สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"พี่อาทิตย์ พี่จันทราเป็นยังไงบ้างครับ อาทิตย์หน้าผมจะเดินทางกลับแล้วนะครับพี่ คุณภัสราจะตามไปอาทิตย์หน้าไปพร้อมกับพนักงาน วันนี้ผมมาที่ฟาร์มมุกของนายหัวอัครานะครับ สุดยอดเลยพี่ ยิ่งใหญ่มาก ไม่แปลกใจเลยที่เขา ไม่ต้องทำงานเขาก็ไม่เดือดร้อน ลูกสาวเราโชคดีแล้วครับพี่อาทิตย์ หายห่วง ชาติชายวีดีโอคอลไปหา นายอาทิตย์และนางจันทรา อ้าวหนูบัวมาภูเก็ตแล้วเหรอครับ ได้ครับพี่เดี๋ยวผมโทรหาหนูบัวเอง ครับๆ แค่นี้นะครับ"
"คุณภัสรา นี่คุณเข้มกับหนูบัวเขาลงมาภูเก็ตแล้วนะครับ เพิ่งมาถึงวันนี้เลยครับไ
"อ้าวเหรือคะ ไม่เห็นพี่เข้มบอกเลย น้องบัวหายดีแล้วเหรอคะ งั้นภัสโทรหาพี่เข้มก่อนนะคะ มาไม่ยอมบอกเลย" ภัสราโทรหาพี่ชาย
"ฮัลโหล...พี่เข้มอยู่ไหนคะนี่ อ้าวอยู่บ้านแล้วเหรอคะ ภัสอยู่ฟาร์มค่ะ วันนี้เข้ามาเซ็นเงินเดือนพนักงาน มีอะไรไหมคะพี่เข้ม เดี๋ยวเจอกันนะคะ ภัสกำลังกลับบ้านค่ะ"
ภัสราคิดแล้วว่าต้องมีปัญหาแน่ๆ เธอจึงบอกกับชาติชายว่า "คุณชาติคะ เดี๋ยวภัสจะกลับบ้านค่ะ พี่เข้มรออยู่ที่บ้าน คุณชาติจะกลับโรงแรมหรือไปบ้านภัสไหมคะ"
"เออผมว่าผมกลับโรงแรมก่อนดีกว่าครับ คุณภัสจะได้คุยกันตามประสาพี่น้อง"
ภัสรารีบไปส่งชาติชายที่โรงแรม แล้วรีบขับรถกลับบ้าน เธอคิดว่าพี่ชายเธอกับน้องบัว ต้องมีปัญหากันแน่ๆ เธอสังหรณ์ใจ เสียงพี่ชายเธอไม่สดใสเอาเสียเลย
"พี่เข้มเป็นยังไงบ้างคะ ไ ภัสราเห็นพี่ชายของเธอหน้าหงอย เขานั่งเอนตัวไปกับเก้าอี้ตัวใหญ่ เธอเดาว่าต้องมีปัญหากับน้องบัวแน่ๆ "พี่เข้มเล่ามาเลยค่ะว่ามีปัญหาอะไรกับน้องบัว เล่ามาให้หมดเลยนะคะ ภัสสงสัยแล้วเชียวว่าทำไมเดินทางมากัน ไม่มีใครโทรหาภัสเลย ว่าแล้วต้องมีเรื่องแน่ๆ แล้วทีนี้จะทำยังไงคะ ภัสว่าภัสเข้าใจน้องบัวนะคะ ในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน น้องบัวเป็นคนที่ค่อนข้างระวังตัว ไม่เคยเปิดใจ และไม่เปิดโอกาสให้ใครง่าย เป็นตัวของตัวเองสูงมาก การที่พี่แสดงกับน้องแบบนั้น ภัสวิเคราะห์นะคะ น้องอาจยัง งงกับความรู้สึกของตัวเองอยู่"
"เพราะตอนที่เราอยู่ที่บ้านน้องบัว น้องก็ปกติไปไหนมาไหนกับพี่เข้ม ไม่ได้ระวังตัวอะไรเลย แล้วพี่เข้มคิดดูนะคะ คุณอาทั้งสองและทุกคนต้องมั่นใจในพี่เข้ม เขาถึงให้เราไปพักที่บ้าน ทั้งที่ตอนนั้นครอบครัวเขายังไม่รู้เลย ว่าบ้านเราทำงาน มีกิจการอะไร เขาไม่ได้มองที่ฐานะ แต่เขามองว่าลูกหลานเขา ไว้วางใจเรามาก และเขาก็เชื่อในความไว้ใจของน้องบัว พี่เข้มก็รู้ว่า บ้านเขาไม่เคยอนุญาตให้ใครไปพักเลย นี่เราไปอยู่กับเขาตั้งนาน น้องบัวไม่ได้รังเกียจพี่เข้มเลยค่ะ แถมยังไว้ใจพี่เข้มมาก เชื่อภัส เดี๋ยวมันต้องดีขึ้นนะคะ อีกอย่างคุณอาทั้งสองก็รับรู้แล้วว่าพี่เข้มรักลูกสาวเขา สบายใจเถอะค่ะ มีแต่คนเชียร์พี่เข้มทั้งนั้น" ภัสราพูดปลอบใจพี่ชาย
"ค่อยยังชั่วหน่อย พี่คิดอะไรไม่ออกเลย พี่ปวดหัวมาสามวันแล้ว แต่พี่ไม่ไว้ใจทรงศักดิ์เลยภัส วันนี้เขาไปรับน้องบัว โทรหาตั้งแต่เมื่อวาน ก่อนขึ้นเครื่อง ลงเครื่อง บอกว่าพรุ่งนี้จะไปรับน้องบัวที่โรงแรม แต่น้องบัวปฏิเสษไป พี่ยังดีใจที่น้องบัวระวังตัวกับผู้ชายอื่น พี่อยากให้มาพักที่บ้านเราเหมือนเดิม ภัสช่วยคุยให้หน่อยได้ไหม พี่เป็นห่วง อยากให้อยู่ในสายตา รับรองว่าพี่จะไม่ทำตัวรุ่มร่ามอีก รับคุณชาติมาพักเสียที่บ้านเราเลย พี่กลับมาแล้วไม่น่าเกลียดหรอก นะ "
"ก็ได้ค่ะพี่เข้ม ภัสจะลองดูก่อนนะคะ เดี๋ยวภัสโทรหาคุณชาติก่อนนะคะไ
"เที่ยงนี้ทานข้าวกันไหม ไปรับคุณชาติ และไปรับน้องบัวเลย ป่ะพี่เลี้ยงเอง ขอพี่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊ปเดียวนะ" ชายหนุ่มยิ้มได้แล้ว หลังจากที่เศร้ามาหลายวัน
"คุณชาติคะ เที่ยงนี้ภัสไปรับมาทานข้าวนะคะ เดี๋ยวพี่เข้มไปด้วย จะแวะไปรับน้องบัวที่โรงแรม ภัสมีเรื่องปรึกษาค่ะ ภัสราเล่าเรื่องคร่าวๆให้ชาติชายฟัง ซึ่งเขาก็เข้าใจดี เพราะได้ฟังจากนายอาทิตย์มาบ้างแล้วตกลงตามนั้นนะคะ "
สองพี่น้องไปรับชาติชายที่โรงแรม ซึ่งไปถึงเขาก็เตรียมกระเป๋ามารอที่ล้อบบี้แล้ว "ผมโทรบอกหนูบัวแล้วนะครับ เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยอมโดยดีชาติชายพูดยิ้มๆ"
"หนูบัวอารออยู่หน้าห้องแล้วลูก เปิดหน่อย "
"สวัสดีค่ะอาชาติ มาเร็วมากค่ะ พี่เข้ม พี่ภัสสวัสดีค่ะ หญิงสาวโผเข้ากอดภัสรา คิดถึงจังเลยค่ะ ขอโทษนะคะที่บัวไม่โทรบอกก่อนที่จะมา เข้ามาก่อนค่ะ บัวกำลังเก็บแบบ นั่งก่อนนะคะ พอดีที่ไซค์เขาสร้างเพิ่มอีก และขอแบบที่ต่างกันค่ะ บัวเลยต้องเขียนใหม่หมดเลย "
"อ้าวแล้วเขียนยังไงลูก นี่ตั้งแต่มายังไม่พักเลยรึไง เก็บๆ เดี๋ยวไปพักที่บ้านคุณภัสก็สบายแล้ว เห็นคุณเข้มบอกมีโต๊ะทำงานหนูบัวอยู่ที่บ้าน ไปลูกเก็บของแล้วไปหาข้าวทานกันก่อน ค่อยคุยกัน เรื่องงานเอาไว้ก่อนอาหิวแล้ว"
"ค่ะอาชาติบัวเก็บแป๊ปเดียวค่ะ พี่ภัสสบายดีนะคะ เราไม่ได้เจอกันอาทิตย์เดียวเอง เหมือนนานมากเลยนะคะ บัวยังไม่ได้รื้อกระเป๋าเลยค่ะ ไม่ต้องเก็บอะไร เก็บแบบแล้วก็ไปได้เลย"
"พี่ถือกระเป๋าให้นะครับน้องบัว" สโรชายิ้มให้บางๆให้เขา แค่นั่นเขาก็ดีใจมากแล้ว
"เรียบร้อยแล้วค่ะไปกันเถอะไ สโรชามีเป้สะพายข้างหน้าหนึ่งใบ และกล่องแบบ สองอันสะพายข้าง "บัวคืนคีย์การ์ดแป๊ปนะคะ เรียบร้อยค่ะไปกันเลย พี่ภัสจะพาไปทานข้าวที่ไหนคะ"
"น้องบัวต้องชอบแน่ค่ะ เพราะมีก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย" สองสาวนั่งคุยกันเบาะหลัง อัคราเป็นคนขับ ชาติชายนั่งคู่ไปกับเขา
"ผมชักชอบภูเก็ตแล้วซิ กำลังคิดว่าจะมาทำอะไรที่นี่ดี แต่ก็ไม่แน่อาจมาสร้างบ้านพักตากอากาศไว้ก็ได้ ไว้ช่วงไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวก็ลงมา ภูเก็ต ช่วงหนาวก็หนีขึ้นไปเชียงราย ที่คุณเข้มตกลงว่าจะสร้างเมื่อไรครับ ให้หนูบัวร่างแบบให้เลย มีเวลาก็จะได้สร้างรอ หนูบัวว่าไง เมื่อไหร่ว่างเขียนแบบให้คุณเข้ม ล่ะลูก เห็นว่าจะสร้างสองหลังเลยใช่ไหมครับคุณภัส"
"ใช่ค่ะคุณชาติ พี่เข้มไม่ยอมอยู่กับภัส ภัสเลยต้องสร้างอีกหลัง ใกล้ๆกันค่ะ รบกวนน้องบัวเขียนแบบให้พี่หน่อยนะคะ พี่กับพี่เข้มชอบคนละแบบกัน เอาที่น้องบัวสะดวกนะคะ พี่กับพี่เข้มรอได้ค่ะ"
"ยินดีค่ะพี่ภัส เดี๋ยวเสร็จงานที่นี่บัวจะเขียนให้นะคะ"
อัครายิ้มได้ อย่างน้อยหญิงสาวก็ไม่ได้รังเกียจเขามากนัก
"เมื่อไหร่จะเบื่อสักทีนะก๋วยเตี๋ยวนี่ ถ้ามีลูกหนูบัวตั้งชื่อว่าก๋วยเตี๋ยวดีไหม" ชาติชายแซวหลานสาว
"เอ่อหนูบัวเรื่องงานที่ตรัง จะว่ายังไง ในเมื่อที่นี่เขาสร้างต่อ มิต้องทำงานหัวหมุนเหรอลูก แล้วเมื่อไหร่จะได้กลับไปช่วยพ่อกับแม่ ช่วยอา เห็นว่าที่ตรังโครงการใหญ่มากใช่ไหม"
"ใช่ค่ะอาชาติ ทีแรกบัวก็คิดว่าจะรับงานที่ตรังค่ะ แต่พอที่ภูเก็ตขยายเพิ่มเกือบเท่าตัว บัวเลยตัดสินใจไม่รับแล้วค่ะ กลัวว่างานจะออกมาไม่ดี เพราะถ้ารับบัวรับเอง ไม่เกี่ยวกับบริษัท แต่ที่นี่ตัวที่เพิ่มก็ไม่เกี่ยวกับบริษัทนะคะ บัวรับเองคนเดียว พรุ่งนี้บัวจะเข้าไปคุยกับเจ้าสัวค่ะ จะแนะนำบริษัทฯเก่า ให้เขาไปทำที่ตรังแทน อาชาติว่าดีไหมคะ"
"ดีมากเลยล่ะลูก นี่อาก็มาหลายวันแล้ว นักท่องเที่ยวเริ่มเยอะขึ้นมาก เห็นว่าตาบุตรนี่ปิดร้านกาแฟดึกทุกวัน แต่ไม่บ่นเลยนะ ได้เงินไง งกจริงๆ ตาบุตรนี่ " ชาติชายพูดถึงหลานชายและหัวเราะอย่างเอ็นดู "เมฆกับพายัพก็ไม่ยอมกลับบ้านเลย เห็นว่าทำงานเหมือนกันนี่ ไม่ต้องขอเงินพี่บุญเลย ขยันกันจริงๆ น่าภูมิใจมากๆ"
"ใช่ค่ะอา น้องทั้งสองคนขยันมาก หาเงินเก่งเห็นว่าอยากเรียนให้จบเร็ว ๆไปช่วยพ่อกับแม่ ถ้าได้สองคนนี้ไปช่วยอีกแรงก็จะดีมากเลยนะคะอา" หญิงสาวยิ้มและพูดคุยมากขึ้น ทำให้อัคราผ่อนคลายไปได้เยอะมาก เขาเฝ้ามองสโรชา อยากคุยด้วย อยากเคลียร์หลายๆอย่าง เอาน่าอัครา นายต้องใจเย็นๆ เขาปลอบใจตัวเอง
"อ้าวแล้วพรุ่งนี้บัวไปทำงานยังไงลูก มีรถใช้เหรอ "ชาติชายถามหลานสาว
"เอ่อ...ผมไปรับ ไปส่งให้ครับ เหมือนคราวที่แล้ว เพราะว่าไม่ไกลจากที่บ้านมากนักไ อัคราชิงตอบ
"ดีแล้วๆ คุณเข้มไปรับไปส่งดีแล้ว เห็นว่ามีแต่คนงานผู้ชาย แถบนี้ต่างด้าวเยอะด้วย อันตรายเหมือนกันนะหนูบัว เวลาที่เข้าไปดูงานรบกวนคุณเข้มตามเข้าไปดูด้วย เราไม่ใช่คนขี้ริ้วขี่เหร่ สมัยนี้ไว้ใจใครไม่ค่อยได้หรอกนะ ปลอดภัยไว้ก่อนลูก นี่ถ้าพ่อกับแม่เขามาเห็นว่าเราทำงานยังไง ไม่มีทางได้ทำต่อหรอก อาว่าลากตัวหนูบัวกลับบ้านแน่ๆ "
"มาคุณเข้มดื่มกันสักหน่อย ฉลองๆ ครับสาวๆ รับน้ำอะไรกันดี แปลกไหมหนูบัวบ้านเราอยู่เหนือ แต่ตอนนี้เรามาอยู่ใต้ เขาเรียกบุพเพสันนิวาส คนเราไม่ใช่อยู่ๆจะได้มาเจอกันนะ "
หญิงสาวยิ้ม "เอาที่สบายใจเลยค่ะอาชาติ บัวขอเขาห้องน้ำสักหน่อยนะคะพี่ภัสไปห้องน้ำกันค่ะ"
สโรชาวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะอาหาร มีสายเข้ามาที่เครื่องของเธอ แต่เธอคงปิดเสียงไว้ อัคราเหลือบไปเห็นว่าเป็นชื่อของทรงศักดิ์
ไม่นานสองสาวก็กลับมาที่โต๊ะ ต่างคนต่างหิ้วถุงขนมมาหลายถุง
"ได้อะไรมาครับคุณภัสเต็มเลย" ชาติชายทักเมื่อเห็นสองสาวหิ้วถุงมาคนละไม้คนละมือ
"ขนมหนูบัวใช่ไหม นี่ยังไม่เลิกกินขนมดึกๆ อีกหรือลูก ระวังจะอ้วนนะ "ชาติชายแซวหลานสาว
"ไม่อ้วนหรอกค่ะอาชาติ สบายมากค่ะ บัวออกกำลังกายทุกวัน มีเผื่อไว้ให้พี่เข้มกินกับกาแฟตอนเช้าด้วยนะคะ" เธอหันไปบอกชายหนุ่ม
" นี่ไงคะ ที่พี่เข้มชอบ ขนมไทยจะเยอะหน่อยค่ะเพราะบัวชอบ" เธอยื่นถุงขนมให้เขาดู และยิ้มหวานให้ด้วย
ทำเอาคนที่หน้าเหงาๆ ยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที "ขอบคุณครับน้องบัว" แค่นี้เขาก็ดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่แล้ว