สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เผลอแป๊ปเดียว สโรชาอยู่ภูเก็ตเกือบ 20 วันแล้ว งานของเธอคืบหน้าไปมาก โชคดีที่บริษัทให้รถมาใช้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด วันสองวันนี้เธอคิดว่าจะกลับบ้าน โชคดีที่พี่สิทธิ์ ส่งทีมงานที่ไว้ใจได้มาช่วยเธอน้องๆกระตือรือล้นกับงานมาก ตั้งใจ ทำให้งานออกมาดี เธอคิดว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ใจเธออยากกลับเสียวันพรุ่งนี้เลย สโรชาวีดีโอคอลคุยกับพ่อ แม่ เกือบทุกวัน ทำงานไม่มีวันหยุด นี่แหละนิสัยเธอ ตั้งใจอยากให้งานออกมาดีสมกับที่ลูกค้าไว้ใจ อัครา และภัสราดีกับเธอมาก เธอเองก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
"สาวๆ วันนี้ว่างกันไหม ไปทานข้าวเย็นกัน" อัคราถามสองสาว ตั้งแต่สโรชามาพักที่บ้านเขา ก็แทบจะไม่มีเวลาคุยกันเลย เธอทำงานหนัก เขาเห็นเธอหอบงานกลับมาทำที่บ้านทุกวัน ห้าทุ่มเที่ยงคืนบางทีเขาตื่นมาตีสองยังเห็นไฟในห้องของเธอเปิดอยู่ สโรชาทำงานจริงๆ ไม่ออกนอกลู่นอกทางเลย ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะชอบมาก มีความสุขกับงานที่ทำ ถึงยังไงเขาก็พอใจ อย่างน้อยก็อยู่บ้านหลังเดียวกัน เขาเข้าใจว่า เธอกำลังเร่งงานเลยไม่อยากกวน ปล่อยให้ทำงานไปก่อน คอยแอบมองอยู่ห่างๆ เขาจ้องที่จะชวนหญิงสาว ทานข้าวมาหลายวันแล้วแต่ไม่มีโอกาสสักทีเห็นเธอทำแต่งาน ก็นึกเป็นเป็นห่วง
และแล้วเขาก็มีโอกาส วันนี้สโรชายังไม่ออกจากห้อง เมื่อคืนเขาเห็นไฟในห้องของเธอปิดตั้งแต่ประมาณ 4 ทุ่ม น่าจะนอนเร็ว และจนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นเธอออกจากห้องเลย รถกระบะยังจอดอยู่
ไม่สบายหรือเปล่านะ เขาร้อนใจ
ก๊อก ๆๆๆ ภัส ยายภัสอยู่ไหม เขาเคาะประตูห้องภัสราถี่ๆ
"มีอะไรคะพี่เข้ม" ภัสราเปิดประตูห้องยื่นหน้าออกมาถามเขา "ใครเป็นอะไรคะ"
"ก็น้องบัว เมื่อคืนพี่เห็นนอนเร็ว ป่านนี้ยังไม่ไปทำงานเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่าภัสไปดูให้พี่หน่อย กลัวว่าจะไม่สบายปกติเช้าๆจะไม่เห็นหน้าแล้ว วันนี้แปลกๆ" เขารีบบอกภัสรา
"อ้าว...น้องบัวไม่ไปทำงานเหรอคะ นี่เกือบสิบโมงเช้าแล้วนะคะ อาจหยุดพักหรือเปล่าคะพี่เข้ม เดี๋ยวภัสไปดูให้ค่ะ" ว่าแล้วเธอก็รีบเดินไปที่ห้องสโรชา นี่ดีนะวันนี้เธอออกไปทำงานสาย ไม่งั้นพี่เข้มคงร้อนใจเต็มที แต่ถ้าเธอไม่อยู่เขาก็คงโทรหาน้องบัว หรือไม่ก็เดินไปเคาะห้องเองนั่นแหละ ภัสราเคาะประตูห้องสโรชา "น้องบัวคะตื่นรึยังเอ่ย ไม่สบายหรือเปล่าหรือว่าวันนี้หยุด"
คนในห้องยังนอนไม่ตื่นดี ได้ยินเสียงเคาะประตูถี่ๆ ก็ตกใจไม่น้อย รีบเด้งตัวขึ้นจากที่นอนเสียงภัสรานี่นา "ค่ะพี่ภัสรอแป๊ปนะคะ" หญิงสาวรีบไปเปิดประตู แล้วต้องรีบหลับตา เพราะแสงข้างนอกสว่างมาก
"สบายดีใช่ไหมคะ พี่เห็นว่าสายแล้วไม่ออกไปทำงานเลยมาเรียกค่ะ โถ...ที่แท้นอนยังไม่ตื่น" ภัสราหัวเราะแบบโล่งใจ
อัคราเดินตามเข้ามานั่งที่เก้าอี้ที่โต๊ะเขียนแบบ สภาพห้องสโรชา เต็มไปด้วยแบบ วางซ้อนๆ กันเต็มไปหมด มีทั้งที่เสร็จแล้วเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ มีทั้งโมเดล แต่ก็ยังคงเป็นระเบียบ ไม่เกลื่อนกลาด แสดงให้เห็นว่า เจ้าของห้องเป็นคนเจ้าระเบียบมาก เขานึกเอ็นดูคนที่นอนไม่พอ ท่าทางอยากจะนอนต่อ คงตกใจที่ภัสราเคาะประตูแบบรัวๆ เสียงดัง ทำไงได้ก็เขาร้อนใจนี่นา เขากลัวเธอจะไม่สบาย คนอะไรเวลาง่วงก็ยังดูดี ผมยาวที่ยุ่งนั่นน่าดูมาก ชุดนอนเสื้อแขนยาว กางเกงขายาวผ้าฝ้ายลายสกอตสีฟ้าอ่อนๆ เขาเห็นเธอซักตากที่ราวผ้า น่าจะมีครบเจ็ดวัน เจ็ดสี ไม่เคยเห็นมีแขนสั้นเลย
"โล่งอกไปทีครับน้องบัว พี่ก็ร้อนใจเห็นสายแล้วไม่ออกทำงาน เมื่อคืนก็เห็นปิดไฟแต่หัวค่ำ กลัวจะไม่สบายครับ" เขาพูดกับหญิงสาว "แล้วนี่งานใกล้เสร็จแล้วเหรอครับถึงได้มีเวลาพักผ่อน"
"ขอบคุณพี่เข้มกับพี่ภัสมากเลยนะคะที่เป็นห่วงบัว งานเริ่มปล่อยได้แล้วค่ะ มีน้องๆจากกรุงเทพมาช่วย บัวเลยได้พักบ้าง ล้ามาหลายวันสงสัยบัวจะง่วงสะสมค่ะ หลับเป็นตายเลย" หญิงสาวยกมือไหว้สองพี่น้อง พร้อมเอามือปิดปากหาวหลายรอบมาก
"ไม่เป็นไรค่ะน้องบัว ดีแล้วจะได้พักผ่อน น้องบัวสบายดีพี่กับพี่เข้มก็ดีใจแล้วค่ะ ใช่ไหมคะพี่เข้ม" ภัสราหันหน้าไปถามพี่ชาย เห็นหน้าพี่ชายเธอผ่อนคลายแล้วเธอก็โล่งใจ
"เอาล่ะน้องบัวพักผ่อนต่อเถอะครับ จะได้มีแรง เอ่อ......เย็นนี้เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าวนะครับ"
"ไปนะคะน้องบัว อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง พวกเราทำงานกันทุกวัน วันนี้ไปหาก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆ ทานกัน นานๆพี่เข้มจะเลี้ยง" ภัสราพูดขึ้นมา พร้อมยิ้มให้พี่ชาย เธอรู้ว่าช่วงนี้พี่ชายของเธอมีความสุขมาก
"ได้ค่ะ บัวเหลือลงสีแบบอีกนิดหน่อยก็เสร็จแล้ว หลังจากนี้ก็จะว่างแล้วค่ะ"
"น้องบัวพักผ่อนต่อนะคะ แล้วเย็นนี้เจอกันค่ะโชคดีจริงๆ วันนี้พี่ไปทำงานสาย แต่พี่ว่าพี่จะไม่ไปแล้วดีกว่า นานๆได้เจอกันพร้อมหน้า หยุดสักวันไม่เป็นไรหรอก งั้นพี่ไปเตรียมชุดสำหรับเย็นนี้ก่อนดีกว่า ไปค่ะพี่เข้ม เย็นนี้อาบน้ำ แต่งตัวหล่อๆนะคะ ไปเดตกับสาวแสนสวยตั้งสองคน " ภัสราแซวพี่ชาย แล้วเดินกลับห้องของตัวเอง
สโรชาเดินตามหลังสองพี่น้องมาปิดประตูห้อง แล้วกลับไปที่เตียงล้มตัวลงนอนต่อ เธออยากพักร่างสุดๆ หญิงสาวหลับต่ออีกนานมาก
ใกล้เวลาออกไปทานข้าวเย็น อัคราอาบน้ำแต่งตัวแป๊ปเดียวก็เสร็จ เขาออกมานั่งรอสองสาวที่ห้องนั่งเล่น ร่างสูงโปร่งของสโรชา เดินออกมาจากทางห้องของเธอ วันนี้หญิงสาวใส่เดรสผ้าลินินยาวกรอมเท้า สีเขียว คอปก แขนยาว แบบเดียวกับที่เขาเจอเธอบนเครื่องบิน และเธอก็ใส่บ่อย แต่คนละสี คาดว่าเวลาซื้อคงเหมาโหลมาแน่ๆ ชุดแบบนี้ก็ดีพลางหุ่นดีมาก ถ้าใส่เสื้อผ้าแบบพอดีตัว สโรชาก็เป็นคนที่หุ่นดีมากคนหนึ่ง เสียแต่ว่าเขาไม่เคยเห็นเธอใส่แบบนั้นเลย
เป็นผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองจริงๆ ไม่อายที่ใส่ชุดแบบเดิมอยู่เกือบทุกวัน เพียงแต่เปลี่ยนสีเท่านั้น หน้าตาก็ไม่ต้องแต่งมาก เขาเห็นเธอทาปากบางๆ นานๆจะเห็นปัดแก้ม แต่งหน้าครบชุด แบบไหนเขาก็ชอบมองไม่เคยเบื่อเลย
"ยายภัสยังไม่เสร็จครับ น้องบัวนั่งก่อน" เขาบอกหญิงสาว "งานเป็นยังไงบ้างครับ พี่เห็นไม่ว่างเลยสักวัน ที่ทำงานมีปัญหาอะไรไหม มีอะไรก็บอกได้นะครับอย่าเกรงใจ"
"ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ยังไม่มีปัญหาอะไร บัวโชคดีที่ได้ทีมงานดี งานคืบหน้าได้เร็วดีมากๆค่ะ"
"แล้วอาหารการกินเป็นยังไม่บ้าง ได้ทานของอร่อยบ้างหรือเปล่า" เขารู้มาจากภัสราว่า หญิงสาวทานข้าวกล่อง
"ข้าวกล่องค่ะ ง่ายดี แต่ก็สะอาดนะคะอร่อยมากด้วย บางทีน้องๆก็พากันไปทานที่ร้านแถวนั้นค่ะไ
"มาแล้วค่า...........รอนานไหมคะ ต้องขอโทษนะคะ เพราะถ้าไม่สวย ภัสจะออกจากห้องไม่ได้เลยค่ะ" ภัสรารีบเดินมาหาทั้งสองคน จริงๆ เธอแต่งตัวเสร็จนานแล้ว แต่เห็นสโรชาเดินออกมาแว๊บๆ เธอเลยเปิดโอกาสให้ทั้งสองได้พูดคุยกันตามสบาย "ภัสพร้อมแล้วค่ะ โห...น้องบัวชุดสีนี้สวยจังเลยค่ะ เขียวสวยมาก"
"พี่ภัสก็สวยมากค่ะ" หญิงสาวชมกลับไปบ้าง ภัสราสวยจริงๆ เธอแปลกใจมากว่าทำไม ภัสราไม่มีแฟนเลย อาจเป็นเพราะงานก็ได้ การที่ต้องดูแลโรงงานจิวเวลรี่ขนาดใหญ่ ก็ดูวุ่นวายพอสมควร คงไม่ค่อยมีเวลา เหมือนอาชาติของเธอ ทำแต่งานไม่มีเวลาหาแฟน นึกแล้วเธอก็ยิ้มคนเดียว
ทั้งสามคนออกจากบ้านด้วยรถของอัครา "มีใครอยากแวะดูอะไรข้างทางไหม ยังมีเวลาอีกเยอะเลย น้องบัว แวะดูตึกแถวนี้ไหมครับ ตึกช่วงนี้เป็นตึกเก่า สถาปัตยกรรมสวยมากๆ เผื่อจะชอบ ในตึกยังมีร้านค้าของฝาก อาหาร ขายด้วยนะครับ แวะไหม" ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มพร้อมมองมาหลังกระจกเชิงถามสองสาว
"ตกลงค่ะพี่เข้ม ไปกันเถอะค่ะน้องบัว พี่ไม่ได้มาเดินย่านนี้นานมากแล้ว เผื่อได้ของสวยงามกลับบ้าน แถวนี้ของดีๆ เยอะเลย พี่เล็งไว้นานแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีโอกาสมาสักที" ภัสราตอบแทนสโรชาเพราะเธอเชื่อว่ายังไง หญิงสาวก็ตกลง
"ระวังนะยายภัส แถวนี้รถเยอะถนนแคบด้วย เดินดีๆ อ้าวไปซะแล้ว" น้องสาวเขาเป็นคนเร็วปรู้ดปร้าด อีกคนยังเดินดูของข้างถนนอยู่เลย น้องบัวไปเถอะครับยายภัสไปโน้นแล้ว เขาหันมาจับข้อมือของสโรชาแล้วพาเดินแหวกคนข้ามถนน ไปอีกฝั่ง
คนที่ถูกจูงมือยังไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ตอนอยู่บนรถก็ไม่เห็นมีคนพอลงรถมา คนมาจากไหนเยอะแยะเลย
"รถเยอะจริงๆ สงสัยข้างหน้ามีอุบัติเหตุแน่ๆ ชายหนุ่มพูดเบาๆ" พอถึงอีกฝั่งถนนเขาก็ปล่อยมือเธอ
"น้องบัวๆ พี่เข้มทางนี้ค่ะ มาดูอะไรนี่" ภัสราเรียกสโรชาและพี่ชายของเธอ "น้องบัวมาทางนี้ค่ะ เร็วๆๆ"
สโรชากำลัง งงๆ กับการข้ามถนนเมื่อกี้ ยังไม่ทันได้คิดอะไร ภัสราก็เรียก
"สวยจังค่ะพี่ภัส บัวชอบมากเลย ที่บ้านบัวก็ใช้ผ้าถุงค่ะ ของแม่เยอะมากของบัวก็เยอะ หูย...ลายสวยมากเลย ชุดบาบ๋า ย่าหยา นี่เขานิยมใส่ในงานแต่งงานใช่ไหมคะพี่ภัส แล้วอย่างเราคนธรรมดาเอามาใส่ในวันธรรมดาได้ไหมคะ บัวยังไม่มีแบบนี้ มีแต่ผ้าปาเต๊ะที่เย็บเป็นผ้าถุงสำเร็จ กับเสื้อผ้าลูกไม้ค่ะ มีหลายชุด บัวเอาไว้ใส่เวลาไปบ้านย่าที่ระนอง ใส่ไปวัด ใส่ไปทำบุญตักบาตร"
สโรชาเดินชมชุดในร้าน พร้อมพูดคุยไปกับภัสรา อย่างมีความสุข เผลอพูดเรื่องส่วนตัวให้ภัสราฟัง ทำให้คนที่เดินตามพลอยได้รู้ไปด้วย สองสาวไม่ทันได้สังเกตว่าเขาเดิมยิ้ม เพราะมัวแต่เลือกชุดกัน
บางทีไม่ต้องถามให้มาก ถ้าเธอไว้ใจเธอก็จะพูดอออกมาเอง ชายหนุ่มเดินตามสองสาวไปเรื่อยๆ อย่างไม่เร่งรีบ เขามาถูกทางแล้ว เหลือแต่ว่าเมื่อไรหญิงสาวจะรู้ตัวสักที บางทีเขาก็ไม่อยากรอ อุตสาห์ได้มาอยู่บ้านหลังเดียวกันแล้ว อยากพูดอยากบอกความรู้สึกให้หมด
"ลองดูชุดได้นะคะน้อง ลองได้เลยจะได้รู้ว่าเป็นยังไงค่ะ ไม่ซื้อก็ไม่เป็นไร" เจ้าของร้านบอกกับหญิงสาว ด้วยเห็นว่าเธอดูชอบชุดมาก
"งั้นบัวไม่เกรงใจนะคะ ของลองสักชุดก็พอค่ะ" หญิงสาวเลือกชุดที่ถูกใจหายเข้าไปในที่ลองเสื้อผ้า เธอคิดว่าจะซื้อไปฝากแม่ด้วย สักสองสามชุด ไว้ใส่ไปทำบุญที่บ้านย่า
"โห...น้องบัว สวยมากใส่ได้พอดีเลยนะคะเนี้ย สีนี้ใส่แล้วขับผิวมากเลยค่ะ" สโรชาเลือกเสื้อสีชมพู กับผ้าถุงเข้าชุดกัน หน้าที่คมเข้มอยู่แล้ว ยิ่งมาสวมชุดแบบนี้ เหมือนสาวใต้เลย คนที่แอบมองชื่นชมอยู่ในใจ เสื้อผ้าลูกไม้กับผ้าถุงชุดนั้นทำให้ผิวของหญิงสาวผ่องมากขึ้น
เขายังคิดว่าเมื่อไรจะได้เห็นผู้หญิงคนนี้ใส่ชุดเข้ารูปสักที เหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะรับรู้ สโรชาใส่ชุดบาบ๋า ยาหยา สวยมาก เป็นผู้หญิงที่รูปร่างดี อก เอวขอดทำให้สะโพกผาย ยิ่งใส่ชุดแบบนี้สวยมาก " พี่เข้มๆๆๆ" เขาสะดุ้ง ภัสราเรียกเขาเสียงดัง "ตะลึงในความงามเลยเหรอคะ"
"น้องบัวกับพี่สีผิวใกล้เคียงกันเลย งั้นภัสขอลองบ้างได้ไหมคะเจ้" ภัสราอยากลองชุดบ้าง เธอนึกขึ้นได้ว่า ถ้าได้มีโอกาสใส่คู่กันคงสวยมาก "น้องบัวคะ พรุ่งนี้เราใส่ชุดนี้ไปไหว้พระที่วัดกันดีกว่านะคะ นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวภูเก็ต ต้องไปกราบพระที่วัดนี้ค่ะ เป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองของภูเก็ต" ภัสราได้โอกาสชวน
"ก็ดีนะคะ บัวก็อยากไปกราบพระเหมือนกัน จะได้ทำบุญด้วย จริงๆบัวตั้งใจไว้นานแล้วค่ะ แต่ไม่มีโอกาสไปเลย"
สองสาวต่างยิ้มให้กัน ว่าไปแล้วภัสราถึงจะเป็นคนใต้ แต่ผิวก็ขาวมากๆ อาจเป็นเพราะว่า ญาติทางพ่อของเธอ เป็นคนจีนมาจากเมืองจีน จึงผิวขาว
อัคราเห็นสองสาวเลือกเสื้อผ้าอย่างมีความสุข เขาก็ดีใจ " สวยมากครับ เลือกเลยทั้งสองสาวพี่จ่ายเอง" เขาพูดและหันไปยิ้มกับสโรชา "น้องบัวเลือกไปฝากคุณแม่ด้วยไหมครับ เห็นว่าท่านชอบ" เขาหันไปบอกกับสโรชาพร้อมยิ้มให้ "ไม่ต้องเกรงใจครับ ไว้เดี๋ยวพี่ขึ้นเหนือ น้องบัวค่อยตอบแทน" เขาพูดดักหญิงสาวไว้ก่อน เพื่อไม่ให้ปฏิเสธ
"งั้นบัวไม่เกรงใจแล้วนะคะ" หญิงสาวส่งยิ้มมาให้เขาพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ ทั้งสองสาวเลือกชุดกันอย่างสนุกสนานและมีความสุข ตามประสาผู้หญิงที่เจอของสวยงามก็มีความสุขเสมอ