สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"แม่ขาบัวกลับมาแล้วปลอดภัยดีค่ะ ดีนะคะแม่ที่ตัดสินใจแวะที่ร้านกาแฟ ไม่งั้นพี่เข้มกับบัวเปียกหมดแน่ๆค่ะ ทุกคนไปไหนกันหมดเหรอคะ มีอะไรให้บัวช่วยไหมคะแม่ ทำไมบ้านเงียบจังเลย "
"ไม่มีหรอกลูกแม่ทำเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่รอเวลาตั้งโต๊ะอาหารกลางวัน พ่ออยู่ข้างบน เอ่อ..ตาบุตรพ่อให้ออกไปดูร้านกาแฟ พ่อดีวันนี้ผู้จัดการเขาไม่อยู่ .อาชาติพาหนูภัสราไปดูโรงแรม ตามหลังหนูไปติดๆ ตั้งแต่เช้า เห็นบอกว่าไม่ต้องรอทานกลางวัน ให้ทานกันก่อนได้เลยจ๊ะ "
"พ่อเข้มพักผ่อนตามสบายนะคะ อาบน้ำอาบท่าให้สบายตัวก่อนได้เลยนะลูก หนูบัวด้วย เดี๋ยวมากินข้าวกลางวันกัน"
บ่ายนี้สโรชาตั้งใจจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ เธอจะปล่อยไปไม่ได้ วันนี้ที่ริมถนน กริชแอบตาเธอตั้งแต่อยู่ที่ร้านกาแฟ ระหว่างที่เธอแวะถ่ายรูปกับอัครา เธอจำไม่ผิด ดีนะที่เธอไปกับอัครา ถ้าไม่มีคนไปด้วยกริชต้องเข้าถึงตัวเธอแน่ๆ เธอคิดว่าเขาน่าจะสะกดรอยตามมาหลายวันแล้ว และคงรู้ความเคลื่อนไหวของเธอตลอด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด สำหรับเธอพร้อมชนอยู่แล้ว เธอไม่น่าใจดีกับกริชเลย ถึงขนาดบุกมาถึงบ้าน ถ้าไม่จัดการตอนนี้เธอจะไม่มีเวลา
ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารเวลาเที่ยงครึ่งพอดี "พ่อเข้มมานั่งนี่เลย นายอาทิตย์พูดใต้กับอัครา วันนี้มีอาหารใต้ หลายอย่างทานให้เต็มที่เลยนะ หนูบัวตักข้าวเลยลูก พ่อหิวแล้ว แม่มานั่งเลยนั่นอะไรหรือ" นายอาทิตย์ถามภรรยา
"อ่อ...บวดฟักทองค่ะ หนูบัวอยากทาน แม่ทำไว้เยอะเลย" นางจันทรายิ้มให้สามี
"ดีจังเลยค่ะแม่ ฟักทองหลังบ้านเหรอคะ บัวจะบอกว่าแวะที่ร้านกาแฟบัวก็ได้ทานขนมแต่ไม่ใช่ขนมไทย บัวขอทานตอนเย็นนะคะแม่ ทานข้าวเสร็จแล้วบัวจะรีบไปรีบกลับค่ะ"
"หนูบัวระวังตัวด้วยนะลูก ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะ ใครเป็นใครเราไม่รู้เลย พ่อสังหรณ์ใจว่านายนั่นจะยังอยู่แถวนี้ รีบไปแล้วก็รีบกลับอย่าลืมของป้องกันตัวด้วยนะ" นายอาทิตย์กำชับลูกสาว
"ได้เลยค่ะพ่อ บัวไม่ลืมค่ะ หญิงสาวใช้มืิอตบที่เอวกางเกง" เป็นการยืนยันว่าปืนเหน็บที่เอวแล้ว
"หนูบัวแวะเอาขนมไปให้อาโฉมที่รีสอร์ทด้วยนะลูก แม่ใส่ถุงไว้แล้ว"
"ได้เลยค่ะแม่ นี่ตาบุตรไปยังไงคะกลับเย็นเลยไหม"
"ไปกับอาชาติเมื่อเช้า ขากลับอาชาติคงแวะรับ หรือถ้าอาชาติไม่สะดวกเดี๋ยวให้ลุงบุญไปรับก็ได้จ๊ะ"
ทานข้าวเสร็จแล้วสโรชาขอตัวไปทำธุระที่สถานีตำรวจ "บัวไปก่อนนะคะ บัวจะเอามอเตอร์ไซค์วิบากไปนะคะพ่อ แม่ คล่องตัวเร็วดีด้วยไปแล้วค่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นคว้ากระเป๋าเป้เดินไปที่โรงจอดรถ ไม่ทันได้สังเกตุว่าอัครามองเธอตลอดเวลา เขาไม่อยากให้เธอไปคนเดียวเลย ยิ่งได้ยินนายอาทิตย์พูดถึงผู้ชายคนนั้นเขารู้สึกเป็นห่วงสโรชา
"น้องบัวไปไหนเหรอครับอา ผมไปเป็นเพื่อนได้นะครับผมว่าง" ชายหนุ่มเสนอตัว
"อ้าว....หนูบัวไม่ได้บอกเหรอ อานึกว่าคุยกันแล้ว ยังคิดว่าทำไมไม่ชวนพ่อเข้มไปเป็นเพื่อน" นายอาทิตย์ถามกลับชายหนุ่ม
"เขาจะไปลงบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจน่ะพ่อเข้ม"
"พ่อก็รู้ หนูบัวก็เป็นแบบนี้ เคยขอความช่วยเหลือใครที่ไหนทำเองตัดสินใจเองหมด"
"นี่แหละลูกสาว พึ่งตัวเองให้มากกว่าพึ่งคนอื่น เข้าใจอะไรง่าย แต่บางทีเรื่องง่ายๆก็ไม่เข้าใจเลย กลายเป็นเรื่องยากสำหรับหนูบัว" นายอาทิตย์บ่นพึมพำ
อัคราและนางจันทรา หัวเราะออกมาพร้อมกัน โดยไม่ได้นัดหมาย
"พ่อขากุญแจรถอยู่ตรงไหนคะ" เสียงสโรชามาก่อนตัวเสียอีก เธอเดินกลับมาที่โต๊ะทานอาหารอีกรอบ
"หมวกกันน็อคก็ไม่อยู่ค่ะ ปกติกุญแจเสียบไว้ที่รถนี่นา เดี๋ยวนี้เก็บเข้าตู้แล้วเหรอคะ"
"สงสัยติดไปกับลุงบุญนะพ่อว่า เมื่อวานก่อนลุงบุญใช้รถเข้าไร่ "
"อ้าวเหรอคะ ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวบัวเอารถยนต์ไป ดีเหมือนกันค่ะเผื่อฝนตก งั้นบัวไปก่อนนะคะ" สโรชาเดินกลับไปที่โรงรถอีกครั้ง
"เดี๋ยวก่อนหนูบัว พ่อให้พ่อเข้มเขาไปเป็นเพื่อนนะลูก ไปกันสองคนปลอดภัยกว่า"
"พี่เข้มไม่เหนื่อยแน่นะคะ" หญิงสาวหันไปมองคนหน้าเข้ม
"ดีเหมือนกันเสร็จเรื่องที่สถานีตำรวจแล้ว ถ้าไม่ค่ำบัวจะพาพี่เข้มไปดื่มกาแฟที่ร้าน เผื่อแวะหาทานอะไรในเมืองด้วย เย็นๆจะได้รับน้องกลับบ้านพร้อมกัน จะได้ไม่ต้องกวนลุงบุญ"
"เดี๋ยวบัวขับเองนะคะพี่เข้ม ขากลับให้พี่เข้มขับเผื่อบัวจะเมา" หญิงสาวพูดจบก็ปีนขึ้นรถไปก่อน
"คันนี้ต้องคนรู้ใจค่ะ รถคันนี้พ่อใช้ในไร่ ที่ต้องสูงเพราะพ่อชอบเอาไปลุยกับลุงบุญ เขามีชมรมอ็อฟโรด ไปทีหลายวันค่ะ แม่ก็จะตามไปทำอาหารให้ พวกเพื่อนพ่อทานกัน สมัยเด็กๆบัวกับบุตรจะตามไปทุกทริปเลยค่ะ สนุกดี บางทีพ่อก็ขึ้นไปแจกของบนดอย กางเต้นท์นอน อากาศเย็นมากๆ แต่สนุกดีค่ะ ไว้ถ้าพี่เข้มกับพี่ภัสราว่างๆ เราขึ้นดอยกันดีไหมคะ"
"ได้เลยครับ พี่อยากขึ้นไปเที่ยวบนดอยเหมือนกัน เคยไปมาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ไม่เคยว่างได้ไปอีกเลย น้องบัวหาวันมานะครับ พี่จะรอ"
ผู้หญิงคนนี้เก่งเกือบทุกอย่าง ขับรถก็เก่ง เกียร์กระปุกซะด้วย บางคนสักแต่ขับ แต่กฎจราจรไม่รู้เรื่องเลย ไม่ใช่ว่าเป็นแค่ผู้หญิง สมัยนี้ผู้ชายก็มีมาก ขับรถบนถนนต้องระวังเพื่ิมมากขึ้นกว่าสมัยก่อน
"พี่เข้มเห็นรถเก๋งคันข้างหน้านั่นไหมคะ ซ้ายมือ รถกริช เมื่อตอนที่เราแวะถ่ายรูปที่ต้นยางใหญ่เขาก็อยู่แถวนั้น" หญิงสาวพูดแล้วก็ขับรถต่อ
"แต่อาจเห็นพี่เข้มอยู่กับบัว เขาเลยไม่กล้า"
ไม่นานทั้งสองก็มาถึงสถานีตำรวจ "พี่เข้มรอบนรถก็ได้นะคะ บัวลงไปแป๊ปเดียวค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่ลงไปด้วย ไม่เป็นไรเลยครับน้องบัว พี่เต็มใจ ไปครับ "ชายหนุ่มเดินไปพร้อมกับหญิงสาว เขาปล่อยให้เธอไปทำธุระ ส่วนตัวเขานั่งรอที่เก้าอี้ผู้นั่งคอย เขาสังเกตว่านายตำรวจหลายนาย เดินผ่านไปมา แอบมองเหล่มองสโรชา หญิงสาวเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจ บุคคลิกดี ร่างสูงนั้นไปอยู่ที่ไหนก็เด่นกว่าคนอื่น แต่เจ้าตัวไม่ได้สนใจใครเลยก็ดีแล้วที่เธอไม่สนใจใคร เขาไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เธอเลยด้วยซ้ำ นอกจากเขาคนเดียว สโรชาใช้เวลาที่สถานีตำรวจไม่นานสักพักก็เสร็จเรียบร้อย
"เสร็จแล้วค่ะพี่เข้ม เดี๋ยวเราไปที่ร้านกาแฟกันเลยนะคะ บัวเลี้ยงเองตอบแทนที่พี่เข้มมาเป็นเพื่อนบัว ห้ามปฏิเสษนะคะ" หญิงสาวเอียงคอมองเขาแล้วยิ้ม
"พรุ่งนี้ทานข้าวเช้าแล้ว บัวจะพาพี่เข้มไปไหว้พระนะคะ ชวนพี่ภัสราไปด้วย"
"วันนี้ระหว่างทางขากลับบ้าน บัวจะพาพี่เข้มไปทางที่มีวัดเยอะๆให้พี่เข้มชมก่อนนะคะ มีหลายวัดมาก ต้องใช้เวลาหลายวันค่ะถึงจะชมหมดทุกที่ ถ้าพี่เข้มว่างบัวจะพาทัวร์นะคะ "
"ว่างตลอดครับ น้องบัวจัดมาเลย วันก่อนเราไปขอพรพระที่ใต้ พรุ่งนี้เรามาขอพรพระที่เหนือ พี่ชอบจัง" เขาพูดเบาๆ
อยู่ที่นี่เลยก็ยังได้ ประโยคนี้เขาคิดในใจ ก็จริงถ้าสโรชายืนยันจะอยู่ที่นี่เขาก็จะมาอยู่ที่นี่ด้วย เขาอยู่ที่ไหนก็ได้ขอให้มีหญิงสาวอยู่ด้วย เขาอยากสร้างครอบครัว หมู่นี้คำว่าครอบครัวอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา ยิ่งรู้ว่าสโรชาไม่มีใคร เขาก็อยากที่จะบอกความในใจกับเธอเหลือเกิน
ติดอยู่ที่สโรชา ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับเขากันแน่ ยอมรับว่าดูเธอไม่ค่อยออกเลย ผู้หญิงอย่างสโรชา ไม่มีคู่ก็อยู่ได้ เหมือนน้องสาวเขาไม่ต้องมีใคร มีความสุขกับงานที่ทำ มีเงิน ไม่มีเหงาไม่ง้อผู้ชาย
"ถึงร้านกาแฟแล้วค่ะพี่เข้ม ลงมาค่ะ" เสียงใสๆ ของสโรชาปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์
"บัวเอาเอสเปรสโซ่เย็น ครัวซอง สองชิ้น พี่เข้มรับอะไรดีคะ กาแฟดำ น้ำตาลหนึ่งช้อนเหมือนเดิม"
"ครับเหมือนเดิม ขอแบ่งขนมน้องบัวทานด้วยนะครับ" เขาดีใจที่เธอใส่ใจและจำได้
"ได้เลยที่นี่อร่อยทุกอย่างค่ะหญิงสาวบอกเขา พร้อมหันไปยิ้มให้พนักงาน ตาบุตรไม่อยู่แล้วเหรอคะน้อง พี่บัวไม่เห็นเลย หรือว่าอยู่ข้างในคะ"
"อยู่ค่ะกำลังเรียนชงน้ำอยู่หลังร้านค่ะเดี๋ยวหนูไปบอกให้นะคะ" พนักงานบอกกับเธอ
"ขอบใจจ้า" หญิงสาวยิ้มให้กับพนักงาน "พี่เข้มไปกับบัวแป๊ปหน่อยค่ะ" เธอพาเขาเดินไปหลังร้านและเลี้ยวขึ้นไปบนชั้นสอง ข้างบนสามารถมองเห็นทุกด้านของถนน
"พี่เข้มเห็นไหมคะ" หญิงสาวเกาะแขนเขา สโรชาชี้มือไปที่รถเก่๋งสีขาว "รถของกริชจริงๆ จอดอยู่ร้านสะดวกซื้อ ถัดไปนิดเดียว เขาตามเรามาจริงๆ ค่ะ นี่ดีนะคะที่พี่เข้มมากับบัว ถ้าบัวใจร้อนออกมาคนเดียวมีหวังกริชถึงตัวบัวแน่นอนเลยค่ะ"
"พี่ดีใจนะครับที่ได้มากับน้องบัว เขาไม่กล้าหรอกถ้ามีพี่อยู่ด้วย"
กล้ามากเลยนะ เป็นอะไรกับฉัน นี่กริชยังไม่รู้ว่าเธอไปลงบันทึกประจำวัน เอาเถอะไม่เข้ามาใกล้เธอ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถึงเข้ามาใกล้ก็เถอะได้เห็นดีกันแน่ หญิงสาวคิดในใจ เธอไม่อยากโกรธและเกลียดใคร เพราะเธอจะจำฝังหัว พรุ่งนี้จะไปขอพรไหว้พระ เธอต้องใจเย็นๆนะบัว ห้ามเกลียด ห้ามโกรธ
สโรชาไม่รู้ตัวเองหรอกว่า ให้ความสนิทสนม ความเป็นกันเอง ความไว้วางใจ กับอัครา ทำให้คนที่ถูกเกาะแขนถึงกับปลื้มปริ่มใจ จากที่ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวมีความรู้สึกยังไงกับเขา ก็เริ่มมีความหวังมากขึ้น เขาเชื่อว่าเขาเป็นผู้ชายคนเดืียวที่ได้ใกล้ชิดกับเธอมากขนาดนี้ นอกจาก พ่อของหญิงสาว ลุงบุญ อาชาติชาย และบุตร
"ไม่เป็นไรนะครับน้องบัว ไม่ต้องกลัวเลย มีพี่อยู่ด้วยทั้งคนไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกครับ ไว้ใจพีี่นะครับ" เขาพูดเสียงหนักแน่นอยากให้หญิงสาวสบายใจมากขึ้น
"บัวขอบคุณมากนะคะพี่เข้ม บัวรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยขึ้นมาทันทีเลยค่ะ" หญิงสาวเงยหน้าบอกกับเขาตามตรง
"เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ ปล่อยเขาอยากตามก็ตามไป เราไปดื่มกาแฟกันดีกว่า"
"อ้าวพี่บัว มีอะไรหรือเปล่าครับ หน้าไม่ดีเลย" องอาจเห็นพี่สาวเดินลงมาจากชั้นบน พร้อมกับอัครา
"ไม่มีอะไรหรอบุตร กริชตามพี่มา เขามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่พี่เพิ่งรู้ตัวเมื่อวาน วันนี้พี่ไปลงบันทึกประจำวันแล้ว นี่ตามพี่ตลอดตอนนี้จอดรถอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ ดีที่พี่เข้มมาด้วย เย็นนี้กลับบ้านพร้อมกันนะ จะได้ไม่ต้องกวนลุงบุญ"
"ได้ครับพี่บัว งั้นบุตรจะได้อยู่จนร้านปิดเลยล่ะกันนะครับ ช่วงนี้ลูกค้าเยอะมาก"
"ได้เลยจ๊ะ ไม่มีปัญหา บุตรไปทำงานต่อเถอะ"
"น้องบัวไม่ต้องกลัวห่วงนะครับเรื่องนายกริชนั่น มีพี่อยู่ทั้งคน" ชายหนุ่มพูดและยิ้มให้สโรชาหลังจากที่เห็นเธอยังคงมีสีหน้ากังวล
"แล้วถ้าพี่เข้มไม่อยู่ล่ะคะ" หญิงสาวถามเขากลับ โดยที่ไม่ได้คิดอะไร
"ไม่มีทางครับ พี่จะอยู่กับน้องบัวตลอดไป ใครที่คิดไม่ดีกับน้องบัว จะไม่มีวันได้เข้าใกล้น้องบัวแน่ๆ เชื่อพี่นะครับ"
"ขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณเขา จริงๆเธอรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้อัครา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเผลอหลับบนเครื่องบินแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเขาเป็นคนไม่ดีเลยจริงๆ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะว่าเขาเป็นพี่ชายของภัสราก็ได้
เขาเดาเอาว่าร้านกาแฟนี่คงเป็นของบ้านสโรชา เธอถึงพาเขาขึ้นไปข้างบน ถือว่าเป็นสถานที่ส่วนตัว ช่างเถอะแค่เธอไว้ใจเขา เรื่องของเธอทุกเรื่องเขาได้รับรู้แค่นี้เขาดีใจแล้ว
ร้านกาแฟปิดเกือบสามทุ่ม ทั้งสามทานข้าวเย็นในเมือง กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึก ภัสรากลับมาแล้วอยู่ในห้องส่วนตัว พ่อกับแม่เข้าห้องพักผ่อน สี่ทุ่มของที่นี่ถือว่าดึกมาก มีแต่แสงไฟจากหลอดนีออนที่พ่อติดไว้รอบรั้ว และตัวบ้าน ที่ีนี่ไม่เหมือนในกรุงเทพฯ ที่มีแต่แสงสีตลอดเวลา องอาจแยกตัวไปห้องส่วนตัว เหลือแต่อัครากับสโรชา
"พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะคะพี่เข้ม บัวขอตัวก่อนพักผ่อนก่อน ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ" สโรชายกมือไหว้ชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้าห้องพักผ่อน
"ครับ…ฝันดีนะครับน้องบัว" เขายืนมองรอจนสโรชาเข้าห้องนอนไป ชายหนุ่มถึงเปิดประตูเข้าห้องของตัวเอง