สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"ลุงบุญๆๆๆทางนี้ครับ" องอาจเรียกลุงบุญเสียงดังมาก นานแล้วที่เขาไม่ได้เจอลุงบุญ เทอมที่ผ่านมาทั้งเทอมเขาไม่ได้กลับบ้านเลย
" สวัสดีครับลุงบุญขอบุตรขอกอดที คิดถึงจังเลยครับ" เด็กหนุ่มกระโดดกอดชายสูงวัย พร้อมหอมแก้มอีกฟอดใหญ่
"โอ้ย...คุณบุตร ลุงไม่มีแรงเหมือนแต่ก่อนแล้วนะครับ คุณบุตรตัวโตขนาดนี้ ลุงอุ้มไม่ไหวแล้ว" ชายสูงวัยร้องเสียงดัง แต่ก็หัวเราะชอบใจ หลังจากที่บุตรโผเข้าหา ทำให้ทั้งอัคราและสโรชา หัวเราะออกมากพร้อมกัน
"สวัสดีค่ะลุงบุญ สบายดีนะคะ พี่เข้มคะนี่ลุงบุญค่ะ ลุงบุญเป็นญาติผู้ใหญ่ของบัว ช่วยพ่อดูแลไร่ และหลายๆอย่างของที่บ้านค่ะ ลุงบุญคือฮีโร่ของบัวและบุตร สอนบัวกับบุตรขี่ม้า ขับรถไถ รถสิบล้อ และอีกหลายอย่าง "
"ลุงบุญคะ นี่คุณอัครา หรือพี่เข้ม เอ่อ..."หญิงสาวหยุดคิดนิดหนึ่งอยู่ๆก็พูดไม่ออกจะแนะนำเขาว่าเป็นอะไรกับเธอดี
"เป็นพี่ชายของเพื่อนบัวค่ะ" หญิงสาวหันไปยิ้มกับอัคราหลังจากแนะนำเสร็จ ประมาณว่า บัวแนะนำสถานะถูกไหมคะ ทำให้เขายิ้ม กับท่าทางของเธอ
"สวัสดีครับลุงบุญยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้ชายสูงอายุเขารู้สึกถูกชะตากับชายสูงวัยคนนี้มาก
"สวัสดีครับคุณอัครา ยินดีต้อนรับสู่บ้านเรานะครับ คุณอัคราอย่าเพื่งเชื่อหนูบัวมากนักนะ ผมแก่แล้ว" ชายสูงวัยบอกอย่างถ่อมตัว แล้วหัวเราะเสียงดัง อย่างอารมณ์ดี
"นี่หนูบัวลุงถือว่าเป็นนิมิตรหมายอันดีเลยนะที่ได้เจอคุณเข้ม" ไม่ใช่แค่อัคราที่ถูกชะตากับลุงบุญ ชายสูงวัยเองก็รู้สึกถูกชะตากับอัครามากเช่นกัน ถึงแม้จะเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก
"ไปครับทุกคนขึ้นรถ กลับบ้านเรากันดีกว่า" ลุงบุญบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและอ่อนโยน หันมายิ้มให้อัคราแววตาลุงบุญรับรู้อะไรบางอย่างในตัวผู้ชายคนนี้
" เดี๋ยวลุงขอแวะหาคุณชาติที่โรงแรมแป๊ปนะครับหนูบัว พอดีคุณชาติฝากของไปให้คุณอาทิตย์"
"ได้เลยค่ะลุงบุญ ดีเลยเราได้ไปไหว้อาชาติด้วย ตาบุตรยิ่งไม่ได้เจออาชาติมานานมากๆ คิดถึงกันจะแย่แล้วค่ะ"
"ไปเลยครับลุงบุญ อยากถล่มอาชาติเต็มทีแล้ว ใช้สิทธิ์ลูกชายสักหน่อย" เด็กหนุ่มหัวเราะอย่างมีความสุข ที่ได้กลับบ้าน และได้พบกับญาติๆ อีกครั้ง
ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็เดินทางมาถึงโรงแรม พนักงานมารับรถไปจอดยังที่จอดรถ ลุงบุญพาทั้งสามคนเข้าไปที่ล้อบบี้ของโรงแรม พนักงานทุกคนที่ผ่านไปมา ยกมือไหว้ทั้งลุงบุญ สโรชา องอาจ และอัครา ทั้งหมดเดินเข้าไปในห้องรับรองที่เป็นเหมือนห้องส่วนตัว แยกออกมาจากตัวอาคารโรงแรม
"พี่บุญมาๆ เข้ามาเลยครับ นี่ผมรอตั้งนานแล้วนะเนี้ย โอ้ย..ตายๆ ตาบุตร นี่ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ" ชาติชาย ร้องเสียงดังเมื่อองอาจโผเข้าไปกอดเหมือนเด็กๆ อาหายใจไม่ออกแล้วลูก ปล่อยก่อนๆ อาเวียนหัว
"สวัสดีครับอาชาติ คิดถึงมากเลยครับ วันนี้จะมาถล่มอาชาติให้หมดตัวเลย" องอาจยังกอดชาติชายไว้แน่น
"บุตรปล่อยอาชาติได้แล้ว ให้พี่กอดบ้าง สโรชาบอกน้องชาย เธอเดินเข้าไปกอดชาติชาย สวัสดีค่ะอาชาติ ยังมีลูกสาวอีกคนนะคะ อย่าลืมค่ะ "หญิงสาวพูดและยิ้มประจบชาติชาย
"โอ้ย...มีลูกอยู่แค่สองคน มีเท่าไหร่อยากได้อะไรอาให้หมดเลยอ้าวนั่นใครล่ะนั่น" ชาติชายเห็นอัครายืนยิ้มอยู่คนเดียว
"เอ่อ....คุณอัคราคะ นี่อาชาติชายเป็นญาติผู้ใหญ่ของบัวอีกคน และเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ค่ะ "
"คุณอัครา หรือพี่เข้มเขาเป็นพี่ชายคุณภัสรา คนที่ติดต่อกับอาชาติ เรื่องห้องพักจากภูเก็ตน่ะคะ"
ชายหนุ่มยกมือไหว้ชาติชาย " สวัสดีครับคุณชาติชาย ยินดีที่ได้รู้จักครับ ยายภัสราเล่าให้ฟังบ้างแล้วครับ และผมกับน้องขึ้นมาเชียงรายครั้งนี้ก็ตั้งใจมาคุยรายละเอียดทั้งหมดครับ"
"โอ้....ดีเลยครับ ผมรออยู่ คุยกันทางโทรศัพท์บางที่มันก็ไม่สะดวก แล้วคุณภัสรา ไม่มาด้วยกันเหรอครับ"
"ยายภัสมาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ ตอนนี้พักอยู่ที่รีสอร์ทจันทรา คุยรายละเอียดอยู่ทางโน้นครับ"
"อ้าวเหรอครับ ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ได้เจอกันมาๆพี่บุญนั่งก่อน ทานข้าวกลางวันก่อนนะพี่ อย่างอื่นค่อยว่ากัน ผมเพื่งวางสายจากพี่อาทิตย์เมื่อกี้ เรื่องหนูบัว แล้วเขาก็หันหน้ามาทางหญิงสาว บัวมีอะไรบอกอาได้เลย เล่ามาเลย ถ้าบัวไม่จัดการ อาจะจัดการเองนะ มาทำแบบนี้กับหลานได้ยังไง ใช่ไหมคุณอัครา" ชาติชายหันชายหนุ่ม
"ใช้ไม่ได้เลย นี่ดีนะที่นายกริชนั่นไม่เจอพี่อาทิตย์ ได้ข่าวว่าเจอพี่จันทราคนเดียว ถ้าพี่อาทิตย์อยู่วันนั้น หมอนั่นไม่รอดแน่ มาสุ่มสี่สุ่มห้า"
"เอ่อ...ครับ" อัคราตอบ เขากำลังงง ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัว คือไม่ต้องให้เขารับรู้ก็ได้ ชาติชายทำเหมือนเขาเป็นคนในครอบครัว แต่เขาก็ชอบและยินดีมาก เขาคิดว่าลุงบุญกับคุณชาติชายรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับสโรชา
"แล้วนี่ที่รีสอร์ทลูกค้าเต็มไม่ใช่เหรอพี่บุญ คุณภัสราจะพักได้แค่สองวัน หลังจากนั้นได้ที่พักหรือยัง หนูบัว ทำไมไม่พาไปพักที่บ้านเราเลย คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องไปพักที่อื่นหรอก บ้านเราออกจะกว้างขวาง เดี๋ยวอาไปค้างด้วยวันมะรืน ทางนี้รบกวนพี่บุญจัดคนมาดูให้หน่อยนะครับ ชาติชายหันไปหาลุงบุญ ผมอยากพักยาวๆ" ชาติชายพูดแล้วยิ้มๆ
"ได้เลยครับคุณชาติ ดีเหมือนกันคุณชาติจะได้พักผ่อน ทำงานมาตลอด พักบ้างครับ จะได้ครบคน เดี๋ยวผมจะได้ให้เดือนเขาจัดการเรื่องอาหาร งั้นตามนี้นะครับ แต่มื้อกลางวันนี้ขอทานที่นี้ก่อนล่ะกัน ได้เวลาแล้วครับ" ลุงบุญพูดพร้อมเอามือลูบท้องตัวเองและหัวเราะเสียงดัง
ระหว่างที่ทานอาหาร "ชาติชายให้สโรชาเล่าเรื่องกริชให้ฟังตั้งแต่ต้นเลย ว่าเหตุการณ์เป็นยังไง" หญิงสาวเล่าให้ฟังทุกอย่าง เหมือนที่เล่าให้อัคราฟัง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะอาชาติ บัวว่าบัวจัดการเองได้ค่ะ"
"อ้าว...แล้วถ้าเผื่อมันคิดมิดีมิร้ายกับเราล่ะ คนแบบนี้ไว้ใจไม่ได้นะหนูบัว ดูแล้วไม่ปกติ อย่าไว้ใจ เนี้ยแหละ ถ้าเรามีแฟน ก็ไม่มีใครกล้ามายุ่งวุ่นวายด้วยหรอก อาบอกหลายครั้งแล้วให้มองๆไว้ได้แล้ว เดี๋ยวจะเหมือนอานะ ป่านนี้ยังหาไม่ได้เลยสงสัยเนื้อคู่ยังไม่เกิด "
"สงสัยชาตินี้คงไม่มีแล้วล่ะ ถ้าหนูบัวไม่มีแฟน เราก็อยู่เป็นเพื่อนกันนะ ไว้ตอนแก่ก็ให้บุตรดูแล ใช่ไหมบุตร อ่อ มีเมฆ กับพายุอีกสองคน ที่จะคอยช่วยทำงานและดูแลพวกเราเมื่อยามแก่เฒ่า แล้วนี่หลานสองคนยังไม่ปิดเทอมเหรอ ไม่เห็นมาเลย นี่ผมไม่ได้เจอเมฆ กับพายุ นานพอๆ กับไม่ได้เจอตาบุตรเลยนะ มหาวิทยาลัยเดี๋ยวนี้เป็นยังไง เรียนนาน เรียนเยอะจัง "
"เมฆกับพายุ ลงเรียนซัมเมอร์ครับคุณชาติ เห็นบอกอยากจบเร็วๆ อยากมาช่วยพ่อ กับอา ทำงาน " ลุงบุญตอบแทนลูกชายทั้งสองคน
"ชาติชายหัวเราะเสียงดัง ดีๆ รีบเรียนรีบจบจะได้มาช่วยกันทำงาน พวกเรากำลังวังชาก็เริ่มถดถอย รอให้เด็กๆเขามาบริหารกันนะพี่บุญ มาๆ ทานข้าวกัน คุณอัคราไม่ต้องเกรงใจนะ ตามสบายเลยนานๆหนูบัว ตาบุตรมีเพื่อนมาเที่ยวบ้าน ต้องต้อนรับให้เต็มที่เลย หนูบัวอย่าลืมย้ำแม่ด้วยนะลูก อาไปค้างที่บ้านวันมะรืนอาจอยู่ยาวเลยก็ได้"
"ได้เลยค่ะอาชาติ บัวจะย้ำแม่ให้ค่ะ ก๋วยเตี๋ยวที่นี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะคะอาชาติ เส้นเล็กหมูตุ๋นของโปรดบัวเลยค่ะ" หญิงสาวพูดและใช้ตะเกียบคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก "พี่เข้มลองไหมคะ อร่อยไม่แพ้ที่อื่นเลย" ว่าแล้วหญิงสาวก็ใช้ช้อนตักน้ำก๋วยเตี๋ยวในถ้วยเธอที่ปรุงแล้วให้เขาชิม"ลองชิมก่อนคะค่อยสั่ง" โดยลืมสังเกตุว่าสายตาของทุกคนมองมาที่เธอและอัคราแล้วยิ้ม
"เออ...นี่เราไปถึงไหนๆ ก็ยังชอบอยู่นั่นแหละไอ้ก๋วยเตี๋ยวเนี้ย ไม่มีเบื่อเลยเหรอลูก ชาติชายหยอกหลานสาว ทานตั้งแต่จำความได้ จนนี้เท่าไหรแล้ว ยิ่สิบเจ็ดแล้ว นี่เขาเรียกว่าเขาเส้นเลือด"
"นี่จะสามสิบแล้วนะหนูบัว อาถามจริงๆ ไม่มีคนมาชอบเรามั้งเลยเหรอ" ชายชาติถามหลานสาวตรงๆ
"มีครับ มีเยอะเลย แต่พี่บัวเล่นตัวทำแต่งานชีวิตนี้มีแต่งาน ๆๆๆๆ" องอาจชิงตอบแทนหญิงสาว
"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ชาติชายพูดลอย ๆ เห็นไหมบุตร พูดไปก็เท่านั้น พี่บัวเขาไม่เดือดร้อน" ชาติชายแซวหลานสาว
"ดูเอาเถอะคุณอัคราหลานสาวผม บ้างานเหมือนใครก็ไม่"รู้
หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจ ก้มหน้าก้มตาทานก๋วยเตี๋ยวของเธอต่อไป พอมาถึงบ้านเธอก็รู้สึกผ่อนคลายมาก
อัคราเริ่มที่จะเข้าใจหญิงสาว เวลาที่เธอไม่สนใจอะไร หรือไม่ชอบใจอะไร เธอก็จะหยุดทุกสิ่งอย่าง จะอยู่ของเธอเงียบๆ ไม่สนใจใคร เขาคิดว่าการที่เธอใช้วิธีแบบนี้ ทำให้นายกริชนั้นถึงได้ตามตื้อไม่หยุด เขามองเห็นอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับนิสัยสโรชา ซึ่งเขาพร้อมจะรับมือกับมันในอนาคต
เอาเถอะ เขาจะให้เวลานายกริชนั่น ให้สโรชาได้จัดการด้วยตัวของเธอเองก่อน แต่ถ้ามันยื้อเยื้อเขาก็จะไม่ปล่อยเหมือนกัน อย่าให้เขาได้เจอนายคนนั้นนะ เขานี่แหละจะเป็นคนจัดการปัญหาทุกอย่างให้คลี่คลายด้วยตัวของเขาเอง
"ครับพี่อาทิตย์" ชาติชายรับสายจากนายอาทิตย์
"เพิ่งทานข้าวกลางวันกันเสร็จครับ ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมจะไปนอนที่บ้านพี่คืนนี้เลย เดี๋ยวแวะรับคุณภัสราที่รีสอร์ทก่อน จะได้คุยงานกันเลย"
"พี่บุญครับเดี๋ยวแวะที่รีสอร์ทรับคุณภัสราไปพักที่บ้านหนูบัวเลย คุณอัคราครับ คืนนี้ไม่ต้องนอนรีสอร์ทแล้วนะ ไปนอนบ้านหนูบัวกัน ผมอยากคุยแผนที่จะพาพนักงานขึ้นมาเที่ยวเหนือ"
"ครับ...".อัครารับคำอย่าง งง ๆ ยังไงก็ดีกว่านอนที่รีสอร์ท ถือว่าเขาโชคดีมาก อันนี้ไม่ได้อยู่ในแผนของเขาเลยสักนิด
ไม่นานคณะรถตู้ก็มาถึงรีสอร์ทจันทรา เพื่อรับภัสรา
"ไปคุณอัคราลงไปชมรีสอร์ทสักหน่อยนะครับ หนูบัวไปรับคุณภัสราเลยก็ได้ลูกเดี๋ยวเธอจะตกใจอยู่ๆ ได้ย้ายที่นอน พี่บุญ ตาบุตร พวกเราแวะทักทายอาโฉมเสียหน่อยนะ อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่แทบไม่ได้เจอกันเลย"
"สวัสดีค่ะพี่ภัสรา บัวมารับแล้วค่ะ ไปนอนบ้านบัวกันนะคะ พี่เข้มก็มาด้วยค่ะ อาชาติ ลุงบุญ ตาบุตรรออยู่ที่ห้องโถงด้านนอก มาค่ะบัวช่วยเก็บของนะคะ" เธอบอกภัสรา ที่ยืนทำหน้างงๆ "ไม่ต้อง งงนะคะพี่ภัสรา ไปนอนบ้านบัวค่ะ" หญิงสาวบอกกับภัสราอีกครั้ง" ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าที่พักนะคะ อาชาติจัดการให้เรียบร้อยแล้ว" ทั้งสองใช้เวลาเก็บของไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย"
สองสาวเดินออกมาที่โถงด้านนอก เป็นยังไงคะอาชาติ ตาค้างเลยนี่บัวสวยขนาดนั้นเลยเหรอคะ สโรชาถามชาติชายผู้เป็นอา เพราะเธอเห็นว่าชาติชายจ้องมองมา ระหว่างที่เธอกับภัสรา เดินเข้ามาในห้อง เธอเห็นชาติชายมองมาแบบที่เขาเรียกว่าตาค้าง เหมือนฉากในนิยายที่เคยอ่าน หรือเหมือนในละครที่เคยดู ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าชาติชาติตะลึงเมื่อเห็นภัสรา ก็ภัสราทั้งสวยและบุคลิกดีมากขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องตะลึง
"คนนี้ลุงบุญค่ะพี่ภัสราเป็นญาติผู้ใหญ่ของบัว และคนนี่คือคุณชาติชาย เจ้าของโรงแรมที่พี่ภัสราคุยงานด้วยและคนสุดท้ายคือ องอาจหรือบุตร น้องชายของบัวเองค่ะ "หญิงสาวแนะนำทุกคนให้ภัสรารู้จัก
"และนี่คือคุณภัสราตัวจริงเสียงจริง คนที่คุยกับอาชาติเรื่องห้องพัก ที่จะพาพนักงานขึ้นมาเที่ยวบ้านเรา และเป็นน้องสาวคนเดียวของคุณอัคราค่ะ"
"สวัสดีค่ะลุงบุญ สวัสดีค่ะคุณชาติชาย" ภัสรายกมือไหว้ชายสูงวัยทั้งสองคน และยิ้มให้กับทุกคน
" แหมพี่เข้มดูมีความสุขจังเลยนะคะ" ภัสราแซวพี่ชาย เธอเห็นหน้าพี่ชายเธอเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม อย่างคนที่มีความสุขมาก
ไสวัสดีครับพี่ภัส แหมพี่เข้มไม่ยักกะเล่าให้ฟังว่า มีน้องสาวสวยมาก" องอาจพูดขึ้นมา
"ขอบคุณค่ะน้องบุตร พี่ถือว่าเป็นคำชมนะคะ" ภัสราพูดและยิ้มให้องอาจ
จ"ริงๆนะครับ สวยมากสวยคนละแบบกับพี่บัว ใช่ไหมครับพี่เข้ม" สุดท้ายองอาจก็หันมาหาอัครา
"ครับ สวยจริงๆ สวยคนละแบบ" อัคราตอบองอาจทันทีเหมือนกัน
"ไปกันเถอะครับทุกคน คุณอาทิตย์ คุณจันทรารอแล้วครับ" ลุงบุญบอกทุกคนและเดินนำมาที่รถตู้
ไอาชาติ ๆๆๆ อาชาติคะไปกันเถอะค่ะ เป็นอะไรคะเนี้ยยังตะลึงในความสวยของบัวไม่หายเหรอคะ ไปๆค่ะไปคุยกันที่บ้าน ทางนี้เดี๋ยวอาโฉมฉายเขาจัดการเองค่ะ"
หญิงสาวเข้ามาดึงแขนชาติชายให้เดินตามไปที่รถ
ซึ่งผู้เป็นอาของเธอ ตอนนี้นิ่งเงิียบผิดวิสัยของชาติชาย หญิงสาวพอจะเข้าใจว่าทำไมอยู่ๆอาของเธอมีอาการเงียบงันไป เมื่อได้พบหน้าภัสราครั้งแรก เป็นใครก็ต้องตะลึง ภัสราเป็นผู้หญิงที่สวยและเก่งมาก
ไม่นานทั้งหมดก็เดินทางมาถึงบ้านไร่จันทรา