สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
"น้องบัวครับ วันนี้พี่พาไปเที่ยวที่ฟาร์มเลี้ยงหอยมุกนะครับ ยายภัสไม่อยู่ พี่ต้องเขาไปดูสักหน่อย ไปกับพี่นะครับ ออกนอกตัวเมืองไปไม่ไกลมากติดทะเลเลย วันนี้น้องบัวว่างทั้งวันเลยใช่ไหม" เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
"ได้เลยค่ะบัวว่างทั้งวัน" ช่วงนี้เธอมีความรู้สึกว่าอยากตามใจเขา
วันนี้สโรชาใส่เดรสลินินสีน้ำทะเลยาวถึงตาตุ่มเหมือนเดิน แขนยาว คอเชิ้ต ปล่อยผม มีแว่นกันแดดสีขาวคาดไว้บนศรีษะ ใส่รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าผ้าฝ้าย สำหรับใส่กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ เธอแต่งตัวธรรมดา แต่เขาชอบ และที่ชอบมากที่สุดคือ กลิ่นแป้งเด็กจากตัวหญิงสาว เขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงใส่น้ำหอม กลิ่นอ่อนๆยังพอรับได้ ผู้หญิงบางคนใส่น้ำหอมกลิ่นแรงมาก ฉุนจนอยากจะเดินหนี
"ที่ฟาร์มคนงานจะค่อนข้างเยอะ นะครับ อาจวุ่นวายสักหน่อย น้องบัวอยู่ใกล้ๆ พี่ไว้นะ"
"ได้เลยค่ะ ที่ฟาร์มพี่เข้มนี่ เลี้ยงหอยมุกที่เขาเอามาทำสร้อย ทำแหวน ทำต่างหูใช่ไหมคะพี่เข้ม" เธอหันมาถามเขา " พอดีบัวไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เลย"
"ใช่ครับข้างในจะมีห้องจิวเวลรี่เล็กๆ เป็นห้องแสดงตัวอย่างมุกที่ทำเป็นเครื่องประดับ เดี๋ยวพี่พาน้องบัวไปชมนะครับ"
อัคราอธิบายให้เธอฟังทุกขั้นตอนจนจบ ตั้งแต่เริ่มเลี้ยงหอยมุก จนมาเป็นเครื่องประดับหลายอย่าง เธอตั้งใจฟังเขาเพราะเป็นสิ่งใหม่สำหรับเธอ สโรชาไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้มาก่อน
"โห....กว่าจะได้มุกแต่ละเม็ด ต้องผ่านกระบวนการหลายอย่างมาก แต่ถึงจะยากขนาดไหน คนก็ชอบกันมากเลย ดีนะคะที่บัวไม่ชอบ บัวชอบเงินค่ะใส่แล้วปลอดภัยดี หายก็ไม่เสียดายมาก"
"นี่คือโชว์รูมของฟาร์มเราครับ มีตัวอย่างมากมาย ส่วนมากจะส่งออกต่างประเทศ น้องบัวมาทางนี้ พี่จะพาไปดู ข้างไหน" เขาหันมาแตะข้อศอกเธอ พาเดินต่อไปที่ห้องทำงาน ในห้องนั้น พนักงานหลายคนกำลังทำงาน ทุกคนหันมามองชายหนุ่มและหญิงสาว ทุกคนสวัสดีอัครา รวมถึงสวัสดีสโรชาด้วย
"ทุกคนครับนี่คือ คุณสโรชา เป็นสถาปนิกครับ" เขาแนะนำหญิงสาวด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม
พนักงานทั้งหญิงและชาย พูดขึ้นพร้อมๆกัน ไสวัสดีครับคุณสโรชา สวยเท่จังเลยค่ะ" มีเสียงพนักงานผู้หญิงสองสามคนดังแทรกขึ้นมา
"ขอบคุณนะคะ สโรชายกมือไหว้พนักงานทุกคน" โดยไม่เกี่ยงว่าเป็นแคเพียงพนักงานธรรมดาๆ "ขอบคุณที่ชมนะคะ" เธอยิ้มหวานกลับไป
"ฝ่ายบุคคลแจ้งแล้วใช่ไหม เรื่องไปเที่ยวเหนือ เตรียมตัวไปเจออากาศหนาวได้เลยนะ ถือเป็นโบนัสรอบแรก ผมขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันทำงาน ด้วยความซื่อสัตย์ อดทน และขยันมาโดยตลอด ปลายปีจะได้รับข่าวดีกันทุกคน เชิญทุกคนทำงานกันตามสบายเลย ผมขอตัวก่อน"
"ไปครับน้องบัว ไปที่ห้องทำงานพี่" อัคราพาสโรชาไปที่ห้องทำงานของเขา
"ปกติพี่จะเข้ามาอาทิตย์ละ 3 วัน นอกนั้นให้ยายภัสมาดู น้องบัวมานั่งนี่เลยครับดื่มน้ำก่อน เหนื่อยไหม"
สายตาและคำพูดของเขาอ่อนโยนมาก หญิงสาวรู้สึกได้
น้องบัวเลือกมุกได้เลยนะครับ ชอบแบบไหน เลือกได้ทุกชิ้นเลย
"ขอบคุณมากค่ะพี่เข้ม แต่บัวไม่เอาดีกว่าค่ะ ไม่รู้จะใส่ไปไหน บัวว่ามุกไม่เหมาะกับบัวค่ะ มันสวยเกินไป อีกอย่างงานบัวก็สมบุกสมบันมาก ไม่เหมาะกับของสวยงามและบอบบางแบบนี้หรอกค่ะ พี่เข้มเอาไว้ขายดีกว่านะคะ" เธอปฏิเษสเขาไป
สโรชาทำให้เขาแปลกใจอีกแล้ว เธอไม่รังเกียจพนักงานเขา ที่เนื้อตัวสกปรกและมอมแมม เธอไม่ชอบมุก ไม่ตื่นเต้นกับฟาร์มของเขา ไม่อยากได้เครื่องประดับ ทั้งๆที่ผู้หญิงทุกคนที่เขารู้จัก รบเร้าให้เขาพามาดูฟาร์มหอยมุก พอมาเจอพนักงานของเขาที่เนื้อตัวสกปรก มอมแมม ก็แสดงท่าทางรังเกียจ บางคนขอเครื่องประดับกับเขาตรงๆ แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ตื่นเต้นกับทรัพย์สมบัติเขาเลย
"พี่เข้มเป็นนักกีฬาขี่ม้าเหรอคะ บัวว่าแล้วทำไมเจ้ามังกรให้พี่เข้มขึ้นหลังง่ายๆ เจ้าสีนิลก็ดูชอบพี่เข้มมากเลย"
"เมื่อก่อนที่บ้านพี่มีฟาร์มม้าครับ สมัยพ่อกับแม่อยู่ แต่ช่วงที่พี่มารับงานต่อ หลังจากที่พ่อกับแม่เสียชีวิต ช่วงนั้นยายภัสยังเรียนไม่จบ พี่ดูที่นี่ด้วย ที่โรงงานด้วย เลยต้องตัดสินใจขายฟาร์มม้าครับ มาทุ่มเทกับธุรกิจอย่างอื่น พี่กับภัสราโชคดีที่พนักงานทุกคนซื่อสัตย์ ช่วยพี่กับภัสมากๆ พี่อยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะพนักงานทั้งหมด คอยช่วยเหลือ"
สโรชานั่งฟังเขาพูดคุย ตาแป๋ว "จบแล้วเหรอคะกำลังฟังเพลินเลย" เธอยิ้มหวานให้เขา
"น้องบัว.....อย่ายิ้มแบบนี้ให้คนอื่นนะครับ พี่ขอสงวนสิทธิ์ได้ไหม ยิ้มให้พี่คนเดียวพอ เมื่อกี้น้องบัวยิ้มให้พนักงาน พวกผู้ชายนี่มองกันตาเยิ้มเลย รู้ตัวเองไหมครับว่าเวลายิ้มแล้ว ผู้ชายบางคนใจจะละลาย"
"จริงเหรอคะพี่เข้ม บัวเพิ่งรู้นะคะเนี้ย ได้เลยค่ะ บัวจะไม่ยิ้มหวานให้ใครอีกแล้วนอกจากพี่เข้ม แต่ตอนนี้บัวหิวข้าวจังเลยค่ะ เมื่อกี้บัวเห็นมีโรงอาหารสำหรับพนักงาน เราไปทานที่นั่นได้ไหมคะ บัวเห็นมีร้านขายก๋วยเตี๋ยวด้วย"
"ครับน้องบัวไปกันเลย พี่จะบอกว่า ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นที่นี่อร่อยมาก น้องบัวลองทานดูก่อนนะ ท่าถูกปากพี่จะพามาทานทุกวันเลย ดีไหม" เขาหันมายิ้มให้หญิงสาว
"น้องบัวนั่งรอที่นี่นะครับ พี่ให้พนักงานไปเอาก๋วยเตี๋ยวมาให้"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่เข้ม อย่ารบกวนเขาเลยค่ะ เดี๋ยวเลยเวลาพักของเขา บัวไปเอง พี่เข้มนั้นแหละนั่งรอตรงนี้เลยค่ะ เดี๋ยวบัวจัดการเอง" เธอบอกเขาและเดินไปต่อแถวพนักงานเพื่อซื้อก๋วยเตี๋ยว ไม่นานเธอก็ยกถาดมาวางที่ตรงหน้าเขา พร้อมเครื่องปรุง บัวไปซื้อน้ำก่อนนะคะ เธอจ่ายเงินเรียบร้อยทั้งก๋วยเตี๋ยวและน้ำ ทั้งที่คนขายไม่รับเงิน แต่หญิงสาวก็ยืนยันว่าต้องจ่ายให้ได้ คนขายเลยต้องยอม
"ไม่ต้องปรุงเลยค่ะ อร่อย น่องไก่นี่นุ่มมาก น้ำซุปก็อร่อย มีชามที่สองแน่ค่ะ" หญิงสาวพูดไปคีบก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก
"พี่เข้มทานเลยค่ะ อย่านั่งเฉยๆ เดี๋ยวเส้นอืดหมดพอดี ไหนคะบัวขอชิมหน่อย พี่เข้มทานรสไหน" เธอใช้ช้อนของตัวเองตักน้ำซุปในถ้วยอัคราไปชิม เยี่ยมเลยค่ะอร่อยมาก สรุปว่าเที่ยงนั้นอัคราต้องทานก๋วยเตี๋ยวสองชาม ซึ่งเขาก็เต็มใจมาก
"น้องบัวอยากได้อะไรอีกไหมถ้าไม่ เราจะได้กลับบ้านเลย เย็นนี้เราทานอะไรกันดีครับ"
"กลับเลยดีกว่าค่ะพี่เข้ม บัวไม่ไหวแล้วอิ่มมาก ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ แต่บัวว่าเราทานที่บ้านดีไหมคะ ประหยัดดี "
"ก็ได้นะครับ ในตู้เย็นมีวัตถุดิบหลายอย่าง ดีเหมือนกันพี่ จะได้ทานกับข้าวฝีมือน้องบัว"
สองหนุ่มสาวคุยกันมาตลอดทางที่กลับบ้าน คงเพราะอิ่มมากทำให้คนข้างๆเขาหลับไป
"น้องบัวครับ น้องบัว ถึงบ้านแล้วครับตื่นเถอะ "อัคราเรียกหญิงสาวเบาๆ
"ถึงบ้านแล้วเหรอคะพี่เข้ม โหนี่บัวหลับนานมากเลย กี่โมงแล้วคะ"
"บ่ายสามครับ น้องบัวพักผ่อนตามสบายเลยนะครับ มีอะไรก็เรียกพี่ได้เลย พี่อยู่แถวนี้แหละ "
สโรชาเข้าห้องไปล้างหน้า ล้างตาเสร็จ หญิงสาวนั่งทำงานต่อจนเกือบห้าโมงเย็น เธอคิดว่ารีบออกไปทำอาหารเย็นดีกว่า สโรชาเธอลงมือทำอาหารง่ายๆ ไข่เจียวหมูสับ ผัดผักรวม แกงจืด อีกอย่างแค่นี้ก็พอแล้ว ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยดูอีกทีว่าจะทำอะไรได้บ้าง แต่สโรชาเห็นว่ามีไข่ แฮม ขนมปัง อาจทำอาหารเช้าง่ายๆ สำหรับสองคน
"หอมจังเลยครับน้องบัว นี่ทำอะไรทานเหรอครับ หอมไปถึงห้องรับแขกเลย" อัคราเดินมาดูที่โต๊ะอาหาร
" โอ้โห....น้องบัว หอมมาก น่าทานจัง เห็นแล้วหิวเลยครับ ไข่เจียวหมูสับ ผัดผักรวม แกงจืด น่าทานมาก น้องบัวนั่งเลยครับ เดี๋ยวพี่ตักข้าวให้" ทั้งสองคนทานนั่งข้าวด้วยกันเงียบๆ
"พรุ่งนี้อยากทานเป็นพิเศษไหมคะ บัวทำให้ค่ะ พรุ่งนี้บัวว่าง" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาถามเขา หลังจากที่อานไลน์ หัวหน้างาน" น่าจะหยุดหลายวันเลยค่ะ ฝนลงหนักมาก น้องบอกทำอะไรไม่ได้เลย"
"แล้วแต่น้องบัวเลยครับพี่ทานได้หมด ไม่กวนน้องบัวแน่นะครับ"
"ไม่กวนเลยค่ะ บัวมาอาศัยอยู่บ้านพี่ไม่ได้จ่ายค่าอะไรช่วยเลย ทำอาหารเล็กๆน้อยๆแบบนี้บัวทำได้ค่ะ ทำทานเองปลอดภัยกว่าทานข้างนอกนะคะ บางที่ร้านดูดีสะอาด แต่เราไม่รู้ว่าเขาใส่อะไรให้เราทานบ้าง ส่วนงานก็มีแบบที่ยังเขียนไม่เสร็จค่ะ อันนั้นไม่รีบ ทำตอนไหนก็ได้ "
ชายหนุ่มช่วยสโรชาเก็บจานชามล้าง เขาทานข้าวสองจานจริงๆ ทานอย่างมีความสุข เสื้อที่สโรชาใส่นั้นทำเขาใจไม่ดีเลย ถึงจะเป็นเวลากลางคืน เสื้อบางตัวใหญ่คอกว้างนั่น ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้ ซึ่งคนที่ใส่ก็คงไม่รู้ตัว ยิ่งพอมายืนใกล้ๆกลิ่นตัวของสโรชาหอมมาก หอมแป้งกับหอมกลิ่นตัวไม่เหมือนกัน เขาจะอดใจไว้ได้นานขนาดไหนนะ กลัวใจตัวเองเหลือเกิน
สโรชาเป็นคนที่รูปร่างสวยมาก สมส่วนทุกอย่าง อก เอว สะโพก เขาไม่แปลกใจที่ทุกคนที่ได้เห็นสโรชาแล้วต้องหันหลังกลับ ดีที่เธอเป็นคนที่ไม่แต่งตัวโป๊ ไม่โชว์เรือนร่าง มีแต่จะปิดบัง ซึ่งถูกใจเขามาก เสื้อผ้าหญิงสาวแต่ละชุดน้อยมากที่จะเปิดเผยเนื้อตัว นานๆเขาจะเห็นเธอใส่เสื้อแขนกุด ชุดนอนก็เป็นเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ลายสกอตทั้งนั้น ดูเจ้าตัวจะชอบมากเสียด้วย
"น้องบัวทำอะไรเหรอครับ" เขาเห็นสโรชานั่งหันหลังให้พัดลมที่ห้องรับแขก
ไอ่อ พอดีบัวจะเป่าผมสักหน่อยค่ะ บัวไม่ได้เอาไดร์เป่าผมมา จะขอใช้พัดลมแป๊ปนะคะ ในห้องไม่มีพัดลมค่ะ"
อัครานั่งมองหญิงสาวเป่าผม ด้วยพัดลมเบอร์แรงสุด เขาไม่เคยรู้เลยว่าใช้พัดลมเป่าผมให้แห้งก็ได้ คิดว่าผู้หญิงต้องใช้ไดร์เท่านั้น สโรชานั่งให้พัดลมเป่าผม ก้มหน้าดูโทรศัพท์เขี่ยไปมา โดยที่ไม่ได้สนใจเขาอีกเลย หญิงสาว เป่าผมจากข้างหลัง ไล่มาข้างขวา ข้างซ้าย แต่ผมของเธอหนาและยาวซึ่งก็ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน เขาเดินเข้าไปในห้องเขา หยิบไดร์เป่าผมออกมาเพื่อที่จะเป่าผมให้สโรชา เขาเห็นแล้วว่าผมเธอยาว อาจพันเข้าไปในพัดลมได้ ถึงจะนั่งห่างพัดลมก็เถอะ กว่าผมจะแห้งและกว่าจะได้นอนคงดึก
อัคราเดินเข้าไปปิดพัดลม "น้องบัวครับหันมาทางนี้พี่เป่าผมให้ เป่ากับพัดลมอันตรายมาก ผมน้องบัวยาว และหนา เดี๋ยวเกิดพันเข้าไปในพัดลมจะแย่เอา เกิดอะไรขึ้นมัน น่ากลัวครับ มาครับมานั่งตรงนี้ครับ พี่เป่าให้ดีกว่า ตอบแทนที่น้องบัวทำอาหารให้พี่ทาน"
สโรชากำลังก้มดูโทรศัพท์เพลินๆ พัดลมหยุด เธอเงยหน้าตามเสียงของเขา "ไม่เป็นไรค่ะพี่เข้ม บัวเป่าเองก็ได้ค่ะ เกือบแห้งแล้ว" ทั้งๆ ที่จริงแล้วผมเธอก็ยังไม่แห้ง
"มาครับมานั่งนี่เลย อย่าดื้อ ไม่งั้นคืนนี้น้องบัวไม่ได้นอนหรอกครับ ดึกแล้ว มาครับมานั่งตรงนี้"
หญิงสาวจำต้องลุกไปนั่งหันหลังให้เขา อย่างว่าง่าย เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เขานั่งบนโซฟา และเริ่มเป่าผมให้เธอ สโรชาเงยหน้ามามองเขาและยกมือไหว้ขอบคุณ หลังของเธอชนเข่าของเขา หญิงสาวขยับตัวมาข้างหน้า อัคราวางไดร์เป่าผม เขาใช้มือทั้งสองข้างด้วยลำแขนที่แข็งแรง ยกตัวหญิงสาวขยับเข้ามานั่งชิดขาของเขาเหมือนเดิม และใช้เข่าทั้งสองข้างหนีบตัวเธอไว้ไม่ให้ขยับ เธอจำต้องนั่งเงียบๆ ให้เขาเป่าผมให้ เสียงเขาหัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างถูกใจ เมื่อสโรชาไม่ขัดขืน เขาก็เอาเข่าออกห่างลำตัวของเธอ สโรชาหยิบโทรศัพท์มาก้มดูซีรีย์ของเธอต่อไป ปล่อยให้เขาเป่าผมของเธอตามสบาย ตาเธอก็มองโทรศัพท์ใจรู้สึกอบอุ่น
สโรชาใช้มือจับผมตัวเอง เมื่อเห็นว่าอัคราเป่าผมให้เธอนานมาก มันน่าจะแห้งตั้งนานแล้ว เธอก็เผลอดูซีรีย์เพลิน คนเป่าผมก็เพลิน เธอเงยหน้าหน้ามองเขา
"พี่เข้มคะ ผมบัวจะกรอบหมดแล้วมังคะเนี้ย" หญิงสาวขยับตัวออกห่างเขา และยกมือไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้งแถมยิ้มหวานให้อีก
ชายหนุ่มจำต้องปิดไดร์ม้วนเก็บ เขาแพ้รอยยิ้มและสายตาแบบนี้
"น้องบัวรีบเข้านอนนะครับ คืนนี้อากาศเย็นมาก ผมแห้งแล้ว พรุ่งนี้พี่จะรอทานอาหารเช้านะครับ" อัคราพูดแล้วหันหลังกลับเดินเข้าห้องของตัวเอง
"ขอบคุณมากนะคะพี่เข้ม สบายหัวจังเลยค่ะ ดีจัง พี่เข้มมือเบากว่าช่างทำผมบางคนเสียอีกค่ะ"
เขาหันกลับมายิ้มให้หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนที่จะเข้าห้อง
สโรชาดูความเรียบร้อยของหน้าต่างประตูก่อนเขาห้องนอนของตัวเอง อากาศดีจัง แป๊ปเดียวห้าทุ่มแล้ว นอนเถอะบัว ไม่นานหญิงสาวก็หลับสนิท ปล่อยให้อีกคนที่อยู่ห้องใกล้ๆกัน นอนพลิกไปพลิกมา คิดถึงคนที่อยู่ห้องตรงกันข้าม