สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"แม่ขา ทำอะไรทานบ้างคะเช้านี้ให้บัวช่วยนะคะ" สโรชาตื่นแต่เช้าแต่ก็ยังช้ากว่าผู้เป็นแม่ เธอแต่งตัวทะมัดทะแมง ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาว ลายสกอต ขาวแดง ทับใน มีแจ็คเกตสีดำตัวใหญ่ใส่ทับอีกที กางเกงยีนต์ขายาว หมวกแก๊ปสีขาว รองเท้าผ้าใบสีแดงสดมาก หญิงสาวคิดว่าจะแวะช่วยแม่ทำอาหารสักหน่อย แล้วถึงจะออกไปไร่
"อ้าวไหนว่าจะลงไร่ไงลูก ไปก่อนได้เลยเดี๋ยวแม่ทำเอง ไม่เป็นไรเหลือนิดหน่อยก็เสร็จแล้ว ทำไมไม่ชวนพ่อเข้มกับหนูภัสไปด้วยล่ะลูก อ่อแม่ลืมไป บัวจะพาสีนิลไปนี่นา ม้ามีแค่สองตัว แม่ก็งงแต่เช้าเลย" นางจันทราพูดไปหัวเราะ
"งั้นบัวไปก่อนนะคะแม่ จะเอาของฝากไปให้เด็กๆ" หญิงสาวบอกมารดาแล้วคว้าถุงใบใหญ่ไปหาสีนิลที่คอก "สายๆเดี๋ยวจะร้อน บัวจะรีบกลับมานะคะแม่"
"น้องบัวรีบไปไหนแต่เช้าเหรอครับคุณอา" เสียงของอัคราถามนางจันทรา เขาตื่นน่าจะพร้อมกับสโรชา
"อ่อ หนูบัวจะไปไร่ค่ะ เห็นบอกว่าจะเอาของไปฝากเด็กๆ"
"ไปคนเดียวเหรอครับแล้วไปยังไงครับคุณอา" อัคราถามกลับมาทันที
"เห็นบอกว่าจะขี่ม้าไปค่ะ สีนิลคงรออยู่ เขาคิดถึงกัน" นางจันทราตอบคำถามของชายหนุ่ม
"พ่อเข้มจะไปด้วยก็ได้นะ มีเจ้ามังกรอีกตัวเอาไปเลย" ผมอนุญาตเสียงนายอาทิตย์ดังมาจากด้านหลัง เป็นภาษาใต้ นั่นทำให้อัครารู้สึกถึงความเมตตา เขาตอบเป็นภาษาใต้เช่นเดียวกัน
"งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับคุณอา ไม่ได้ขี่ม้ามานานมากแล้ว ไปนะครับ ขอบคุณมากครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้ สองสามีภรรยา แล้วรีบวิ่งก้าวขายาวๆ ลงบันไดไปชั้นล่าง
"น้องบัวครับรอพี่ด้วย คุณอาทั้งสองอนุญาตให้พี่ไปไร่กับน้องบัว" ชายหนุ่มรีบบอกเธอ เขาเดินตามมาทันหญิงสาว ที่คอกม้าหลังบ้าน
สโรชาเงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่ม เธอกำลังก้มมัดถุงใบใหญ่ให้แน่นหนา กลัวว่าเวลาอยู่บนหลังสีนิลแล้วจะร่วงหล่นได้
"พี่เข้มจะไปกับบัวเหรอคะ ตื่นเช้าจังสร่างแล้วเหรอคะเมื่อคืนเห็นชนแก้ว จนดึก ไม่เพลียแน่นะคะ บัวไปได้ค่ะแค่นี้เอง บัวกับบุตรไปบ่อย" หญิงสาวพูดพรางยิ้มจนตาหยีให้เขา
"ไปครับ พี่ไปด้วยดีกว่าเพื่อความปลอดภัย ตัวนี้ชื่ออะไรครับ" ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นม้าสีน้ำตาลสูงใหญ่ ใหญ่กว่าตัวสีดำ ที่หญิงสาวยืนอยู่ใกล้ๆ ตัดกันมากกับตัวสีดำ น่าจะเป็นสีนิล ที่หญิงสาวพูดถึง ดีเหมือนกัน นานแล้วที่เขาไม่ได้ขี่ม้าเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่เสียชีวิต เขาก็ไม่มีเวลาดูแลคอกม้าของพ่อกับแม่ เลยตัดสินใจขายม้า ที่มีอยู่ทั้งหมด ช่วงเวลานั้นเขาต้องพาธุรกิจหลักไปให้รอด
"ตัวนี้ชื่อมังกร เป็นม้าคู่ใจของตาบุตรค่ะ บัวจะชอบสีนิลมากกว่า แต่ก็ผลัดเปลี่ยนพาออกเที่ยวข้างนอก มังกรตัวใหญ่ไปค่ะ ดื้อมากด้วย บัวแรงไม่พอที่จะบังคับเขา"
หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "แต่พี่เข้มคะ บัวไม่แน่ใจว่ามังกรจะยอมให้พี่เข้มขี่หลังไหม ปกติมีแต่บัวกับบุตรค่ะ ที่เขายอม"
อัครายิ้มให้หญิงสาวไม่พูดว่าอะไร แล้วเข้าไปทำความคุ้นเคยกับมังกร และสีนิล มังกรและสีนิล สนใจเขามาก แปลกสีนิล กับมังกร ไม่แสดงอาการต่อต้านชายหนุ่มเลย ปกติพวกมันจะไม่ให้ใครเข้าใกล้ นอกจากเธอและน้องชาย ขนาดพ่อกับแม่ก็น้อยครั้งมาก ที่สีนิล และมังกรจะให้เข้าใกล้และขึ้นหลัง ดูแล้วทั้งสองตัวไม่ดื้อเลย แถมยังคลอเคลียชายหนุ่มอีกต่างหาก หนอยเจ้าสองตัวนี่ ทำยังกับเคยรู้จักเขามาก่อน น่าหมั่นไส้นัก สโรชาคิดในใจ
ไน้องบัวนำหน้าไปเลยครับ เดี๋ยวพี่ตามหลังไป ไม่ต้องห่วงครับ พี่ว่าพี่เอาอยู่" อัครานั่งอยู่บนหลังม้า ดูเขารูปร่างสูงใหญ่มาก มองไกลๆ คล้ายนายอาทิตย์ ดูท่าเจ้ามังกรมันออกอาการดีใจสุดๆ ที่จะได้ออกไปวิ่งเล่น พร้อมกับสีนิล
เอาเถอะ มั่นใจขนาดนั้นก็ตามใจเขา ตกม้าขึ้นมาเธอจะได้ไม่รู้สึกผิด เพราะเธอเตือนเขาแล้ว สโรชาพาสีนิลนำหน้าชายหนุ่มไปก่อน เขาขึ้นหลังเจ้ามังกรได้จริงๆ แปลกมาก ทำไมมันเชื่องได้ขนาดนี้ เขาพาเจ้ามังกรเดินตามหลังเธอ หญิงสาวอ้อมไปทางครัว "พ่อแม่ขา บัวไปก่อนนะคะดูเจ้ามังกรซิคะ" หญิงสาวร้องตะโกนบอกพ่อกับแม่ เธอว่าทุกคนเห็นแล้วคงตกใจ ที่เจ้ามังกรยอมให้อัคราขึ้นหลัง
"ไปๆ ลูกรีบไปรีบมา จะได้ไม่ร้อน รีบกลับทานข้าวเช้ากันนะ" เสียงนายอาทิตย์ตะโกบบอกลูกสาว พรางโบกไม้โบกมือ "แม่เห็นอะไรไหม มังกร กันสีนิล ไม่ยอมรับใครง่ายๆ ใช่ไหมแม่" นายอาทิตย์พูดกับภรรยาแล้วยิ้ม
สโรชาพาสีนิลเดินเลาะออกไปสู่รั้วทางออก "ต้นจามจุรีนี่ใหญ่โตร่มรื่นดีจังเลยนะครับน้องบัว พี่ต้องหาไปปลูกที่ไร่บ้างแล้วล่ะ เป็นต้นไม้ชนิดแรกนะพี่ที่จะปลูกที่ไร่ เห็นว่าท้ายไร่น้องบัวติดกับรั้วสวนพี่เลยเราต้องไปทางนั้นไหมครับ"
"ถ้าเป็นที่ๆ บัวเคยเห็นว่ามีการก่อสร้าง แถวท้ายไร่ น่าจะใช่นะคะพี่เข้ม ต้องไปดูอีกที ไปกันค่ะ "
"ตามมาเลยค่ะพี่เข้ม" หญิงสาวเร่งสีนิลให้ออกวิ่ง เมื่อพ้นจากหมู่บ้าน ลัดเลาะไปตามสวนส้ม เลยไปท้ายไร่ อากาศเหมือนจะหนาว แต่ยังไม่หนาว หรือเรียกว่าปลายฝนต้นหนาว บ่ายๆ อาจมีฝนแน่ๆ เมื่อออกมาที่โล่ง ลมเริ่มแรงขึ้น
อัครา พามังกรขึ้นมาเทียบกับสีนิล ทั้งคู่ควบม้าไปพร้อมกัน เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมาขี่ม้าตามผู้หญิง ผู้หญิงที่ยังคงไม่รู้ตัวว่าทำให้ผู้ชายคนหนึ่งทึ่ง ในความเก่ง ความสวย ความไม่มีจริตจก้าน ความเป็นธรรมชาติ จริตจก้านของผู้หญิงน้อยมาก เขาชินที่มีผู้หญิงคอยตาม ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขา ล้วนแต่ไฮโซ หรูหรา แต่เขาก็ไม่เคยสนใจ ผ่านมาก็ผ่านไป เขาชัดเจนในความสัมพันธุ์ แต่นี่เขาต้องมาตามผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีชีวิตความเป็นอยู่ธรรมดามาก พอมาเจอแบบนี้ทำให้เขาไปต่อไม่ค่อยถูก ใจก็อยากจะบอกตรงๆ แต่ใจก็ไม่กล้า นี่เขาเป็นเอามาก ช่างเถอะ เขามีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้ๆ เธอ ได้ดูแลได้รู้ ได้เห็น ว่าเธอทำอะไร อยู่ที่ไหน เขาจะให้เวลาเธออีกหน่อย เขาอยากมีครอบครัว สร้างครอบครัว อยากมีลูก และต้องมีกับผู้หญิงคนนี้เท่านั้น เขาเชื่อว่านายอาทิตย์และนางจันทรา รวมถึงน้องชายของเธอ ก็ไม่ได้รังเกียจเขาหรอก ถ้ามีคนรู้ อาจคิดว่ามันเร็วไปไหม สำหรับเขาไม่เร็วหรอก เจอคนที่ใช่ก็อยากใช้ชีิวิตอยู่ด้วยนานๆ
ก่อนถึงท้ายไร่ มีเรือนคนงาน เด็กๆ และคนโตยืนอยู่เป็นกลุ่ม ส่วนมากเป็นผู้หญิง สวัสดีค่ะทุกคน หญิงสาวยกมือไหว้คนงานหญิงสูงอายุ ทุกคนรับไหว้เธอ และเด็กๆ วิ่งเข้ามาแอบหลังแม่ มองมาทางหญิงสาวอย่างสนใจ แววตาอยากรู้อยากเห็น เด็กๆรอเธอตั้งแต่มาคราวที่แล้ว มาทีไรก็จะมีของมาฝากตลอด ขนม เสื้อผ้า
ลูกสาวเจ้านายคนนี้ไม่ถือตัวเลย นิสัยดี มีเมตตา ทั้งพี่ทั้งน้องเหมือนคุณอาทิตย์ และคุณจันทรา คนงานที่นี่จึงให้ความเคารพ รวมถึงก็สั่งสอนลูกหลานให้เคารพเจ้าของไร่ เพราะเป็นผู้มีพระคุณ ให้ที่อยู่ ให้งาน ทำให้พวกเขามีชีิวตดีขึ้น
"บัวมากับพี่เข้มค่ะตั้งใจเอาของมาฝากเด็กๆ วันนี้บัวอยู่ไม่นานนะคะ บัวจะไปท้ายไร่สักหน่อย" เธอหันมารับถุงจากชายหนุ่ม พร้อมส่งให้คนที่มีอายุมากที่สุด
"ช่วยจัดแบ่งให้เด็กทีนะคะป้า" ไม่ลืมที่จะหยิบเงินจำนวนหนึ่งให้ด้วย "บัวไปก่อนนะคะ กลัวว่าฝนจะตก ไปแล้วนะเด็กๆ วันหลังพี่บัวมาหาใหม่นะคะ" หญิงสาวขึ้นหลังสีนิลพรางหันไปโบกมือให้กับเด็ก ๆ
อัครายิ้มเมื่อหญิงสาวแนะนำว่ามากับเขา อย่างน้อยก็ได้เป็นพี่ แค่นี้ชายหนุ่มก็ใจฟูแล้ว เธอยังไม่ลืมที่จะบอกคนอื่นว่ามีเขามาด้วย ดูจากสายตาของทุกคนแล้วดีใจมากที่เห็นสโรชามาหา
"พี่เข้มคะ ตรงโน้นใช่ไหมคะ" หญิงสาวหยุดอยู่ที่รั้วไม้สีขาว ชี้มือให้เขาดูฝั้งตรงข้ามห่างไปประมาณ 400-500 เมตร กำลังมีการก่อสร้าง "ถ้าตรงนั้นเป็นที่พี่เข้ม งั้นรั้วบ้านเราติดกันเลยเสียดายนะคะมีม้าแค่สองตั"ว หญิงสาวพูดพร้อมหันหน้ามาหาชายหนุ่ม "ไม่งั้นได้พาพี่ภัสมาด้วย"
"ใช่ครับน้องบัว เสียดายที่เข้าไปไม่ได้ ทางเข้าอยู่อีกฝั่ง เดี๋ยวพี่ต้องให้คนงานมาเปิดทางนี้ดีกว่า อ่ะ......ไม่ได้ซิ ต้องถามคุณอาก่อน เพราะรั้วนี้เป็นของไร่น้องบัว แต่มีทางรถเข้ามาถึงใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ เดี๋ยวขากลับบัวพากลับอีกทางที่รถเข้าได้ ปกติบัวไม่ค่อยใช้รถ ชอบพาสีนิล กับมังกรมามากกว่า เขาได้ออกกำลังกาย ได้เที่ยวนอกบ้านด้วย ไปกันเลยค่ะ"
หญิงสาวพาสีนิลนำหน้าเขาไป ลมหนาวมาพร้อมฝน ฝนเรื่มลงเม็ดปรอยๆ
สโรชายยกข้อมือขึ้นมาเพื่อดูเวลา ฝนทำท่าจะลงแรง ข้างหน้ามีร้านอาหารและกาแฟ "เดี๋ยวเราแวะร้านกาแฟก่อนนะคะ ดูท้องฟ้าแล้วบัวว่าเราไม่น่ารอด ถ้าไม่แวะ มีหวังเราเปียกแน่ๆ เลยค่ะ ไปๆ สีนิลเร็วฝนมาแล้ว" เธอก้มลงไปบอกสีนิล ทั้งสองควบม้าอย่างเร็วเพื่อหนีฝน มาถึงร้านกาแฟแบบหวุดหวิด
"ร้านนี้บัว กับบุตรชอบค่ะ เขามีที่พักม้าให้ด้วย ที่นี่บางบ้านยังใช้ม้ากัน เจ้าของร้านมีม้าหลายตัว เลยทำที่พักม้าไว้ให้ลูกค้า พร้อมหญ้าให้กินฟรี สีนิลกับมังกรชอบมากค่ะ เวลาพามาแวะที่นี่ "
"พี่เข้มทานอะไรดีคะ ที่นี่ขนมอร่อยหลายอย่าง อืม...แต่พี่เข้มไม่ทานข้าวเช้านี่นา งั้นเป็นกาแฟกับขนมนะคะ รองท้องไปก่อน ไว้ค่อยกลับไปทานที่บ้าน ดีไหมคะ"
"ได้เลยครับน้องบัว" เขายิ้มใจฟูที่เธอจำได้ว่าเขาไม่ทานข้าวเช้า ชายหนุ่มนั่งมองเธอจัดการสั่งเครื่องดื่ม และขนม
เสียงโทรศัพท์ของสโรชาดังขึ้น พร้อมกับฝนและลมที่กระหน่ำลงมาอย่างหนัก
"บัวอยู่ร้าน...ที่มากับบุตรบ่อยๆ ค่ะแม่ อยู่กับพี่เข้มค่ะ ใช่ค่ะขากลับฝนลงปรอยๆ บัวเลยแวะที่ร้านนี้เมื่อกี้เองค่ะ ที่บ้านตกหนักเลยเหรอคะ ได้เลยค่ะแม่ งั้นบัวทานข้าวที่นี่เลยนะคะ ไว้เที่ยงไปทานที่บ้าน ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ สีนิลกับมังกร อยู่ในโรงม้า มีหญ้าหอมๆหวานๆ ให้กินมีความสุขมากค่ะ" เธอคุยกับแม่พรางหัวเราะยิ้ม อย่างมีความสุขที่ได้พูดถึงม้าทั้งสองตัวของเธอ "ค่ะแม่ บอกพ่อนะคะไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ขอบคุณมากค่ะแม่ สวัสดีค่ะ "
หญิงสาววางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะอาหาร พร้อมถอดเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่วางไว้ใกล้ๆ โทรศัพท์ ใช้มือลูบเส้นผมที่มีเม็ดฝนเกาะ หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้า ที่เปียกฝน ทุกอิริยาบทธรรมชาติมาก เจ้าตัวไม่ได้สังเกตุว่าคนตรงข้ามนั่งมองด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข
"แม่โทรมาถามข่าวค่ะ ที่บ้านฝนตกหนักมาก ดีนะคะที่เราแวะที่ร้านนี้ก่อน ไม่งั้นเปียกหมดแน่ๆ แต่บัวขอทานข้าวนะคะ ที่มีเมนูอร่อยหลายอย่าง อาหารจานเดียว หรือสั่งมาเป็นกับก็ได้ค่ะ"
"งั้นทานข้าวก็ได้ครับ พี่อยากลองอาหารเหนือดูบ้าง ทานเป็นเพื่อนน้องบัวด้วย น้องบัวสั่งเลยครับ" อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ ถ้าเราปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ถ้าเราไม่ฝืน และไม่สงสัยเราก็จะมีความสุข เขาคิดแบบนั้น
"งั้นบัวไม่เกรงใจแล้วนะคะ เพราะเราไม่รู้ว่าฝนจะหยุดเวลาไหน ขอให้ท้องอิ่มก่อนดีกว่า" หญิงสาวสั่งอาหารสำหรับทานกันสองคนมา "บัวขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะคะ
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูด หญิงสาวก็ลุกไปแล้ว ก็แค่คำบอก ดีที่คราวนี้เธอบอก คราวที่เขาไปรับเธอที่ไซค์งานออกมาทานข้าวจู่ๆ เธอก็ลุกไปเฉยๆ ไม่บอกกล่าว เขาซึ่งไปด้วยก็งง ดีนะที่เธอวางโทรศัพท์ไว้ ไม่งั้นเขาต้องคิดว่าเธอหนีกลับไปทำงานแน่ๆ เขาไม่่ค่อยคุ้นกับการอยู่ได้ด้วยตัวเองของ
ปลายปืน ที่โผล่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจคเก็ต ลูกโม่ .38 ขนาด 5นัด 2 นิ้ว สำหรับผู้หญิง ใช้ป้องกันตัว สุดยอดเลยผู้หญิงคนนี้ เขายื่นมือไปผลักปลายปืนให้เข้าไปอยู่ในกระเป๋า ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนพกปืน ความรู้ใหม่อีกอย่างอย่างแรกคือประทับใจที่หญิงสาวขี่ม้าเป็น และอย่างที่สองคือยิงปืนเป็น ต้องไว้ใจขนาดไหนที่กล้าวางปืนไว้กับคนอื่น ชายหนุ่มนั่งยิ้มอยู่คนเดียว
"ยิ้มอะไรคะพี่เข้ม ชอบบรรยากาศเหรือคะ" เธอกลับจากไปเข้าห้องน้ำ เห็นชายหนุ่มนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ร่างสูงใหญ่นั้นนั่งเอนตัวไปเก้าอี้หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง แบบสบายๆ ด้านนอกฝนกำลังตก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย
"ครับน้องบัว มีความสุขมาก" เขาตอบตามตรง พร้อมกับยิ้มให้ ก็มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
"ดีใจนะคะที่พี่เข้มมีความสุข คนที่มาเที่ยวที่นี่ส่วนมากจะประทับใจกลับไปเกือบทุกคนค่ะ ทั้งบรรยากาศ สภาพแวดล้อม วัฒนธรรม บางคนแทบอยากจะมาอยู่ถาวรเลยก็มี แต่ก็บางคนนะคะ ที่พอมาอยู่จริงๆ กลับอยู่ไม่ได้ซะงั้น บอกว่ามันเหงาเกินไป เหมาะที่จะมาอยู่แค่ระยะหนึ่งเท่านั้น น่าจะเป็นเฉพาะคนขี้เหงา"
"น่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ ตอนนี้พี่ก็อยากจะมาอยู่ที่นี่แล้วเหมือนกัน"
"ถ้าพี่เข้มสร้างบ้านที่ไร่ ต้องได้มาอยู่แน่นอนค่ะ ถ้าเบื่อก็กลับภูเก็ต เบื่อภูเก็ตก็มาเชียงราย ดีจะตาย แถมบ้านเราอยู่ใกล้กันอีก พี่เข้มไม่เบื่อแน่ๆค่ะ"
หญิงสาวพูดเจื้อยแจ้วไม่ทันได้สังเกตุว่าฝ่ายตรงข้ามนั่งมองและยิ้มอย่างมีความสุข
"ทานข้าวแล้วค่อยสั่งกาแฟนะคะ เมื่อกี้บัวเห็นมีขนมหวานด้วยค่ะ" พูดจบเงยหน้าก็ยิ้มหวานให้เขา
เขาฟังเสียงหญิงสาวเพลินๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนสักแห่ง จะยิ้มหวานอะไรนักหนา แค่นี้ก็หัวใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว จริงๆ เขาไม่อยากให้ฝนหยุดเลย อยากนั่งอยู่ตรงนี้นานๆ ที่เขาบอกว่า ความรักทำให้ลืมทุกสิ่งอย่าง คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ มองอะไรก็ดูดีไปหมดทุกอย่าง โบราณเขาถึงว่า เมื่อแรกรักน้ำต้มผักที่ขมก็ว่าหวาน ถึงแม้ว่ามันจะเร็วไป แต่เขารักสโรชาจริงๆ เขารอเธอเพื่อที่จะได้รัก
ดูเอาเถอะ คนอะไรทานข้าวเสร็จ จะทานขนมหวาน ไหนจะกาแฟอีก เหมือนเดิมไม่มีผิด ที่ภูเก็ตเขาพาหญิงสาว และภัสราไปทานข้าวเย็นนอกบ้าน สโรชาก็ชอบสั่งขนมหวานมาไว้ทานก่อนนอน กับภัสรา แถมยังชวนเขาทานด้วย แต่ก็แปลกเขาก็ไม่เห็นเธอบ่นว่าน้ำหนักขึ้นเลย หุ่นอย่างสโรชา สำหรับเขาคิดว่า น้ำหนักขึ้นได้อีกหลายกิโล ดูเธอยังผอมอยู่มาก เขาเคยได้ยินมาว่า ผู้หญิงบางคนจะไม่ยอมทานของหวานเลย เพื่อควบคุมน้ำหนัก แต่สโรชาไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น
"น้องบัวครับ พี่อยากไปไหว้พระขอพร มีที่ไหนแนะนำบ้างไหม" จริงๆ เขาก็เพิ่งพาหญิงสาวไปขอพรพระที่วัดดัง ของภูเก็ต แต่มันก็ไม่เหมือนกันนี่คนละจังหวัด คนละภาคเลย
หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่ม ขณะที่เธอกำลังทานขนม สโรชาเพิ่งได้สังเกตหน้าเขาชัดๆ ก็เวลานี้ หน้าตาเขาคล้ายใครสักคนที่เธอรู้จัก แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร คิ้วเข้ม จมูกโด่งได้รูป ตาคม ผิวหน้าสีเข้มสมชื่อแต่เนียนมาก ไม่เหมือนภัสรา ผิวภัสราขาวเหลือง แปลกบางทีเธอเหมือนเคยเห็นแววตาแบบนี้ แต่เธอก็จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหน
"พี่เข้มใช้ครีมอะไรคะ ทำไมหน้าเนียนจัง" หญิงสาวถามเขากลับ เธอไม่ได้ตอบคำถามเขา แต่ถามเขากลับเสียเอง ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะออกมา โถ....นั่งจ้องหน้า นึกว่าจะพิศวาสบ้าง กลับมาถามว่าใช้ครีมอะไร คิดมาถึงตรงนี้เข้ายิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม ยิ่งเห็นหน้าตาที่งง ๆของหญิงสาวเขายิ่งขำ ทั้งขำตัวเอง ขำหญิงสาวด้วย
"อะไรเหรอคะพี่เข้ม หน้าบัวตลกตรงไหนเหรอคะ" หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขี้นมาส่องหน้าตัวเอง คิดว่ามีเศษขนม หรือกาแฟติดหน้าหรือเปล่า
ชายหนุ่มกลั้นหัวเราะ "พี่อยากไปไหว้พระ และขอพรครับ น้องบัวมีแนะนำพี่ไหม "
"มีคะ บัวว่าจะพาพี่ภัสกับพี่เข้มไปอยู่พอดี พรุ่งนี้เลยนะคะ วันนี้คงไม่ทันแล้ว ต้องไปแต่เช้าค่ะ ถึงจะคุ้ม บัวจะพาไปทุกที่เลยแต่ตอนนี้เรากลับบ้านดีกว่าฝนหยุดแล้ว บัวอิ่มแล้วด้วยค่ะ หรือพี่เข้มว่าไงแล้วแต่นะคะ อยากจะนั่งต่อก็ได้ บัวไม่มีปัญหา ว่างอยู่แล้วค่ะ"
"กลับดีกว่าครับ มื้อเที่ยงจะได้ทานข้าวที่บ้าน" ชายหนุ่มเรียกพนักงานมาเก็บเงิน "พี่จ่ายเองนะครับ"
ว่ายังไง อิ่มจนพุงกางเลย สีนิล มังกร หญ้าหอมหวานมากเลยใช่ไหม ป่ะกลับบ้านกันเถอะ บัวก็อิ่มเหมือนกัน
"ทางเส้นนี้รถเยอะหน่อยค่ะพี่เข้ม บัวเจอกับพี่ภัสที่ถนนเส้นนี้ค่ะ พี่ภัสถ่ายรูปกับเพื่อนๆ ที่ต้นยางใหญ่ริมถนน ตอนนั้นยังไม่รู้จักกันค่ะ มาเจอกันอีกทีหน้าทางเข้ารีสอร์ท อยากถ่ายรูปไหมคะ เดี๋ยวดูก่อนนะคะว่า แสงสวยไหม "
ชายหนุ่มพามังกร ขึ้นมาเทียบกับสีนิลเพื่อที่จะได้ไปพร้อมๆ กัน "ได้นะครับดีเหมือนกัน"
"ถึงแล้วค่ะ ดีจังคนไม่ค่อยเยอะ คงเพราะฝนตกด้วย มาค่ะบัวถ่ายรูปให้ นานๆ ตรงนี้จะว่าง เร็วค่ะพี่เข้ม" หญิงสาวให้สีนิลหยุดที่โคนต้นยางนาใหญ่โตนั่น เขาเพิ่งสังเกต ว่าต้นมันใหญ่จริงๆ ถึงว่านักท่องเที่ยวถึงชอบมาถ่ายรูปตรงนี้ คนที่อยู่ตรงหน้าเขานี่ขนาดว่าบ้านอยู่ที่นี่ก็ยังออกอาการตื่นเต้น เขาเข้าใจผู้หญิง เพราะน้องสาวเขาก็เป็น
"เอาโทรศัพท์พี่ก็ได้นะครับ" อัครายื่นโทรศัพท์ให้หญิงสาว "เรียบร้อยค่ะ เสียดายนะคะที่บัวไม่ได้เอากล้องใหญ่มา ไม่งั้นจะสวยกว่านี้ ไว้วันหลังนะคะ เดี๋ยวใช้เครื่องบัวสักรูปนะคะ หันมาทางนี้หน่อยค่ะโอเค แสงสวยมากค่ะ พี่เข้มไปยืนกันมังกรหน่อยค่ะ นั่นล่ะค่ะ เยี่ยมมาก" สโรชาเดินเข้ามาจัดท่าทางให้เขายืนข้างๆ ม้า จัดโน้นนี่นั่น ให้เขา "อีกรูปนะคะพี่เข้ม"
"ถ่ายให้ไหมคะ" นักท่องเที่ยวเดินมาถามหญิงสาว เมื่อเห็นเธอพยายามเซลฟี่ตัวเองกับชายหนุ่มให้ได้ภาพมุมกว้าง
"ดีงามเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ภาพสวยจริงๆ" หญิงสาวเช็ครูปในโทรศัพท์ของเขา พร้อมกับยิ้ม แสงกำลังดีเลย "ขอบคุณมากๆนะคะ" "ขอบคุณมากครับ" ทั้งสองขอบคุณนักท่องเที่ยวที่ถ่ายรูปให้
"เหมือนฝนจะมาอีกแล้วนะครับน้องบัว พี่ว่ากลับกันเลยดีกว่า ไปครับ"
สโรชาขี่ม้าเก่ง สีนิล ฝีเท้าดีมาก นี่ถ้าไม่ใช่เจ้ามังกร ม้าธรรมดาๆ ตามเธอไม่ทันแน่ ๆ
เหล่านักท่องเที่ยวมองมาที่ชายหนุ่ม กับหญิงสาว ที่ขี่ม้าอย่างสนใจและคิดว่า หนุ่มสาวคู่นี้เหมาะสมกันมาก