าห้องน้ำก่อนล่ะกันค่ะน้องบัว ดื่มน้ำไปตั้งสองขวดแน่ะออกไปก่อนได้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่ล็อคห้องให้ น้องบัวอย่าลืมคีย์การ์ดนะคะ" ภัสราส่งเสียงออกมาจากห้องน้ำ
ชายหนุ่มลุกขึ้นเตรียมตัวบ้าง ง่ายดีจัง แค่ล้างมือ หยิบเป้ แค่นี้ก็ไปได้แล้ว ไม่ต้องอาบน้ำแต่งตัว แต่งหน้าใหม่ หรอกรึ เขาเห็นผู้หญิงบางคน เวลาออกนอกบ้าน หรือไปทานข้าวข้างนอก แต่งตัวนานมาก แต่คนนี้ปุ๊ปปั๊ปไปได้เลย สงสัยจะลืมว่ามีดินสอเหน็บผมที่บนหัว เดินนำหน้าออกไปแล้วนั่น แต่ก็เท่ดีนะเขาว่า แปลกไปอีกแบบ เขาคิดในใจและยิ้มออกมา ตาก็มองตามร่างสูงในชุดสีเหลืองไพรเดินนำหน้าเขาออกไป
มีหรือที่ภัสราจะไม่รู้ว่าพี่ชายเธอคิดอะไรอยู่ คงแปลกใจ เธอก็แปลกใจเหมือนกัน น้องบัวของเธอไม่ห่วงสวยเลย แต่ถึงไม่แต่งตัวแต่งหน้าใหม่ สโรชาก็ดูดีมาก แต่ถ้าเป็นเธอจะเติมปากอีกนิดหนึ่ง มัวแต่ยิ้มอยู่นั่นแหละพี่เข้ม น้องบัวเดินไปถึงไหนแล้ว เห็นแล้วก็นึกขำพี่ชายตัวเอง
"แป๊ปๆ เวลาผ่านไปเร็วมากเลยนะคะน้องบัว ดูสิ่หมดวันเสียแล้ว แต่วันนี้พี่ว่าเราต่างคนต่างได้งานเยอะนะคะ ใช่ไหมคะพี่เข้ม" ภัสราหันมายิ้มให้พี่ชาย
"ภัสกับน้องบัวรอตรงนี้นะครับ เดี๋ยวพี่ไปเอารถก่อนแล้ววนมารับ"
"ไกลเหรอคะ เดินไปพร้อมกันก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องวนมาทางนี้อีก" สโรชาพูดและเดินตามหลังอัคราไปยังที่จอดรถ ทำให้ภัสราต้องก้าวขาเดินตามไป เออ...เนาะ อะไรที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น พี่ชายกับน้องสาวมองหน้ากันแล้วยิ้ม ชีวิตมันง่ายแบบนี้นี่เอง
"โห....ร้านสวยมากออกแบบดี บัวชอบจังเลยค่ะ "
ไเห็นว่าน้องบัวชอบทานอาหารใต้ และไม่ชอบคนเยอะ พี่ก็เลยพามาทานร้านนี้ ที่จอดรถกว้างขวางดีด้วยครับ คนไม่พลุกพล่าน พี่จองโต๊ะไว้ทางโน้น" ชายหนุ่มเดินนำหน้าสองสาวไปยังโต๊ะที่จองไว้
เขายื่นเมนูให้ภัสรา และสโรชา "ทั้งสองคนเลือกเลยครับพี่ทานได้หมด"
"โห.....น่าทานทั้งนั้นเลยค่ะ มีก๋วยเตี๋ยวด้วย บัวเอาเส้นเล็กหมูสับลูกชิ้นหมูค่ะ และเธอก็สั่งกับข้าวอีกสองอย่าง มีขนมหวานด้วยนี่นา น่าทานจัง ไว้ทานข้าวเสร็จค่อยสั่ง ขอแค่นี้ก่อนค่ะ" หญิงสาวบอกพนักงาน สโรชาปลดกระดุมแขนเสื้อพันขึ้นมาไว้ที่ปลายข้อศอก เพิ่มความคล่องตัวในการทานอาหาร
"นี่ถ้าบัวไม่เกรงใจท้องไส้ บัวจะทานขนมจีนแกงใต้อีกสักจาน อยากลองว่าจะรสชาติจะเหมือนที่แม่ทำไหม ที่บ้านบัวแม่ทำให้ทานประจำค่ะ อร่อยมาก บ้านเราติดฝีมือแม่กันทั้งบ้าน เวลาที่บัวกลับคอนโด แม่จะห่อให้ประจำค่ะ เอามาใส่ตู้เย็นไว้ทานกับน้อง ประหยัดค่ากับข้าวได้เยอะมาก แล้วเราสองคนก็เก็บเงินไปดูหนัง ไปเที่ยว"
หญิงสาวเผลอพูดเรื่องของตัวเอง ไปเรื่อย โดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนตั้งใจฟังมากๆ
อีกแล้วผู้หญิงคนนี้ สั่งอาหารไม่กลัวอ้วน แถมจะทานขนมหวานอีก แต่หุ่นแบบนี้เพิ่มอีกสักห้ากิโลก็ยังไหว เพราะเธอสูง ชุดเหลืองไพรชุดนี้ขับผิวจังเลย ชายหนุ่มเผลอแอบมองคนที่นั่งตรงข้ามหลายครั้งหลายหน
"เอ่อ พี่จำได้ว่า คุณพ่อน้องบัวเป็นคนระนองใช่ไหมคะ คุณแม่เป็นคนเหนือ"
"ใช่ค่ะพี่ภัส บ้านบัวไม่ค่อยติดอาหารเหนือค่ะ ชอบเป็นบางอย่าง แม่ก็ติดอาหารใต้ บัวกับน้องชายก็ชอบมากค่ะ แม่ก็เลยทำแต่อาหารใต้ให้ทาน"
"น้องบัวกลับบ้านบ่อยไหมคะ หรือว่าไปๆมาๆ กรุงเทพ ฯ" ภัสราชวนหญิงสาวคุยระหว่างทานอาหาร
"ไม่บ่อยเลยค่ะ บัวเรียนจบแล้วก็ได้งานที่กรุงเทพเลย แต่ก็เริ่มเบื่อแล้วค่ะ จริงๆบัวเขียนใบลาออกแล้ว อยากกลับบ้าน ติดที่น้องชายยังไม่จบค่ะ ดีที่น้องไม่ดื้อรู้ความ บัวมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย เลยอยากกลับบ้าน แต่ที่รับงานที่นี่ เพราะปฏิเสฐไม่ได้ค่ะ เลยคุยกับบริษัทว่า บัวขอไม่นั่งที่ออฟฟิศ จะทำงานที่บ้าน แรกๆอาจต้องมาดูบ่อยหน่อย ส่วนค่าใช้จ่ายบริษัทดูแลทั้งหมด บัวถึงอยากคุย อยากดูหน้างานเร็ว ๆจะได้รีบกลับบ้านค่ะพี่ภัสรา "
"พี่ว่าก็ดีนะคะ ไปอยู่บ้านก็ได้ดูแลพ่อกับแม่ ท่านคงอยากให้น้องบัวกลับไปอยู่ด้วย"
"จริง ๆพ่อกับแม่ แล้วแต่บัวค่ะ ไม่ได้เรียกร้องหรือบังคับอะไร แล้วแต่ลูก อะไรลูกว่าดีพ่อกับแม่ก็ว่าดี ท่านน่ารักทั้งสองคนเลยค่ะ ไว้พี่ภัสไปเหนือ บัวพาไปพบท่านนะคะ "
"ได้เลยค่ะน้องบัว ตื่นเต้นจัง อยากจะไปเร็วๆ อยากไปสัมผัสอากาศหนาว"
"อิ่มจังเลยค่ะ กลับไปนี่บัวว่าบัวหลับแน่ๆเลยค่ะ เดี๋ยวบัวไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแป๊ปนะคะ เมื่อกี้เดินเข้ามาเห็นแว๊บๆที่ข้างตึก แป๊ปเดียวค่ะ" พูดจบหญิงสาวก็ลุกขึ้นเดินก้าวยาว ๆไปที่ร้านทำเอาพี่กับน้อง นั่งมองแบบงงๆ
"โอ้ย...คนแบบน้องบัวนี่ สุดยอดเลยค่ะพี่เข้มว่าไหมคะ ภัสบอกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่เป็นภาระของใครทำเองคิดเองได้หมด ภัสว่าน้องน่าจะไปซื้อน้ำกับขนมแน่เลยค่ะพี่เข้ม คืนนี้คงทำงานดึกแน่ๆ "
"นั่นสิ่ พี่เลยคิดไม่ทันเขาเลยทำเหมือนมาคนเดียวจริงๆ ให้พี่ไปซื้อให้ก็ได้นะบอกมาเลยว่าอยากได้อะไร " ชายหนุ่มบ่นกับน้องสาว แล้วก็หัวเราะออกมา เขาอยากรู้อยากเห็นอยากใกล้ชิดหญิงสาวตลอดเวลา และพยายามเตือนตัวเองว่าอย่าใจร้อนให้ใจเย็นๆ ยังไงเขาก็มีความมั่นใจว่า ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขาจะแต่งงานด้วย ลางสังหรณ์เขาไม่ผิดแน่นอน และเขามั่นใจในตัวเองมากว่า มันต้องเป็นแบบที่เขาคิดและวางแผนเอาไว้