สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
สโรชาตื่นแต่เช้าลงมาทำข้าวต้มเครื่องสำหรับเช้านี้ สองโมงกว่าแล้วอัครายังไม่ออกมาจากห้องนอนของเขา หญิงสาวเดินไปเคาะประตูห้องนอนของเขา พี่เข้มตื่นหรือยังคะ ทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะ เงียบ....เป็นอะไรหรือเปล่านะ เขาไม่ได้ล็อคห้อง หญิงสาวมองไปที่เตียงกว้าง ร่างสูงใหญ่นั้นยังนอนห่มผ้าผืนหนาอยู่บนเตียง
"พี่เข้มคะเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมยังไม่ตื่น" เธอเข้าไปนั่งที่ข้างเตียง จับแขนเขา "อุ้ย...ทำไมตัวร้อนจั"ง หญิงสาวใช้หลังมืออังที่หน้าผากของเขา โห...ตัวร้อนจี๋เลย สโรชาดึงผ้าห่มมาไว้ที่ใต้อกเขาเพื่อระบายความร้อน และรีบไปเปิดตู้เสื้อผ้าเขาเพื่อหาผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ชุบน้ำสะอาดแล้วนำมาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้เขาเพื่อไล่ความร้อน
อัคราสลึมสลือ รู้ว่าสโรชาเช็ดตัวให้ เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ รู้สึกปวดหัวตั้งแต่นั่งเป่าผมให้สโรชา เริ่มรู้สึกว่ามีไข้ตอนตีสอง จะโทรหาเธอก็เกรงใจ เลยหายาแก้ปวดมาทานเอง และหลับไปด้วยฤทธิ์ยา มารู้สึกตัวตอนที่สโรชาเคาะประตูห้องแต่เขาลุกไม่ไหว
"เมื่อวานโดนฝนแน่เลยค่ะ โดนพัดลมที่บัวเป่าผมบัวด้วยแน่ๆ พี่เข้มดื่มน้ำหน่อยนะคะ" ปากเขาแห้งมาก
"เดี๋ยวบัวเช็ดตัวให้อีกที"
หญิงสาวขึ้นนั่งบนเตียงดีที่เตียงเขาใหญ่ทำให้เธอไม่ต้องกลัวตก เธอปลดกระดุมเสื้อนอนเขาออก และพยายามพลิกตัวเขาตะแคง ค่อนข้างทุกลักทุเล เพราะเขารูปร่างสูงใหญ่ คนไม่สบายช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ ทำให้ตัวหนักมาก กว่าจะพลิกซ้าย ขวา ทำหญิงสาวหอบขึ้น เธอเวียนเช็ดตัวให้เขา จนร่างกายเขาคลายความร้อน ปิดแอร์เปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศถ่ายเท
หญิงสาวออกไปเตรียมข้าวต้มมาให้คนป่วย แป๊ปเดียวก็กลับมาพร้อมถ้วยข้าวต้มใบเล็ก เหยือกน้ำ แก้วน้ำ วางที่โต๊ะข้างเตียงใหญ่ เธอขึ้นไปบนเตียงอีกครั้งเพื่อช่วยให้เขาได้ลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงหัวเตียง ซึ่งทุลักทุเลพอสมควร สโรชาพยายามช่วยเขาขยับตัว ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้เขาอีกครั้ง จัดผมเผ้าเขาให้เขาที่ รู้สึกขมคอไหมคะ พี่เข้มไม่ไอ น่าจะทานข้าวต้มเครี่องได้ ไว้กลางวันบัวทำข้าวต้มขาวให้นะคะ สโรชาเอาผ้าผืนเล็กมาวางที่ตักเขา และเริ่มป้อนข้าว
"อาจทานได้นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรค่ะ เอาที่ไหวนะคะ ไม่ต้องฝืน แค่พอได้ทานยาหลังอาหาร"
หลังทานอาหารเช้า สโรชาจัดการป้อนยา และเช็ดตัว ให้เขาอีกรอบ หาชุดนอนมาให้เขาเปลี่ยน เพราะคิดว่าน่าจะสบายตัวที่สุด เธอจัดการเปลี่ยนเสื้อให้เขา ชายหนุ่มมีแรงขึ้นมานิดหน่อย แต่ยังมีอาการไข้ ปวดหัว และหนักหัวอยู่บ้าง แต่สบายตัวขึ้นมาก เขานั่งมองหญิงสาวเก็บกวาดห้อง เก็บผ้าที่ใช้แล้วที่อยู่ในตะกร้าออกไปซัก ล้างห้องน้ำให้ เก็บแก้วถ้วยข้าวต้มออกไป เสียงจานชามกระทบกันที่ห้องครัว
วันนี้เธอใส่กางเกงช้าง กับเสื้อยืดคอวีสีขาว รัดผมไปไว้ข้างหลัง เวลาที่ไม่ได้แต่งหน้าก็ยังดูสวยมาก สโรชา เดินเข้าเดินออกห้องเขา เมื่อเห็นเขาเผลอนั่งหลับ เธอค่อยๆ ประคองให้เขานอนลง ใช้หลังมือแตะหน้าผาก แก้ม คอ ห่มผ้าให้ หลายครั้งที่เนื้อตัวของเธอไปถูกตัวเขา สัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มนั้น แต่เจ้าของร่างบางไม่ได้ระวังตัว เธอแค่อยากให้เขาสบายที่สุด แต่คนที่ถูกสัมผัส กลับร้อนในตัวในใจเสียเอง ต้องพยายามข่มตาและร่างกายลง
สโรชาเดินเข้าออก ห้องเขา ทำโน้นนี่แต่ก็คอยหันมามองเขาตลอดเวลา บ่ายสองกว่าแล้วเขายังไม่ตื่น หญิงสาวเก็บผ้าซักที่แห้งแล้วหอบเข้ามาพับที่ห้องเขาเงียบๆจัดเข้าตู้เรียบร้อย คนบนเตียงก็ยังไม่ตื่น เธอเลยเอาผ้าในตู้เขาออกมาพับใหม่ สโรชาเป็นคนที่มีระเบียบ ผ้าต้องพับเองให้เรียบร้อย แยกชุดชั้นใน ถุงเท้า เสื้อ กางเกง เช็คอาการเขาด้วยการใช้มือแตะหน้าผากเขา ถ้าตัวร้อนก็เช็ดให้ เขารู้ตัวตลอดเวลา แต่หนักหัวมาก ร้อนขอบตามากด้วย แต่ก็คอยมองหาหญิงสาวตลอดที่รู้สึกตัว
เธอปล่อยให้เขานอนพักผ่อน กระทั่งได้เวลาทานข้าวเย็นก็ปลุกเขา เช็ดตัว ทานอาหารเย็น ทานยาหลังอาหาร คืนนี้เธอคิดว่าจะนอนเฝ้าเขาที่นี่ถ้าผ่านคืนนี้ไปไม่ดีขึ้นต้องพาเขาไปหาหมอให้ได้ เธอเห็นเขานอนหลับตา หญิงสาวบอกเขาเบาๆ "บัวไปอาบน้ำแป๊ปนะคะพี่เข้ม เดี๋ยวบัวมาค่ะ"
สโรชาออกไปจัดการตัวเอง ทานข้าวเย็น อาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนแขนสั้น ขาสั้นเหนือเข่า เพื่อที่จะได้สะดวกเวลาที่ดูแลเขา ชุดนอนขายาวของเธอมีแต่ชุดใหญ่ๆ ซึ่งรุ่มร่ามมาก สโรชาหอบหมอนผ้าห่มมาสองผืน ปูนอนข้างเตียงเขา ก่อนนอนเธอตั้งนาฬิกา เพื่อปลุกให้เขาทานยา ก่อนนอนเช็คอาการเขาอีกรอบโดยใช้มือแตะหน้าผาก ดีที่ตัวไม่ร้อนมากเหมือนเมื่อกลางวัน ไข้น่าจะกำลังลด หลังจากนั้นเธอก็ล้มตัวลงนอนไม่นานก็หลับสนิท อาจเพราะเหนื่อยกับการดูแลเขา และทำงานบ้าน
อัคราตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ของสโรชา เจ้าของโทรศัทพ์ไม่ยอมตื่น เขาทานยาเอง และนอนตะแคงมองร่างบางที่นอนด้านล่าง เขาลุกไปเข้าห้องน้ำ สโรชาก็ยังไม่ตื่น ฝนตกไม่หยุดเลย อากาศเย็นจนอยากลงไปนอนกอดคนข้างล่าง เห็นนอนขดตัวในผ้าห่มอย่างมีความสุข แต่เขากลัวเธอติดไข้จากเขา กลัวตื่นมาจะตกใจด้วย ได้แต่นอนมองหญิงสาวจนตัวเองหลับไปอีกรอบ
สโรชางัวเงียตื่นตอนตีห้า เธอรีบลุกขึ้นนั่ง ตายแล้วกี่โมงแล้วเนี้ย เธอหันไปมองนาฬิกา และคนบนเตียง รีบขึ้นไปแตะหน้าผากชายหนุ่ม ตัวยังรุมๆ อยู่เลย เห็นซองยา นี่เธอเผลอหลับไป ไม่ได้ให้ชายหนุ่มทานยาตามเวลา นึกโมโหตัวเอง
"พี่เข้มคะ เป็นยังไงบ้างคะ บัวขอโทษนะคะ บัวหลับเพลินเลย เดี๋ยวบัวไปเตรียมอาหารเช้าให้นะคะ" หญิงสาวรีบพับผ้าห่ม เก็บที่นอน ออกไปทำข้าวต้มให้คนป่วย
เขาตื่นนานแล้วแต่ไม่อยากปลุก เลยนอนมองหญิงสาวจนเธอตื่นเขาเลยแกล้งหลับต่อ สโรชาหายไปเกือบครึ่งชั่วโมง กลับมาด้วยชุดใหม่ พร้อมข้าวต้มเครื่องหอมกรุ่น
"พี่เข้มคะ ตื่นมาทานข้าวต้มเถอะค่ะ เดินไปเข้าห้องน้ำไหวไหมคะ ถ้าไม่ไหวบัวเช็ดหน้าให้"
"ไหวครับน้องบัวดีขึ้นมากเลย" สโรชาช่วยพยุงเขาเข้าห้องน้ำ "ระวังลื่นนะคะพี่เข้ม" เธอร้องบอกเขา
"เรียบร้อยครับ" อัครายืนพิงที่ประตูห้องน้ำ เธอเข้าไปช่วยพยุงเขากลับมาที่เตียง "เวียนหัวใช่ไหมคะ ทานบนเตียงเลยล่ะกันจะได้ไม่ต้องลุกไปมา"
หญิงสาวป้อนข้าวเขา จัดยาหลังอาหาร เช็ดตัวให้เขาอีกครั้ง เก็บของออกไปล้างทำความสะอาดที่ครัว ปล่อยให้เขานอนพักผ่อน
วันนี้สโรชามีงานด่วนเข้ามา หญิ่งสาวกลับมานั่งทำงานเขียนแบบที่ห้อง คิดว่าเขียนไปสักพักได้เวลาเธอจะเดินมาจัดยาให้คนป่วยทาน ไม่น่ามีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะห้องเขากับห้องเธอห่างกันไม่มาก
อัครารู้ว่าสโรชามีงาน เขาดูโทรศัพท์ของเธอตอนที่หญิงสาวออกไปทำอาหาร นึกหงุดหงิดเจ้านายเก่าของหญิงสาว นี่ไม่มีคนอื่นทำงานแล้วรึไง ขนาดใกล้จะพ้นสภาพพนักงานแล้ว ยังส่งงานให้อีก แถมเป็นงานด่วน สโรชาเองก็ไม่มีปฏิเสธเลย เขาไม่ได้ห่วงว่าเขาต้องอยู่คนเดียว แต่ห่วงว่าสโรชาจะไม่ได้นอนคืนนี้ เพราะต้องส่งงานพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง หมายความว่าคืนนี้ทั้งคืนสโรชาต้องทำงานทั้งคืน เขารู้ว่างานพวกนี้ต้องใช้เวลาและสมาธิมาก พอไม่มีหญิงสาวเดินไปมา ทำนั่นทำนี่ในห้อง เขาก็เหงาสี่ทุ่มแล้วสโรชายังไม่เดินมาหาเขาเลย
คนที่ถูกคิดถึงกำลังเร่งงาน กลับจากห้องของอัคราเธอรีบร่างและเขียนแบบ หญิงสาวนั่งทำงานเพลินจนลืมเวลาที่จะต้องให้เขาทานยา รู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง
"พี่เข้ม…. เดินมาทำไมคะนี่" หญิงสาวหันมองนาฬิกา "บัวขอโทษค่ะพี่เข้ม ระวังๆ ค่ะ" ชายหนุ่มยืนโอนเอนไปมาเหมือนจะล้ม
เธอต้องรีบเข้าไปประคอง "มานี่ค่ะพี่เข้ม" สโรชาพาเขาไปนอนที่เตียงพักที่เตียงนอนของเธอ " พี่เข้มพักก่อนนะคะ"
อัครานอนหลับตาบนเตียง สโรชาแตะมือที่หน้าผาก แก้ม และคอของเขา ไข้ขึ้นอีกแล้ว เธอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กสะอาด ชุบน้ำมาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้เขา และเดินเร็วไปขนเอายาที่ห้องของเขา ยังไม่ได้ทานยา มิน่าเขาถึงได้ไข้ขึ้นอีก เป็นเพราะเธอรีบทำงานจนลืมเดินไปหาเขาที่ห้อง เธอหอบยาทั้งถุงเดินเร็วกลับมาหาคนป่วย
"พี่เข้มคะ ทานยานะคะ" เธอป้อนยาเสร็จแล้วให้เขานอน
"พี่เข้มนอนที่นี่นะคะจะได้ไม่ต้องเดินกลับไปที่ห้อง บัวจะได้ดูแลพี่ด้วย พักผ่อนนะคะ" เธอรู้สึกผิดที่ทำงานแล้วลืมคนป่วย จนเขาต้องเดินมาหาเธอที่ห้อง คงจะปวดหัวมาก
สโรชามานั่งบนเตียงข้างๆคนป่วย โน้มตัวลงมากอดปลอบเขา "บัวไม่ได้ตั้งใจค่ะมัวแต่เร่งงาน บัวขอโทษนะคะพี่เข้ม" สโรชาเงยหน้ามองเขาทั้งๆที่ยังกอดเขาอยู่ พักผ่อนนะคะ สโรชาห่มผ้าให้เขา เดินไปปิดหน้าต่าง ฝนตกตลอดเวลา ทำให้อากาศที่เย็นอยู่แล้วยิ่งเย็นมากกว่าเดิม
คนป่วยตกใจที่อยู่ๆหญิงสาวก็เข้ามากอด เขาดีใจเหลือเกิน ไม่คิดว่าหญิงสาวจะทำแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะแค่กอดปลอบใจ เขาดีใจมากที่เห็นเธอห่วงเขามากขนาดนี้ คงคิดว่าตัวเองทำผิดกับที่ปล่อยให้เขานอนไข้ อยู่คนเดียว และลืมให้ยาเขาทาน เขายอมนอนให้ไข้ขึ้นอยู่อย่างนี้เป็นอาทิตย์ก็ยังได้ จะไม่ยอมไปหาหมอ คืนนี้เขาได้นอนในห้องนี้ ได้อยู่ใกล้ๆ เขาตัดสินใจถูกแล้วที่กลั้นใจเดินมาหาสโรชา เขาไม่อยากนอนคนเดียว
สโรชาหายไปข้างนอก เธอกลับเข้ามาพร้อมกับหมอน ผ้าห่มที่ขนไปนอนเฝ้าเขา เอาผ้าห่มมาห่มให้เขาอีกผืน ปิดไฟ เหลือแค่ไฟที่โต๊ะทำงาน สโรชามองนาฬิกา หันไปมองคนป่วย ดีนะที่เดินมาถึง ถ้าเขาล้มมาคงแย่ เธอก็ทำงานเพลิน คงไม่ได้ยินหรอกถ้าหากเขาล้มจริงๆ
สโรชาปล่อยให้เขานอนพัก ส่วนตัวเองกลับมานั่งทำงานต่อ ตาก็คอยชำเลืองมองคนที่นอนบนเตียงบ่อยๆ นั่งทำงานได้ไม่นานเธอก็เดินไปดูเขาใกล้ๆ เอามืออังหน้าผาก พอเหงี่อเขาออก เธอก็คลายผ้าห่ม และคอยเช็ดเหงื่อเช็ดตัวให้ เพื่อไม่ให้เขาอึดอัดและเหนียวตัว
อัครานอนมองหญิงสาวทำงาน แสงไฟจากโต๊ะเขียนแบบ ส่องมาที่ร่างบาง ดีที่เธอใส่ชุดนอนผ้าหนา ทำให้ไม่เห็นสัดส่วน อัครานอนมองหญิงสาวทำงานจนเผลอหลับไป ตื่นมาเพราะปวดฉี่ เขาพยายามจะลุกไปเอง แต่สโรชาหันมาเห็นพอดี เธอช่วยพยุงเขาเข้าห้องน้ำ ยืนรอหน้าห้องน้ำจนเขาทำธุระเสร็จ พยุงเขามานอนที่เตียง ห่มผ้าให้ และกลับไปนั่งทำงานต่อ
คนป่วยนอนตะแคงมองคนทำงานเพลิน คนนั่งทำงานไม่รู้ตัว เธอคงคิดว่าเขาหลับ และเขาก็หลับไปอีกครั้ง มารู้สึกตัวอีกที เสียงสโรชาปลุกให้เขาทานยา ห่มผ้าให้เขาแล้วกลับไปนั่งทำงานต่อ สลับกับเดินมาดูเขาที่เตียง หายออกไปข้างนอก บ้างหญิงสาวไปหยิบน้ำมาไว้ดื่ม เตรียมไว้ให้เขาทานยาด้วย อัครานอนดูหญิงสาวทำงานจนเขาเผลอหลับไปอีกรอบด้วยฤทธิ์ยา
เขาตื่นตั้งแต่ตี 5 สโรชานั่งทำงานทั้งคืน สลับกับดูอาการเขา กาแฟก็ไม่ได้ดื่ม แถมต้องคอยดูแลเขาอีก คงเหนื่อยน่าดู ใกล้หกโมงเช้าเขาเห็นเธอแหงนมองนาฬิกา หญิงสาวเดินออกไปข้างนอก หายไปนานเกือบสามสิบนาที ก็กลับเข้ามาพร้อม ข้าวต้มเครื่อง ผ้าเช็ดตัว ชุดนอน แปรงสีฟันของเขามาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง
"พี่เข้มคะเป็นยังไงบ้างคะ เวียนหัวรึเปล่า ไปห้องน้ำไหมคะ" เธอพยุงเขาไปทำธุระ รอหน้าห้องน้ำ พยุงกลับมาขึ้นเตียง ช่วยให้เขานั่งพิงหัวเตียง นำผ้าผืนเล็กมารองที่ตักเขา ป้อนข้าวคนป่วยเสร็จเธอก็เช็ดตัวให้ จัดยาให้ทาน พอเขานอน เธอก็รีบกลับไปนั่งทำงานต่อ
หญิงสาวก็นั่งทำงานยาว จนเกือบ 11 โมงเช้า งานก็เสร็จ ส่งงานเรียบร้อย สโรชาบิดขี้เกียจ เสร็จสะที เธอปิดไฟที่โต๊ะทำงาน พรางบ่น ดีนะที่ไฟไม่ดับ ป่านนี้ฝนยังไม่หยุดตกอีก เธอเก็บกวาดห้องเรียบร้อย ก่อนออกจากห้อง ชะโงกหน้ามาดูเขานิดหนึ่ง ปล่อยให้เขานอนพัก เธอออกไปที่ครัว จัดการตุ๋นไข่ให้คนป่วย รู้สึกง่วงมาก อยากนอนที่สุด กลั้นใจรอไข่ตุ๋นจนสุก อยากให้เขาได้ทานกลางวันและทานยา เพราะไม่ง้นถ้าเธอนอนต้องหลับยาวแน่ๆ
เขานอนดูเธอทำงานตั้งแต่ทานยาครั้งล่าสุด สโรชาเข้าใจว่าเขาหลับ จริงๆ แล้วเขาดีขึ้นตั้งแต่เมื่อคืน แต่เขาอยากอยู่ใกล้ชิดเธอ อยากให้ดูแล ไม่อยากกลับห้องตัวเอง และคืนนี้เขาตั้งใจจะนอนที่นี่อีก อยากให้เธอพักผ่อน เขาจะนอนเฝ้าเธอเอง ฝนก็เป็นใจเหลือเกิน เขานึกถึงเหตุการ์ณเมื่อคืนที่หญิงสาวตกใจ ผวาเข้ากอดเขา เขาอยากกอดตอบใจจะขาด แต่ทำไม่ได้ แค่นี้เขาก็มั่นใจมากๆ แล้วว่าเธอห่วงเขาจริงๆ
เสียงหญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมไข่ตุ๋นวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ใช้มืออังหน้าผากเขา "ตัวไม่ค่อยร้อนแล้วนี่ ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา ทานอาหาร ทานยานะคะ อยากอาบน้ำไหมคะ บัวเตรียมผ้าเช็ดตัวกับชุดมาไว้ให้แล้ว อาบน้ำอุ่นนะคะพี่เข้ม อย่าเพิ่งสระผม ระวังลื่นด้วย เสร็จแล้วเรียกบัวนะคะ"
อัคราอาบน้ำเสร็จ เปิดประตูออกมาก็เจอหญิงสาวยืนรอหน้าห้องน้ำแล้ว "มาค่ะดีขึ้นไหมคะ"
เธอพาเขามานั่งบนเตียง รับผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าจากเข้าไปตากไว้ที่ราวตากผ้า
ชายหนุ่มนั่งห้อยขา เขายังรู้สึกมึนๆหัว สโรชายังอยู่ในชุดเมื่อคืน สงสารเหลือเกิน ต้องดูแลเขาตลอดเวลา แถมตัวเองก็ยังไม่ได้นอนเลยสักนิด
"มาค่ะพี่เข้ม มีไข่ตุ๋นกับข้าวต้มเมื่อเช้าเหลืออยู่ จะทานแต่ไข่ตุ๋นก็ได้นะคะ เดี๋ยวบัวทานข้าวต้มเอง" สโรชาตักไข่ตุ๋นป้อนเขา
"อร่อยจัง" หายป่วยแล้วเขาคงติดรสมือหญิงสาวแน่เลย
"พี่ทานเองก็ได้ครับน้องบัว น้องบัวจะได้ทานข้าวต้ม มื้อเช้ายังไม่ได้ทานเลยใช่ไหม "
สโรชาไม่ตอบแต่ตักข้าวต้มเข้าปาก " บัวขอชิมนิดนะคะ"
ยังไม่ทันที่จะใช้ช้อนตัวเองตัก อัคราก็ตักไข่ตุ๋นป้อนหญิงสาวด้วยช้อนของเขา เธอต้องอ้าปากรับเพราะเขาจ่อช้อนที่ปากของเธอ "อื่ม....นุ่มดี เหมาะสำหรับคนที่เพิ่งสร่างไข้ค่ะ พี่เข้มทานเลยค่ะ บัวทานข้าวต้มอย่างเดียวก็พอ"
ทานอาหารเรียบร้อย สโรชาจัดยาให้เขาทานหลังอาหาร เธอเก็บถ้วยชาม หายไปข้างนอกสักพักก็กลับเข้ามา
"พี่เข้มนอนพักนะคะ บัวอยู่แถวนี้แหละค่ะจะไม่ไปไหน งานบัวเสร็จแล้วส่งเรียบร้อยงานสุดท้ายค่ะวันมะรืน บัวไม่ได้เป็นพนักงานของบริษัทแล้ว" หญิงสาวพูดไปหาวไปด้วย
"น้องบัวอาบน้ำเถอะครับ จะได้พักผ่อน ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน พี่มีตัวรุมนิดหน่อย แล้วก็มึนหัว ได้นอนสักหน่อยคงดีขึ้นมาก อาบน้ำนะครับจะได้สบายตัว" เขาบอกเธออีกครั้ง
สโรชาเตรียมเสื้อผ้า เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำไม่มีเสียงเลย ภัสรายังอาบน้ำเสียงดังกว่ามาก ไม่นานก็ออกมาด้วยกางเกงช้าง เสื้อยืดตัวโคร่ง ใส่สบาย เขานอนหลับตาได้กลิ่นแป้งเด็กจากตัวหญิงสาว เธอเปิดพัดลมส่ายให้ระบายอากาศแทนการเปิดแอร์ ห้องนี้เล็กกว่าห้องเขาเพราะเป็นห้องรับแขก เตียงขนาด 5x5 ทำให้เวลาเขานอนเท้าเขาเลยออกมาปลายเตียง ต้องนอนขดตัวนิดหน่อย แค่ตู้เสื้อผ้ากับเตียง โต๊ะเครื่องแป้ง ก็เกือบเต็ม แถมมีโต๊ะเขียนแบบของหญิงสาวอีกทำให้ดูแคบไปเลย แต่สโรชาเป็นคนมีระเบียบ จัดเก็บของได้ดี ทำให้ห้องไม่รก น่าอยู่
"เดี๋ยวบัวขอนอนพักแป๊ปนะคะพี่เข้ม เย็นนี้บัวทำอาหารให้ทานนะคะ" หญิงสาวพูดพรางเดินไปเอาผ้าห่มสำรองในตู้มาปูเป็นที่นอนตรงที่ว่างที่เหลืออยู่เล็กน้อยข้างเตียง ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้เขาใช้ผ้าห่มอีกผืนห่มขึ้นมาจนถึงคอ ไม่นานก็หลับสนิท
สงสารคนที่นอนขดอยู่ข้างล่างกับพื้นห้องเย็นๆ อุตสาห์ดูแลเขาแต่ตัวเองต้องลงไปนอนข้างล่าง เขากำลังคิดว่าจะให้หญิงสาวขึ้นมานอนข้างบน แต่ไม่ทันแล้ว พยาบาลจำเป็นของเขาหลับนิ่งมาก คงเหนื่อยและเพลีย แบบนี้คงนอนยาวแน่เลย เขาฝืนตัวลุกขึ้นทั้งที่ยังมึนหัว ลงไปปลุกหญิงสาว แต่ไม่มีวี่แววตื่นเลย เธอนอนนิ่งมาก เขาตัดสินใจอุ้มคนตัวหอมขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน เขาค่อยๆวางร่างบางอย่างเบามือ จัดให้เธอนอนตะแคงหันหน้าออกมาหาเขา หันหลังให้ผนัง เขานอนด้านนอก สโรชาหลับสนิทเพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืน
เขานอนมองหน้าคนที่นอนตรงหน้า แก้มใสนั้นเนียนมาก ตัวก็หอมเขาชอบ เวลาที่เข้าใกล้สโรชา เขาเผลอตัวสูดดมบ่อยๆ เขาเอื้อมมือเกลี่ยเส้นผมที่หล่นลงมาที่แก้มของเธอ ปากคู่นั้นอิ่มมาก อัคราขยับเข้าไปหาหญิงสาวโดยอัตโนมัติค่อยๆ ดึงร่างบางนั้นมานอนบนท่อนแขนตัวเอง หญิงสาวขยับตัวนิดหน่อย พร้อมกับวาดแขนมากอดเขาไว้ขยับตัวเข้ามาซุกหน้าอยู่กับอกเขา แล้วก็หลับต่อ ใจเขาเต้นรัวและแรงมาก
แก้มขาวนวลนั้นอยู่ใกล้ๆ ใครอยู่แบบนี้กับคนที่ชอบก็อดใจไม่ไหวหรอก อัครายื่นหน้าเข้าไปที่แก้มหญิงสาว บรรจงหอมแก้มขาวนวลนั้นเบาๆ กลิ่นหอมจากร่างบางนั้นทำให้เขาห้ามตัวเองไม่ได้ ชายหนุ่มบรรจงจูบที่ปากอิ่มนั้น อย่างแผ่วเบา เริ่มแล้วเขาก็หยุดไม่ได้ เขาทั้งจูบ ทั้งกอดหอม คนในอ้อมแขนอย่างทนุถนอม และเบามือที่สุด กลัวเธอจะตื่น
กระดุมเสื้อนอนของเธอ หลุดออกสองเม็ดบน เผยให้เห็นอกอวบข้าวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อนอน ชายหนุ่มหายใจแรง อกอวบนั้นยวบหยุ่นดีนัก นึกถึงตอนที่หญิงสาวกอดเขาความยวบยุ่นนั้นเขายังจำได้ และตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาค่อยๆ เลื่อนจมูกและปากลงมาค่อยๆจูบหอมทีละข้าง ชื่นใจเขานัก
สโรชาขยับตัวแอ่นอกดันตัวเข้าหาเขาหายใจแรง เธอใช้มือปัดผมที่หน้าตัวเอง และหลับต่อ อัคราตัดใจจากอกคู่นั้น เลื่อนขึ้นมาจูบปากอิ่มนิ่มนั้นอีกที เขามีความรู้สึกว่าคนนอนหลับตอบสนองเขา แต่สักพักก็หลับต่อ เขาสงสารคงอยากนอนสบายๆ เลยตัดใจแค่กระชับร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด ยากเหลือเกิน พยายามข่มใจและกายตัวเองไว้ ไม่นานก็สงบและหลับไป
หญิงสาวไม่รู้ว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง ในฝันนั้นเธอมีความรู้สึกวาบหวามมาก อบอุ่นและมีความสุขเหลือเกิน มันแว่บๆเข้ามาในหัว แต่ด้วยความง่วง ทำให้เธอลืมสัมผัสนั้น และหลับลึก