สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"เดินทางปลอดภัยนะคะ พี่เข้ม น้องบัว ไม่ต่องห่วงทางนี้เดี๋ยวภัสตามไปค่ะ ขอจัดการเรื่องเอกสารสักหน่อย แล้วเจอกันที่บ้านน้องบัวนะคะ" ภัสราก็ตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ พี่ชายเธอก็จะเดินทางพร้อมสโรชา เขาให้เธอจองตั๋วให้ บอกว่ามีงานด่วนต้องไปเซ็นเอกสารเรื่องที่ดินที่เชียงราย พี่ชายเธอไปซื้อที่ไว้แถวนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน และต้องขึ้นไปด่วนด้วย แต่เธอขอเคลียร์งานก่อนแล้วจะตามขึ้นไปบังเอิญอะไรอย่างนี้ ช่างเถอะเธอขี้เกียจคิด ต้องรีบเคลียร์งานแล้วตามเขาไป
"บัวลานะคะพี่ภัสรา" หญิงสาวยกมือไหว้ภัสรา สองสาวสวมกอดกัน คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน อยู่ด้วยกันเกือบเดือน สโรชาเป็นลูกคนโต มีแต่น้องชาย พอมาสนิทกับภัสรา ทำให้เธอรู้สึกผูกพันธ์กับหญิงสาวมาก นับถือภัสราเหมือนพี่สาว
"ไปกันเถอะครับน้องบัว ส่งกระเป๋ามาพี่ถือให้" อัครารับกระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมาถือไว้ทั้งสองใบ ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินทางเข้ากรุงเทพฯ พร้อมกัน สโรชาไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะเธอมัวแต่คิดถึงเรื่องที่กริชบุกไปหาเธอที่บ้าน หญิงสาวมีท่าทีเงียบขรึมตลอดการเดินทาง
"น้องบัวพักผ่อนได้เลยนะครับ หลับไปเลยก็ได้ เดี๋ยวใกล้ถึงพี่ปลุกเอง" อัคราดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดี เขากังวลไม่น้อยกับอาการนิ่งๆของเธอ อาการแบบนี้ไม่ควรปล่อยให้เดินทางคนเดียว เขาตัดสินใจตั้งแต่ได้ยินเธอรับโทรศัพท์จากทางบ้าน ว่าจะต้องเดินทางไปพร้อมเธอไม่มีทางปล่อยให้ไปคนเดียวแน่ๆ
ไม่นานหญิงสาวก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อคืนเธอเร่งงานและนอนดึกเหมือนเดิม แต่ก็มีความอุ่นใจที่มีอัคราเดินทางมาด้วย ค่อยสบายใจหน่อย เธอจะได้หลับแบบไม่ต้องระแวงอะไร ไม่นานหญิงสาวก็หลับสนิท
สโรชามารู้สึกตัวอีกที เมื่อเครื่องลงแตะพื้น ทั้งสองคนเดินไปรับกระเป๋า เธอไม่ได้สังเกตคนรอบข้างที่มอง บางคนก็มองแบบชื่นชม บางคนก็คิดว่าคู่รักคู่นี้เหมาะสมกันมาก หน้าตาดีด้วยกันทั้งคู่ "เราไปที่คอนโดเลยนะครับ น้องบัวจะได้พักผ่อน พี่จะไปส่งน้องบัวที่คอนโดก่อน ให้แน่ใจว่าปลอดภัย แล้วเดี๋ยวพี่ค่อยไปหาที่พักทีหลัง"
"เมื่อเช้าบัวโทรหาน้องเพิ่งสอบเสร็จเมื่อวาน วันนี้คงนอนตื่นสาย พี่เข้มหิวไหมคะ แวะทานอะไรก่อนได้นะคะ หรือจะไปทานที่คอนโดดี สั่งมาทานได้ค่ะ น้องคงยังไม่ได้ทานเหมือนกัน ส่วนมากน้องจะทานมาจากข้างนอก มื้อเย็นก็ซื้อเข้ามาค่ะ"
"พี่บัว สวัสดีครับ คิดถึงจังเลยฮ่ะ อ้าวมีเพื่อนมาด้วยเหรอครับ ไม่เคยเห็นพี่บัวพาใครมา" น้องชายเธอทำหน้างง
"บุตร นี่คุณอัครา พี่ชายพี่ภัสรา ที่พี่เล่าให้ฟังบังเอิญเดินทางพร้อมกัน เลยแวะมาส่งพี่ที่นี่ และจะไปเหนือ บินเที่ยวเดียวกับเราเลย พี่เข้มคะนี่น้องชายบัวค่ะ องอาจ อัครเกียรติไพบุลย์ เรียกบุตรก็ได้ค่ะ"
"สวัสดีครับพี่เข้ม ขอบคุณนะครับที่ดูแลพี่บัวอย่างดีเลย เข้ามาก่อนฮ่ะ บุตรเพื่งตื่น กำลังคิดว่าจะเดินลงไปหาอาหารกลางวันครับ" บุตรรับกระเป๋าจากอัครา เอาไปเก็บไว้ในห้องของพี่สาว "อะไรครับพี่บัวเยอะจัง ตอนไปมีกระเป๋าใบเดียว ตอนกลับมีกระเป๋าสองใบ" เด็กหนุ่มแซวพี่สาวหัวเราะเบาๆ " พี่เข้มอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ เดี๋ยวสั่งขึ้นมาทานที่นี่เลย เห็นพี่บัวมาบุตรก็ขี้เกียจลงไปแล้ว สั่งมาทานดีกว่าเด็กหนุ่มพูดเบาๆ "
"พี่เข้มคุยกับตาบุตรไปก่อนนะคะ บัวขอตัวจัดของแป๊ปค่ะ" พร้อมหันไปบอกน้องชาย "บุตรจัดการเรื่องอาหารเลยน่ะ เงินอยู่ในกระเป๋าเป้ หยิบไปได้เลย" เธอบอกน้องชายแล้ว หญิงสาวก็เดินเข้าไปห้องส่วนตัว
"พี่เข้มบินเวลาเดียวกับเราเลยใช่ไหมครับ งั้นพี่ก็พักที่นี่เลยไม่ดีกว่าเหรอครับ นอนกับบุตรก็ได้ จะได้ไม่ต้องย้อนไปมา ไม่มีปัญหาหรอกฮ่ะ บุตรนอนไม่กรนพรุ่งนี้จะได้สบายๆ ไม่ต้องรีบมาก" เด็กหนุ่มชวนอัครา " หรือพี่บัวว่าไงครับ ไม่ต้องตอบแล้วครับพี่บัว ให้พี่เข้มนอนที่นี่แหละ พี่บัวยังพักที่บ้านพี่เข้มเลยนะครับ" เด็กหนุ่มสรุปเรียบร้อย "บุตรมีเรื่องจะคุยกับพี่เข้มเยะเลยฮ่ะ"
อัคราหันไปหาสโรชา ซึ่งเดินออกมาจากห้องของเธอพอดี เพื่อขอความเห็น เห็นหญิงสาวยิ้มให้เขา ก็สบายใจ ถือว่าเธออนุญาติเขาให้ได้พักที่นี่คืนนี้
"บัวว่าก็สะดวกดีนะคะ ไหนๆก็บินเที่ยวเดียวกัน ไปที่เดียวกันก็พักที่นี่เลยค่ะ" เธอบอกกับเขา ถ้าจะให้เขาไปพักที่อื่น ก็จะน่าเกลียดเพราะเธอก็ไปพักบ้านเขาตั้งหลายวัน เดี๋ยวจะหาว่าเธอเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักบุญคุณ "งั้นบัวขอเวลาทำความสะอาดห้องบุตรแป๊ปนะคะ ดูไม่ได้เลย บุตรคุยกับพี่เข้มไปพรางก่อนนะ พี่ทำความสะอาดแป๊ปหนึ่ง"
"ธรรมดาครับพี่เข้ม พี่บัวเหมือนแม่คนที่สองของบุตรเลย อย่าถือสานะฮ่ะ แบบนี้ไง ขี้บ่น ระเบียบจัด สะอาดมาก ถึงไม่มีแฟนสักที" องอาจบ่นพี่สาวของเขาไป หัวเราะไป
"บุตรรีบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่มที่พี่เตรียมให้ใหม่ไปไว้ในห้องเลย แล้วก็รีบสั่งอาหารด้วยพี่หิวแล้ว อย่าลืมก๋วยเตี๋ยว ถามพี่เข้มด้วยว่าอยากทานอะไร" หญิงสาวร้องสั่งออกมาจากห้องซักผ้า เธอง่วนอยู่กับการทำความสะอาด
"พี่เข้มจะทำงานต่อใช่ไหมคะเธอเห็นเขามองหาที่เสียบปลั๊กไฟ เข้าไปทำงานในห้องบัวก่อนเลยค่ะ บัวขอเคลียร์ตรงนี้แป๊ปหนึ่ง"
หญิงสาวเห็นว่าเขากำลังจะทำงาน คุยโทรศัพท์ ตรงนี้ไม่สะดวกแน่ เธอเดินเข้าไปหยิบโนตบุคเขาขึ้นมา
"มาค่ะตามบัวมาเลย ห้องบัวมีฝุ่นนิดหน่อย แต่ดีกว่าห้องตาบุตร และข้างนอกนี่"
หญิงสาววางโนตบุคของเขาไว้ที่โต๊ะทำงานของเธอ "ไม่ต้องเกรงใจนะคะ" เธอบอกเขาพร้อมยิ้มให้เล็กน้อย แล้วออกไปทำความสะอาดด้านนอกต่อ
เธอเริ่มทำความสะอาดห้องนอนของน้องชายก่อน เป็นอันดับแรก ปัด กวาด เช็ด ถู ดูดฝุ่น ถูพื้น เตรียมผ้าห่ม ผ้าเช็ดตัว ผ้าเช็ดผม ชุดนอน ล้างห้องน้ำ เป็นอันเสร็จเรืยบร้อย ส่วนเสื้อผ้าในตู้ไว้ค่อยมาพับใหม่ล่ะกัน ต้องให้บุตรมาทำด้วย จะได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง แต่บางครั้งถ้าเธออารมณ์ดี ถ้ามีเวลา เธอก็ชอบจัดการให้น้องทั้งหมด พับ เก็บผ้า
สโรชาได้ความมีระเบียบ ความสะอาด มาจากนางจันทรา ผู้เป็นมารดา แทบทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องการทำอาหาร เธอไม่ค่อยชอบ อาจเป็นเพราะว่า เธอเป็นคนทานง่าย อะไรก็ทานได้ เลยไม่ค่อยพิถีพิถันเท่าไร บางทีไม่มีอะไรเลย ช่วงทำงานเยอะๆ เธอก็ทำไข่เจียว หรือไม่ก็บะหมี่สำเร็จรูป กาแฟสักแก้วก็พอแล้ว
อัครานั่งทำงาน แต่ก็ไม่วายที่จะแอบสำรวจห้องนอนของหญิงสาว เตียงเล็กนั่นคลุมด้วยผ้าคลุมเตียงลายสกอต ฟ้า ขาว ผ้าปู ปลอกหมอนเข้าชุดกัน ปลายเตียงนั้นก็ยังมีโต๊ะเขียนแบบ กล่องใหญ่ใส่แบบงานต่างๆ ชั้นวางหนังสือแน่นเอี้ยด ในตู้เสี้อผ้านั้นคงมีผ้าที่พับเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ ของเยอะ แต่มีระเบียบเขาชอบแบบนี้
เขาทำงานเพลิน จนมาสะดุ้งตกใจกับเสียงของ บุตรตะโกนมาบอกให้ออกไปทานข้าวได้แล้ว วันนี้ได้งานเยอะมากๆ คนเรานะ ช่วงเวลาของความสุข ก็ทำให้อะไรๆ ก็ง่ายไปหมด
"มาครับพี่เข้ม มาทานข้าวกัน นั่งเลยครับ พี่บัวเอาขยะลงไปทิ้งข้างล่างครับเดี๋ยวคงขึ้นมา ไม่ต้องเกรงใจนะครับ อันนี้ก๋วยเตี๋ยวของพี่บัวฮ่ะ ไม่รู้ทำไมชอบจังเลยกับก๋วยเตี๋ยวเนี้ย แต่ร้านนี้บุตรก็ว่าอร่อยนะครับ เสียทีร้านลึกลับไปหน่อย" เด็กหนุ่มพูดเจื้อยแจ้วไป หารู้ไม่ว่าในวันที่สองพี่น้องไปที่ร้านนั้น เขาก็อยู่ที่นั่นด้วย คิดถึงวันนั้นชายหนุ่มก็ยิ้มคนเดียว
"พี่เข้มยิ้มทำไมเหรอครับ ขำพี่บัวใช่ไหมฮ่ะ แสดงว่าตอนที่อยู่ภูเก็ต พี่บัวก็ทานแต่ก๋วยเตี๋ยวแน่ๆเลย สมัยที่บุตรไปอยู่เป็นเพื่อนพี่บัว ตอนไปทำงานแถวภาคอิสานเหมือนกัน ทานแต่ก๋วยเตี๋ยวอยู่นั่นแหละ แล้วร้านก็ไม่ได้ไปไกลจากไซค์งานเลย ก็อยู่ในที่ทำงานนั่นแหละ มีร้านก๋วยเตี๋ยวขายให้คนงาน พี่บัวก็ทานทุกวัน บุตรล่ะงงจริงๆ แบบนี้เขาเรียกเด็กเส้นฮ่ะ" เด็กหนุ่มพูดไปหัวเราะไป
"อะไรกันบุตรนินทาพี่เหรอ น้อยๆหน่อยก็เหมือนบุตรนั้นแหละชอบอยู่ได้แกงมั่สมั่น นี่แม่คงเตรียมไว้หม้อใหญ่แน่เลย รู้ว่าลูกชายจะกลับบ้าน" หญิงสาวเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร
"พี่กริชไปที่บ้านเราเหรอครับพี่บัว บุตรคุยกับแม่เมื่อวาน แม่เล่าให้ฟัง" องอาจถามพี่สาวต่อหน้าอัคราเขาคิดว่าไม่น่ามีอะไรปิดบังผู้ชายคนนี้ เขาเป็นผู้ชายแค่ดูตาพี่เข้มเขาก็รู้ว่าคิดยังไงกับพี่สาวเขา และยังเป็นผู้ชายคนแรกที่พี่สาวเขาพามาที่คอนโด ถึงแม้ว่าพี่สาวเขาจะไม่ได้พูดอะไรก็ตาม ทำไมเป็นคนแบบนี้ ไนี่พี่บัวยังไม่คุยกับพี่กริชให้เด็ดขาดเหรอครับ บุตรคิดว่าพี่กริชเข้าใจแล้ว กลับไปอยู่กับครอบครัวแล้วนะ ยังมาวุ่นวายอีกเหรอฮ่ะ" เด็กหนุ่มพูดและมองหน้าพี่สาว เขาเห็นใจพี่บัวมาก ที่มาเจอผู้ชายแบบนี้ ทำตัวน่าเกลียดจริงๆ
หญิงสาวนิ่งไปไม่พูดอะไรสักคำ เธอนั่งทานก๋วยเตี๋ยวหมด ก็เข้าห้องไปเลย นิ่งจนเขาก็เดาไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ ใจก็เป็นห่วงแต่เขาก็ไม่กล้าถาม ปล่อยสักพักเถอะ ถ้าไม่ดีขึ้นเขาคิดว่าเขามีแผน ให้เธอเลือก
"สงสารพี่บัวจังเลยครับพี่เข้ม นี่ถ้าพี่บัวมีแฟน พี่กริชคงไม่มาวุ่นวายหรอก พี่บัวทำแต่งาน ไม่สนใจใคร ทำให้พี่กริชมีความหวัง ตื้ออย่างเดียว พี่เข้มเป็นคนพิเศษของพี่บัวใช่ไหมครับ พี่บัวไม่เคยพาใครมาที่นี่ ไม่สนิทสนมกับผู้ชายคนไหนแบบนี้ ไม่เคยให้โอกาสใคร พี่เข้มเป็นคนแรกนะครับ บุตรเอาใจช่วยนะครับพี่เข้ม" องอาจมั่นใจอย่างที่ตัวเองคิด
"พี่ขอบใจบุตรมากนะ ใช่พี่ชอบพี่สาวของบุตร แต่พี่เขายังไม่รู้ตัว พี่จริงใจ ไม่มีคนรักเลยเหรอ" เขาถามย้ำอีกครั้ง
"มีครับมีเยอะ ก็พี่บัวหน้าตาดีขนาดนี้ มีแต่คนมาชอบ แต่พี่บัวไม่สนใจทำงานอย่างเดียว"
ทำให้อัครายิ้มอย่างอารมณ์ดี "แสดงว่าพี่โชคดีมากเลย"
หญิงสาวเข้ามาจัดกระเป๋าเดินทางใหม่ ในห้องของตัวเอง พลางคิดว่าจะทำยังไงกับกริชดี เธอจะไม่มีวันให้กริชสร้างความรำคาญ พ่อกับแม่อีกเป็นอันขาด ต้องจัดการให้เด็ดขาด ไม่งั้นก็จะเป็นแบบนี้เรื่อยไป กริชไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ผู้ชายแบบนี้เธอไม่มีวันไปรักได้หรอก ผู้ชายที่เพียบพร้อมกว่ากริช เธอยังไม่สนใจเลย
สโรชาลากกระเป๋าที่จัดเรียบร้อยแล้วมาวางไว้กลางห้องรับแขก
"เอาของบุตรมาไว้ด้วยกันเลย พรุ่งนี้จะได้ไม่ลืม อันไหนที่ฝากพ่อกับแม่ใส่ในกระเป๋าพี่ได้นะ ของพี่ยังใส่ได้อีกเยอะเลย" เธอบอกน้องชาย
"พี่เข้มทำงานต่อได้เลยนะคะบัวเก็บของหมดแล้ว" หญิงสาวหันมาบอกชายหนุ่ม เพราะเห็นว่าเขาทำงานค้างไว้
"ครับน้องบัวเหลืออีกนิดหน่อยก็เสร็จแล้วครับ" เขายิ้มให้หญิงสาว เมื่อเธอเดินเข้ามาหยิบของใช้ในห้อง เข้าใจว่าเธอคงเครียดมาก ด้วยอาการที่ไม่ร่าเริง
" มีอะไรให้ช่วยไหมครับน้องบัว บอกได้เลยนะครับ" เขาเอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"พี่ยินดีและพร้อมมากที่จะช่วย บุตรเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วครับ พี่เต็มใจช่วยทุกอย่าง ไม่ว่าจะมีปัญหาหรือเรื่องอะไรก็ตาม พี่อยากให้น้องบัวคิดถึงพี่เป็นคนแรกได้ไหม" เสียงเขาอ่อนโยนเหลือเกิน
อัคราลุกขึ้นยืนและเดินเข้ามาหาหญิงสาว
"กุมมือของเธอไว้ พี่เป็นกำลังใจนะครับ และขอให้น้องบัวรู้ไว้ว่า พี่เป็นห่วงและปราถนาดีกับน้องบัวมาก ไม่อยากให้มีความทุกข์เลย พี่คุยกับผู้ชายคนนั้นให้ได้นะครับพี่เต็มใจ"
"ขอบคุณมากค่ะพี่เข้ม บัวต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ต้องมาฟังเรื่องไร้สาระแบบนี้" เสียงเธอสั่น หญิงสาวตกใจที่อยู่ ๆเขาก็กุมมือเธอ ทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขายืนใกล้เธอมากเสียงเขาก็อบอุ่นเหลือเกิน แปลกใจตัวเองว่าทำไมยืนให้กุมมืออยู่ได้
เหมือนอัคราจะรู้ว่าหญิงสาวคิดอะไร
"นะครับน้องบัว พี่อยากให้น้องบัวสบายใจเมื่อเวลาที่พี่อยู่่ด้วยตลอด เพราะพี่จะไม่ปล่อยให้น้องบัวไม่ปลอดภัยแน่ ๆ พี่สัญญาครับ"
เขาไม่พูดเปล่าสายตาเขาก็บอกเธอด้วย "เชื่อใจพี่นะครับคนดี"
"นี่ยายภัสถึงที่พักแล้วนะครับ ยายคนนี้ใจร้อนมากไปรอที่โน้นเลยที่พักว่างพอดี ดีที่จองทันให้พี่อีกห้อง แต่ว่างแค่สองคืนนะครับ หลังจากนั้นไม่ว่างยาวเลย ปกติจะไม่ว่างเลยว่างั้น เห็นว่าอยู่ใกล้บ้านน้องบัวด้วยนี่ครับ ดีเลยจะได้ถือโอกาสไปไหว้ คุณพ่อกับคุณแม่น้องบัว" เขาเปลี่ยนเรื่องพูดและปล่อยมือหญิงสาว
"ใช่ค่ะพี่ภัสทักบอกบัวแล้วค่ะ ช่วงนี้อากาศกำลังดี เห็นบอกว่าไปเตรียมงานเอกสารรอพี่เข้ม เสียงเธอสั่นเล็กน้อย"
"สมใจพี่ภัสเลยค่ะ อยากมาเจออากาศเย็น ที่บ้านบัวถ้าหนาวก็หนาวนานมาก ว่าแล้วก็คิดถึงพ่อกับแม่จัง ไม่ต้องห่วงนะคะเรื่องที่พัก คืนที่สามสี่ห้า หรือกี่คืนหลังจากนั้นพักที่บ้านบัวได้เลย บัวบอกพ่อกับแม่ไว้แล้ว สบายใจได้เลยค่ะ ว่ามีที่พักแน่นอน พี่เข้มทำงานต่อเลยค่ะ บัวเก็บของเสร็จแล้ว" หญิงสาวบอกเขาแล้วเดินออกมาข้างนอก
"พี่บัวฮ่ะ เย็นนี้ทานอะไรดีครับ บุตรจะได้คิดเมนูไว้เลย" น้องชายเธอถามพร้อมยิ้มให้พี่สาว
อัครายิ้มตามคนที่เพื่งเดินออกไป ชื่นใจนัก สโรชาไม่ได้รังเกียจเขา แต่ต้องให้เวลาเธอหน่อย เขารอได้
นี่กี่โมงแล้ว เธอถามพรางหันมองนาฬิกา ใกล้เวลาอาหารเย็นอีกแล้ว บุตรสั่งได้เลย ของพี่อะไรก็ได้ อย่าลืมถามพี่เข้มด้วยนะว่าอยากทานอะไร เงินอยู่ในกระเป๋า จัดการเลย เดี๋ยวพี่พับผ้าก่อน น่าจะแห้งหมดแล้ว เหลือพับผ้าเก็บอีกอย่างเดียว ก็เป็นอันว่าเรียบร้อย จะได้กลับบ้านอย่างสบายใจ เธอคิดว่าถ้าต้องลงไปดูงานที่ภูเก็ต น่าจะบินจากบ้านเธอตรงไปภูเก็ตเลย ไม่ต้องมาแวะกรุงเทพฯ เพราะน้องชายเธอก็ปิดเทอมแล้ว