สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เช้านี้บรรยากาศดีมากฝนเริ่มซา อัคราตื่นนานแล้ว แต่คนที่นอนหนุนแขนเขามาทั้งคืนยังไม่ตื่น เขาอยากให้เธอได้พักนานๆ ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นมากน่าจะเกือบปกติแล้ว รอให้คนในอ้อมกอดตื่นก่อน วันนี้เขาคิดว่าจะพาหญิงสาวออกไปทานข้าวข้างนอกดีกว่า ไม่อยากให้เธอเหนื่อย เพราะว่าเธอทำอาหารให้เขาทานมาหลายเวลาแล้ว อยากตอบแทนเธอบ้าง
ร่างบางขยับตัว หญิงสาวขยี้ตา เธอรู้ตัวเองว่าเป็นคนหลับง่าย หลับลึก หลับนาน เธอระวังตัวเสมอ พยายามไม่นอนในที่ๆ ไม่ปลอดภัย แต่นี่เธอกำลังนอนหนุนแขนใหญ่แข็งแรงของอัครา หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ ขยี้ตามองเขาอีกครั้ง นี่เธอนอนหนุนแขนเขาตั้งแต่เมื่อไร เจ้าของแขนแข็งแรงนั้น นอนยิ้มมองเธอตาเป็นประกาย สโรชาตกใจนิดหน่อย ที่ตัวเองมานอนบนแขนของเขา แต่ห่วงเขามากกว่า " พี่เข้มนี่ให้บัวนอนหนุนแขนตั้งแต่เมื่อไรคะ เป็นเหน็บแล้วไหมนี่ มาค่ะบัวนวดให้"
หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่ง จับแขนแข็งแรงนั้นมาวางที่ตักตัวเอง ยื่นมือไปแตะที่หน้าผากเขา แก้ม คอ ของชายหนุ่ม ตัวไม่ร้อนแล้วนี่คะพี่เข้ม " รู้สึกยังไงบ้างคะ"
ถามอาการเขาพราง มือก็นวดแขนเขาไปด้วย คนที่เพิ่งหายป่วยนอนยิ้ม
"ดีขึ้นแล้วครับน้องบัว หายชาแล้ว พี่แข็งแรงครับ น้องบัวเป็นยังไงบ้าง หายง่วง หายเหนื่อยหรือยัง พี่ดีขึ้นมาก น่าจะหายแล้ว วันนี้เราไปทานอาหารข้างนอกไหม น้องบัวทำให้พี่ทานมาหลายเวลาแล้ว เดี๋ยวพี่พาไปทานของอร่อยๆตอบแทนนะครับ "
"ได้เลยค่ะพี่เข้ม งั้นเดี๋ยวบัวเตรียมดัวก่อนนะคะ พี่เข้มไหวแน่นะคะ เธอยังเป็นห่วงเขาอีก"
"ไหวครับ พี่แข็งแรง" ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนข้างเตียง ยกแขนทั้งสองข้างชูให้หญิงสาวดู "ขนาดพี่ไม่สบายพี่ยังอุ้มน้องบัวไหวเลย คิดดูว่าแข็งแรงขนาดไหน" เขาพูดพรางยื่นมือมาดึงแขนเธอให้เข้าไปใกล้ๆ คนบนเตียงไม่ทันได้ระวังตัว เขาก็ช้อนร่างบางด้วยแขนแข็งแรงทั้งสองข้างของเขา รวบตัวเธอขึ้นไปอุ้มไว้แนบอก " นี่ไงแข็งแรงไหม"
"โอ้ย...พี่เข้มขา ไม่เอาคะ บัวเชื่อแล้วค่ะว่าพี่เข้มแข็งแรง ปล่อยบัวลงเถอะค่ะ หวาดเสียว"
ยิ่งบอกให้เขาปล่อยเขายิ่งแกล้งโยนตัวเธอขึ้น ทำให้เธอต้องใช้แขนโอบรอบคอเขาไว้ อกอวบนั้นแนบกับหน้าอกเขา คนโดนอุ้มตกใจเมื่อรู้สึกว่า เนื้อตัวเธอสัมผัสกับเขาอย่างใกล้ชิด
"พอแล้วคะพี่เข้ม ไม่เอาแล้วค่ะ บัวกลัว ปล่อยเถอะค่ะ จะได้รีบอาบน้ำแต่งตัวไปทานข้าวกัน บัวเชื่อแล้วค่ะว่าพี่เข้มแข็งแรงมาก เธอพูดพรางแหงนหน้ามองเขา นะคะพี่เข้มปล่อยเถอะค่ะ"
เสียงเขาถอนหายใจอย่างเสียดาย ก้มหน้าลงมามองคนในอ้อมแขน เห็นสายตาอ้อนวอนของหญิงสาว เขาจำต้องปล่อยเธอลงอย่างเสียดาย วางเธอลงแล้วก็ยังไม่วาย "น้องบัวพี่ขอกอดนิดได้ไหมครับ นิดเดียว นะครับคนดี พี่ไม่ทำอะไรหรอก ขอกอดอย่างเดียวนะครับ นะ"
สโรชาคิดอะไรไม่ออกอยู่ๆ ก็งงขึ้นมาซะงั้น เมื่อได้ยินเขาร้องขอและเผลอตัวพยักหน้าให้เขา ทำให้คนตัวใหญ่ค่อยๆ ดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้อย่างนุ่มนวล เขาหอมที่ผมเธอ วางคางไว้ที่ไหล่ ลมหายใจออุ่นๆ เป่ารถที่ข้างหูข้องหญิงสาว เขาจับมือของเธอให้กอดตอบเขา
"น้องบัวกอดพี่หน่อยได้ไหม นะครับ พี่ขอแค่กอดอย่างเดียวนะครับคนดี" เสียงเขาอ้อนอ่อนโยนเหลือเกิน เขารับรู้ได้ว่หญิงสาวกอดตอบเขา
"ชื่นใจเหลือเกิน ขอบคุณมากนะครับน้องบัว" รู้ว่าคนในอ้อมกอดใจเต้นแรงมาก คงทำตัวไม่ถูก เขาเข้าใจเลยว่า หญิงสาวไม่เคยให้ใครได้กอดใกล้ชิดแบบนี้ พี่ขอบคุณน้องบัวนะครับที่ดูแลพี่อย่างดี ทุกอย่างเลย ขอบคุณมากจากใจเลย ป่ะไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทานข้าวกัน เขาปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ คนที่ถูกกอดยังงงอยู่
"น้องบัว น้องบัว เสียงเขาเรียกเธอจนหญิงสาวสะดุ้ง ช่วยไปเตรียมชุดมาให้พี่หน่อยได้ไหม พี่รอที่นี่นะ"
"เอ่อ...ได้ค่ะเดี๋ยวบัวไปเตรียมมาให้นะคะ รอสักครู่ค่ะ" ว่าแล้วเธอก็หันตัวเดินตรงไปที่ห้องของเขา
อัครานั่งยิ้มคนเดียว น่าเอ็นดูเหลือเกินเขาต้องค่อยๆสอนเธอ บุ่มบ่ามไม่ได้ กลัวเธอตกใจ
ไม่นานสโรชาก็กลับมาพร้อมชุดเสื้อผ้าของเขา พี่เข้มอาบน้ำก่อนเลยนะคะเดี๋ยวบัวรอ เธอพยายามที่จะทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวเอง
เขาใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย" น้องบัวครับ อาบน้ำต่อได้เลยไม่ต้องรีบนะครับ"
เธอเดินไปรับผ้าเช็ดตัวจากเขาแล้วเอา ไปตากที่ราวตากผ้า แล้วไปจัดเสื้อผ้าตัวเองเข้าห้องน้ำ เธอรู้ว่าเขาไม่ออกจากห้องเธอแน่ เลยต้องแต่งตัวในห้องน้ำ
อัครานั่งรอหญิงสาวที่เตียง พร้อมเปิดทีวีดูเพื่อรอ ไม่นานหญิงสาวก็ออกมา สโรชาใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อน ยาวถึงตาตุ่ม เสิ้อแขนยาว เหมือนเดิม เขาคิดว่า เธอคงอยากใส่ให้ครบแบบครบสี แล้วถึงเปลี่ยนเป็นแบบอื่นบ้าง ช่างเถอะเธอจะใส่แบบไหนยังไงเขาก็ไม่เบื่อเลย
สโรชาเดินผ่านหน้าเขาไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ลงครีมที่หน้า ลงกันแดด ทาแป้งฝุ่นกลิ่นที่เขาชอบ ทาปากด้วยลิปสีจางไม่แจ่มมาก ใช้มือสางผมหยิกยาวสลวยนั้น แบบไม่ต้องใช้หวีเลย หยิบกระเป๋า โทรศัพท์ หันมาหาคนที่กำลังนั่งมอง ยิ้มให้เขา "เรียบร้อยแล้วค่ะพี่เข้ม"
"หอมจัง" เขาพูดตามหลัง เมื่อหญิงสาวเดินผ่านหน้าไป
คนตัวหอมเขินหนักมาก "พี่เข้มคะพอเถอะค่ะรีบไปกันเถอะนะคะเดี๋ยวฝนตกลงมาอีก"
"น้องบัวครับ" เขาเรียกคนตัวหอมที่เดินนำหน้า
มีอะไรคะพี่เข้ม
เขาไม่ตอบแต่มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ
"ขอกอดอีกทีได้ไหม กอดอย่างเดียว นะครับคนดี" ไม่พูดอย่างเดียวเขาเดินมาชิดตัวเธอ โอบกอดร่างหอมนั้นมาไว้แนบอก ไม่ต้องพูดอะไร เขารู้ว่าเธอยอมให้กอดอยู่แล้ว "ขอบคุณมากครับคนดี" เขาจูบที่เรือนผมหอมนั้น วางคางที่ไหล่หอมนั้นแอบหอมซอกคอขาวนั้นเบาๆ จนคนโดนหอมสะดุ้ง เขารัดร่างบางนั้นแน่นขึ้น ชื่นใจจังคนดีของพี่ จนคนตัวหอมเริ่มรู้สึกอึดอัด แป๊ปเดียวเขาก็เปลี่ยนเป็นโอบเอวหญิงสาวพาเดินไปที่รถ คนโดนโอบรู้สึกเหมือนจะลอยตามเขาไป ใจเต้นแรง ความรู้สึกต่างๆ วนเวียนสับสนอยู่ในหัวของเธอ
ช่างเถอะ ไว้ค่อยคิด ช่วงนี้ใจเธอไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเลย ไม่ได้รังเกียจกับการที่ได้อยู่ใกล้ชิดเขา คอยดูแลเขา ไม่โกรธที่เขาคอยหอม คอยกอดเธอบ่อยๆ แต่กลับรู้สึกอบอุ่น มีความสุข และปลอดภัยมากกว่า